The Lost weapons สุดฟ้าหาพระเจ้า - นิยาย The Lost weapons สุดฟ้าหาพระเจ้า : Dek-D.com - Writer
×

    The Lost weapons สุดฟ้าหาพระเจ้า

    เมื่อเหล่าผู้มีพรสวรรค์ยุทธเเละเวทย์ผู้เป็นเลิศจากโรงเรียนทั้งสาม กับการผจญภัยครั้งยิ่งใหญ่สุดอลังการ เพื่อออกตามล่าตำนานที่สาปสูญ ต้องเผชิญหน้ากับองค์กรลับที่มีพลังอำนาจสุดหยั่งคาด ผลจะเป็นเช่นไร?

    ผู้เข้าชมรวม

    7,282

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    39

    ผู้เข้าชมรวม


    7.28K

    ความคิดเห็น


    77

    คนติดตาม


    197
    หมวด :  แฟนตาซี
    จำนวนตอน :  89 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  4 ก.พ. 64 / 23:51 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ



     บารอน วลาส ดรากูน ฟราทู
          
    นักเขียน : เอิ่ม คุณชื่ออะไรครับ
    ลาส      : ข้าชื่อ บารอน วลาส ดรากูน ฟราทู
    นักเขียน : ทำไมชื่อยาวจังครับ ?
    ลาส      : เสียมารยาท บารอนเป็นตำแหน่งของข้า
    นักเขียน : เอ่อ ขอโทษขอรับ ชอบสีอะไรครับ
    ลาส      : เรื่องสี ต้องแดงสิ เหมือนเลือดไง 
    นักเขียน : !!! ขอทราบอายุปัจจุบันครับ
    ลาส      : ไร้มารยาท! เอาเป็นว่า อาจจะมากกว่าปู่ทวดของเจ้าหลายปี
    นักเขียน : ชอบกินไอติมไหมครับ
    ลาส      : ......ไร้สาระ...... หมดธุระแล้วใช่ไหม?
    นักเขียน : ขอทราบงานอดิเรกครับ
    ลาส      : ฮึๆ จัดการกับคนชอบถามมากเซ้าซี้
    นักเขียน : เอิ่ม คำถามสุดท้ายแล้วครับ อาวุธที่ชอบ
    ลาส      : เจ้าไม่เห็นดาบในมือนี้หรอ ฉับเดียวขาด ไม่เจ็บปวด ลองดูไหม
    นักเขียน : เอิ่ม โชคดีครับ ลาก่อน



     


    จันทรา ชาลีฟ

    นักเขียน  : ขอทราบชื่อครับ
    ชาล       : เราชื่อจันทรา ชาลีฟ แล้วนามของเจ้าละ
    นักเขียน  : เป็นความลับครับ แล้วชื่อเล่นของท่านละครับ
    ชาล       : สหายเรียกเราว่า ชาล 
    นักเขียน  : อาหารจานโปรดครับ
    ชาล       : อะไรก็ได้ แต่ขอเครื่องเทศมากๆหน่อย
    นักเขียน  : (บ่งบอกถึงที่มาเลยแหะ อินเดียแน่นอนแต่ทำไมหน้าไม่เหมือน)เอิ่ม ทำไม                หน้าท่านไม่เหมือนคนอินเดียเลยครับ
    ชาล       : เรานั้นมีเชื้อสายราชวงศ์อารยันโบราณ จึงมีลักษณะเช่นนี้ แล้วเจ้าละเป็นเผ่า               พันธุ์ใดกัน
    นักเขียน  : หลายพันมาหลวมกันครับ พันลำก็มีบ้างครับ แล้วศิลปะการต่อสู้ที่ท่านละ                   ถนัดครับ
    ชาล       : มิราจา
    นักเขียน  : เอ่อ มันคืออะไรครับ
    ชาล       : อธิบายยาก ต้องทดลองเอง
    นักเขียน  : เห้อ แล้วอาวุธละครับ
    ชาล       : ดาบ ธนู ส่วนปืนที่เจ้าเห็นก็มีไว้เวลาฉุกเฉิน หากศตรูวิ่งหนีใน                                 ระยะไกล แล้วเจ้าวิ่งเร็วไหม
    นักเขียน  : หือ ผมเป็นคนดีนะครับ 
    ชาล       : อ้อ เราล้อเจ้าเล่นนะ แล้วเจ้าละฝึกศิลปะใดกัน
    นักเขียน  : ไม่เคยครับ แต่ก็พอเอาตัวรอดได้บ้าง
    ชาล       : หืม ต้องทดลองดูซะแล้ว
    นักเขียน  : ได้โปรดลืมเรื่องนี้ไปเถอะครับ ขอบคุณครับสำหรับคำสำภาษณ์
    ชาล       : ยินดี เจ้าคุยสนุกมาก วันหลังมาคุยกันอีกนะ
    นักเขียน  : เห้อ ลมจะแดรก จะอยู่ถึงครบตัวละครไหมเนี่ย





    เรย์อัส เมนาติค

    นักเขียน : สวัสดีครับ ไม่ทราบว่าคุณสุภาพบุรุษชื่ออะไรครับ
    เรย์       : ข้าชื่อเรย์อัส เมนาติค มันเพราะมากใช่ไหม
    นักเขียน : เอ่อ ครับ มันเพราะมากครับ แล้วชื่อเล่นละครับ
    เรย์       : เรย์ เจ้าว่ามันก็เพราะอีกแล้วใช่ไหม
    นักเขียน : เพราะอีกแล้วครับ เพราะมากครับ เพราะกว่านี้ไม่อีกแล้วครับ แล้วงานอดิเรกละครับ
    เรย์       : ข้าชอบปลูกดอกไม้ 
    นักเขียน : สีที่ชอบละครับ
    เรย์       :  สีชมพูสิ เจ้าก็ชอบเหมือนกันใช่ไหม เพราะข้าดูเเล้วมันดูเหมาะกับหน้าตา                 เจ้าดีนะ
    นักเขียน : เอ่อ...ช่างมันเถอะครับ เเล้วศิลปะการต่อสู้ที่ถนัดหล่ะครับ?
    เรย์       : ข้าไม่ค่อยชอบต่อสู้หรอก เเต่บังเอิญมีพรสวรรค์สูงก็เลยจำเป็นเก่งนิดหน่อย  
    นักเขียน : อืม.....(นึกว่าจะปกติกว่าคนอื่น) เเล้วอาหารจารโปรดหล่ะครับ?
    เรย์       : ทุกอย่างที่ทำให้ข้าดูดี ไขมันต่ำ 
    นักเขียน : สถานที่ ที่ชอบครับ?
    เรย์       : ทุ่งดอกทิวลิป ยามบ่าย...เเดดอ่อนๆ เจ้าไปเดินกับข้ามั้ยหล่ะ จะได้คุยกันนาน              กว่านี้
    นักเขียน : เอ่อออ.....ขอตัวก่อนครับภรรยาที่บ้านรออยู่
    เรย์       : ไม่เป็นไรน่าเสียดายนะ    







    โยชิซึนะ ฟูริคาวะ

    นักเขียน   : สวัสดีครับ ชื่ออะไรหรอครับ
    โย          : เอ่ออ..... ข้าชื่อ โยชิซึนะ....มั้ง 
    นักเขียน   : ชื่อเล่นละครับ
    โย          : เอ่ออ ชื่ออะไรดีนะ ตั้งให้ข้าสิ
    นักเขียน   : เอางั้นเลยเหรอ ชื่อโยดีไหมครับ
    โย          : เออ เข้าท่าดี งั้นข้าชื่อโยแล้วกัน
    นักเขียน   : งั้น อาหารที่ชอบละครับ
    โย          : อะไรก็ได้ ของค้างคืนข้าก็กินได้ 
    นักเขียน   : สไตล์ การต่อสู้ละครับ
    โย          : ดาบคาตะนะ และศาสตร์แห่งอาทิตย์อุทัย
    นักเขียน   : นึกแล้วเชียว แต่งตัวแบบนี้ ก็ต้องอย่างนี้ แล้วคุณชอบผู้หญิง                  แบบไหนครับ 
    โย          : ถ้าเลือกได้ข้าชอบแบบแม่สาวผมบลอนด์คนนั้น

    นักเขียน   :ไหน คนไหน
    โย          : เอ่อ ข้าก็ลืมไปแล้ว 
    นักเขียน   : (เห้อ หนักใจวุ้ย) แล้วสายคาดที่ดวงตาละครับ
    โย          : ไอ้นี่เหรอ ไม่รู้สิ ตาข้าก็เป็นปกตินะ
    นักเขียน   : เอิ่ม ถ้าถามต่อกูต้องลืมชื่อตัวเองแน่ ไปดีกว่า
    โย          : หืม จะไปแล้วหรอ ข้าไปเที่ยวด้วยสิ





    ลลิสา ธาดาบุตรี

    นักเขียน : ไม่ทราบว่า คุณผู้หญิงชื่ออะไรหรอครับ
    สา        : ฉันชื่อลลิสา ธาดาบุตรี ชื่อเล่นชื่่อสาจะ
    นักเขียน : อายุเท่าไหร่ครับ
    สา        : (กรี๊ดเบาๆ) สัมภาษณ์เป็นรึป่าวหะ ถามอายุกับผู้หญิง
    นักเขียน : เอ่อ ขอโทษครับคุณผู้หญิง
    สา        : ไม่เป็นไร โอเคจะ 18
    นักเขียน : แปรปวนแท้ 
    สา        : ตะกี้ว่าอะไรนะ
    นักเขียน : ปะ ป่าวครับ คุณต่อสู้เป็นไหมครับ
    สา        : แน่นอนจะ ผู้หญิงไม่ใช่เพศที่อ่อนแอเสมอไปนะ 
    นักเขียน : (ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่หว่า) ครับ ว่าแต่ถนัดแบบไหนครับ
    สา        : กังฟู ประเภทฉางฉวน รู้จักปะ
    นักเขียน : รู้จักสิครับ ที่มันยืนฐานกว้างๆ ยกแข่งเหยียดเท้าสูงๆ เหอๆ เหอ (น้ำลายไหล)
    สา        : หัวเราะแปลกๆ คิดอะไรอยู่นะ 
    นักเขียน : เอิ่ม ไม่ได้คิดครับ
        
             ฉับ! ทันใดนั้นปลายเท้าจ่อนิ่งอยู่ที่หว่างคิ้วของนักเขียน เหงื่อเม็ดโตไหลหยดลงพื้น 

    นักเขียน : เอ่อ คุยกันต่อดีกว่าครับ คุณผู้หญิง
    สา        : โอเค สัมภาษณ์ ดีๆนะ 
    นักเขียน : งั้น อยากได้แฟนแบบไหนครับ
    สา        : แน่นอน หล่อ ผมบลอนด์ ตาสีฟ้า สง่าดุจเจ้าชาย สุขุม ร่ำรวย เอาใจเก่ง เชื้อฟังฉันทุกอย่าง รักเดียวใจเดียว โรแมนติก เอาใจเก่ง บลาๆ
    นักเขียน : (เพ้อละๆ ไปดีกว่า) 
    สา        : มีรถซุปเปอคา ปราสาทหลังงาม งานเลี้ยงที่หรูหรา คนรับใช้มากมาย มีลูกที่น่ารักสามคน น่ารักจัง
    นักเขียน : ไม่น่าถามอย่างงี้เลย หลุดทุกราย ไปดีกว่า



    นักเขียน : เห้อจบสักที มีอีกกูลาออกแน่ ต่อไปเชิญพบกับเนื้อหาของนิยายสุดอลังการ
    เสียงลึกลับ : เฮ้ เดี๋ยวก่อน นิยายอะไรวะลืมสัมภาษณ์พระเอกอีกตั้งสามคน
    นักเขียน : ใครวะ
        
          หันซ้าย หันขวา ไม่พบใคร

    เสียงลึกลับ : มองไปไหน ก้มลงมาสิ
    นักเขียน    : แมว!
    แมว         : นายเรียกใครว่าแมว จะลงมาสัมภาษณ์ดีๆ หรือจะให้เราต่อตัวกันขขึ้นไปตะบันหน้าเน่าๆของแก ไอ้มนุษย์
    นักเขียน    : โอเคร ครับโอเคร ตัวเอกก็ตัวเอกเอ้า



    นักเขียน : ชื่ออะไรครับ
    สามแมว : ชั้นหัวหน้าใหญ่ชื่อ  คุณทอง และนี้เทาหนึ่ง เทาสอง สมุนเอก แก๊งทรีแคท
    นักเขียน : คุณอยู่ในนิยายเรื่องนี้ด้วยหรอครับ 
    ทรีแคท  : บัดซบ ตัวเอกสุดเฟี้ยวเชียวนะมึง 
    นักเขียน : หา เมื่อไหร่วะ 
    ทรีแคท  : ขาดพวกเราเรื่องไปไม่ได้หรอก ไอ้ที่นายสัมภาษณ์มาทั้งหมดนะ "ตัวรอง"
    นักเขียน : แล้วทำไม พวกคุณถึงพูดได้ครับ
    เทาหนึ่ง : เราไม่ใช่แมวธรรมดา ตัวจริงเราคื

             ผัวะ คุณทองตบเข้าให้

    คุณทอง : ใครใช้ให้พูด อยากรู้อ่านเอาเอง เอาละแค่นี้พอ ส่วนนายอะ จะไปไหนก็ไป แล้วเจอกันในนิยาย 
    นักเขียน : ครับท่าน 

     
       

    (อย่าลืมกดโหวตกันด้วยนะคร๊าบบบบบ^^)


    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น