นิยาย พ่ายพิสุทธิ์ เปิดจองหนังสือแล้วค่ะ : Dek-D.com

พ่ายพิสุทธิ์ E-book นายจ๋ามาแล้วค่ะ 239 บาท ระบบแอปเปิล 249 ค่ะ ฝากนายกับน้ำ ยัยหนูแก้มแดงและทุกตัวละครด้วยนะคะ :)

ปลอบขวัญ

www.mebmarket.com

หัวใจที่แข็งแกร่งมั่นคง แนวแน่ในสิ่งที่ยึดถือกลับต้องแพ้พ่าย... จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักที่แสนบริสุทธิ์รักบริสุทธิ์จาก 'น้ำค้าง'...

Get it now

ขอบคุณที่เอ็นดูนายจ๋า แม่น้ำ ยัยหนูแก้มแดง เจ้าโมโม่และทุกตัวละครจนติดโบแดงนะคะ :)

หัวใจที่แข็งแกร่งมั่นคง แน่วแน่ในสิ่งที่ยึดถือกลับต้องแพ้พ่าย... จากตั้งใจจะร้ายกลับพ่ายแพ้ให้กับรักที่แสนบริสุทธิ์

รักบริสุทธิ์จาก 'น้ำค้าง' ว่าหนักหนากับใจแล้ว แต่ทันทีที่ 'ยัยหนูแก้มแดง' ปรากฏตัว หัวใจของ 'เมฆา' พลันได้

ประจักษ์ถึงความพ่ายแพ้อย่างราบคาบ !

น้ำค้าง

เธอรักเขา... เขาคนที่ปกป้องเธอเสมอมา

น้ำค้างไม่เคยคาดคิดเลยว่า วันหนึ่งความรักที่มีจะนำพาให้คนที่เคยปกป้องกลับต้องใจร้ายต่อกัน

แต่ในเมื่อเธอทำผิดต่อเจ้าของชีวิต เธอจะใช้ทั้งชีวิตลบความผิดนั้นเอง...

“บอกฉันมาน้ำค้างว่าสิ่งที่เขียนในจดหมายไม่เป็นความจริง”

“นะ...นาย”มีบางอย่างที่ไม่เป็นความจริง และบางอย่างมันคือความจริงที่เธอปฏิเสธไม่ได้...

สิ่งที่ไม่มีวันจะเป็นความจริงนั่นคือการที่ตัวเธอต้องการแทนที่ว่าที่นายหญิง น้ำค้างรู้ดีว่าตัวเธอไม่อาจะเอื้อมและไม่เคยคิดที่จะกระทำมาก่อน ไม่ว่าจะตอนนี้หรือในอนาคตข้างหน้า ด้วยรู้ดีว่าตัวเธอไม่มีอะไรเลยสักอย่างที่เหมาะสมและคู่ควรกับคนที่อยู่ตรงหน้านี้

แต่ความจริงที่ปฏิเสธไม่ได้นั่นคือความรู้สึกที่ตัวเธอมีต่อคนตรงหน้านี้ เธอรัก... รักเขามานานแสนนาน

“เป็นใบ้หรือไง ฉันถามตอบ!”

“โอ๊ย!” น้ำค้างร้องออกมาเมื่อครานี้สองแขนถูกจับแน่น ไม่เพียงแค่นั้นร่างของเธอถูกเขย่าจนหัวสั่นหัวคลอน

“บอกมาว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันแบบนั้น ไม่ใช่อย่างที่ชมพูเข้าใจ” กระทั่งที่เขาหยุดลง ถามเธอด้วยคำถามที่ทำเอาแทบหายใจไม่ออก

“นาย...”

“พูดออกมาสิน้ำค้าง พูด!” แรงเขย่าที่เกิดขึ้นอีกครั้งมาพร้อมเสียงตะคอกราวกับฟ้าฟาดลงกลางใจของน้ำค้าง

“พูดค่ะ น้ำค้างพูดแล้ว”น้ำสียงสั่นเครือเอ่ยบอก มองสบตาคนตรงหน้าที่จ้องตากันไม่กระพริบ

“...” เมฆาเองก็เช่นกันเขารอคอยคำตอบด้วยใจจดจ่อ

“น้ำค้างสาบานว่าน้ำค้างไม่ได้คิดจะแทนที่นายหญิงไม่เคยเลย...

“แล้วเธอรักฉันหรือเปล่า หา!”คนที่เขาจับแขนอยู่สะดุ้งเบาๆ กับน้ำเสียงตะคอกในท้ายประโยค

“น้ำค้างไม่มีวันอยากจะแทนที่นายหญิงอยู่แล้วค่ะ น้ำค้างไม่มีวันทำอย่างนั้นเพราะน้ำค้างรู้ว่าคนที่นายรักคือคุณชมพูคนเดียว น้ำค้างรู้ว่านายรักใคร...”

“เธอกำลังตอบไม่ตรงคำถามน้ำค้าง” ครานี้เมฆากดเสียงต่ำแต่กลับทำให้อีกฝ่ายตัวสั่น ดวงตาที่จ้องมองเขาหลั่งรินน้ำใสลงมาพาดผ่านแก้มใส

“นาย...”

“มองตาฉันแล้วพูดว่าเธอไม่ได้รู้สึกอะไรกับฉันอย่างที่ชมพูเข้าใจจนต้องจากฉันไป พูด!พูดออกมาเดี๋ยวนี้!”

“ฮึก... น้ำค้างขอโทษค่ะ ขอโทษ...”

“นี่เธอ...”

แววตาผิดหวังหรือถูกหักหลังอะไรทำนองนั้นคือสิ่งที่น้ำค้างกำลังเผชิญในยามนี้

“นี่เธอจะบอกว่าเธอรักฉันอย่างนั้นน่ะหรือน้ำค้าง”

น้ำค้างเม้มปากแน่นเมื่อฟังคำพูดและสบมองดวงตาคู่คมที่มองมา รู้สึกละอายใจจนต้องก้มหน้ามองพื้นแทน กระทั่งที่อีกฝ่ายปล่อยให้เธอเป็นอิสระ

รอยแดงเป็นปื้นบนท่อนแขนเด่นชัด และตอนนี้เธอก็เริ่มรู้สึกเจ็บ ทว่าท่าที่ของเขาที่หันหลังให้กันนั้นทำให้รู้สึกชามากกว่าเจ็บ

ชาไปหมดทั้งใจ...

“นายจ๋า น้ำค้างไม่ได้ตั้งใจ...” ไม่ได้ตั้งใจจะรู้สึกแต่ความรู้สึกที่มีมันห้ามไม่ได้ ใจของเธอเหมือนไม่ใช่ของเธอนับจากวันนั้นวันที่นายช่วยชีวิตให้มีลมหายใจอีกครั้ง ไม่เพียงแค่นั้นนายยังให้เล่าเรียน ให้ที่พัก ให้ความเมตตา... แต่มาวันนี้ความรู้สึกที่มี ความรู้สึกที่ไม่เคยตั้งใจจะให้เกิดกลับทำร้ายนายให้เจ็บปวด...

เมฆา

เพราะรู้ถึงความรู้สึกข้างในที่พยายามเก็บซ่อน 'เมฆา' จึงพยายามทำทุกอย่างให้เธอเสียใจ หวังให้เธอเข้าใจว่าเขาทำไปเพราะเกลียด หากความจริงเขาหวังเพียงว่าจะลดทอนความรู้สึกผิดต่อคนที่จากไป หวังเพียงหัวใจจะไม่แพ้พ่ายต่อความต้องการในส่วนลึก

แต่มันเลวร้ายกว่านั้น เพราะยิ่งนับวันหัวใจของเขาก็ยิ่งประจักษ์... เพราะรัก... เขาแพ้รักที่แสนบริสุทธิ์ของเธอเข้าให้แล้ว !

"ทำไมต้องทำเพื่อฉันขนาดนี้ด้วยน้ำค้าง ทำไมเธอถึงโง่แบบนี้..." เสียงถามคงไปไม่ถึงเมื่อคนตรงหน้าไม่มีสติรับรู้ แต่ดีเท่าไหร่แล้วที่กระสุนร้ายนั่นไม่ปลิดชีวิตเธอไปจากผู้ชายใจร้ายอย่างเขา

รู้ว่าเธอรักเขาแต่ไม่เคยเลยว่าเธอจะรักเขาจนโง่งมขนาดนี้ จะมีผู้หญิงโง่สักกี่คนกันนะที่ยอมใช้ร่างของตัวเองปกป้องเขาอย่างที่เธอทำ

"เธอมันโง่... โง่ที่สุด..." เมฆาว่าน้ำเสียงสั่น จรดริมฝีปากประชิดปากขาวซีดของคนบนเตียง

เด็กหญิงมนนภร (มน - นะ - พอน)

"นายจ๋าอยากฟังความลับของหนูไหม"

เมฆาก้มลงมองคนที่เงยหน้าขึ้นมาหากัน

"หืม ? ความลับหรือคะ" เขาย่อตัวลงข้างยัยหนูแก้มแดง จับเอาตะกร้าผลไม้มาถือไว้เสียเอง ดวงตาคู่คมไม่พอใจเมื่อเห็นรอยแดงบนมือน้อย เขาลูบมันแผ่วเบา

"ค่ะ แต่นายจ๋าห้ามบอกคนอื่นนะ" เสียงนั้นดึงเมฆากลับมาหาใบหน้าของหนูน้อย "หนูจะบอกนายจ๋าคนเดียว"

"สัญญาค่ะ" เมฆายิ้มกว้างเมื่อประโยคเจื้อยแจ้วบ่งบอกว่าเขาสำคัญ ไม่รู้ละ การที่บอกเขาคนเดียวเขาควรจะเหมาเอาได้สิว่าเขาสำคัญกับยัยหนู

"ที่จริงหนูชอบแอปเปิลแบบนั้นมากที่สุดเลย"

"..." เมฆาฟังอย่างตั้งใจ แต่ใจเขาหมองหม่นเมื่อใบหน้าของหนูน้อยคลอไปด้วยความเศร้า เด็กตัวเท่านี้มีเรื่องใดให้เศร้าหนอ? แล้วทำไมเขาเศร้ากว่า

ทว่าความเศร้ากลับทบเท่าทวีเมื่อสียงแผ่วเบาเอื้อนเอ่ยในประโยคต่อมา

"แต่หนูไม่ทานดีกว่า เพราะแม่จะเหนื่อยอีก แม่จะเหนื่อยมากๆ หนูไม่อยากให้แม่เหนื่อยเพราะหนู"

"...!"

เหมือนมีอะไรมาจุกอยู่ตรงคอ คล้ายความขมขื่นชนิดหนึ่ง พานให้เมฆาหายใจไม่ออก

เขาสาบาน ทุกวันเขาจะมีแอปเปิลให้ยัยหนูนี่ทานทุกวันเลยเชียว ! คอยดูสิ !

สวัสดีค่ะนักอ่านทุกท่าน กลับมาอีกครั้งกับเรื่องใหม่ 'พ่ายพิสุทธิ์' ค่ะ เรื่องนี้เป็นความคิดถึงแนวงานเดิมของตัวเอง ดราม่าหวานๆ อย่างเรื่องแรกที่เคยเขียนค่ะ จู่ๆ ก็คิดถึงพลอตแบบนี้ขึ้นมา

คราวนี้พานักอ่านมาพบกับ 'น้ำค้าง' และ 'นายหัวเมฆา' รวมทั้งผลผลิตของคนทั้งคู่ เด็กหญิงมนภร ลูกสาวของแม่น้ำและนายเมฆค่ะ ^^

ต่อให้หัวใจของคุณจะแข็งแกร่งเพียงใดจะมีคนหนึ่งที่ทำให้คุณต้องแพ้พ่าย

อาจเพราะว่าหัวใจดวงนั้นอัดแน่นไปด้วยความรักแสนพิสุทธิ์หรือเปล่านะ ?

มาติดตามไปด้วยกันนะคะ ^^

รักและคิดถึงสุดหัวใจค่ะ

ปลอบขวัญ

ผลงานที่ผ่านมา

E-book ทุกเรื่องสามารถดาวโหลดกดกล่องสี่เหลี่ยมด้านล่างได้เลยค่ะ ^^