NCT DREAM X YOU | Are you a werewolf?

ลำดับตอนที่ #2 : Are you a werewolf? {II}

cr:pin

วันนี้เป็นวันพระจันทร์เต็มดวงเป็นวันที่เผ่าของฉันจะได้ปลดปล่อยสัญชาตญาณความเป็นมนุษย์หมาป่าของตัวเองออกมาสักทีแน่นอนว่าหนึ่งในนั้นคงไม่มีฉัน

"ไงลิซ" มาร์โก้ที่นั่งอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะเอ่ยทักหลังจากที่เห็นว่าฉันพึ่งเดินลงมาจากห้องนอน

มาร์โก้เป็นพี่ชายของฉันและยังเป็นว่าที่หัวหน้าเผ่าคนต่อไปของเราอีกด้วย ฉันไม่ได้พูดอะไรตอบเค้าพร้อมกับเดินงัวเงียไปนั่งลงข้างๆผู้เป็นพี่ชาย

"ทำไมเจ้าถึงทำหน้าบูดบึ้งอย่างนั้นล่ะน้องพี่ มีเรื่องอะไรที่ทำให้เจ้าไม่สบายใจรึเปล่า" ผู้เป็นพี่ชายเอ่ยถามฉันด้วยความเป็นห่วง

"เมื่อไหร่ข้าถึงจะได้ออกล่าสักทีล่ะท่านพี่"ฉันเอ่ยถามในสิ่งที่ยังคงสงสัยและยังค้างในใจออกไป

"ถามเรื่องนี้อีกแล้วล่ะสิ"

"ก็ข้าสงสัยหนิ ทำไมท่านพ่อถึงไม่ยอมปล่อยข้าให้ได้ออกล่าเหมือนมนุษย์หมาป่าตนอื่นซักที"

"มันคงยังไม่ถึงเวลาของเจ้าน่ะสิน้องพี่"มาร์โก้เอ่ยก่อนที่จะยื่นมือข้างที่ไม่ได้ถือหนังสือมาลูบหัวฉันเบาๆท่าทางปลอบใจ แต่นั่นมันไม่ได้ทำให้ฉันหายหงุดหงิดน้อยลงเลยแม้แต่นิดเดียวนะสิฉันเคยคำถามนี้กับเค้าแล้วเป็นสิบๆครั้งด้วยซ้ำแต่เค้าก็ยังคงให้คำตอบนี้กับฉันเหมือนเดิม

"เฮ้อ~~~"ฉันได้แต่ถ่อนหายใจอย่างปลงๆ

"ไม่ต้องห่วงหรอกน้องรักยังไงมันก็ต้องมีวันของเจ้า"

ฉันนั่งอยู่ในห้องนอนของตัวเองอย่างเบื่อหน่ายตอนนี้มนุษย์หมาป่าตนอื่นคงกำลังออกล่ากันหมดแล้ว เหลือแต่ฉันที่ต้องนั่งหง๋อยอยู่ในบ้านคนเดียว ในคืนวันพระจันทร์เต็มดวงท่านพ่อมักจะสั่งให้ฉันขังตัวเองอยู่แต่ในห้องห้ามออกไปไหนเด็ดขาดตลอดและฉันก็ไม่รู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไม

และอีกอย่างที่ท่านพ่อสั่งห้ามก็คือห้ามไม่ให้ฉันเปิดหน้าต่างตอนคืนวันพระจันทร์เต็มดวงเด็ดขาด ซึ่งฉันก็ไม่เข้าใจอยู่ดีว่าท่านพ่อจะสั่งห้ามทำไม เค้าว่ากันว่าเวลาที่เหล่ามนุษย์หมาป่านั้นจ้องมองไปที่ดวงจันทร์จะทำให้กลายร่างเป็นหมาป่าซึ่งในทั้งชีวิตมนุษย์หมาป่าของฉันยังไม่เคยได้สัมผัสกับเหตุการณ์แบบนั้นเลยน่ะสิ

จริงสิ!

หรือว่ามันจะเป็นเหตุผลที่ท่านพ่อของฉันไม่ยอมให้ฉันกลายร่างเป็นมนุษย์หมาป่ากันล่ะ

อยู่ๆความคิดที่จะขัดขืนคำสั่งของท่านพ่อก็ผุดขึ้นมาในหัวของฉัน แล้วถ้าฉันเปิดหน้าต่างดูล่ะ?จะเกิดอะไรขึ้น?

ถึงฉันจะไม่อยากขัดคำสั่งผู้เป็นพ่อของตัวเองเท่าไหร่นักแต่มันก็อดใจอยากรู้ไม่ได้ว่าทำไมท่านพ่อถึงไม่ยอมให้ฉันกลายร่างเป็นหมาป่าสักที

คิดได้อย่างนั้นฉันจึงเดินตรงไปที่หน้าต่างแล้วค่อยๆแง้มบานหน้าต่างออกทีละนิดทีละนิดจนสุดบาน เผยให้เห็นพระจันทร์สีเหลืองนวลที่กำลังฉายแสงอยู่บนท้องฟ้า ฉันจ้องมองไปที่พระจันทร์เต็มดวงหวังว่าบางทีตัวเองอาจจะกลายร่างเป็นหมาป่าได้บ้าง

ฉันจ้องมองไปที่พระจันทร์เต็มดวงอยู่พักนึงแต่ก็ได้พบว่า....

มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนะสิ

ทำไมล่ะ?

ทำไมฉันยังคงอยู่ในร่างมนุษย์เหมือนเดิมอยู่อีกฉันต้องกลายร่างเป็นหมาป่าสิ ทำไมกันทำไมฉันถึงกลายร่างแบบมนุษย์หมาป่าตนอื่นไม่ได้ล่ะ

ในหัวของฉันเต็มไปด้วยความสับสน และคำถามมากมายตีกันไปหมด ทำไมล่ะ ทำไมฉันไม่กลายร่างเป็นหมาป่าสักทีล่ะ ฉันยังคงนั่งคิดอยู่อย่างนั้นสักพักนึง

ไม่ได้การละฉันจะไม่ยอมอยู่เฉยเด็ดขาด ฉันต้องทำอะไรสักอย่างสิ

คิดได้ดังนั้นฉันจึงขัดคำสั่งของท่านพ่อเดินออกจากหมู่บ้านที่มีเขตกักกันสัตว์ร้ายเอาไว้อยู่โดยไม่ได้คำนึงถึงอันตรายใดๆ มันต้องมีสักวิธีสิที่จะทำให้ฉันกลายร่างเป็นหมาป่าได้เมื่อฉันเดินออกมาห่างจากหมู่บ้านได้ประมาณนึงแล้วก็มีความรู้สึกหวาดกลัวนิดๆเพราะไม่เคยออกมาข้างนอกในช่วงเวลามืดค่ำแบบนี้มาก่อน หวังว่าคงจะไม่มีสัตว์ป่าพุ่งเข้ามาทำร้ายฉันตอนนี้หรอกนะ

ฉันเดินลึกเข้ามาในป่าเรื่อยๆอย่างไร้จุดหมายจนเริ่มจะไม่ค่อยคุ้นชินกับสถานที่นี้สักเท่าไหร่นัก ในใจก็คิดว่าไม่น่าจะขัดขืนคำสั่งของท่านพ่อเลยสัตว์ร้ายจะพุ่งเข้ามาทำร้ายฉันตอนไหนก็ไม่รู้

แกรบ แกรบ

นั่นไงพูดไม่ทันขาดคำเลยฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนมีตัวอะไรสักอย่างกำลังค่อยๆย่องเข่ามาใกล้ๆฉันเลย

แกรบ แกรบ

ฉันค่อยๆเดินถอยหลังไปทีละนิดอย่างหวาดกลัว ธนูก็ไม่ได้พกติดตัวมาด้วยสิแปลงร่างเป็นหมาป่าก็ไม่ได้อีก คิดดูแล้วฉันก็ไม่น่าจะขัดคำสั่งท่านพ่อเลยจริงๆ

แสงของพระจันทร์ทำให้ฉันมองเห็นถึงรูปร่างหน้าตาของสัตว์อันตรายตรงหน้าชัดขึ้น 'มนุษย์หรอ' ฉันแปลกใจเมื่อสิ่งที่ฉันเห็นตรงหน้าไม่ใช่สัตว์อันตรายแต่อย่างใดแต่เป็นเพียงแค่ 'มนุษย์'คนธรรมดาเท่านั้น เค้ามีผมสีบลอนด์ทองและอยู่ชุดสูตรสีดำที่แปลกตา

มนุษย์คนนั้นกำลังค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆ จนทำให้ฉันสามารถมองเห็นใบหน้าของเค้าได้ชัดขึ้น เค้ามีใบหน้าที่เรียวคมได้รูปรับกับตาจมูกปากได้เป็นอย่างดี จะว่าไปเค้าก็ค่อนข้างที่จะเป็นคนที่หน้าตาดีเลยล่ะ

แต่นี่ไม่ใช่เวลาที่จะมาเอ่ยชมใครน่ะสิ แล้วมนุษย์เข้ามาทำอะไรในป่านี่กันล่ะ? ทั้งที่ที่เผ่าของพวกเราตั้งอยู่ไกลจากเมืองมนุษย์ตั้งเยอะ

และแล้วการกระทำของคนตรงหน้าก็ทำให้ฉันต้องตกใจ เมื่ออยู่ๆดวงตาของเค้าก็ค่อยๆแปรเปลี่ยนกลายเป็นสีแดงโกเมนก่อนที่ผิวสีขาวนวลสุขภาพดีของเค้าจะซีดขาวขึ้นกว่าเดิม ทำให้ฉันรู้เลยได้ว่าคนตรงหน้านั้นไม่ใช่มนุษย์แต่เป็ย'แวมไพร์'นั่นเอง

Talk* งงๆกันบ้างมั้ยเอ่ยมีอะไรติชมกันได้น้าาาาา ถ้าชอบก็ฝากกดหัวใจให้ไรท์กันหน่อยเด้ออออ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านกันน้าาาาาาา