คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 4
Chapter 4
_______________________________________________________
“พี่เต๋า ..”
“…”
“พี่เต๋า ... ตรงนี้ไม่เอา ...”
“…”
“ผมทำไม่สะดวกน่ะ! ออกไปก่อน”
“…”
“พี่เต๋าถ้าไม่เอามือออกไปใน 5 วินาทีมีดบินแน่!!!!! - -+” ร่างบางยกมีดหันผักชี้ไปทางคนที่อยู่ด้านหลัง แม่ง!! กูจะทำอาหารก็ไม่ได้ ลูบๆอยู่นั่นล่ะเอวกูเนี่ย มีไรนักหนา? ซิกแพกกูก็ไม่มี ยังจะลูบ!!!
“ง่า~ชาอย่าโหดสิ ไปก็ได้ครับๆ” ร่างสูงปล่อยมือจากเอวบางแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าว
เมื่อกี้เขาอาบน้ำลงมาเจอก็เจอแม่ครัวคนสวยกำลังยืนทำกับข้าวอยู่ ร่างเล็กในชุดผ้ากันเปื้อนดูน่ารักน่าเอ็นดูอย่างบอกไม่ถูกทำให้เขาเผลอตัวเข้าไปยืนกอดจากด้านหลัง คชาเองก็ไม่ได้ว่าอะไร ทำให้เขายิ่งได้ใจ มือหนาลูบไล้ไปทั่วเอวบาง เท่านั้นแหละ คุณแม่ครัวตัวเล็กก็แว๊ดใส่ทันที
“ไม่ต้องมาทำหน้าจ๋อยเลยน่ะพี่เต๋า คนหื่น!” พูดพลางแลบลิ้นใส่ โอ้ยยย คชาครับ! น่ารักไปแล้วน่ะ!!
“พี่ก็หื่นกับชาคนเดียวนั่นแหละ~” ว่าแล้วก็เลื้อยจากเก้าอี้มากอดเอวบางต่อ
“กอดได้ห้ามลูบเคปะ?”
“ก็ได้!-3-” ... พูดไปงั้นแหละ ใครจะไปอดใจไม่ลูบไหว?
“หอมจัง” ร่างสูงเอ่ยเบา แล้วเอาคางเกยกับไหล่บาง
“ชาก็ว่าหอมน่ะ” ร่างเล็กหมายถึงอาหารในหม้อ แต่คนตัวสูงที่อยู่ข้างหลังหมายถึงคชา กลิ่นกายที่หอมหวาน ยิ่งทำร่างสูงความคิดเตลิดไปกว่าเดิม
“พี่หมายถึงชาอะ หอมน่ะ” กระซิบข้างใบหูเล็ก
“ง่ะ .. ชา .. เอ้ออ ! พี่เต๋าว่างใช่มั้ยฮะ? ไปหยิบชามหยิบจานใช้ชาหน่อยสิ น่ะฮะ”ช้อนตามองอ้อน
โห่ย!! ทำหน้าแบบนี้!! ทำเสียงแบบนี้!! ฆ่าพี่เลยดีกว่าครับที่รัก!! น่ารักเกินไปแล้ว!
คนตัวสูงเดินไปหยิบภาชนะที่วางอยู่ในตู้ พลางหันไปมองคนตัวเล็ก เขาสังเกตเห็นได้ชัดๆเลยว่าคชาแก้มแดง ริมฝีปากสีชมพูจิ้มลิ้มอมยิ้มบางๆ แอบคิดเข้าข้างตัวเองได้มั้ยว่าเขาเองเป็นส่วนทำให้คชายิ้มแบบนั้น ?
“แบบนี้เหมือน ... คู่แต่งงานใหม่เลยเนอะ คุณภรรยาทำอาหารเย็นให้คุณสามีทาน” เต๋าพูดแล้วยิ้มบางๆให้กับคชาที่หันมามอง
“พี่ต๋าววว ~!!”เอ่ยเรียกอย่างน่ารัก
“ว่าไงครับคุณภรรยา ^^”
“เลิกกากแล้วส่งชามมาได้ล่ะครับ!!!! =____=” มือบางยื่นไปหยิบชามใบโตที่ร่างสูงวางไว้บนโต๊ะ
“เป็นไร? ทำไมทำหน้าแบบนั้น?”คชาหัวเราะกับใบหน้าเซ็งๆของคนตัวสูง
“ชาอ่า~ ไม่เห็นด้วยกับพี่เลยหรอ?”
“เรื่องอะไรครับ?” ยิ้มขำ
“ก็ทำแบบนี้เหมือนคู่แต่งงานเลยไง”
“เพ้อเจ้อแล้วพี่เต๋า! ผมเป็นผู้ชาย พี่เองก็ผู้ชาย จะแต่งได้ไงล่ะ” ร่างเล็กตักอาหารใส่ชาม ความจริงเขาก็เขินอยู่เหมือนกันนั่นแหละ เขินตั้งแต่พี่เต๋ามากอดรอบแรกล่ะ แล้วยังจะพูดอะไรสองแง่สามง่ามแบบนี้อีก คิดบ้างปะว่าคนหล่ออย่างคชาก็เขินเป็นน่ะเว้ย ฮึ้ยยย =/////=
“พี่ไม่ได้เพ้อเจ้อน่ะชา ไม่เคยเห็นข่าวหรอ? ที่ว่าผู้ชายแต่งงานกับผู้ชายอะ” เท้าคางนั่งมองคนตัวเล็กจัดโต๊ะ
“ก็เคยเห็น แต่แบบ .. ไม่รู้ดิ!” มันไม่รู้สึกแปลกๆหรอ ผู้ชายกับผู้ชาย แค่คิดก็ขนลุก!
“ชา...”
“ครับ?”
“เราเป็นแฟนกันดีมั้ย?”
“เหอะ! ไม่ดีอะ” ตอบอย่างรวดเร็ว
“พี่จริงจังน่ะเนี่ย!”
“ละเมอไรเนี่ยพี่ต๋าวววว!” เมื่อกี้ตอบแบบไม่คิด แต่ตอนนี้มาคิดๆ ... ก็แอบเขินเบาเบา -///-
“ชาลองเอาไปคิดก็ได้น่ะ แต่ว่าพี่อะจริงจัง”สายตาจริงจังกลับมาอีกครั้ง
“พี่เต๋า เราพึ่งรู้จักกันน่ะ” นั่งลงแล้วพูดจริงจังบ้าง
“มันก็ไม่ใช่ปัญหานี่ครับ เราคุยกันไปก่อนก็ได้”
“คุยแบบพี่น้องน่ะ - -+”
“เอางั้นก็ได้=^=” แอบเคืองเล็กน้อย ไม่เคยโดนสาว(?)ปฏิเสธงี้เลยน่ะ!
“พี่ ผมถามไรหน่อยดิ”
“ครับผม?”
“ทำไมหล่อๆอย่างพี่ถึงเล็งผมแทนสาวๆว้า?” ค้างคาใจน่ะเนี่ย! หรือเพราะผมหล่อเกินไปพี่เต๋าเลยจะจีบ?
“ชาว่าพี่หล่อหรอ?^^” ...สมองคนๆนี้รับรู้ได้ไม่ครบ 100เปอร์เซ็นแน่เลยว่ะ =[]=
“ครับ พี่หล่อ! แล้วหล่อๆอย่างพี่ทำไมไม่สนใจสาวๆ(ว๊ะ!)?”
“แล้วชาชอบคนหล่อปะ?^^” โว๊ยยยย!! ช่วยตอบให้ตรงคำถามผมทีเห๊ออ =[]=
“ผมชอบคนหล่อ เพราะผมก็หล่อ!”
“แสดงว่าชาก็ชอบพี่แล้วอะดิ^^” ... บอกได้คำเดียว ... กูปลง!! =___=;;
“พี่เต๋า ... ไปหาหมอมั้ย?”
“หื้มม? ชาไม่สบายตรงไหนหรอครับ? O_o?” ไม่ต้องมาห่วงกูตอนนี้ ... ห่วงตัวเองก่อนเห๊อออ = =
“ไม่ใช่ผม แต่พี่นั่นแหละที่ไม่สบาย!”
“หือ? พี่สบายดีน่ะ ไม่ได้เป็นไรเลย!”
“พี่ไม่สบายครับ สมองพี่ได้รับการกระทบกระเทือนแน่ ไม่งั้นพี่คงไม่คิดจีบผมหรอก”
“... ชาเป็นห่วงพี่อะดิ๊!” ยิ้มกริ่มทันที
“เอาเห๊ออ! กินข้าวเหอะพี่เต๋า!” พูดได้คำเดียว กูเหนื่อยที่จะคุยกับผู้ชายคนนี้ชิบเป๋ง! = =
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เวลาผ่านไปจากวันเป็นอาทิตย์ จากอาทิตย์เป็นเดือน จนตอนนี้ผมย้ายมาอยู่บ้านหลังมาเป็นเวลาเดือนกว่าๆแล้ว คุณพ่อคุณแม่ผมก็ทราบเรื่องที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่ มีคนดูแลแม่จะได้ไม่เป็นห่วง ใช่ฮะ! พี่เต๋าดูแลผมดีมากฮะ พี่แกยังคงจีบผมอย่างสม่ำเสมอเรื่อยมา และแน่นอน ผมก็ไม่ชินซักทีเวลาพี่เต๋าหยอดมุขมา แม่ง .. เขินทุกทีอะ .___.
กริ๊ง กริ๊ง
“พี่เต๋ารับสายที ชารดน้ำต้นไม้อยู่!” เสียงใสสั่งคนตัวโตที่นอนเล่นเกมอย่างเมามันส์
“รับทราบ!” ร่างสูงวางมือจากจอยสติ๊กแล้วเดินไปรับสาย
“สวัสดีครับ”
//อ่าว! เต๋าหรอลูก คชาล่ะจ๊ะ?//
“ชารดน้ำต้นไม้อยู่ครับ เดี๋ยวผมเรียกชาให้น่ะครับคุณแม่”
//อุ๊ย! ไม่ต้องหรอกลูก ฝากบอกชาทีว่าพ่อกับแม่จะบินไปแอฟริกาก่อนค่อยกลับไทยน่ะจ๊ะ//
“หื้อ? อเมริกา?”ทวนอีกครั้งเพื่อว่าตัวเองอาจจะฟังผิด = =;;
//ไม่ใช่จ๊ะ!แอฟริกา//
“อ .. อ่ออ ได้ครับ เดี๋ยวผมบอกคชาให้น่ะครับคุณแม่”
//จ้า~ ฝากดูแลคชาด้วยน่ะลูกเขย!// แล้วคุณแม่ก็วางสายไป
โอ๊ะ ... คุณแม่เรียกผมว่าลูกเขย ... แสดงว่า .. คุณแม่อนุมัติแล้ว! ฮ่าๆๆๆ
“พี่เต๋า ใครโทรมาครับ?” ร่างเล็กเดินเข้ามาในบ้าน เนื้อตัวเปียกโชกจากการรดน้ำต้นไม้ ไม่รู้ว่าไปรดน้ำให้ต้นไม้ หรือรดน้ำใส่ตัวเองกันแน่?
“คุณแม่ชาโทรมา” พูดพลางจ้องมองคนตัวเล็ก ก็ร่างบางใส่เสื้อขาวแถมยังเปียกขนาดนั้น ... เห็นไปถึงไหนๆแล้ว -,.-
“มะม๊าว่าไงฮะ? แล้วมองอะไรเนี่ย!” เดินเข้าไปตีไหล่คนตัวโตเบาๆ
“ฮ่าๆๆ คุณแม่บอกว่าจะไปเที่ยวแอฟริกาก่อนแล้วค่อยกลับไทย”
“อ๋ออ~ เดี๋ยวชาไปอาบน้ำก่อนน่ะ เปียกหมดเลยเนี่ย”
“พี่ช่วยอาบปะ?” ทำสายตากรุ้มกริ่ม
“ไม่ต้องเลยคนหื่น!” -//////- เล่นตัวนิดหน่อย ไม่งั้นเค้าจะรู้ว่าเราใจง่าย ฮิ้ววว ~
“เอ้อ ชาครับ!” เต๋าร้องเรียกคชาที่กำลังเดินขึ้นชั้นสอง
“หือ?”
“ชาบอกเรื่องของเรากับคุณแม่รึเปล่า?”
“เรื่องของเรา?” … มันไปมีตอนไหนว่ะ? =____=
“คุณแม่เรียกพี่ว่าลูกเขยล่ะ ^^” ปาระเบิดใส่แล้วก็เดินไปเล่นเกมส์ต่อ ทิ้งให้ร่างบางของคชายืนหน้าแดงก่ำอยู่ที่บันได
“..คุณแม่!” =////////=!
ผมว่าแม่ต้องรุ้เรื่องอะไรมาแหงๆ ว่าแล้วก็กดเบอร์คุณแม่ทันที!
//ว่าไงจ๊ะลูกชาย~//
“มะม๊า! พี่เต๋าบอกว่ามะม๊าเรียกพี่เต๋าว่าลูกเขย .. จริงปะ?” ถามไปก็แอบเขินน่ะ -///-
//ใช่จ้าลูกชาย~//
“บอกชามาน่ะว่ามะม๊าไปรู้อะไรมา? - -+”
//รู้อะไรค่ะลูก? อ๋อออ เรื่องราวสุดเซอร์ไพรท์ของหนูกับลูกเขยมะมี๊หรอลูก?^o^//
“มะม๊า!! ลูกเขยอะไรล่ะ! ชาเป็นผู้ชายน่ะ!”
//แต่มะม๊าว่าลูกเต๋าก็หล่อดีน่ะค่ะลูกขา~//
“มะม๊ารู้ได้ไงว่าพี่เต๋าหล่อ?”
//มะม๊าสไกป์คุยกับน้องต้นทุกวันล่ะวันลูก// … ไอ้คุณพี่ชายสุดที่รักนี่เองที่เล่าเรื่องนี้ให้มะม๊าฟัง = =+
“พี่ต้นเล่าให้มะม๊าฟังเรื่องพี่เต๋า?”
//ทุกเรื่องล่ะลูกขา~//
“แล้ว .. มะม๊าว่าเขาเป็นไงมั่งอะ” ถามแล้วเกาหัวตัวเองเบาๆ แหม!เขินง่ะ -///-
//พี่เต๋าของหนูอะหรอลูก? ม๊าว่าน่ารักดีน่ะ เท่าที่ต้นบอก เขาก็ดูแลลูกดีไม่ใช่หรอ?//
“ก็ .. ก็ดีอะ”
//ชอบพี่เค้ารึยังลูก?//
“ง่า ... ชาไปอาบน้ำก่อนน่ะมะม๊า เที่ยวให้สนุกบั้ยบายยย” กดตัดสายทันที!
…ไม่ใช่ว่าผมเลี่ยงคำตอบ เพียงแต่ผมไม่รู้ตังหากว่าผมชอบพี่เขารึยัง? ผมไม่รู้จริงๆน่ะ เพียงแค่ตอนนี้ .. ผมมีความสุขดี (:
“แพตตี้!!!” เสียงทุ้มดังมาจากหน้าบ้าน ทำให้คชาเดินไปดูที่ระเบียง
“พี่เต๋า .. ทำไมพี่เต๋าทำแบบนี้กับแพตล่ะค่ะ? ไหนพี่บอกว่าพี่รักแพต?” หญิงสาวหน้าตาน่ารักยืนอยู่หน้าบ้าน ใบหน้าสวยมีน้ำตาไหลอาบ แต่ถึงอย่างนั้น ความสวยของเธอก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
“คือ .. พี่ว่าพี่กับแพตคงไปด้วยกันไม่ได้” ร่างสูงตอบอย่าสุขุม
“พี่มีคนใหม่หรอค่ะ?”
“คือพี่ ..”
“พี่ต๋าววว~!! คุยธุระเสร็จรึยัง? ชารอจนเซ็งแล้วน่ะ~ ขึ้นมาช้าไม่ต้องมาอาบน้ำด้วยกันเลยน่ะ!” ร่างบางตะโกนลงไปทันที =______________=+ ไม่ได้หึง! กูแค่ไม่ถูกชะตากะนังคนนี้!
“คชา ..” ร่างสูงมองขึ้นมาอย่างอึ้งๆ ก่อนเปลี่ยนเป็นยิ้มกริ่ม
“ที่รักจ๋า~ เดี๋ยวพี่ขึ้นไปน่ะ รอแป้บนึง~” ตะโกนกลับขึ้นไป
“เร็วๆน่ะ ชาไม่ชอบรอนาน มันค้าง!” พูดแล้วจิกสายตาใส่หญิงสาวที่ยืนอึ้งอยู่
“พี่เต๋าค่ะ .. อ๊ายยย! ...นังนั่นเป็นใครค่ะ?!” แพตตี้กรีดร้องขึ้นมา แล้วชี้หน้าคชาที่ยืนอยู่บนระเบียง
“ถามไม่คิดน่ะป้า! หน้าตาอย่างฉันจะเป็นอะไรได้นอกจากเมีย!”ร่างเล็กตะโกนลงมา
“ฉันไม่ได้ถามหล่อนย๊ะ! อย่าสะเอ่อะ!” หญิงสาวด่ากลับขึ้นไปทำให้คชาเกิดอาการปรี๊ดแตกทันที ร่างเล็กวิ่งรี่ลงมาจากชั้นสองทันที
“พี่เต๋าบอกแพตมาน่ะค่ะว่านังนั่นไม่ใช่เมียพี่เต๋า” หญิงสาวสะอึกสะอื้น
“โฮ้ยยย! นี่ป้า! ฉันก็บอกไปแล้วไงว่าฉันเป็นเมียพี่เต๋า ฟังภาษาไทยไม่รู้เรื่องรึไง?”
“ใครป้าแกย๊ะ! แกกล้ามากน่ะที่เรียกฉันว่าป้า! ไม่เคยมีใครเรียกฉันว่าป้ามาก่อน!” หญิงสาวเชิดหน้าขึ้น
“เออดี! ฉันเรียกคนแรกไง ประเดิม เดอะเฟริส! นังป้าสตอเบอรี่!”
“หล่อน!! หล่อน!! กรี๊ดดดด!!!”
“ป้าอย่าขอส่วนบุญแถวนี้ ไม่มีให้หรอก-[]-”
“แกว่าฉันเป็นเปรตหรอย๊ะ!”
“แล้วคิดว่าฉันว่าป้าเป็นไอ้มดแดงรึไง?” ร่างบางเอามือเท้าเอวแล้วจ้องหน้าหญิงสาวอย่างเอาเรื่อง ร่างสูงของเต๋าหันมามองแล้วอมยิ้มบางๆ
... หึงสิน่ะ ... ตัวเล็กของพี่ ^^
“กล้าดียังไงมาด่าฉัน!”
“แล้วทำไมต้องไม่กล้าว่ะ?”
“ผู้ดีเขาไม่พูดว่ะเว้ยกันหรอกน่ะ!” หญิงสาวเชิดหน้าแล้วยิ้มเหยียด
“แล้วผู้ดีที่ไหนเขามายืนกรี๊ดๆอยู่หน้าบ้านคนอื่นเขา?” เอ่ยถามแล้วยักคิ้วใส่
“แก .. แกด่าฉันหรอ!!”
“ฉันพูดลอยๆ ป้าอยากรับก็รับไป” ร่างบางยิ้มหวานใส่
“พี่เต๋าค่ะ! แพตตี้ทนไม่ไหวแล้วน่ะค่ะ! นังทอมคนนี้เป็นใครค่ะ?!”
“อา .. ไม่ใช่ทอมครับ .. เป็นภรรยาผมครับ^^” ร่างสูงเอ่ยแล้วเนียนเอามือโอบเอวบาง
“เห็นปะ? บอกแล้วไม่เชื่อ! หล่อนอะ กลับบ้านไปไป๊! เลิกวุ่นวายกับสามีคนอื่นเค้าได้ล่ะ!” มือบางสะบัดไปมาเชิงว่าไล่หญิงสาวออกจากบ้าน
“แก!! นังทอม! แล้วแกกับฉันจะได้เห็นดีกัน! ฝากไว้ก่อนเถอะ!”
“ไม่บริการรับฝากป้า! แต่ถ้ามาก็พร้อมเสมอน่ะจ๊ะ~” ตะโกนกลับไปทันที ... กูหมั่นไส้!
“หึงพี่หรอ?^^” เอ่ยถามทันทีที่หญิงสาวจากไป
“ใครหึง? ไม่มีเหอะ! อย่ามั่วได้ปะ?” พูดแล้วรีบเข้าบ้าน
“ที่รักค้าบบบ~ แล้วไหนบอกว่าจะอาบน้ำด้วยกันไง~” แซวคนตัวเล็กทันที -..-b
“ไม่ได้พูด! ใครพูด!”ตะโกนเสียงแข็งลงมาจากชั้นสอง
“โหยย ทำงี้ไม่แมนเลยน่ะคชา!” พูดพลางเดินขึ้นไปที่ห้องน้ำ
“เออๆๆ ชาพูดแล้วไง!”
“อาบด้วยคนดิ” ร่างสูงเปิดประตูห้องน้ำเข้ามาทันที
“ออกไปเลยน่ะพี่เต๋า! - -+”
“ก็ชาบอกเองว่าถ้ามาเร็ว จะให้อาบน้ำด้วยไง .__.”
“ไม่เอาๆๆๆ” มือบางดันคนตัวสูงออกจากห้องน้ำแล้วล็อคประตูทันที
“คุณภรรยาใจร้ายกับคุณสามีจังเลย~ ฮ่าๆๆๆ” เสียงหัวราะค่อยๆเงียบไปเพราะร่างสูงเดินลงไปข้างล่างเรียบร้อยแล้ว
“พี่เต๋าคนบ้า! -/////////////-”
แต่กรณีฟัดกับยัยอะไรน่ะ? ...แพตตี้? เอ้อ! นั่นแหละ! ผมไม่ได้หึงน่ะ! ผมแค่ไม่ชอบขี้หน้ายัยคนนั้นเท่านั้นเอง ผมว่าเขาไม่เหมาะกับพี่เต๋าไง เลยกันเขาออกไป ผมไม่ได้หึงเลย ไม่หึงจริงๆน่ะ ... เชื่อผมสิ! .___________________.
ผมแค่ ... ไม่อยากให้พี่เต๋ายุ่งกับใครเท่านั้นแหล๊ะ!
*****************************************************************************
ฮรั๊ยย มาลงต่อแล้ว หายไปนานเพราะไปเที่ยวมาจ้า :3
พรุ่งนี้เริ่มเรียนพิเศษแล้วอะ อาจจะลงให้ช้าน่ะคะ
ขี้เกียดเรียนจัง เรียนคนเดียวด้วย!
ใครเรียนเอนคอนฯสยามดิสมาฟีตเจอริ่งกะเราได้ตลอดเวน่ะฮร้าฟ!~55555
ข่าวดี! มีแบนเนอร์เป็นของตัวเองแล้ว ใครสนใจแลกติดต่อได้ค่ะ
คือ ... คือดีใจอะ มีแบนเนอร์แล้ว น้ำตาไหลพราก! *ทำท่าเลียนแบบมาดามมด*
ปรบมือ !! 555555
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ (:
ความคิดเห็น