ตื่นมาอีกทีก็กลายเป็นอีกคนไปซะแล้ว

ลำดับตอนที่ #26 : Part25:เรื่องราวสองปีที่ขาดหาย1

หลังจากอาบน้ำชำระร่างกายเรียบร้อยราเซียออกมาพร้อมชุดนอนแสนหวานที่สาวใช้ประจำตัวอย่างลิซ่าจัดเตรียมไว้ให้ สาวใช้คนนั้นเปลี่ยนไปมากพอสมควรหลังจากไม่พบกันถึงสองปี ได้ยินแว่วๆมาว่ากำลังจะแต่งงานในไม่ช้านี้ด้วย ไว้ค่อยไปยินดีด้วยแล้วกัน

ราเซียก้าวเดินไปยังเก้าอี้ที่วางอยู่ริมระเบียงก่อนจะหย่อนกายนั่งลงมองฟากฟ้าที่ดวงดาวพราวระยับกำลังส่องประกายเจิดจ้า

เปิดระบบ

|โฮสต์สองปีโฮสต์หายไปไหนมากันแน่|เสียงระบบดังขึ้นในหัวอีกครั้งหลังจากสั่งเปิดระบบ

นายยังจำได้ใช่ไหมว่าหลังจบการต่อสู้ตอนนั้นจิตของฉันก็หวนไปหาแม็กซิมัสหลังจากคุยกับเขาเสร็จฉันคิดว่าตัวเองจะได้กลับมาที่นี่แต่ไม่ใช่เลยฉันดันไปที่อื่นแทน มันราวกับว่าฉันกำลังท่องเวลาในห้วงอดีตเลยล่ะ

"ให้ตายสิไม่เห็นจำได้เลยว่าการเดินกลับมันเป็นเส้นทางที่ยาวไกลขนาดนี้"ราเซียเริ่มบ่นแต่ก็ยังบ่นไม่หยุดปาก เธอรู้สึกได้เลยว่าตนเองเดินมาไม่ต่ำกว่าห้านาทีแล้ว เรียกระบบก็ไม่มีเสียงตอบกลับ เรียกมาสเตอร์เขาก็ไม่โผล่มาราวกับว่าเส้นทางนี้มันเอกเทศไม่ขึ้นตรงกับใครหน้าไหน

"มาแล้วเหรอ ไวกว่าที่คิดนะ"เสียงที่ก้องกังวานของใครบางคนดังขึ้นมันเป็นเสียงที่คล้ายกับตัวราเซียแต่มีความสุขุมและใจเย็นทำให้ความคล้ายกันลดหลั่นลงมา

"ใครเหรอคะ?"ราเซียเอ่ยถามออกมาพร้อมยกมือบังแสงประกายสีดำที่พุ่งตรงปะทะดวงตาพร้อมเสียงส้นสูงที่กำลังใกล้เข้ามา

"ข้าชื่อลูซิเฟลล่าจะเรียกลูซี่ก็ได้"หญิงสาวที่อยู่ตรงหน้าราเซียเอ่ยออกมาด้วยน้ำเสียงเป็นมิตร ราเซียลดมือที่บดบังสายตามองคนตรงหน้าให้ชัดเจน ภาพของหญิงสาวเรือนผมสีน้ำตาลทองนัยน์ตาสีดำสนิทก็ปรากฏให้เห็นตรงหน้า เธอแย้มยิ้มส่งมาให้ต่างจากราเซียที่กำลังทำหน้างุนงงแบบสุดขีด

อย่างกับว่าราเซียส่องกระจกสะท้อนภาพตัวเองตอนโตเป็นสาวสะพรั่งต่างเพียงสีตาและส่วนสูงแต่หญิงสาวตรงหน้าของราเซียที่ข้อมือทั้งสองข้างดันมีเชือกสีแดงพันธนการเอาไว้

"ให้ช่วยแกะออกไหมคะ?"ราเซียเอ่ยปากถามออกมามองเชือกที่พันธนาการข้อมือเรียวบางของหญิงสาวตรงหน้า

"ไม่ได้หรอก เดี๋ยวฟ้าจะผ่าตัวเจ้าไหม้เกรียมเป็นตอตะโกเสียเปล่าๆ"ลูซี่เอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มสดใสแตกต่างจากคำพูดที่มันทำให้ราเซียถอยห่างเชือกที่ข้อมือหญิงสาวตรงหน้าแทบไม่ทัน

"ฮ่าๆถ้าเจ้าไม่ตั้งใจแกะหรือทำอะไรมันก็แตะต้องมันได้ แต่ข้าก็ไม่แนะนำซะเท่าไร"ลูซี่หัวเราะขบขันก่อนยื่นฝ่ามือให้กับราเซียที่ถอยห่างก่อนจะกล่าวบางอย่างออกมา

"วางมือที่ฝ่ามือข้าสิ"

"จะไปไหนเหรอคะ"ราเซียเอ่ยถามแต่มือก็วางลงบนฝ่ามือของหญิงสาวตรงหน้า มือของลูซี่นิ่มมากเลยอยากรู้จังใช้อะไรบำรุงมือ

"พาเจ้าไปหาตัวตนที่แท้จริงไงล่ะ"ลูซี่เอ่ยออกมาก่อนภาพทุกอย่างจะตัดดำมืดไป

เอ๊ะ!

อัปวันที่15/04/65

เปิดหัวไว้ก่อนเลยสั้นหน่อยนะคะ