วิญญาณบนโลกนี้มีหลายรูปเเบบ ทั้งเเบบที่มาในสภาพดี หรือสภาพที่ดูไม่ได้ ใดๆล้วนเป็นคำบอกเล่าซึ่งผมคนนี้เองก็ยังไม่เคยเห็นหรือสัมผัสได้มาก่อน
เเต่วิญญาณในโลกเเห่งความเป็นจริงของผมนั้น
"อ้ะ..ขอโทษทีครับผมเดินไม่ระวังเอง คุณเป็นอะไร..ไหม..ครั.."
ครับ นี่เเหละบุคคลที่ซึ่งถูกขนานนามว่าเป็น'วิญญาณ'เเห่งมหาลัย ด้วยบุคคลิคที่ไม่เข้าหาใครเเละไม่ยอมให้ใครเข้าหา มาเรียนเหมือนไม่มา ไม่มีใครรู้ว่าเค้าคนนีี้อายุเท่าไหร่ เรียนมากี่ปีเเล้ว หรืออันที่จริงเขาคนนี้อาจจะไม่ได้เรียนที่นี่ซะด้วยซ้ำ
เเละเหนือสิ่งอื่นใด ไม่เคยมีใครที่นี่เคยได้เห็นใบหน้าภายใต้ผมเผ้าอันรุงรังเเละเเว่นตาหนาเตอะของเค้าเลย นั่นคงอาจจะเป็นสาเหตุหลักๆ เลยก็ได้ที่เค้าถูกเรียกว่า วิญญาณ เพราะสภาพมืดมนไร้ชีวิตเหมือนวิญญาณจริงๆ
เเต่เเล้ววันนี้ วันที่ฟ้าฝนลมอากาศช่างเป็นใจ ให้ผมคนนี้ พายอาร์ ดาวดวงน้อยๆของคณะวิทยาศาตร์ วิิ่งหนีหมาจนมาชนเค้าคนนี้เข้าอย่างจัง จังหวะโบ๊ะบ๊ะเเบบพอดีของสายลมเเสงเเดดเเละโพสิชั่นที่เรียกได้ว่าเป็นการล้มเเบบพอเหมาะพอเจาะจริงๆ ณ จุดๆนี้ ทำให้ผม ได้ เจอกับ...ความหล่ออลัง ของชายหนุ่มผู้เป็นปริศนา เป็นพ่อของลูกในอนาคต เเละเป็น รัก เเรก พบ ของผม เเต่เเล้วที่เขาว่ากันว่าที่ใดมีรักที่นั่นมีทุกข์เห็นจะจริง หลังจากได้เจอ เขา โลกของผมเองก็เหมือนจะเจอเเต่เรื่องราวเเปลกๆ คนเเปลกๆ เเละที่เเปลกที่สุดคือคนพวกนี้เป็นคนไม่ดีทั้งนั้นเลยครับ!!! ถ้าจะมีรักเเรกทั้งที ขอเเบบคนดีๆให้หน่อยก็ไม่ได้?! มิชชั่นอิมโพสสิเบิล เริ่ม!!!!!!!
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น