[ fic harry potter ] clasped hands

pls Severus, pls dont forget me even after you're gone.

“พอตเตอร์ มองฉัน”สุรเสียงทุ้มต่ำเอ่ยขึ้นที่ข้างใบหูร้อนของคนในอ้อมแขน ความเปียกชื้นที่ไหล่กว้างบ่งบอกถึงอารมณ์ของเด็กน้อยในความดูแลลับๆ ได้เป็นอย่างดี ลิ่มเลือดสีแดงสดไหลย้อนลงมาตามลำคอของเขาแม้มือเรียวพยายามที่จะห้ามก็ไม่อาจหยุดได้ เสียงลมหายใจโรยราลงช้าๆ หากแต่นัยตาสีดำรัตติกาลสว่างไสวราวดวงดาวในยามค่ำคืนยังคงทอดมองร่างเล็กที่กำลังสั่นเทิ้มไม่ละจาก

“ฮึก อยู่กับผม ศาตราจารย์..ได้โปรด”เสียงสั่นเครือเอ่ยอ้อนวอนต่อคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงเจ็บปวด ดวงหน้าหวานเงยขึ้นมองสบกับคนที่กำลังกกกอดร่างกายของตน ดวงตาสีมรกตแลเต็มไปด้วยความเศร้าหมองและเจ็บปวด เฝ้าภาวนาขอให้คนตรงหน้าไม่จางหาย

“ทุกอย่างจะไม่เป็นอะไร”เอื้อนเอ่ยคำปลอบประโลมแม้รู้ดีว่าเป็นคำลวงที่ไม่มีวันเป็นจริง แต่เพียงสักนิดให้ดวงตาคู่งามที่เขาหลงใหลแปรเปลี่ยนเป็นประกายของความรู้สึก ลบเลือนความทุกข์ระทมที่ฉายออกมา ขอเพียงเท่านั้น

“ศาสตราจารย์ ฮึก เซฟ..ฮึก อย่าทิ้งผมไป”

“ฉันอยู่กับเธอ ตรงนี้”

“always”

love born out of hate It might not have been a pretty start but we both chose to stay together. You're beautiful even when my heart withers

Harry, I love you, I love your eyes, I love that you are, you are not Lily

If there is another chance, I would like to beg Merlin for us to be together again

With love from Professor Severus Snape.