คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 3
Chapter 3
_______________________________________________________
แสงแดดที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามากระทบกับใบหน้าใสที่กำลังหลับสนิท แพขนตาหนาขยับเล็กน้อย ไม่นานนักเปลือกตาบางก็ค่อยๆเปิดออกช้าๆ
“คุณพระอาทิตย์จะรีบส่องทำไมครับ วันนี้ผมเรียนบ่ายน่ะฮะ” =____= บ่นพระอาทิตย์รับอรุณ ตากลมกวาดตามองไปข้างๆ
“อ่าว? สงสัยพี่เต๋าออกไปเรียนแล้วมั้ง” มือบางหยิบนาฬิกาเบ็นเทนขึ้นมาเพื่อจะดูเวลา แต่หน้าปัดนาฬิกากลับถูกแทนที่ด้วยกระดาษโพสอิทสีเหลืองอ่อน ที่มีลายมือขยุกขยิกเขียนอยู่
‘พี่ออกไปเรียนแล้วน่ะครับ อาหารเช้าอยู่บนโต๊ะน่ะ ^^’
ครืด ครืด
มือบางคว้าโทรศัพท์มือถือที่นอนสั่นอยู่ที่หัวเตียงมารับ
“สวัสดีครับ”
//ตื่นรึยังเอ่ย?// เสียงทุ้มจากปลายสายทำให้คชาต้องมองหน้าจอโทรศัพท์ว่าใครเป็นคนโทรเข้ามา
“พึ่งตื่นเองครับ”
//วันนี้เรียนบ่ายใช่มั้ย? เดี๋ยวเลิกเรียนแล้วพี่ไปรับน่ะ จะได้กลับบ้านพร้อมกัน//
“เอางั้นก็ได้ฮะ”
//ครับผม งั้นพี่เข้าเรียนแล้วน่ะ//
“คร้าบ ... ก็ .. ตั้งใจเรียนนะฮะ!” พูดจบก็รีบวางสาย งึกกก เขินนิดหน่อย .__.
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
คชาอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็เดินเข้ามาในครัว บนโต๊ะอาหารในครัวมีชามข้าวต้มวางไว้ ข้างๆชามมีกระดาษโพสอิทแปะไว้เช่นกัน
‘เมื่อเช้าตื่นสาย เลยไม่รู้จะทำอะไรให้ทาน ข้าวต้มแล้วกันเนอะ ^^’
มือบางหยิบช้อนมาตักข้าวต้มเข้าปาก
“หื้ม? อร่อย!” ไม่น่าเชื่อว่าพี่เต๋าจะทำอาหารเป็นน่ะเนี่ย แถมยังอร่อยเสียด้วย!
เวลาผ่านไปซักพัก ร่างเล็กของคชาก็พร้อมจะออกไปเรียน มือบางคว้าลูกบิดประตู สายตาก็เหลือบไปเห็นกระดาษโพสอิทที่แปะไว้ที่ประตู
‘ตั้งใจเรียนน่ะคนดี ^^ ’
คนๆนี้ ... ทำให้เขายิ้มแต่เช้าเลยแหะ ... (:
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ขาเรียวก้าวเข้ามาในรั้วมหาวิทยาลัยอย่างเอื่อยๆ แน่นอน! ผมไม่รีบ และตอนนี้ผมง่วงนอนเกินกว่าจะรีบได้ =____=
“พี่ต้น!” ร่างเล็กตะโกนเรียกพี่ชายที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้าหินใต้คณะ
“อ่าวคชา! ไมมาคนเดียวว่ะ?”
“แล้วพี่จะให้ผมมากับใคร?” ปกติกูก็มาคนเดียว จะให้กูมากับใครว่ะ? =____=
“ไอ้เต๋าอะ?”
“อ๋อ พี่เต๋ามีเรียนเช้า เขาเลยออกมาก่อน” เดินไปนั่งข้างพี่ชายแล้วฟุบหน้าลง ... นอนต่อ!! -..-
“เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไงแก? เล่นจ่ำจี้กะไอ้เต๋าทั้งคืนรึไง? ฮ่าๆๆๆ”
“ตลกล่ะพี่” =_____=
“ล้อเล่นหน่า อย่าซีเรียส” พี่ชายว่าพลางก้มอ่านหนังสือต่อ คิดว่าเป็นหนังสือเรียนอะดิ? ฮีเด่อ! อย่างพี่ต้นอะน่ะจะอ่านหนังสือเรียน? นี่เลย วันพีซ! อยากจะบอกว่าผมชอบเรื่องนี้เหมือนกันน่ะ โจรสลัดบากี้น่ารักดี อะฮิอะฮิ
“หิวว่ะพี่” ดวงหน้าใสเงยหน้ามองพี่ชาย ข้าวต้มเมื่อเช้ามันย่อยไปกับการเดินมามหาลัยแล้วละทุกโค๊นนน !
“แกจะไปโรงอาหารใช่ปะ? ฝากซื้อนมมาให้ฉันกล่องด้วย” พูดจบก็ยื่นแบงค์ 20 มาให้ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาเมามันกับการ์ตูนต่อไป
ร่างโปร่งรับตังค์จากพี่ชาย แล้วเดินมึนๆไปโรงอาหาร โอ้โห ... คนหยั่งกับหนอน แล้วคชาคนนี้จะแทรกกายเข้าไปได้ยังไงว่ะเนี่ย เห็นแล้วท้อแท้น่อ =____=
“คชา” เสียงเรียกจากด้านหลังทำให้ร่างเล็กหันไปมอง
“อ่าวเฟรม หวัดดี” ร่างเล็กโบกมือหย็อยๆให้เพื่อนสนิทอย่างน่ารัก ทำเอาเหล่านักศึกษาชายและหญิงต่างเคลิ้มกันไปเป็นแถว ก็แน่ล่ะ คชาคนนี้ เป็นถึงเดือนคณะเลยน่ะจะบอกให้ ! บอกแล้ว ผมหล่อ (-w-)b
“หิวว่ะ” เฟรมยกมือขึ้นมากอดคอร่างบาง แล้วสอดส่องสายตาหาว่าร้านไหนคนน้อย จะรีบพุ่งเข้าไปซื้อทันที!
“เออ กูก็หิว แต่กูอยากกินหนมว่ะ”
“มึงกินข้าวมาแล้ว?”
“อือ แดร๊กมาล่ะ”
“บร๊ะ!! คชากินข้าวจากบ้าน โอเอ็มจี!!!=[]=”
“กูกินข้าวจากบ้านมันแปลกยังไงว่ะ?” เกาหัวแกรกๆ
“ร้อยวันพันปีมึงไม่เคยกินจากบ้าน ต้องมาซัดโฮกกะกูที่มหาลัยตลอดนี่หว่า”
“กูหล่อ” พูดจบก็เดินไปเข้าแถวซื้อขนมทันที ปล่อยให้เฟรมยืนงงกับคำพูดของเพื่อนสนิท
คือ ... เฟรมงงครับ เฟรมไม่เข้าใจ ไอ้คชามันจะสื่ออะไร เอสเอ็มเอสมาบอกทีน่ะ =___=
“นมช๊อกโกแล๊ตกล่องนึงแล้วก็สตอเบอรี่อีกกล่องฮะป้า”
“ป้าครับ โค้กกระป๋องนึง” คชาหันควับไปมองหน้าคนที่สั่งแทรกเขาขึ้นมา
“นี่คุณ! ผมมาก่อนน่ะ อย่าแซงสิ” เสียงใสหันไปว่า
“โอ๊ะ .. ขอโทษทีครับพอดี มองไม่เห็น” ชายหนุ่มหน้าตาหล่อแบบกวนๆยักคิ้วให้ร่างบาง เป็นเชิงจะบอกว่าร่างบางนั้นตัวเล็กเกินไป เขาจึงมองไม่เห็น
“นาย .. !! พูดงี้จะด่ากันนี่หว่า” หน๊อยยย! ด่าไรไม่ด่า ด่ากูเตี้ย เดี๋ยวมึงจะไม่ได้ตายดี - -+
“ผมเปล่าน่ะ ป้าครับ งั้นเอานมให้คุณสุภาพสตรีคนนี้ก่อนล่ะกันครับ” ชายหนุ่มยิ้มกวนๆให้ร่างบาง แล้วหันไปพูดกับป้าร้านขายน้ำ
“ขอโทษที ผมเป็นผู้ชาย!” คนตัวเล็กรับนมกล่องมาจากป้าร้านขายน้ำ แล้วเดินกระแทกไหล่ชายหนุ่มออกไปทันที
“โอ้โห เป็นทอมซะด้วย” ชายหนุ่มพึมพำ แล้วหัวเราะเบาๆ หวังว่าจะได้เจอกันอีกน่ะ ... คุณทอมหน้าหวาน ...
“เป็นไรไปว่ะคชา ทำหน้าตาหงุดหงิด เมนส์ไม่มารึไง?” เฟรมทักทันทีที่ร่างโปร่งซื้อนมกลับมา
“แดกข้าวเงียบๆไปเหอะมึง กูอารมณ์ไม่ดี!” คชาโมโห ต้องอย่าไปยุ่ง น่ากลัว! บรื๊ออ~ คิดได้ดังนั้น เฟรมจึงนั่งกินข้าวต่อไปไม่สนใจอาการหัวฟัดหัวเหวี่ยงของเพื่อนตัวเล็ก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“เฮ้ยมึง เมื่อกี้กูไปโรงอาหารนิเทศมา กูเจอทอมคนนึง น่ารักสาด!” ชายหนุ่มหน้ากวนพูดกับเพื่อน
“มึงคิดจะจีบทอมหรอว่ะ?” ชายหนุ่มร่างสูงผิวขาวเอ่ยถามเพื่อน
“ไม่รู้ว่ะ แต่คนนี้น่ารักจริงๆน่ะเว้ยไอ้เต๋า”
“มึงนี่จีบไม่เลือกอะเชี่ยจุน”
“อย่างกับมึงเลือกงั้นอะ เป็นไงบ้างล่ะกับน้องแพตตี้ของมึงอะ” จุนหันมาถามเพื่อนสนิท
“กูเลิกยุ่งกับน้องแพตตี้ล่ะ เพราะกูเจอตัวจริงแล้ว แม่ของลูกกู”
“หื้ม? ใครว่ะ?” เพื่อนๆในกลุ่มต่างหันมามองที่เต๋า
“ชื่อน้องคชา น่ารักชิบหาย ตอนนี้เขาเป็นรูมเมทของกูว่ะ”
“เฮ้ย! มึงจริงจังแน่หรอว่ะ? ไม่ใช่ก็ทิ้งเหมือนคนก่อนๆ ฮ่าๆ” ‘เจมส์’ เพื่อนร่างโตเอ่ยถาม
“จริงจังสิ กูยอมเลิกกับสาวๆในสต๊อกกูเลยน่ะเว้ย!”
“เหยกเขร้ สวยมากหรอว่ะ?” เจมส์ถามพลางหัวเราะ
“ไม่มากว่ะ แต่มันน่ารักจับใจไปล่ะ” ร่างสูงพูดพลางนึกถึงคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดเขาเมื่อคืน แน่นอนล่ะ เมื่อคืนเขานอนกอดคชาทั้งคืน เจ้าตัวเล็กเองก็หลับไม่รู้เรื่อง สบายเขาสิ~!
“โหยยยย จะอ้วกกก!!” เพื่อนในกลุ่มต่างหัวเราะกับคำพูดของเต๋า สงสัยมันจะชอบของมันจริงๆ
“เดี๋ยวเย็นนี้กูจะไปรับน้องเขาที่คณะ มึงจะไปกับกูปะล่ะ?”
“เออไปดิ เผื่อกูจะเจอน้องทอมของกู”
“นี่มึงเอาจริงกับน้องทอมของมึงหรอเนี่ย?”
“บางทีน่ะ ...” จุนยักคิ้วให้เพื่อนสนิท อยากเจออีกครั้งจริงๆน่ะ น้องทอม!
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ร่างสูงของเต๋าเดินมาหน้าคณะนิเทศศาสตร์พร้อมกับเพื่อนในกลุ่มของเขา สายตาคมกวาดมองหาร่างเล็กของใครบางคน แต่กลับไม่พบ .. เอ ... คชาอยู่ไหนหว่า?
“ เฮ้ยไอ้เต๋า มารอรับคชาหรอว่ะ?!” ร่างสูงหันไปตามเสียงเรียก ก็พบร่างเล็กของเพื่อน
“ต้น น้องมึงอยู่ไหนว่ะ?” เต๋าเอ่ยถาม และต้นก็ส่ายหน้าเป็นคำตอบ
“สวัสดีครับต้น ^^” ต้นหันไปมองชายหนุ่มตัวโตที่เดินเข้ามาทักทาย
“ไอ้หมีเจมส์ ... แกมาทำไมคณะฉันว่ะ = =”
“ก็มาเป็นเพื่อนไอ้เต๋ามัน แล้วก็ มาหาใครแถวๆนี้ด้วยอะครับ^^”
“เร๊อะ?! เต๋า กูกลับล่ะ ฝากน้องกูด้วยน่ะ” ต้นเอ่ยลาเต๋าแล้วรีบเดินไปทันที
“เฮ้ยต้น! รอผมก่อนสิ!” และเจมส์ก็วิ่งตามไป .... ใช่ครับ ไอ้เจมส์เพื่อนผมกำลังจีบต้น พี่เขยผมอยู่ ฮ่าๆๆ ว่าแต่คชาอยู่ไหนของเขาเนี่ย?
“เฮ้ยมึงๆ นั่นไงน้องทอมของกู” ร่างสูงหันมองตามคำพูดของจุน
“เฮ้ย ...!!! นั่นน้องคชาของกู” จุนหันมามองหน้าเพื่อนสนิทอย่างตกใจ
“มึงว่าไงน่ะ?!”
“คนที่มึงชี้อะ นั่นคชาของกู” ร่างสูงเน้นคำ แล้วเดินเข้าไปร่างบางทันที
“คชาครับ กลับบ้านกัน”
“อ่าวพี่เต๋า เอ้อ เฟรม กูกลับบ้านล่ะ” คชาหันไปบอกลาเพื่อนที่กำลังยืนงง ผู้ชายคนนี้เป็นใครว่ะ? มารับเพื่อนกูด้วย? วันนี้มีแต่เรื่องที่กูงงน่ะเนี่ย =___=
“เอ้อๆ บาย ไว้กูโทรไป” แล้วเฟรมก็เดินจากไปอย่าง งงๆ ... ปล่อยมันงงต่อไปครับ =___=
“พี่เต๋ามาเร็วจัง ผมพึ่งเลิกเรียนเอง”
“พี่อยากเจอชาเร็วๆไง ชาไม่อยากเจอพี่เร็วๆหรอ?”
“แล้วนี่กลับกันเลยปะครับ?” ร่างเล็กเปลี่ยนเรื่องเพื่อเป็นการเลี่ยงคำถาม จะให้ตอบว่าไรล่ะครับ? ผมก็เขินเป็นน่ะเว้ย แม่ง! รู้จักกันได้ไม่กี่วัน หวานใส่ขนาดนี้ ถ้ารู้จักกันนานกว่านี้ ผมอาจจะกลายร่างเป็นก้อนน้ำตาลก็ได้ =___= (โดยมีพี่เต๋าเป็นมดคอยกัดกินก้อนน้ำตาลแอร๊~ ไม่ใช่ล่ะ! = =)
“ชาหิวมั้ย จะไปกินที่ร้าน หรือจะซื้อเข้าไปกินที่บ้าน หรือจะทำกินเอง?”
“ทำเอง อยากทำเอง”
“งั้นไปซื้อของกัน” ร่างของเต๋าและคชาเดินไปยังลาดจอดรถของมหาลัย เพื่อจะขับรถไปยังซุปเปอร์มาเก็ต
“คนของเพื่อน กูคงทำไรไม่ได้สิน่ะ” จุนเอ่ยกับตัวเองเบาๆ พลางมองร่าง2ร่างที่เดินเคียงคู่กันไป
“แต่ถ้ามันชอบไปแล้ว กูควรจะทำยังไงดีวะ?”
กะรี๊ดดดด ตัวละครเพิ่มมาอีก 1~
อิจเมจของจุน คือ LeeJoon วงเอ็มแบล็คค่ะ
อยากจะบอกว่าชอบเป็นการส่วนตัว เลยอยากเอามาแต่ง ฮ่าๆๆ
รู้สึกปะว่าตอนนี้มันมึนๆ? ขอประทานอภัยอย่างยิ่ง *กราบงามๆ*
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ (:
ความคิดเห็น