คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
_______________________________________________________
“... ชา ... คชา ...ตื่นได้แล้ว” เสียงนุ่มๆดังอยู่ข้างหู ทำให้คนตัวเล็กพลิกตัวไปด้านข้าง
“ตื่นได้แล้วน่ะ” เสียงนุ่มๆยังคงตามมาที่ข้างหู พร้อมกับสัมผัสหนักๆที่กดลงที่แก้มใส สัมผัสหนักๆ ... สัมผัส ..? ...หอมแก้ม ...? ...หอมแก้มหรอ ..? เดี๋ยวๆ เขาอยู่กับไอ้เฟรมนี่ ไอ้เฟรม ... หอมแก้ม? .. ไม่น่าใช่ ... หรือว่าจะเป็น ..
“อ ..ไอ้เชี่ยเต๋า!! โอ๊ยยยย!!”ร่างเล็กสะดุ้งตื่นขึ้นมาชี้หน้าร่างสูงด้วยความตกใจ ก่อนที่ร่างเล็กๆจะร่วงตกลงไปอยู่ข้างเตียง
“เฮ้ยมึง เป็นไรปะว่ะ?” คำถามเหมือนเป็นห่วง แต่น้ำเสียงแม่งหัวเราะเยาะกูชัดๆ เชี่ย! TwT
“มึงมาได้วะ?!”
“กูก็ขับรถมาสิ มึงจะให้กูเหาะมารึไง? กูไม่ใช่ซุปเปอร์แมนถึงกูจะมีกางเกงในสีแดงก็ตามที” -..-b
“แล้วมึงมาทำไม?!”
“มาตามภรรยากลับบ้านครับ” ^[++++]^
“ไอ้สัส! กูไม่ใช่เมียมึง!”
“แล้วกูบอกตอนไหนว่ามึงเป็นเมียกู?”
“ก็เมื่อกี้มึงบอกว่าจะมาตามภรรยากลับบ้าน” .. อ่าว .. ไม่ใช่กูหรอ? เอ๊ะ .. ไม่ใช่กูสิดี!!!
“ภรรยากับเมียมันต่างกันน่ะครับ! เมียคือคนที่สะบะระเฮ้แล้ว แต่ภรรยาคือสะบะระเฮ้แล้วและแต่งแล้ว”
“...” ใครเข้าใจคำพูดมันบอกผมทีน่ะ เอสเอ็มเอสมาบอกด้วย =__=
“อึ้งไร? อึ้งเชี่ยไร? ตกใจอะดิ ที่กูหล่อกว่าเมื่อวาน!”
“แสร้สสสส!!” ตบกบาลมันไปซักที แล้วลุกขึ้นจากเตียง
“แล้วนั่นมึงจะไปไหน?”
“จะไปหาไอ้เฟรม กูคุยกะมึงไม่รู้เรื่อง!!”
“เหอะ! หนีสามีไปหาชู้ มึงแม่งแย่ บู่ บู่ๆๆๆ=3=”
“ชู้พ่องสิครับ!!! มึงมาทางไหนมึงกลับไปเลยน่ะ! กูรำคาญมึงชิบหายเลย!”นิ้วเรียวยกขึ้นมาชี้หน้าด่าร่างสูง
“มาไล่กันอย่างนี้ เค้าก็น้อยใจเป็นน่ะตัวเอง”-3- ใบหน้าหล่อทำแก้มป่อง อื้อหือ ... น่ารักมากสิแสร้สสส!!
“ไม่ต้องมาทำหน้าแอ๊บแบ๊ว ไอ้เชี่ย! โตเป็นควายหมาเลียตูดไม่ถึงยังจะทำตัวแอ๊บ!”
“นี่กูงอนมึงอยู่น่ะคชา -3-”
“กูไม่ง้อ!! กูไม่สนใจด้วย!” พูดตามตรง รำคาญไอ้เผือกเอ๋อนี่มาก!-*-
“ก็มึงแม่งเป็นแบบนี้!”คนตัวโตเริ่มชักสีหน้า ทำให้คชาหันมาเลิกคิ้วใส่ อะไรว่ะ?
“ทำไม? กูทำไม?!”
“เมื่อคืนก็หนีกูมานอนกับไอ้เฟรม ทำไมว่ะ? มึงรู้สึกแย่มากเลยดิที่เป็นแฟนกูอะ? ทิ้งสามีทิ้งลูกมาค้างบ้านคนอื่นหน้าตาเฉย แถมยังไล่สามีสุดหล่อกลับบ้านอีก ลูกของเราขาดความอบอุ่นจากแม่น่ะเว้ยคชา TwT”
“ถุย!ไอ้ตอแหล!!!! ลูกของเราหน้ามึงสิครับ! กูไปมีลูกกับมึงตอนไหนว่ะ?!” เริ่มต้นประโยคมาซะน่ากลัว แต่จบประโยคด้วยความปัญญาอ่อนของมัน เพลียแสร้ส! - -*
“ลูกที่บ้านคอยมึงกลับไปป้อนนมอยู่น่ะคชา กูต้องให้ลูกกินนมกล่องแทนนมแม่อย่างมึงแล้วน่ะ T^T” เอากับมันสิ! ไอ้เชี่ยยย! เป็นบ้าไปแล้วหรอว่ะ! =[]=
“มึงเลิกบ้าทีเต๋า! กูเป็นผู้ชาย! ชัดปะ?! ผู้ชาย!!!”
“ผู้ชายแล้วไงว่ะ? ทำบ่อยๆแล้วมึงก็ท้องเองอะ กูฟิตเสมอน่ะเว้ย=3=”
“ไอ้เหี้ย! ไอ้ทะลึ่ง!” มือบางทั้งทุบทั้งตีคนตัวสูง แม่งเป็นคนพูดจาทะลึ่งแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ! =////////////////=
“ทำไมมึงชอบทำร้ายร่างกายกูจังว้า ไม่เป็น กูถือคติผู้หญิง(?)ตบแปลว่าผู้หญิง(?)รัก”
“กูไม่ใช่ผู้หญิง!!!!!”
“ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง ... โอ๊ยยย!” มือหนายกขึ้นปัดป้องมือบางที่ยกขึ้นมาตบตีเขาตามส่วมต่างๆ
“แล้วมึงไม่คิดบ้างหรอ?! ที่กูตบ อาจแปลว่ากูตบจริงๆ! ย้ากกกก!!!”
“ไม่! กูถือคติคชาตบ แปลว่าคชารัก!” มือหนารวบข้อมือเล็กเอาไว้แล้วดึงคนตัวเล็กให้ลงมานั่งเกยที่ตักตัวเอง
“ไอ้เชี่ยเต๋า! ปล่อยกู!” ดีดดิ้นเล็กน้อยพอเป็นพิธี มันจะได้ไม่คิดว่าคชาใจง่ายน่ะฮรัฟฟ!
“ฮื่ออ เดี๋ยวปล่อย ขออยู่แบบนี้ซักพักดิ” ใบหน้าหล่อซบลงที่ไหล่บาง มือหนาก็เอื้อมมากอดรัดเอวบางไว้หลวมๆ
บางที ... ผมก็รู้สึกว่าพระเจ้ารังแกผมจัง ทั้งผมทั้งไอ้เต๋า ต่างก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ แต่ทำไมกันน่ะ .. ทำไมกัน? อะไรต่ออะไรมันถึงได้ต่างกันขนาดนี้ ผมกับเต๋าสูงห่างกันไม่มาก แต่พอยืนข้างกัน ใครๆก็มักจะบอกว่าผมตัวเล็ก มือคู่นี้ก็เหมือนกัน ที่ต่างจากของเต๋าลิบลับ มือเต๋าทั้งใหญ่ ทั้งกว้าง ต่างจากมือของผมที่เล็กกว่ามือมันมาก ไหนจะแผ่นหลังกว้างที่โอบผมจนมิด ทำไมพระเจ้าลำเอียงจังเลย?
“ตัวหอมจัง ..”จมูกโด่งสูดดมกลิ่นกายหอมกรุ่นของคนบนตัก
“ก็ไม่ได้เน่าเหมือนแกนี่!”
“ชา ..”
“หื้ม?”
“กูชอบมึงจริงๆน่ะ ชอบมากๆ”
“เอ้อ ..ม .. มึงเป็นเกย์จริงหรอ?” -////-
“กูไม่ได้เป็นเกย์ กูเป็นอะไรไม่รู้ กูรู้แค่ .. กูรักผู้ชายที่ชื่อคชาจัง!” หอมแก้มเนียนฟอดนึง
“ลามปาม! ทะลึ่ง!” ... แต่แอบเขินเบาเบา ... -////////////////////-
“ก็แฟนกูอะ กูอยากหอมแฟนกู กูผิดปะล่ะ?”
“เต็มปากเต็มคำน่ะมึง!” =///////////=
“คุณแฟนกูนี่น่ารักที่สุดเลยว่ะ!” กอดแน่น
“แต่กูไม่ได้รักมึงน่ะ”
“มึงเลิกโกหกตัวเองเหอะว่ะชา รักกูก็บอกมา”-3-
“เลิกหลงตัวเองได้ล่ะไอ้สัส!”
“ทำไมว้า? กูก็หล่อน่ะ หรือมึงไม่ชอบคนหล่อ? แต่ให้กูไม่หล่อนี่ยากว่ะ”
“กูชอบคนสวยยย!! มึงเข้าใจมั้ย! ปล่อยกูได้แล้ว! จะไปอาบน้ำ!”
“วันนี้ กลับบ้านกัน” มือหนาปล่อยคนตัวเล็กให้เดินเข้าห้องน้ำ
“คอนโด?”
“เปล่า บ้านกู”
“ไปทำไมบ้านมึง? =___=”
“คุณแม่บ่นคิดถึงมึง”
“เออว่ะ กูไม่ได้ไปไหว้แม่มึงตั้งนานล่ะ”
“ไปครั้งนี้ก็ฝากเนื้อฝากตัวซะเลยสิ”
“ฝากเนื้อฝากตัว?ทำไมว่ะ? แม่มึงก็รู้จักกูแล้วนี่?”
“ฝากเนื้อฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ไง =..=”
“ไอ้เวน!!” ปาผ้าเช็ดตัวใส่หน้าร่างสูงแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
“เฮ้ยชา!!! แล้วมึงใช้อะไรเช็ดตัวว่ะ? ปาผ้าใส่กูเนี่ย?! ฮ่าๆๆๆๆ”
“เออลืม!!” วิ่งกลับมาเอาแล้ววิ่งกลับไป ... ความเกรียนมันมีอยู่ในตัวจริงๆครับ!=___=
ร่างสูงของเต๋านั่งหัวเราะการกระทำน่ารักๆของคนตัวเล็ก ใบหน้าหล่ออมยิ้มบางๆ ก็คชาน่ารักแบบนี้ไง ผมเลยชอบมัน! เขาทั้งคู่ไม่รู้หรอก ว่าการกระทำทั้งหมดถูกจ้องมองโดยใครบางคนที่ยืนแอบอยู่ที่ประตูห้อง เฟรมทำเป็นว่าออกไปธุระข้างนอก แต่จริงๆเขาอยู่หลังประตู รู้ .. รู้ว่าถ้ามาแอบดูก็จะเจ็บ แต่ก็ยังจะดู .... ฉากบาดตา
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แล้วมึงบอกแม่มึงแล้วหรอว่ากูจะมา”
“เหอะ ไม่ได้บอก” ร่างสูงขับรถเลี้ยวเข้ามาในตัวบ้านที่เปิดประตูต้อนรับ
“เอ๊าไอ้สัส! แล้วแม่มึงจะอยู่บ้านหรอว่ะ?”
“เออ ไม่รู้ว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ” ร่างสูงขับรถมาจอดที่โรงจอดรถ แล้วเดินลงมาเปิดประตูรถอีกด้านให้คนตัวเล็ก
“ความจริงมึงไม่ต้องมาเปิดให้กูก็ได้น่ะ กูลงเองได้”
“กูสุภาพบุรุษพอว่ะ”
“กูก็สุภาพบุรุษ!”
“มึงอะ ... เดี๋ยวก็กลายเป็นสุภาพสตรี!”
“ฟวยเต๋า!” คนตัวเล็กยกนิ้วกลางใส่หน้าร่างสูงแล้วเดินดุ่มๆเข้าบ้านเหมือนกับเป็นบ้านตัวเอง
“รีบไปไหนว่ะชา?!” มือหนาเอื้อมมากุมมือบางแล้วเดินเอื่อยๆเข้าบ้าน
“ทำไมต้องจับมือ?!”
“เดี๋ยวมึงหลงทาง”
“แถ!=3=”ปากก็ด่า แต่ก็ยอมให้เขาจับมือ
“ถ้ากูไม่แถ มึงจะยอมให้กูจับมือปะ?”
“ไม่รู้!” สะบัดหน้าหนี ก็ไอ้ตัวโตดันยิ้มกว้างเหมือนจงใจจะแกล้งเขานี่นา
“ปากไม่ตรงกับใจตลอดอะ”
“ถ้ามันตรงกับใจ ปากกูคงเบี้ยวว่ะโทษที!”
“กวนตีนน่ะมึง”
“พึ่งรู้รึไง?!”
“รู้นานล่ะ แฟนกู ชอบกวนตีน!” พูดไปก็ยิ้มไป ต่างจากไอ้คนตัวเล็ก นี่รู้สึกร้อนๆหน้ากับคำว่า ‘แฟน’ ของร่างสูง
“บ้าเอ๊ย!” สบถเบาๆ แม่ง .. ไม่น่าหลวมตัวตกลงคบกับมันเลย ถ้าไม่มีศักดิ์ศรีความแมนค้ำคอน่ะ ... ฮือออ รู้งี้กูเป็นตุ๊ดให้รู้แล้วรู้แรดเลยดีกว่า!
“ป้าน้อย คุณแม่อยู่บ้านมั้ยครับ?” ร่างสูงชะโงกหัวไปถามแม่บ้านคนเก่งที่ทำกับข้าวอยู่ในครัว
“หือ? .. อุ๊ยตายยย!! คุณหนู ไม่ได้เห็นหน้าตั้งนานน่ะค่ะ มาให้ป้ากอดให้หายคิดถึงหน่อยสิค่ะ” ร่างสูงเดินเข้าไปกอดแม่บ้านคนเก่ง ที่ช่วยคุณแม่เลี้ยงเขามาตั้งแต่แบเบาะ
“คิดถึงป้าน้อยจังเลยยย”
“โตขึ้นเยอะเลยน่ะคะคุณหนู หล่อเชียว คุณหญิงท่านจัดดอกไม้อยู่ในห้องนั่งเล่นค่ะ”
“ขอบคุณครับป้า” ร่างสูงหอมแก้มแม่บ้านร่างท้วม แล้วเดินตรงไปยังห้องนั่งเล่น
“คุณแม่คร้าบบบ เต๋ากลับมาแล้วครับ” ร่างสูงเปิดประตูห้องนั่งเล่นเข้าไปก็พบผู้เป็นมารดาที่กำลังนั่งจัดแจกันดอกไม้
“อ่าวเต๋า! นึกยังไงกลับมาบ้านได้เนี่ยเรา?!” เดินมากอดลูกชาย
“แม่ครับ เต๋าพาลูกสะใภ้แม่มาเปิดตัว^^” ร่างสูงพูดแล้วผายมือไปยังคนตัวเล็กที่ยืนอึ้งอยู่หลังเขา
“หื้อ? ลูกสะใภ้?!”
“ครับ! ลูกสะใภ้!!”
อ ... ไอ้เชี่ยต๋าวววววววว!!! งานงอกแล้วกรู๊!!!!!!! T[]T!!!!!
************************************************************************************************************
อรั่กกก! หายไปนานมาก ฮ่าๆๆๆ
ตอนนี้ไม่ค่อยเกรียนเลยอะ ผิดคอนเส็ป เดี๋ยวตอนหน้าจะแก้ตัวให้น่ะจู๊บูวว
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ (:
ความคิดเห็น