คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5
Chapter 5
_______________________________________________________
“นี่ครับแม่ ลูกสะใภ้แม่!” มือหนาเอื้อมมาโอบไหล่บางของคชาที่ยืนทำหน้าอึ้งตกใจ
“หน้าตาน่ารักจังเลยเต๋า แต่แม่ว่าหน้าคุ้นๆยังไงไม่รู้สิ”
“คุณแม่! นี่คชาไงฮะ คชาเอง!” ร่างเล็กสะบัดตัวออกจากอ้อมแขนของคนตัวโต แล้วทำปากยื่นแก้มป่อง
“ตายล่ะ! คชาเองหรอลูก สวยขึ้นจนแม่จำไม่ได้เลย”
“งื้อออ คุณแม่ คชาไม่สวยซักหน่อย!” ร่างเล็กยู่ปาก เป็นที่น่าเอ็นดูของหญิงวัยกลางคน มือบางของเธอยกมือขึ้นลูบใบหน้าขาวใสของคนตัวเล็ก ก่อนจะหันไปพูดกับลูกชาย
“เต๋านี่เล่นอะไรไม่รู้ ว่าหลอกแม่ว่าหนูคชาเป็นลูกสะใภ้”
“แม่! เต๋าไม่ได้หลอกน่ะ เต๋าพูดจริง คนเนี้ย ลูกสะใภ้!”
“แม่ครับ เต๋ามันโม้! อย่าไปเชื่อมันน่ะ!”ร่างเล็กรีบปรี่ไปเกาะแขนมารดาของคนตัวโต
“เฮ้ยยย ชาอย่าอย่างงี้ดิ! จริงๆน่ะแม่ คชาเป็นลูกสะใภ้แม่น่ะ”
“แล้วแม่จะเชื่อใครดีเนี่ย?”
“เชื่อผมดิ ผมลูกชายแม่น่ะ!”
“เชื่อคชา!! คชาเป็นเพื่อนลูกชายแม่น่ะ”
“คชาเป็นแฟนเต๋า ไม่ใช่เพื่อนซักหน่อย”
“ไอ้บ้า!” คนตัวเล็กหน้าขึ้นสีระเรื่อเมื่อร่างหนาคว้าเอวบางมากอดหมับ
“ตกลงยังไง?” ผู้เป็นแม่เอ่ยกลั้วหัวเราะ
“ชาไม่ต้องพูด! คืองี้ครับแม่ คชาเป็นแฟนเต๋า เต๋าเลยพามาเปิดตัวไง” มือหนายกขึ้นมาปิดริมฝีปากอิ่มของร่างเล็ก แล้วอธิบายให้ผู้เป็นแม่ฟัง
“อ่าวเต๋า แล้วน้องนีน่าล่ะลูก?”
“ห๊ะ?! นีน่าไหนครับแม่?” ร่างสูงเอ่ยถาม ในขณะที่ร่างบางที่ดิ้นดุ๊กดิ๊กกลับกลายเป็นยืนนิ่ง ใครคือนีน่า? ... แฟนเต๋าหรอ? แล้ว .... กูอะ?
“ลูกสาวเพื่อนพ่อไง น้องนีน่าเขาชอบลูกไม่ใช่หรอ?”
“ผมไม่รู้ เขาจะชอบผมก็เรื่องของเขาดิ ยังไงๆแฟนผมก็คือคชาอยู่ดีอะ” คำพูดจริงจังทำให้ร่างเล็กใจชื้นขึ้นมา ... แต่เอ๊ะ! กูจะดีใจทำไม?! ถ้าเต๋าเป็นแฟนกับยัยน้อยหน่าอะไรนั่นก็ดีแล้วนี่!!! กูจะได้เป็นอิสระซักที… ._____________.
“แม่น่ะไม่ว่าอะไรหรอก ถ้าลูกจะคบกับหนูคชา แต่คุณพ่อน่ะสิลูก คุณพ่อถูกใจนีน่ามากซะด้วย”
“เรื่องนีน่าช่างเถอะคุณแม่ แต่เต๋าจะบอกคุณแม่ว่า ลูกสะใภ้คุณแม่มีแค่คชาเท่านั้นแหละครับ!”
“นี่แก! ปล่อยน่ะเว้ย” คนตัวเล็กกระซิบเสียงดุ แล้วพยายามดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต
“ไร! อย่าดื้อได้ปะครับแฟน เดี๋ยวเจอผมทำโทษแบบวันนั้นน่ะครับ” กระซิบตอบกลับไปพร้อมล็อคคอ ทำให้ร่างเล็กหยุดดิ้นทันที วันนั้นมันในรถ ... ถ้าเป็นวันนี้ ห้องพร้อม เตียงพร้อม ขืนกูดื้อ กูเสียเอกราชชาติแมนแน่ T^T
“เต๋า! อย่ารุนแรงกับลูกสะใภ้แม่สิ!”เธอดึงคนตัวเล็กมากอด
“โห! คุณแม่อะ ทีงี้ล่ะปกป้องเลยน่ะ ไม่ให้แม่กอดแล้ว เต๋าหวงแฟนเต๋า”แล้วร่างสูงก็ดึงคชากลับมากอดใหม่
“ไอ้บ้าเต๋า!” -//////- แม่ง! เต็มปากเต็มคำชิบหาย ไอ้บ้าเต๋า!!!
“เรานี่ล่ะก็! กลับมาบ้านเหนื่อยๆก็ขึ้นไปอาบน้ำอาบท่าซะลูก” มารดาเอ่ย แล้วยิ้ม
“งั้นวันนี้เดี๋ยวเต๋าค้างที่บ้านดีกว่า”
“จ้า หนูคชาก็ค้างที่นี่กับเจ้าเต๋าเลยล่ะกันน่ะลูก”
“ครับ” ร่างเล็กจำต้องเอ่ยปากตอบรับ รู้ทั้งรู้ว่าถ้าต้องค้าง กูก็ต้องนอนห้องเดียวกะไอ้เต๋า โฮฮฮฮฮฮ ToT
“ไปอาบน้ำกันดีกว่าที่รัก เดี๋ยวเต๋าขัดหลังให้น่ะจุ้บๆ>3<” ร่างสูงกึ่งฉุดกึ่งลากคนตัวเล็กขึ้นไปบนห้องนอน
“ม๊ายยยยยยย!!! ปล่อยกู๊วววววววว กูไม่ป๊ายยยยยยย!!!T[]T”มือบางกอดราวบันไดแน่น ถ้าแม่งกลายร่างเป็นราวบันไดได้คงทำไปแล้ว =_=
“อย่าดื้อสิครับแอทเลิฟ ราวบันไดมันน่ากอดน้อยกว่าเต๋าอีกคนดี มาม๊ะ ไปอาบน้ำกัน!”
“ไม่!!! กูจะไม่แยกจากกับราวบันได กูรักมัน!!! TT[]TT” ยิ่งคชากอดราวบันไดแน่นขนาดนั้น ยิ่งทำให้เต๋าหมั่นไส้ ในเมื่อลากไม่ไป งั้นกูต้องใช้อีกวิธี!!!
“อย่าดื้อสิค่ะที่รัก!” มือหนาอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาพาดบ่า แล้วพุ่งตรงไปยังห้องนอนทันที
“ว๊ากกกกกกกกกกกก ปล่อยกูน่ะเชี่ยต๋าวววววววววววว!!!!” ทั้งทุบหลัง ทั้งตี ทั้งหยิก แต่ไอ้มนุษย์เพศผู้ผิวขาวนี่แม่งไม่ได้สะทกสะท้านเลย คนเชี่ย! มึงเป็นไอรอนแมนปะว่ะ T[]T
ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กขี้โวยวายมา แล้วโยนลงบนเตียง ทันทีที่แผ่นหลังบางสัมผัสกับเตียงนุ่ม ร่างเล็กก็เหมือนติดสปริง เด้งตัวขึ้นมาแล้วรีบพุ่งไปที่ประตูห้องนอนกว้างทันที แต่ร่างสูงของเต๋าเร็วกว่า คนตัวโตพุ่งไปที่ประตูแล้วยืนกั้นประตูเอาไว้
“จะหนีไปไหนหรอคนสวย?^^”
“ไอ้เชี่ยยย!!! กูไม่ใช่คนสวย!! กูไม่ได้หนีด้วย กูแค่ ... กู ... กูจะลงไปข้างล่าง!”
“มึงจะลงไปทำอะไรหรอ? คุณแม่บอกแล้วไงว่าให้อาบน้ำ^^”
“มึงก็อาบไปเส๊! กูไม่ร้อน กูไม่เหนียวตัว เหงื่อกูก็ไม่มี!!!” ดวงตากลมโตสอดส่ายหาทางหนี เอาไงดีว่ะ ....
“หื้มม? ต้องมีเหงื่อหรอ? ได้! เดี๋ยวกูทำให้มึงมีเหงื่อเอง!” ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็ก แล้วโยนลงบนเตียงก่อนจะขึ้นคร่อม ร่างเล็กของคชาดูน่ารักน่าเอ็นดูมากจนเขาอดที่จะแกล้งไม่ได้ ก็คนตัวเล็กกลับตาปี๋ ปากก็ร้องปาวๆว่าไม่เอาๆ น่ารักขนาดนี้ ใครบ้างจะอดใจไม่แกล้งได้?
“หึหึ” ร่างสูงก้มลงหอมแก้มนิ่ม แล้วจูบไปทั่วใบหน้าหวาน
“ฮืออออออออ กูไม่อ๊าวววว อย่าแกล้งกูน่ะ!!!!! T[]T”
“มึงแม่ง .. น่ารักว่ะ” มือหนาสอดเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวบางที่ร่างเล็กใส่มา มือร้อนปัดป่ายไปทั่วผิวกายเนียน
“ฮึก ... โฮฮฮฮฮฮฮฮ กูไม่เล่นแล้ววววววว คุณแม่!!! ไอ้เต๋าแกล้งชา!!!” น้ำตาหยดเล็กๆไหลออกมาจากดวงตากลมโต ทำให้ร่างสูงหยุดการกระทำทุกอย่าง
“เฮ้ย! มึงร้องไห้ทำไมอะ?!!!” คนตัวโตดูจะตกใจที่อยู่ดีๆไอ้เปี๊ยกก็ร้องไห้เฉยเลย
“ฮึก .. มึงนิสัยไม่ดี!! มึงแกล้งกูอะ ฮืออออ T^T” ไม่เล่นด้วยแล้ว เลิกเล่น เต๋าแม่งบ้า!
“โอ๋ๆ ไม่ร้องน่ะค่ะคนดี ไม่ร้องน่ะ เต๋าไม่แกล้งแล้วน่ะ” ดึงคนตัวเล็กขึ้นมากอด
“ฮือออออออออ กูไม่เล่นกับมึงแล้ว!!! เลิกเล่น! โป้งแล้ว!” T^Tใบหน้าหวานสะบัดไปอีกทาง
“โอ๋ๆ ดีกันน่ะ” นิ้วก้อยถูกยื่นมาตรงหน้าคนตัวเล็ก ร่างบางที่ร้องไห้เป็นเด็กๆเงยขึ้นมาจ้องนิ้วก้อยของคนตัวโต แล้วมองใบหน้าหล่อสลับไปมา
“ดีกันน่ะ” รอยยิ้มอบอุ่นถูกส่งมาให้ ทำให้ใบหน้าหวานขึ้นสี ไม่อยากจะยอมรับว่ารอยยิ้มของคนๆนี้ ดูดีมากน่ะสิ!
“ดีก็ได้ ..” คชาตอบอ้อมแอ้มแล้วส่งนิ้วก้อยเล็กๆไปเกี่ยวกับคนตัวโต ท่าทางน่ารักๆของคนตัวเล็ก ทำให้ร่างสูงก้มไปหอมแก้มเนียนอย่างแผ่วเบา แลกกับกำปั้นน้อยๆที่ทุบมาที่ต้นแขนเขา
“ทะลึ่งล่ะมึง!” =////=
“ไรว้า?~” คชาเด็กน้อยเมื่อกี้หายไปไหนว่ะ? =_________________=?
“นิสัยเสียอะมึง! เห็นกูยอมหน่อยก็เล่นซะเยอะ แย่สัส!”
“ก็แหม~ มึงเห็นใจกูหน่อยดิว๊า ใครๆเขาก็อยากอยู่ใกล้ๆกับคนที่ชอบทั้งนั้นแหละ อยากกอด อยากหอม อยากสัมผัส ...” ร่างสูงจ้องหน้าคนตัวเล็ก แก้มใสติดจะเป็นสีแดง ดูน่ารักน่าฟัดซะเหลือเกิน!
“ไอ้เชี่ย!” =//////= พูดมาได้ไม่อายปาก!
“ไมมึงเป็นคนงี้ว่ะ? หยาบโลนชิบหาย เขินแล้วชอบด่ากู!” ถามกลั้วหัวเราะ ก็ไอ้ตัวเล็กที่นั่งจุมปุ๊กอยู่บนเตียงเขา เขินจนแก้มใสแดงแปร็ด แถมยังด่าเขาแก้เขินอีกตังหาก
“ใครบอกกูเขิน?!!! ห๊า?!!! ใครบอกกกกกกก?!!!”
“หน้ามึงมันฟ้อง”
“มึงแม่งโม้ตัลหลอด!”
“กูไม่เคยโม้ มีแต่มึงนั่นแหละ ชอบโม้ว่าตัวเองแมน =3=”
“เรื่องความแมนอย่าพูดกับกู! กูแมนอยู่แล้ว! มึงอย่าหวังว่าจะได้แอ้มกู!!!”
“แอ้ม? โห้ยยยย ของแบบนั้น ถ้ามึงยอมกูดีๆก็ไม่สนุกสิว่ะ!”
“นี่มึงต้องการไรจากกูเนี่ย?!!! =[]=”
“แอ้มไง!”
“แอ้ม?”
“เออแอ้ม แอ้มๆ แอ้มนี่ญาติมึงปะ?” ‘o’
“ไม่น่ะ กูไม่รู้จักเขาว่ะ .... ถุ๊ย!!!นี่กูเพื่อนเล่นมึงเร๊อะ?! =[]=”
“ไม่อะ มึงเป็นเมียกู”
“กูไม่ใช่เมียมึง!!”
“อีกหน่อยพอกูแอ้มมึง มึงก็เป็นเมียกูแล้ว”
“กูไม่ยอมให้มึงแอ้ม”
“เดี๋ยวซักวันก็ก็ได้แอ้ม”
“กูบอกว่ามึงจะไม่มีทางได้แอ้มกูไง!!”
“งั้นเดี๋ยวกูไม่แอ้ม แต่กูจะซั่ม”
“ซั่มพร่องส์!”
“การซั่มกันมันเป็นศิลปะน่ะเว้ยย=3=”
“ศิลปะอะไร?!”
“ศิลปะแบบโรมันผสมโกทิค?”
“พอเหอะ! กูไม่คุยกับมึงแล้วววววว!!!” T^T
ไอ้เชี่ยเต๋า! นับวันแม่งจะยิ่งพูดไม่รู้เรื่อง!!!! ตอนนี้รอดมาได้ ... แล้วคืนนี้กูจะรอดมั้ยเนี่ยยย?
ฮรั๊ยยยย พี่เต๋าหื่นอะ > < ชอบแต่งเต๋าแนวนี้จังเบย :$
เราว่าบ้านเรารอดน้ำท่วมล่ะ ยังแห้งสนิทอยู่เลยอะ =_=
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่า :)
ความคิดเห็น