ยัยสุดเพอร์เฟ๊ก กะ นายขี้เก๊กไร้หัวใจ

ฟิ้วว...............

                เสียงเครื่องบินของสายการบินดังกำลังร่อนลงจอดบนรันเวย์ของสนามบินสุวรรณภูมิ ที่ ประเทศไทยฉันและตองกำลังลากกระเป๋าที่เหมือนจะขนบ้านมาทั้งหลังเดินออกมาจากที่เช็คสัมภาระ ฉันและตองเดินหอบสัมภาระอันมหึมาออกมาจากแอร์พ็อต ตอนนี้พวกเรากำลังยืนรอรถแท็กซี่ ร้อนก็ร้อนฉันเอาผ้าเช็ดหน้าซับหงื่อบนหน้าจนสามารถบิดผ้าเช็ดหน้าแล้วน้ำในผ้าเช็ดหน้ารองได้ทั้งกะละมังเลยฉันเห็นตองเอามือพัดหน้าเป็นพัลวันเลยแล้วตองก็หันหน้ามาถามฉันว่า      

                นี่ดริ๊งค์ เธอไม่กลัวคุณลุงกับคุณป้าว่าหรอที่มาโดยไปโกหกท่านว่าจะกลับมาพรุ่งนี้อ่ะ

                เซอร์ไพร์ส....งัยจ๊ะใครบอกให้ป๊าโทรให้เรากลับมาล่ะ ฉันน่ะอยากจะอยู่ที่เมกาต่อ คิดถึงแอนดรูว์ กับ แอนนี่

                อยู่มาไม่พอรึไง เราไปอยู่อเมริกามา 11 ปีแล้วนะดริ๊งค์ มาอยู่ไทยบ้างเหอะ