คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : [SF]นายหน้าเอ๋อรักหมดไตยัยทอมเป็ด
นายหน้าเอ๋อรักหมด"ไต"ยัยทอมเป็ด
Title: เดทใสใสกับผู้ประสบอุทกภัยในวันน้ำท่วม
Couple : TaoKacha
Author : Torokozz
Type : Romantic – Comedy
**************************************************************************************************
อรุณสวัสดิ์ครับผม! วันนี้ วันที่ 22 ตุลาคม พ.ศ.2554 ผม คชา เองครับ! ตอนนี้ ... ก็เป็นเวลา10โมงกว่าแล้ว ผมพึ่งได้ฤกษ์แหกขี้ตาตื่น ผมไม่ได้ตื่นเองหรอกน่ะ แต่ตื่นเพราะใครบางคนที่โทรมาปลุกผมล่ะน่ะ
//ชา ตื่นได้แล้วน่ะ! เดี๋ยวเต๋าไปรอรับที่บ้าน//
“รู้แล้วหน่า!” วันนี้ผมมีนัดกับเต๋า “เพื่อนสนิท” ของผม ว่าเราจะบริจาคช่วยน้ำท่วมกันที่สภากาชาด ผมเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ?! อยู่แล้ว! =w=b
ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวแล้วลงไปรอเต๋าที่หน้าบ้าน คือแบบ! จะไปทำดีอะ! ตื่นเต้น! เบาเบา!
“แหมๆๆๆ จะออกไปข้างนอกกะพี่เต๋าล่ะตื่นเช้าเลยน่ะ” ไอ้เค้น น้องชายตัวกวนส่งเสียงแซวผม แต่ตามันก็จ้องจอทีวีอยู่ เออ! มันคุยกับผมหรือคุยกับทีวีว่ะ?
“ไปช่วยน้ำท่วมเว้ย! เดี๋ยวซื้อหนมกลับมาฝาก” ขยี้หัวน้องชายแล้วเดินออกไปหน้าบ้าน ก็เห็นเต๋าขับรถมาแล้วนี่นา
“กินข้าวยัง?” เต๋าเอ่ยถามทันทีที่ผมเข้าไปนั่งในรถ
“ยังอะ พึ่งตื่น ฮ่าๆๆๆ”
“ว่าล่ะ เต๋าซื้อแรบบิทมาอะ กินปะ?”เต๋าส่งซาลาเปาแรบบิทให้ผม เป็นเพื่อนที่น่ารักจริงๆเลยน่ะ หุหุ
“กินปะ?” ผมกัดแรบบิดไป 1 คำแล้วยื่นให้เต๋า เขาหันมาอมยิ้มให้ผมแล้วกัดต่อจากที่ผมกิน แรบบิทแม่งอร่อยจริงๆว่ะคุณ! =w=
“เหมือนจูบทางอ้อมเลยเนอะ” ห๊ะ?! จูบทางอ้อม? อะไรว่ะ?
“อะไร?”
“ก็กินแรบบิทต่อกัน”
“จ ... จะบ้าหรอเต๋า! จูบทางอ้อมบ้านไหนเขากินซาลาเปาต่อกัน?!” ถ้าแม่งเป็นนิยายรัก คงจะเป็นนิยายที่เกรียนที่สุดอะ ปกติเขาต้องกินน้ำหลอดเดียวกัน นี่กินซาลาเปาลูกเดียวกัน เออดี! กากดี! TwT
“ก็นี่ไง ก็เต๋ากินต่อจากชา ก็เหมือนเต๋ากับชาจูบกันทางอ้อม”หันมาอธิบายอย่างอารมณ์ดี แล้วอมยิ้มทันทีที่เห็นแก้มใสๆของร่างบางข้างๆขึ้นสีแดงระเรื่อ
“ตลกล่ะเต๋า! ขับรถไปเลย!” มือบางตีแขนร่างสูงเบาๆ เต๋านี่พูดอะไรก็ไม่รู้น่ะ! จูบอะไรกัน! พูดมาได้ ไม่เกรงใจคนฟังเลย บ้าเอ๊ยย! -///////-
“ชาๆ ชาเคยฟังเพลง เฉยเฉย ปะ?” ร่างสูงเอ่ยถามร่างบางที่กำลังเอาหัวซบกับประตูรถ ทำอะไรของเขาว่ะ?= =?
“ของใครอะ?”
“Oh and the Crazy Glue”
“ร้องไงอะ?”
“ยิ่งเธอทำเฉยเฉย ไม่สนใจ ไม่เหมือนใคร ยิ่งดูน่ารัก ชอบที่เธอเฉยเฉย ยิ่งรักเลย ยิ่งเฉยเมย ฉันยิ่งสนใจ” ร้องแล้วสบตาคนข้างๆ
“เอ้อออ เพราะดีเนาะ” จะร้องแล้วมองหน้ากูทำไม๊!!! TwT คิดพลางเอาหัวซบขอบประตูต่อ อย่าถามว่าซบทำไม กูเองก็ไม่รู้เหมือนกัน!
“เต๋าร้องให้ชา”
“ห๊ะ?!”
“ก็เต๋าว่าเพลงนี้มันเหมือนชาดีไง ก็ชาชอบทำเฉยเฉย นิ่งๆ”
“เดี๋ยวนี้ก็ไม่ได้นิ่งขนาดนั้นแล้วนา”
“ก็น่ารักดี”
“เต๋านี่พูดจาแปลกๆ”
“ก็เต๋าหล่ออะ!” เออดี! ขอบคุณที่ตอบตรงคำถามกูจ้า เอาหัวโขกประตูรถซักที 2 ที สบายใจ!
“ถึงล่ะ ไปกัน” ร่างสูงเดินนำร่างเล็กของคชาเข้าไปในสภากาชาด ทั้งคู่ช่วยกันรับบริจาคน้ำท่วมกันอย่างแข็งขัน คนไทย ต้องช่วยกันนี่น่ะ! วันนี้ คุณแม่ผมก็บอกว่า เสร็จแล้วให้รีบกลับบ้าน แม่ซื้อกระสอบทรายมาแล้ว ต้องกลับไปแบกป้องกันน้ำท่วมหน้าบ้าน จะกลายร่างเป็นกรรมกรล่ะครับ เฮ~!
ทั้งคู่อยู่ที่สภากาชาดจนถึงเวลาเย็น จึงเดินทางกลับไปที่บ้านคชา คุณแม่ของร่างเล็กซื้อกระสอบทรายเข้ามาเยอะแยะ อะหือ ... กูเห็นแล้วกูต๊อแต๊ =____=
“ฮึ้บบบ!!!” โอ้ยเชี่ยยยย ถ้ากระสอบทรายแม่งจะหนักขนาดเน้!!! ให้กูไปยกน้ำหนักเลยดีกว่าแบบนี้!
“ชา ไหวป่าว?” ร่างสูงเอ่ยถามร่างเล็กที่ยกกระสอบทรายแล้วตัวเริ่มเอียง
“ไหวอยู่ ยังไหว” ทำไมเต๋าแม่งแรงควายจังว่ะ?! ยกทีท่าทางไม่ได้หนักเหมือนผมเลยอะ =[]=!!
“ชา ยกไปไว้ตรงหน้าบ้านน่ะลูก” คุณแม่ชี้นิ้วสั่งให้ผมยกไป สงสัยต้องวิ่ง ไม่งั้นแขนแม่งหลุดแน่!
“ว่าไงน้องสาว ไหวอ๊ะเปล่าเบเบ้~” คือไอ้มนุษย์กลูต้ามันกำลังร้องเพลงแซวผมสิน่ะ =___=
“ไหวอ๊ะป่าวเนี่ย ไหวอะไหวอะป๊าวเนี่ยยย?” มันก็ยังไม่เลิกร้องเพลงแซวผม =___=
“เอออ!! ไหวโว๊ย!” ต่อยแขนเต๋าทีนึง แล้วเดินไปยกกระสอบต่อ น้องชา สู้โว๊ยยยย –w-b
ไม่นานนัก ผมก็ยกกระสอบทรายเสร็จ แขนจะหลุดแล้วจ้า! เมื่อกี้ผมกลายร่างเป็นกรรมกรมา กรรมกรคชาผู้หล่อสุดในโลก อุว่ะฮ่ะฮ่า~ ขออัพรูปกรรมกรสุดหล่อลงทวิตเตอร์หน่อยเหอะ ร่างบางกดอัพโหลดรูปภาพลงทวิตเตอร์ทันที
เป็นภาพที่เขากำลังยกกระสอบทราย แหม ... ใครถ่ายเนี่ย ... ถ่ายสั่นแถมแอบทำร้ายหน้าผมแบบจริงจัง! หน้าตาผมนี่นักยกน้ำหนักทีมชาติอะจริงๆ TwT
“ดูไรอยู่อะ?”ร่างสูงของเต๋าเดินมานั่งข้างๆแล้วชะโงกหน้ามาดู
“อัพรูปลงทวิต”
“ติดแขนเต๋าด้วยนี่!”
“เออสิ!”
“เออดีล่ะๆ”
“ดียังไง?”
“แฟนคลับจะได้รู้ไง ว่าเราอยู่ด้วยกัน!^^”
“อ .. อะไรของเต๋าเนี่ยยย?!”
“ชา ..”
“หือ?”
“เขินดิ?! ^^”
“เขินเป๊ะไรเล่า!” เออ .. กูเขินก็ได้ -/////-
“เมื่อยปะ?”
“เมื่อยมากกกกก แขนชาล้าไปหมดแล้ววว” ร่างเล็กสะบัดแขนแล้วทำปากยื่น
“นวดให้!” มือหนาเอื้อมมาจับแขนเล็กแล้วนวดให้เบาๆ แหม .. ตอนนี้รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าชาย มีนางสนมนวดให้เลยอะ =w=
“ยิ้มอะไรคนเดียวหึ๊?”
“นวดไป! อย่าบ่นน่ะ นางสนม ฮ่าๆๆ” ร่างเล็กว่าแล้วตีหน้าผากคนตัวโตเบาๆ
“ผลัดกันสิ” ร่างสูงที่นวดแขนร่างบางเสร็จเอ่ยพูด มือบางเอื้อมมานวดแขนร่างสูงบ้าง ผลัดกันนวด เหมือนตอนที่อยู่ในบ้านแมคโนเลีย ติดตรงที่มันไม่มีกล้องล่ะน่ะ เพราะไม่มีกล้องนี่ล่ะ ทำให้เขาพูดจาแซวคนตัวเล็กนี่ได้สะดวก!
“ซ้ายหน่อยดิ” ร่างสูงพูดหลังจากที่ร่างเล็กเปลี่ยนจากนวดแขนมาเป็นนวดหลัง
“ตรงนี้หรอ?” เอ่ยถามเบาๆ
“ตรงนั้นแหละ แรงหน่อยๆ”ร่างเล็กนวดหลังคนตัวโตด้วยหน้าตาจริงจัง เป็นภาพที่น่ารักมากเลย
“มเหสี เขยิบมือไปทางขวาหน่อยครับ”
“เมื่อกี้เรียกชาว่าไงน่ะ?=[]=”
“มเหสีไง ทำไมอะ?”
“มเหสีหน้าแกสิไอ้เผือก!!” มือบางทุ้บอั่กลงที่หลังร่างสูง
“โอ๊ยยย ชาขี้โกงอะ!”
“อะไร?! โกงยังไง?!”
“ทีชายังเรียกเต๋าว่านางสนมเลย เต๋าก็แค่เรียกชาว่ามเหสี แค่เนี่ย ต้องทำร้ายร่างกายกันด้วย โด่ว โด่ว โด่วววว -3-” พองลมที่แก้มแล้วทำปากจู๋ งอนนน งอนคชา!!
“เดี๋ยวตีตายไอ้บ้า!” แม่งทำหน้าตาได้โคดจะน่าเตะเลยว่ะ!
“คิดว่าน่ารักรึไงห๊ะ?!”
“ไม่คิดอะ”
“แล้วทำทำไม?”
“ก็อยากให้ชาง้อ ...”
“...” =_____= โอเค ผมผิด โอเค!
“ชาง้อเต๋าหน่อยสิ”
“ดีกันน้า~” ร่างเล็กยกมือขึ้นมาบีบแก้มร่างสูงแล้วโยกไปมา
“ชานิสัยไม่ดีอีกแล้ว”
“อะไร? ก็ง้อแล้วไง!” กูทำไรผิดอี๊กกก! ไหนบอกกูมาเส๊!! =[]=
“ก็ทำตัวน่ารักอีกแล้วอะ” ขโมยหอมแก้มไอ้ตัวเล็กเบาๆ แล้ววิ่งไปหาคุณแม่ของร่างเล็กทันที
“ต๋าววววว!! มาให้เตะซะดีๆ!!” เตะข้อหา ... ทำผมเขินโดยไม่ทันตั้งตัว โฮกกก T^T
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนนี้ อยู่โออิชิ คือหิว หลังจากใช้แรงงานแล้ว ท่านผู้บังคับบัญชา เอ่อ มะม้าผมนั่นแหละ! ก็พามากินข้าวที่โออิชิ โหยยยยย ฟินนาเร่!!
ขณะที่ร่างเล็กกำลังนั่งจวกนั่งยัดของกินเข้าปากอย่างเด็กผู้หิวโหย ดวงตากลมก็หันไปมองร่างสูงที่นั่งอมยิ้มกับโทรศัพท์ ... คุยกับใคร?! ยิ้มทำไม?! โทรศัพท์มีอะไรน่าสนใจกว่าของกินตรงหน้ารึไงว่ะ?! หงุดหงิด! คนตัวเล็กชะโงกหน้ามามองข้างๆ ก็พบว่าร่างสูงพึ่งอัพรูปของกินของตนเองลงทวิตเตอร์
“ได้กินโออิชิแล้วอารมณ์ดีจังน่ะ! นั่งยิ้มเป็นเด็กเอ๋อเลย!” พูดแซวขณะที่ของกินยังคงเต็มปาก
“กินให้หมดก่อนค่อยพูดก็ไม่มีใครว่าน่ะชา” อันหน๊ะ!!แอบจิกอีก!
“แล้วไง?! ก็เป็นตัวของตัวเอง!” ขอให้ข้าวในปากผมกระเด็นใส่หน้าเต๋า! =^=
“กินไป!”เต๋ายกมือขึ้นปิดปากไม่ให้ผมพูด ฮีเด่อ! กลัวข้าวในปากผมกระเด็นใส่หน้าล่ะสิ!
“ชา รู้มั้ยนี่ปลาอะไร?!” เต๋าคีบปลาดิบมาจ่อที่หน้าผม จะให้ผมกินหรอ?
“เออ ปลาดิบ ทำไม จะให้ชากินหรอ?”
“เปล่าอะ” เต๋าส่ายหน้าแล้วยัดปลาดิบเข้าปากตัวเอง แล้ว ... มึงจะยกให้กูดูทำไม?!!!
“ถ้าไม่ให้ชากิน จะยกมาจ่อหน้าชาทำไม?!”
“จะให้ดูปลาไม่สุก”
“...?!”
“ปลาดิบไง!”
“….” ถ้ากูเอาหัวโขกโต๊ะตาย ก็อย่าแปลกใจ =______________=
“ไม่ฮาหรอ?”
“ไอ้เอ๋อเอ๊ยยยย!” นิ้วเรียวดันหน้าผากคนตัวสูงเบาๆ แล้วหันมาสนใจกับอาหารตรงหน้าต่อ ใช้แรงเยอะก็กินเยอะสิ!
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
อิ่ม ... อิ่มโคตร! ... โคตรอิ่ม! จุก! อืด! บวม! เอิ๊กกกกก(เรอจ้า= =) ตอนนี้ผมนอนพุงป่องอยู่บนเตียง อาบน้ำเสร็จแล้ว~ รอเต๋าอาบน้ำแล้วก็จะได้ดูบอล แต่วันนี้เชลซีไม่ได้แข่งหรอกน่ะ ผมดูคู่อื่น
“ชา~ อาบเสร็จแล้วว ดูบอลกัน!” คนตัวสูงโดดขึ้นมาบนเตียง แล้วคว้าคนตัวเองลงไปนอนกอด ทั้งกอดทั้งฟัด ทั้งรัก เอ๊ย! รัด! ก็คนคนนี้ทั้งตัวนิ่ม ทั้งตัวหอมนี่นา ใครไม่อยากกอดบ้างล่ะ?!
“ต๋าวววว! ลุกไปเลยน่ะ! ตัวเบาซะเมื่อไหร่?!”ร่างบางยู่หน้าใส่เพื่อนที่นอนทับตัวเองอยู่
“ซ้อมไว้ๆ”
“ห๊ะ! ซ้อมอะไร? จะบ้ารึไง!”
“ก็ซ้อมไว้ไง จะได้ชินเวลาเต๋านอนทับ^^” ยิ้มกว้างทันทีที่หน้าหวานขึ้นสี
“ออกไปเลยๆๆๆ” -///////////////////////-
“ฮ่าๆๆๆ ชาเขินแล้ว เขินๆๆๆ” มือหนาเอื้อมมาจิ้มแก้มแดงๆของคนตัวเล็ก
“นิสัยไม่ดีว่ะ!” สะบัดหน้าหนี กูงอนแล้วจ้า! = =
“ดีกันน่ะครับ” นิ้วก้อยถูกส่งมาอยู่ตรงหน้าร่างบาง
“งั่ม!!!”
“โอ๊ยยย! ชากันนิ้วเต๋าไมเนี่ย! =[]=”
“หมั่นไส้! จะดูบอลแล้ว!” มือบางหยิบรีโมตมากดเปิดทีวี แล้วนั่งดูทันที
เวลาผ่านไป จนฟุตบอลจบ ร่างเล็กๆของคชาก็ผล็อยหลับไป หัวกลมๆของร่างเล็กซบอยู่กับไหล่กว้างของร่างสูง คนตัวโตหันมาอมยิ้มบางๆ ก่อนจะจัดท่านอนให้คชา มือหนากดปิดทีวี แล้วเคลื่อนกายมานอนข้างๆร่างเล็ก
“ฝันดีน่ะครับ แอทเลิฟ”
*********************************************************************************************************
กรี๊สสสสส เอามาลงคั่นค่ะ ชอบปะชอบปะชอบปะ? เราชอบ! 555555
กราบสวัสดี เดี๋ยวจะลงรูมเมทต่อให้น่ะ จู๊บบู้ววว <3
shalun la
ความคิดเห็น