ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    《FANFIC》undertale all au : Let's take it (Reader)

    ลำดับตอนที่ #2 : Episode 1

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 259
      43
      13 พ.ค. 63

     

    ∝╬══→ Episode 1

     

    #wattpad #fanfiction »«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«» Book 1: Story of a girl who gets transferred into a Seoul Boy high school. Not as a Girl But as a boy...  what happens when Jungkook has a feeling that she is not a boy but a girl... and what's the reason behind her change.. «»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»«»« ❤❤❤❤❤❤❤❤☕

     

    "Live your life by compass not a clock."

     

    ----------------

     

     

    ณ ตอนเย็นเป็นเวลาที่โรงเรียนนั้นเลิกพอดี ทำให้ทุกคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้านไปตามทางของพวกเขา คุณเองก็เช่นกันคุณต้องเดินกลับบ้านเองแต่ก็มันเป็นเรื่องปกติกันอยู่แล้วเพราะชาวญี่ปุ่นเขาไม่นิยมมาส่งลูกหลานที่รร.หรือมารับกลับบ้านหรอก เธอเข้าใจดีธรรมเนียมแบบนี้น่ะ

     

     

    "นี่! (ชื่อคุณ)กลับบ้านด้วยสิ!"

     

     

    เสียงของยัตสึโกะตะโนกตามหลังคุณมาทำให้คุณต้องหันไปมองอย่างไม่มีความรู้สึกใดๆ วันนี้คุณคิดว่าคุณน่าจะมีความสุขที่สุดแล้วเนื่องจาก กลุ่มของยัตสึโกะได้ชวนเธอไปไหนมาไหนหรือเล่นอะไรสนุกๆกัน มันก็ไม่แปลกที่คุณจะมีความสุขกับพวกเขานะ แต่เสียดายที่ว่ากลับบ้านไปคงมีสิ่งหนึ่งรออยู่

     

     

    ในทันทีที่คุณหยุดเดินเพื่อรอยัตสึโกะเดินมาถึงคุณ ยัตสึโกะวิ่งมาด้วยความเร็วก่อนจะมาเดินข้างๆคุณ ก่อนที่คุณกับยัตสึโกะจะเดินไปกลับบ้านกัน บ้านของยัตสึโกะอยู่ห่างจากบ้านคุณไม่กี่กิโล แต่มันก็เรียกว่าห่างกันอยู่อย่างมาก เนื่องจากบ้านของยัตสึโกะอยู่ใกล้โรงเรียนดังนั้นจึงเดินไปส่งยัตสึโกะได้เร็วทำให้ไม่มีการสนทนาอะไรทั้งนั้น

     

     

    "(ชื่อคุณ)เป็นไงบ้างวันแรก?"

     

     

    จู่ๆยัตสึโกะก็โผล่ถามคุณในขณะที่คุณกำลังเหม่อลอยอยู่ ทำให้คุณมีสติและหันมามองยัตสึโกะก่อนจะหันไปทางเดิม

     

     

    "ก็สนุกดีนะ"

     

     

    คำพูดคำนั้นมันทำให้ยัตสึโกะยิ้มกว้างออกมาอย่างอารมณ์ดี ที่เด็กใหม่ชอบ คุณก็ไม่ได้คิดอะไรมากก็แค่พูดไปตามความรู้สึกเท่านั้น ก่อนที่ยัตสึโกะจะโผล่หน้ามาข้างหน้าคุณก่อนจะยิ้มแฉ่งและพูดออกมาอย่างกล้าหาญ

     

     

    "งั้นฉันจะทำให้เธอสนุกทุกวันแน่นอน!"

     

     

    ทำให้คุณต้องนิ่งงันและสตั้น ก่อนที่เพื่อนชายคนนั้นจะวิ่งไปที่หน้าบ้านของเขาเมื่อเห็นว่ามาถึงแล้ว ก่อนที่เขาจะโบกมือไปมาบ่งบอกการจากลา คุณกก็โบกมือกลับก่อนจะเดินกลับบ้านต่อไป ในหัวของคุณนั้นเอาแต่ทวนไปที่คำพูดของยัตสึโกะที่พูดไปไม่นานมานี้

     

     

    ทำให้ฉันสนุกทุกวันเหรอ.....แต่คงเป็นไปไม่ได้แน่นอนหรอก....

     

     

    ก่อนที่คุณจะเดินไปแวะร้านสะดวกซื้อเพราะคุณรู้สึกกระหายน้ำเล้กน้อย เลยขอแวะร้านสะดวกซื้อสักหน่อย ก่อนที่คุณจะเปิดประตุเข้าไปในร้าน และเดินไปที่ตู้เย็นก่อนจะหยิบเอาน้ำชานมไข่มุกที่คุณชอบดื่มเป็นประจำ ในขณะที่คุณกำกลังจะไปหยิบมันก็มีอีกมือที่กำลังหยิบเช่นกัน ทำให้คุณดันไปชนกับมือคู่นั้นเข้า ทำให้คุณหันไปมองควับอย่างสงสัย ก่อนจะพบโครงกระดูกที่เธอเคยเจอตอนเช้าที่คุณดันวิ่งชนเขา

     

     

    "ค-โครงกระดูก----"

     

     

    ในขณะที่คุณกำลังจะตะโกนลั่นก็โดนปิดปากไปสะก่อน โดยคนที่อยู่ข้างๆกับคนนั้น ทำให้คุณรู้สึกกลัวอย่างมาก นี้คุณกำลังจะโดนลักพาตัวไปฆ่าแล้วสินะ 

     

     

    "ชู่ว อย่าส่งเสียงดังสิ พวกฉันยังไม่ทำอะไรเลยนะ"

     

     

    เสียงทุ้มๆนั้นเอ่ยออกมาจากข้างหลังคุณ ทำให้คุณถึงกับเหงื่อตก ถึงจะกล่าวอย่างนั้นก็เถอะ คนอย่างคุณไม่มีทางเชื่อแน่นอน ว่าพวกเขาจะไม่ทำร้าย นี้คุณกลัวจนตัวสั่นหมดแล้วนะ

     

     

    "เอ่อ...แซนส์ฉันว่านายกำลังทำให้มนุษย์เรากลัวอยู่นะ"

     

     

    "อะ โทษทีนะ เป็นอะไรไหมนั้น?"

     

     

    คนที่ชื่อว่า แซนส์ ที่เห็นน้องชายกลล่าวอย่างงั้นก็ปล่อยมือออกมาจากปากของคุณทันที ทำให้คุณต้องใช้จังหวะนี้ และรีบหยิบขวดน้ำชานมไขข่มุกนั้นและชิงหนีไปสะก่อนที่เจ้าโครงกระดูกพวกนั้นจะตามคุณมาก ททำให้ทั้งสองที่ยืนอยู่ตรงนั้นถึงกับสตั้้นอย่างมาก

     

     

    "นี้ฉันทำให้เขาโกรธอะไรรึเปล่านะ เนี้ยะ?"

     

     

    "ไม่หรอกน้องชาย เขาอาจจะลืมปิดไฟที่บ้านก็ได้"

     

     

    "ง-งั้นเหรอ? แต่ว่าเขาจะมาอีกไหมนะ?"

     

     

    "เดี๋ยวก็ได้เจออีกแน่นอน น้องชายอาจจะไม่ใช่เร็วๆนี้ก็ได้"

     

     

    ''โอเคร เนี้ยะ!"

     

     

     ก่อนที่สองพี่น้องนั้นจะไปจ่ายเงินและเดินกลับบ้านอย่างไม่มีอะไรเกิดขึ้น ในขณะกลับกัน ที่คุณวิ่งออกมาสุดชีวิตที่ยืนหอบอยู่ข้างเสาไฟฟ้า ซึ่งพอดีเลี้ยวซ้ายก็ถึงบ้านคุณได้สะแล้ว 

     

     

    นี้ฉันวิ่งมาเร็วขนาดไหนกันเนี้ย มาถึงบ้านได้ภายไนไม่กี่วินาทีกับระยะทาง 1 กิโล.....

     

     

    ------30%------

     

     

    ------------

    (N/Y)      Lv.1       ∞

    Ruins - Episode 1

    Save               Return

    ----------

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×