คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : Chapter19
Chapter 19
_______________________________________________________
“และวันนี้ เราจะมาเสนอเมนูใหม่!! ปลาปักเป้าผัดขี้เมา! แล้วคุณจะรู้ว่าปลาปักเป้าเวลาเมามันอร่อยแค่ไหน! ติดตามชมได้ในรายการ หมึกดำ ชวนชิม!!!!”
ปักเป้าผัดขี้เมา? แม่งมีพิษไม่ใช่รึไง? กูว่าคนกินสิจะเมา!!! ฮี่เด่อออ! รายการอะไรว่ะเนี่ย?! คราวก่อนกูดูแม่งก็เอาปลากระเบนผัดช็อกโกแล๊ต กูได้อ้วกก่อนกินพอดี =^=
คนตัวเล็กกดรีโมตเปลี่ยนช่องทีวีไปเรื่อยๆ วันนี้วันอาทิตย์ วันครอบครัว แฟมิลี่เดย์ ผมเลยไม่คิดจะออกไปไหน นอนอืดดูทีวีอยู่บ้านนี่แหละ! ส่วนพี่เต๋าหรอครับ? กินข้าวเช้าเสร็จก็ขึ้นห้องทันที บอกว่ามีงานอะไรไม่รู้ วู้! ปิดเทอมยังจะมีงานอีก แย่ว่ะ! ปล่อยให้ผมนั่งดูไอ้คุณหมึกดำผัดปลาปักเป้าอยู่คนเดียว =3=
“พี่เต๋านี่ไม่ได้เรื่องเลยเนาะ!” มือบางหยิบตุ๊กตาหมีเน่าที่นอนอยู่บนโซฟาขึ้นมาพูดด้วย
“ทั้งที่วันนี้ชาอยู่บ้านแท้ๆ ... ยังไม่มานั่งคุยกับชาเลย ... หล่อก็น้อยใจเป็นน่ะเว้ย! -3-” มือบางตบจมูกตุ๊กตาหมีเน่า จินตนาการว่าน้องหมีเน่าเป็นร่างสูง
“แม่งไม่ได้เรื่อง!” ตบหน้าหมีป้าบ!
“กูงอนนน!!” ต่อยหมีป้าบ!
“ฮึ้ยยยย!!!” ขยี้หัวหมี - -;;
“ให้มานั่งคุยกับหมีจนกูจะกลายเป็นคนบ้าแล้วเนี่ย!!” โยนตุ๊กตาหมีเน่าไปบนพื้นอย่างหัวฟัดหัวเหวี่ยง
“หงุดหงิดอะไรค่ะคนดี?” ร่างสูงเดินลงมาจากบันได แล้วหัวเราะกับท่าทางของร่างบางมือหนาก้มลงเก็บตุ๊กตาหมีเคราะห์ร้าย ก่อนจะเดินมานั่งข้างๆร่างบาง
“โมโหหมี!!!” กูโมโหหมี! กูโมโหหมีไม่มีเหตุผล! ชิ! =^=
“น้องหมี หนูไปทำอะไรให้มะม๊าเขาโมโหครับลูก?” ชายหนุ่มจับตุ๊กตาหมีขึ้นมาพูดด้วย
“หื้ม?! ว่าไงน่ะครับ? อ๋อออ มะม๊าโมโหเพราะว่าปะป๊าไม่ลงมาคุยกับมะม๊าหรอลูก? มะม๊าเลยทำร้ายน้องหมีหรอครับลูก?”
“เป็นบ้าหรอ .. คุยกับหมี”
“ทีคชายังคุยกับหมีเลยน่ะค่ะ^^”
“ก็ ... ชาไม่มีคนคุยด้วยนี่!”
“ชาเลยคุยกับลูกแทนเนอะ”
“ลูก?”
“ก็น้องหมีไงค่ะ ลูกของเรา^^”
“.... ชาไม่ได้เบ่งมันออกซะหน่อย”-//////- เขินว่ะ คำว่า ‘ลูกของเรา’
“งั้นน้องหมีก็เป็นลูกของเราเนอะ พี่เป็นปะป๊า แล้วชาเป็นมะม๊าไงค่ะ^^”
“บ้า!” ไม่ได้ด่าบ้าเพราะเขิน ... แต่ด่าบ้าเพราะ บ้ารึไง! มีลูกเป็นหมี! เออเอาเข้าไป กูมีลูกเป็นหมีจ้า หมีเน่าด้วย =[]=!
“ไม่บ้าน่ะค่ะ ให้ลูกชื่ออะไรดี?”
“ชื่อโง่” ตอบแบบไม่ต้องคิด ฮา~
“ชื่อไม่น่ารักเลย ... อ๋อออ หรือชาอยากมีลูกอีก 3 คน จะได้เป็นโง่-เง่า-เต่า-ตุ่น ได้ๆ ป่ะ! ไปปั๊มลูกกันเถอะ! แฝดสามยังได้เลย!!” ร่างสูงอุ้มคนตัวเล็กเดินขึ้นไปบนห้องทันที ไม่ได้อุ้มแบบเจ้าสาวน่ะ อุ้มแบบหัวห้อยไปข้างหลัง ... แบกนั่นแหละ! = =
“เฮ้ยยยยยยยยย ปล่อยยยยยยย!!! ไม่อ๊าวววววว!=[]=”ร่างเล็กทั้งถีบ ทั้งเตะ ทั้งตบ ทั้งต่อยร่างสูง
“อะไรกัน? พี่อยากมีลูกน่ะครับ! ปั๊มลูกกันเหอะ!!” ... มีหรือจะสะทกสะท้านร่างสูง = =
“อย่าแกล้งชาสิ!!!!T[]T”
“ไม่ได้แกล้งน่ะ พูดจริง!”
“แงงงงงงงงงง้ ร้องไห้แล้วน่ะเว้ย โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ” บีบน้ำตาเรียกคะแนนสงสาร = =;;
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆ ไม่แกล้งก็ได้ๆ”
“งั้นปล่อย! ชาจะลงไปดูหมึกดำผัดปลาปักเป้า!” มือบางปาดน้ำ 1 หยดที่อุตส่าห์บีบ แล้วดิ้นดุ๊กดิ๊ก
“พี่มีเรื่องจะคุยกับชา คุยกันก่อนได้มั้ยค่ะ?” เต๋าวางคนตัวเล็กลงบนเตียง ก่อนจะเดินไปหยิบกีต้าร์ตัวโปรดขึ้นมา
“มีเรื่องไรจะคุยฮะ?” เอ่ยถามตาแป๋ว
“ชา ... พี่รักชามากน่ะคะ”
“อ ...อื้อ แล้ว ...ยังไงต่อ?” -/////- อะไรว่ะ? เรียกมาบอกรัก?! แค่เนี๊ยะ?!
“พี่มีของขวัญ ที่พี่จะให้ชาค่ะ^^”
“ของขวัญ?” หรือจะยกกีต้าร์ในมือให้กู?! จะดีเรอะ?
“หลับตาน่ะค่ะคนดี^^” มือหนาเอื้อมมาปิดตาร่างเล็ก พอคชาหลับตาลง เต๋าจึงเอามือออก มือหนาเอื้อมไปหยิบกีต้าก่อนจะกดสายกีต้าร์
ไม่ใช่เพลงอ่อนหวาน
ไม่ใช่เพลงที่ฟังแล้วเคลิบเคลิ้ม
ไม่ใช่เพลงฟังสบาย
ท่วงทำนองเพลงที่ติดจะร้อคเล็กๆ ทำให้คชาแอบลืมตามอง ภาพร่างสูงของเต๋าบรรเลงเพลงออกมา ไม่นานนัก ริมฝีปากของร่างสูงก็ร้องเพลงที่เขาไม่เคยได้ยิน
เคยมีวันเวลาที่เคยท้อใจ ในวันนั้นฉันโดนทิ้งไป
ใจมันโดนทำลายจากใครคนนั้น ครั้งก่อน
เคยคิดว่าชีวิตนั้นได้หมดหวัง จากความหลังที่เคยผิดพลั้งคราวนั้น
จนวันหนึ่งที่เธอเข้ามา ฉันพึ่งรู้ว่าชีวิตฉันนั้นยังมีหวัง
เธอมาเป็นพลังในใจให้แก่กัน ฉันอยากให้เธอรู้ไว้
เธอ เธอคือทุกอย่าง เธอคือสิ่งสำคัญ
เป็นดั่งแรงฉุดฉันลุกยืนขึ้นอีกครั้ง
และ ฉันสัญญา จะเป็นความหมายให้กันทุกวัน
เธอและฉัน สองเราจะก้าวต่อไป
คชามองร่างสูงที่ร้องเพลงให้เขา มันคือเพลงของเขา เพลงของเขา .... มือบางยกขึ้นมาปาดน้ำตาออก ไม่ได้ขี้แยน่ะเว้ย! แต่เข้าใจความรู้สึกผมปะ? เพลงที่เขาแต่งให้ผม เพื่อผม มันคือเพลงของผม …
อาจไม่ใช่เพลงอ่อนหวาน
อาจไม่ใช่เพลงบอกรักที่ใครหลายคนปรารถนา
อาจไม่เพราะเหมือนเพลงทั่วไป
แต่มันเป็นเพลงที่ร่างสูงใช้หัวใจแต่ง
เป็นเพลงที่เขาตั้งใจแต่งขึ้นมาเพื่อให้คนที่เขารัก
เพลงที่เขามอบให้ คนที่เขารัก สุดหัวใจ ... คชา ...
ทันทีที่ร่างสูงวางกีต้าร์ลง คชาก็โผเข้าไปกอดร่างสูงทั้งตัว น้ำตาเม็ดเล็กๆไหลออกจนเขารู้สึกถึงเสื้อบริเวณไหล่ที่เปียกชุ่ม ร่างสูงโอบกอดคนตัวเล็กเบาๆ
“ขอบคุณ ...ขอบคุณฮะ ...ขอบคุณ” เสียงใสปนสะอื้นดังเบาๆที่ข้างหู
“รักคชาน่ะ รักมาก”
“เดี๋ยวชาร้องให้ฟังมั่ง!” ร่างบางดันตัวออกจากอ้อมกอด มือเล็กหยิบกีต้าร์ขึ้นมา มือบางทำท่าจะกดคอร์ดกีต้าร์ แต่ ...
เชี่ย! แล้วกูจะเล่นเพลงอะไรว่ะ?! =[]=!!!
อุ้ย! เอาล่ะจุ้ย! กูจะเล่นเพลงอะไรล่ะจุ้ย! ดวงตากลมโตเหลือบมองร่างสูงที่นั่งอมยิ้มอย่างคาดหวังในเพลงที่เขาจะเล่น
เอาไงดีว่ะ?!!!! เพลงรัก .. เพลงอะไรอะ?! คิดสิคชา! คิดสิว่ะ!!! กูรู้ล่ะ!
อาจไม่เพราะไม่เหมือนเพลงทั่วไป
แต่กับฉันเพลงนี้ช่างมีความหมาย
แต่ละเสียงทุกถ้อยคำที่เขียนลงไป
จากรอยยิ้มของเธอที่ให้มา
มันบังคับปากกาให้สื่อความหมาย
เป็นคำร้องที่คล้องจองกับความในใจ
เธอรู้หรือไม่ ที่ฉันทำได้ ก็เป็นเพราะว่าเธอทั้งนั้น
เพลง เพลงนี้ที่ได้ฟังนั้น ฉันไม่ได้แต่งเธอรู้มั้ย
ไม่บังอาจหรอกน่ะคนดี
รู้หรือเปล่าว่าใครที่เขียนเพลงนี้
ฟังเอาไว้ให้ดีๆ คนนั้นคือเธอ
เพลงแรก เพลงเดียว ที่กูเล่นแบบจำคอร์ดได้ ฮา~ แหม! ผมถนัดกีต้าร์ที่ไหนล่ะ?! เล่นได้ขนาดนี้ก็เก่งล่ะ แน่นอน คชาเก่ง =w=b
“...”
“...”
“... ชาครับ”
“ฮะ?”
“ปั๊มลูกกันเหอะ!!!”
ไอ้เชี่ยยยยย!!! ปล่อยกู๊วววววววววววววว!!! T[]T!!!!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ผมอยู่ห้างหรูแถวๆสยามสแควร์ ความจริงวันนี้ผมกะจะนอนอืดอยู่บ้านไม่ออกไปไหนน่ะ เลซี่ซันเดย์! แต่พอหลังจากพี่เต๋าพูดเรื่องปั๊มลูก แล้วกระโจนเข้าหาผม เป็นเหตุทำให้ผมต้องออกมายืนอยู่แผนกตุ๊กตาหมีในห้างหรูนี่แหละ =___=
“เจ็บอะชา T^T”
“ก็พี่เต๋าเล่นอะไรไม่รู้เรื่อง!”
“หมัดหนักน่ะเราอะ!”
“ถ้ารู้ว่าหมัดหนัก วันหลังก็อย่าเล่น!”
“จ้า T^T”
อยากรู้อะดิว่าผมคุยกันเรื่องอะไร?! จะเล่าให้ฟัง! พี่เต๋ากระโจนมาหาผม ทำให้ร่างกายของผมตอบรับอัตโนมัติ ผมพุ่งหมัดสวนไปที่หน้าของพี่เต๋าอย่างแรง ผลที่ได้ที่คือพี่เต๋าปากแตก ทั้งสมน้ำหน้าทั้งสงสาร! เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง คงลืมนึกไปมั้งว่าผมเองเป็นผู้ชายน่ะเว้ย ไม่ใช่ผู้หญิงอ่อนแอบอบบาง
แล้วทำไมผมถึงต้องมาอยู่ในแผนกตุ๊กตาหมีน่ารักหวานเลี่ยนที่พวกผู้หญิงชอบมาน่ะเหรอ? ก็ไอ้คนข้างๆนี่บอกว่าถ้าไม่ให้ปั๊มลูก ก็มาซื้อลูกกัน! ไอ้ตุ๊กตาหมีนี่ล่ะครับเป็นลูก พี่เต๋าบอกว่า เพื่อนผู้หญิงที่คณะเวลามีแฟนก็จะมาซื้อตุ๊กตาหมีกับแฟน แล้วก็เล่นเป็นลูก เออเอาเข้าไป! คนสมัยนี้แม่งประสาทขึ้นทุกวัน ไอ้พี่เต๋าเลยประสาทตาม!
โลกนี้แม่งอยู่ยากขึ้นทุกวัน อาเมน =_____________=
“ตัวนี้มั้ยชา?” ร่างสูงหยิบตูกตาหมีสีน้ำตาลอ่อนมาชู
“ไม่เอาอะ”
“อา ... ชาชอบตัวไหนก็หยิบเลยน่ะ^^” ร่างสูงวางตุ๊กตาหมีลงที่เดิม ท่าทางไอ้ตัวเล็กจะไม่ค่อยชอบหมีซักเท่าไหร่
“ชอบตัวไหนก็หยิบเลยหรอ?”
“ครับผม^^”
ชอบตัวไหนก็หยิบใช่แม๊ะ?! กูมองมานานล่ะ! ร่างบางเดินออกจากแผนกตุ๊กตาหมี แล้วเดินตรงไปยังอีกแผนก มือบางหยิบตุ๊กตาสีม่วงขึ้นมาชูตรงหน้าร่างสูง
“ชาชอบตัวนี้!!” น่ารักที่สวดดด > <
“... Ugly doll เนี่ยน่ะครับ?!”
“ก็พี่เต๋าบอกเองว่าชอบตัวไหนให้หยิบ! ชามองไอ้ตัวนี้มาตั้งแต่เดินมาแผนกตุ๊กตาแล้ว” คนตัวเล็กหันไปยิ้มกับตุ๊กตา อั๊คลี่ ดอล ไหนๆก็จะซื้อใช่ม่ะ? ทำไมต้องซื้อหมีให้เหมือนคนอื่นล่ะ? อั๊คลี่ดอลนี่แหละน่ารัก!!
“ตัวนี้ก็ตัวนี้ครับ” ลูกกู ... กลายเป็นอั๊คลี่ดอลไปแล้วจ้า =____= เฮ้ออออ~
“ไปจ่ายเงินกันฮะ” ร่างเล็กหันมายิ้มหวานให้คนตัวสูง
“คร้าบบบ” ลาก่อนน้องหมีของพ่อ ลูกพ่อกลายเป็นไอ้ตัวประหลาดซะแล้ว T^T
ร่างเล็กของคชาอมยิ้มกับตุ๊กตาอั๊คลี่ดอล คิดชื่อไว้ให้ล่ะ ชื่อน้องโง่! หน้าตาแบบนี้ต้องชื่อน้องโง่! ใครด่าการคิดชื่อลูกของชา จะเจอชาด่าว่าโอโล่ ไปกินโอรีโอ้ไป๊! =3=
อะคึอะคึ น้องโง่ลูกแม่ น่ารักจริงๆเล๊ยยยย =w=b
M U S I C CAFE : LUN LA
เธอ - คอนโดมิเนียมคุณลุง (Phenomena)
********************************************************************************
เมื่อวานเราป่วย เราไมเกรนขึ้น แย่มาก ):
หิวข้าว แต่กินไม่ลง กินแล้วอ้วก หัวก็ปวด
เลยแต่งออกมาได้แค่นี้ โฮฮฮฮฮ T^T
ไม่ว่ากันน่ะ .___.
อยู่ดีๆก็อยากแต่งแนวคชาแบ๊วๆ น่ารักๆ แต่ฟิคใหม่ดันคชาแมน โฮร่วว
รอต่อไป =w=
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่ะ (:
ความคิดเห็น