คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : Chapter 14
Chapter 14
_______________________________________________________
“พ ... พี่เต๋า ... จะทำอะไรฮะ?”
“ชา ... พี่ขอโทษน่ะ พี่ไม่ไหวแล้ว!”
“พี่เต๋า!! อย่าน่ะ!! อื้ออออ”
“อา ..คชา ..อือออ”
“อ๊ะ!! อ ..อื้ออ พ .. พี่เต๋า ..อ๊า!! เจ็บ!!”
“อย่าเกร็งน่ะชา พี่จะเข้าไปแล้วน่ะ”
“พ .. พี่เต๋า .. อย่าน่ะ อ๊า!!~ อย่า!! เจ็บ!! อื้อออออ”
.
.
.
.
“ … ชา .... คชา! เป็นอะไรรึเปล่า?!” ร่างสูงเขย่าตัวคนตัวเล็กแรงๆ
“เฮ้ยย!!”
“เป็นอะไรไปครับ? ฝันร้ายหรอ?”
“ฝัน ...?” …เดี๋ยว!!! เมื่อกี้ ... ไอ้ฉากติดเรทอู้หลั่นล้าเมื่อกี้คือ .. กูฝัน?!!!
“ชาฝันร้ายหรอ? พี่ได้ยินเสียงชาร้องลั่น เลยรีบวิ่งมาดู”
“ฝัน ... คง .. คงฝันร้าย ..” เงยหน้าขึ้นมาสบตาร่างสูงปั๊บ ใบหน้าหวานก็ขึ้นสีทันที ก็ .. ก็เมื่อกี้ ... กูฝันว่ากูสะบะละเฮ่กับพี่เต๋านี่หว่า!! โฮกกก เขินนน -////////////////////-
“ฝันว่าอะไรครับหื้ม?”
“ง่ะ ... จำ ไม่ได้แล้วอะ …” ให้กูเล่าเร๊อะ?! ไม่มีทางซะล่ะ T^T!!
“กลัวมากรึเปล่า? ให้พี่นอนเป็นเพื่อนมั้ยค่ะ?”
“ม ... ไม่เป็นไรครับ!!” อย่าเลย .. กูเกรงใจ .. กลัวฝันแบบนั้นอีกรอบ โฮกกก T^T
“อา ... เดี๋ยวพี่ไปอุ่นนมให้ดื่มมั้ย? จะได้ไม่นอนฝันร้าย?”
“ไม่เป็นไรฮะ พี่เต๋าไปนอนเถอะ พรุ่งนี้แสดงละครแล้ว เดี๋ยวนอนไม่พอน่ะ” ยิ้มบางๆให้
“แน่ใจน่ะค่ะ? งั้น ฝันดีค่ะ” ร่างสูงก้มหน้าลงมาจูบหน้าผากเนียนแล้วเดินออกจากห้องไป
..... เชี่ยเอ๊ย!!!! คือกูฝัน! แม่ง จะฝันไรก็ไม่ฝัน ดันไปฝันว่าปิ๊บปิ๊บกับพี่เต๋า! คชา มึงฝันได้เหี้ยมาก! โฮกกกก! แม่งเอ๊ย! นอนไม่หลับแล้ว! กี่โมงว่ะเนี่ย? .... ตีสี่ครึ่ง เออดี จะตี5แล้ว ไม่นอนมันล่ะ! ไหนๆก็ต้องตื่นเช้าไปเตรียมงานนี่นา ...
ใช่แล้วฮะ! วันนี้จะมีการแสดงละครเวที Sleeping Beauty The Musical ฝ่ายอุปกรณ์อย่างผมก็ต้องไปเตรียมงานตั้งแต่เช้าเลยแหละ พี่เต๋าเองก็เหมือนกัน เป็นถึงพระเอกเลยนี่นา พูดถึงพี่เต๋าแล้ว ... ไอ้ฉากในฝันเมื่อกี้แม่งก็ผ่างขึ้นมาในหัวผมเลยว่ะ เขินจัง =/////=
ร่างเล็กลุกจากเตียงเดินตรงไปที่ห้องน้ำ เพื่อชำระล้างร่างกาย ร่างเล็กบางยืนอยู่หน้ากระจกในห้องน้ำ มือบางจับเอวตัวเองแล้วทำหน้ายู่
“ถ้ากูจะขี้ก้างขนาดนี้ล่ะก็น่ะ! แว อิส มาย ซิ๊กแพคว๊ะ?!!” มือบางลูบไล้หน้าท้องแบนราบของตัวเอง ทันใดนั้น หัวก็คิดไปถึงภาพในความฝัน ภาพที่ร่างสูงของใครบางคน ... เปลือย ในฝัน ร่างสูงมีทั้งกล้ามทั้งซิกแพค .... ก็แอบอยากรู้เหมือนกันน่ะ ว่าของจริงจะเป็นยังไง? ..เฮ้ย!! อย่าพึ่งคิดว่าผมทะลึ่งสิ! ผมหมายถึงพี่เขาจะมีซิกแพค มีกล้ามจริงรึเปล่า?! วู๊!! =//////=
เวลาผ่านไปซักพัก ร่างเล็กก็เดินออกจากห้องน้ำพร้อมนุ่งผ้าเช็ดตัว
“เฮ้ยยย!! พี่เต๋า! เข้ามาทำไม๊?!”
“โห ... ขาวจัง” จ้องตาค้าง
“อ .... ไอ้พี่เต๋าบ้า!!! ออกไปเลยน่ะ! เข้ามาทำไมเนี่ย!!” มือบางยกขึ้นมากอดตัวเองเอาไว้ แต่ก็ไม่ได้ชวยปกปิดร่างกายเท่าไหร่
“ก็พี่นอนไม่หลับแล้วนี่ค่ะ ก็ชาฝันร้าย ร้องเสียงดัง พี่เลยตื่น แล้วก็ไม่หลับแล้ว มารับผิดชอบเลยน่ะ!” ร่างสูงส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ร่างเล็ก และไม่ทันที่ร่างเล็กจะรู้ตัว เขาก็ตกอยู่ภายใต้อ้อมแขนของร่างสูงซะแล้ว ... ภาพในความฝันย้อนกลับมาอีกซักรอบ โฮกกกก =//////=
“พ ... พี่เต๋า .. ปล่อยชาก่อนน่ะ!” ฮืออออออ ขอให้กูได้ใส่เสื้อผ้าก่อนได้มั้ย? กอดแบบนี้ กูหวิวว่าผ้ากูจะร่วง โฮกกกก T[]T
“ไม่ปล่อยได้มั้ยค่ะ?” กระซิบเสียงแหบพร่าข้างใบหู จมูกโด่งคลอเคลียอยู่ที่ลำคอขาวผ่อง
“พ ... พี่เต๋า ...” ฮือออออออออออออ ผ้ากูจะร่วงแล้วววว เห็นใจกูที!!! TT[]TT
“ว่าไงค่ะ? หื้ม?” ริมฝีปากร้อนค่อยๆ จูบไล้มาตามลาดไหล่เล็ก
“พี่เต๋า ... ปล่อยน่ะ ...” หวิวๆ เหมือนฉันบ้างมั้ยเธอออ?! โฮฮฮฮ หวิวชิบหาย! ผ้าเช็ดตัวจะร่วงแล้วจ้า! T^T
“ไม่อยากปล่อยเลยค่ะ ..” กดจูบแรงๆบริเวณที่ริมฝีปากร้อนลากผ่าน
“อ๊ะ ... พ .. พี่เต๋า ..อื้ออ .. จะหลุดแล้ว ..”
“หื้ม? ชาว่าไงน่ะค่ะ?”
“ผ้าเช็ดตัวจะหลุดแล้วววว ปล่อยโว๊ยยยย!!” มือบางผลักอกคนตัวสูงออก ร่างเล็กคว้าเสื้อผ้าที่วางไว้บนเตียงอย่างรวดเร็วแล้วพุ่งตัวเข้าห้องน้ำ สวัสดีเวอร์จิ้นกูยังอยู่จ้า =____=
“ ... อีกนิดเดียวเองเว้ย!” ร่างสูงจิ๊ปากอย่างหงุดหงิด ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนร่างเล็กไป ความจริงไม่ใช่ว่าเขานอนไม่หลับหรอก เขาตื่นก่อนจะได้ยินเสียงร่างบางตะโกนอีก ก็เขาต้องรีบตื่นไปเตรียมตัวนี่นา เซ็งว่ะ! อีกนิดเดียวเองอะ!!! =[]=
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่-รอย-อะ-ไร-อ่า-ฮับ?!!!!” นิ้วยาวของเฟรมจิ้มลงที่รอยแดงที่ร่างบางพยายามดึงปกเสื้อปิด ร่างสูงส่งสายตาวิบวับล้อเลียนเพื่อนสนิท
“อย่ามาแกล้งโง่ไอ้สัส!” มือบางปัดมือของเพื่อนสนิทออกจากคอ แล้วดึงปกคอเสื้อให้ยกสูง
“ยังไงเนี่ยมึง ยังไงๆ” ร่างสูงหัวเราะแล้วยีผมเพื่อนสนิท
“ยังไงอะไรของมึง?!”
“ปากก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน แต่ไม่กี่วัน ...”
“…” ลุ้น ... ว่าแม่งจะเว้นทำไม?
“ .... รอยเต็มคอ!!!! ฮ่าๆๆๆๆ”
“อีห่าส์!!!” มือบางรัวตีหลังของเพื่อนสนิทแรงๆ แม่งเอ๊ยยย!!! ล้อกูได้ล้อกูดี ดอก! T^T
“นี่ๆๆ 2 คนนั้นว่างใช่มั้ย?!” เสียงแหลมๆของแพรวาดังขึ้น
“ว่างจ้า~” เฟรมหันกลับไปตอบ
“มาช่วยยกของตรงนี้ทีสิ อีกแป้บเดียวจะแสดงแล้ว ข้างในโคตรวุ่นเลย” แพรวาบ่นเล็กน้อย แล้วรีบเดินขึ้นไปบนหอประชุม วันแสดงจริง ผู้กำกับอย่างเธอก็หนักเลยน่ะสิ!
“ไอ้เป็ด ลุก! ทำงานเว้ยๆ” มือหนาคว้าแขนบางของเพื่อนสนิท แล้วลากไปที่หอประชุม ก็ตั้งแต่มาถึง พวกเขาแทบจะยังไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะสิ คชาต้องมาเช้า เพราะพี่เต๋าต้องมาเตรียมตัว ท่องบท มันมาถึง มันก็นอนหลับบนหอประชุมจนเขาต้องขึ้นไปปลุกลงมาให้มันนอนต่อข้างล่าง เออดี!
ผมว่าไอ้คชานี่แหละเจ้าหญิงนิทราตัวจริง! แม่งนอนได้ทุกที่ ทุกเวลา ทุกสถานการณ์!! ว่างเป็นหลับ! ขยับเป็นแดก! แดกเสร็จก็หลับ! ตื่นมาอีกทีก็แดกแดกแดก แล้วก็หลับ!! แต่มันก็ไม่อ้วนครับ ไม่รู้เอาไปเก็บไว้ไหน แม่งมีไส้ปะว่ะ?! =[]=!!
“งื้อออ เฟรมม กูขี้เกียดอ่า~-3-” ร่างเล็กเริ่มงอแง มือบางเกาะแขนของเพื่อนสนิทแน่น หัวกลมๆก็ถูไถแขนร่างสูงไปมา ราวกับลูกแมวน้อยอ้อนเจ้านาย
“น้องคชาครับ ...ไม่อยากยกหรอครับ? ^^”
“งื้อออ คชาไม่อยากยก เฟรมยกให้คชาน่ะน่ะ” ส่งสายตาอ้อนๆไปให้
“คชา ...^^”
“หื้ออ?”
“กูไม่ใช่พี่เต๋า อ้อนกูไม่ได้หรอก!!! ไอ้ห่า!! ไปยกของ! อย่ามาเอาหัวถูแขนกู! กูสยอง!!”มือหนาผลักหัวกลมๆของเพื่อนให้ออกห่าง จากตัว แล้วเดินไปยกของอย่างไม่สนใจไอ้คนที่ยืนหน้าบูดอยู่
“ไอ้เชี่ยเฟรมมมมม!!! กูขี้เกียดดดดดดดด!!!” ปากก็บ่น แต่มือก็ยกของ
“โอ๊ยย!!” ทันทีที่ยกกล่องกระดาษขึ้นมา ร่างบางไม่คิดว่าน้ำหนักมันจะเยอะ ทำให้ร่างเล็กๆเซไปข้างๆทันที
“อ๊ะ!!” ร่างเล็กที่หลับตา เตรียมรอให้ร่างกายของตนเองล้มลงกับพื้นก็ต้องลืมตาขึ้น ก็แทนที่ร่างเขาจะสัมผัสกับพื้นแข็งๆ กลับกลายเป็นว่า มีใครบางคนมารองรับร่างเขาแทน
“กล่องมันหนัก ทำไมไม่หาคนช่วยยกล่ะ หื้ม?” น้ำเสียงนุ่ม เอ่ยปนหัวเราะอยู่ข้างหูเขา
“ ... พี่เต๋า ...”
“ว่าไงครับ? ให้พี่ช่วยยกมั้ย?”
“ม ... ไม่เป็นไรฮะ” ร่างเล็กก้มหน้าหลบสายตา ก็จ้องหน้าพี่เต๋าทีไร กูเขินทุกที!! เขินทั้งความฝันเมื่อคืน และ ... เอ่อ ... เมื่อเช้า -////////-
“ชายกไม่ไหวหรอก พี่ยกให้ดีกว่า” มือหนาคว้ากล่องกระดาษไปจากร่างเล็ก แล้วเดินนำขึ้นไปบนหอประชุม
“ฮิ้วววววววววว~ อยากจะมีคนช่วยยกขึ้นมาบ้างจังเล๊ยยยย ยกขึ้นมาเองหนักก็หนัก! ไม่เหมือนใครบางคน มีคนยกของมาให้ด้วย ฮิ้วววววว~” เฟรมเอ่ยล้อทันทีที่เห็นเพื่อนร่างเล็กเดินตามหลังรุ่นพี่สุดหล่อที่ยกกล่องขึ้นมาให้
“ไอ้เฟรม!” ร่างเล็กเอ่ยเสียงดุ
“ไรมึง?! ฮ่าๆๆๆ” เฟรมหัวเราะเสียงดัง ทำให้คชายื่นมือมาตบปาก
“เงียบปากมึงซะ!”
“โอ้ยเชี่ยคชา! มึงตบกูทำไม๊?! ฮ่าๆๆๆ”
“มึงแม่ง! ปากมาก!” ร่างเล็กบ่นเบาๆ แล้วเดินลงหอประชุมไป
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
“แดกไก่ทอดปะมึง?” เฟรมยื่นไก่ทอดชิ้นใหญ่ให้เพื่อนสนิท ตอนนี้ละครเริ่มแสดงไปซักพักแล้ว เขาสองคนไม่ขึ้นไม่ดูหรอก หิวไส้จะขาดล่ะ!
“กูไม่แดกสัตว์สปี่ชีย์เดียวกะกู” พูดแล้วมือบางก็ซัดลาบหมูอย่างเอร็ดอร่อย
“มึงยอมรับล่ะหรอว่าเป็นเป็ด?-..-”
“กูพูดตอนไหน?”
“เมื่อกี้!”
“เร๊อะ?!”
“คชา! เฟรม! เห็นจอยบ้างมั้ย?!” แพรวาวิ่งลงมาจากหอประชุมอย่างรีบร้อน อะไรกัน? ไม่ใช่ว่าตอนนี้เขาแสดงละครกันอยู่หรอ?
“อ่าว?! แสดงละครอยู่ไม่ใช่หรอ?”
“ก็ฉากเมื่อกี้เป็นฉากของพระเอก แล้วจอยบอกว่ามาขอไปห้องน้ำ แต่ตอนนี้ยังไม่มาเลยแก เรายืดเรื่องต่อไปนานกว่านี้ไม่ได้แล้วอะ โอ๊ยตายๆ!” มือบางของหญิงสาวยกขึ้นกุมขมับ
“แพรวา! แย่แล้วล่ะ จอยท้องเสีย!!!” ดิว เพื่อนอีกคนวิ่งมาจากทางห้องน้ำ
“โอ๊ยตายแล้วว!! ทำยังไงดีว่ะเนี่ย?!!” น้ำเสียงแพรวาเริ่มสั่นเครือ
“เอาไอ้คชาไปแทนก่อนดิ!” ร่างสูงผลักตัวเพื่อนสนิทที่ช้อนลาบหมูยังคาปาก ให้ไปหาแพรวา
“ ... เออใช่! คชา! ขอร้องล่ะ ขึ้นไปก่อนน่ะ!”
“ต ... แต่ฉันไม่รู้บทน่ะ!”
“มันไม่มีบทพูด! เป็นแค่ฉากที่เจ้าหญิงนอนหลับ แล้วเจ้าชายจุมพิต แค่นั้นเอง น่ะคชา ฉันขอร้องล่ะ ช่วยฉันเถอะน่ะ” หญิงสาวน้ำตาคลอเบ้า
“ก .. ก็ได้ๆ”
“ขอบคุณน่ะคชา!” หญิงสาวดึงตัวร่างบางขึ้นไปบนหอประชุมทันที
ร่างเล็กของคชาถูกจับให้ใส่ชุดเจ้าหญิงและสวมมงกุฎ แพรวาดันตัวเขาให้ไปนอนบนเตียงในฉาก และแล้ว .... ละครก็เริ่มแสดงต่อ พร้อมเสียงวิจารณ์ของคนดู
“เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่นางเอกคนเดิมนี่นา”
“นั่นสิๆ แต่ก็สวยดีน่ะ”
“หน้าตาน่ารักจังเลย”
ร่างสูงของเต๋าเดินออกมา ขายาวก้าวมายังเตียงที่ร่างเล็กนอนอยู่
“โอ้ ... เจ้าหญิงของข้า เจ้าช่างงดงามยิ่งนัก” เสียงทุ้มเอ่ย ใบหน้าหล่อก้มลงประชิดใบหน้าหวาน
‘อย่าน่ะอย่าจูบกูน่ะ พรีสสสส!!!’ คิดได้แค่ในใจจ้า = =
“ทำไมหลับตาแน่นขนาดนั้นล่ะครับ? กลัวหรอ?” เอ่ยกลั้วหัวเราะเบาๆที่ข้างหู
“ก ... กลัวอะไรล่ะ! เงียบไปน่ะพี่เต๋า! ห้ามจูบจริง!” สั่งเด็ดขาด
“ไม่จูบจริงได้ไง? เดี๋ยวภาพออกมาไม่สวยน่ะ”
“พี่อย่าแกล้งชา!T^T”
“หึหึ”
ร่างสูงหัวเราะในลำคอ ก่อนจะก้มลงประกมริมฝีปากกับร่างเล็กทันที!!!!
มาลงต่อแล้วน่ะ จากSF ตอนที่แล้ว มีคนบอกว่า เราเอาเรื่องจริงมาแต่งใช่มั้ย?
5555555555555 แหม! ถ้ามันเป็นเรื่องจริงเราฟินถึงโลกหน้าอะ!
อยากจะบอกว่า เพลงที่ลงใน SF ชอบอะชอบบ! ฟังแล้วแบบ คิดถึงพี่มาร์คกับน้องบู้บี้~
ใครดูรอยมารบ้างยกมือขึ้นนน?! 55555555
ทุกที่เฟรมเล่นจากตอนที่แล้ว สัตว์เจ็ก = เซ็กส์จัด ค่ะ ใครไม่รู้ก็บอกให้ล่ะเน้อออ 555555
มุขในฟิคเรื่องนี้ทำให้ทุกคนรับรู้ว่าเราเป็นคนยังไง อ๊ายเขินจัง > <
เมื่อวาน(26/10/54) เรานอนตี2กว่าๆ .... ใครเจอความฟินกับ "แฟนทอค" ของเต๋าชาบ้าง? กรี๊สส!!
เรารัวทวิตหา 2 คนนั้น แต่คนที่ตอบเราคือพี่ต้น เยี่ยมจ้า!!55555
ขอบคุณทุกคอมเม้นและกำลังใจค่า :)
ปล.ใครฟอล Instraram เรามา บอกเราด้วย จะฟอลกลับเน้อ :3
ปล2.ใครฟอลทวิตมา ทักได้จ้า ไม่กัดจ้า ฉีดยาแล้วจ้า = =;;
ความคิดเห็น