[รามเกียรติ์] ข้าคือธิดาที่ถูกลืม(?)

ธาริกาคือชื่อของข้าที่มีความหมายว่าผู้ได้รับความสุขทุกเมื่อแต่แล้วความสุขของข้าก็หมดลงเมื่อท่านน้าทักข้ากลางท้องพระโรง'เจ้าจะเป็นผู้สังหารอินทรชิต' ข้าจึงถูกกักขังที่ตำหนักท้ายวังจนถูกลืม จนวันหนึ่งข้าทนไม่ได้จึงหนีออกมา......โชคชะตาของข้าก็เริ่มตั้งแต่ตรงนี้แหละ

สนองนี๊ดล้วนๆเหตุเพราะดู(โขน)รามเกียรติ์มากเกินไปอาจจะเกรียนนิดหน่อยด้วยกราบขออภัย//กราบแบบเบญจางคประดิษฐ์

อาจจะอัพบ้างไม่อัพบ้างนะคะซึ่งคาดว่าส่วนใหญ่น่าจะไม่ค่อยอัพเพราะเขียนหลายเรื่อง ง่ายๆคือนิยายนี้คงจะเป็นนิยายชั่ววูบ

ปล.อาจมีข้อมูลเพิ่มเติมในอนาคต