คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : I Still ... [YugMark]
I Still …
Couple: Yugyeom x Mark
Type: Drama
Song: ความคิด – Stamp
การที่เอาสิ่งบางอย่าง ผูกติดกับคนบางคนเอาไว้ ถ้าเมื่อใดที่เห็นสิ่งของชิ้นนั้น ก็จะทำให้คิดถึงใครคนนั้นสินะ?
ถ้าอย่างนั้น ผมคงเอาทุกสิ่งบนโลกผูกติดไว้กับเขา ….
ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน
ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน
ราวกลับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา
โต๊ะกาแฟเล็กๆในสุดของร้านกาแฟชื่อดังบริเวณมหาลัย ถูกเด็กหนุ่มร่างสูงผมทองจับจองที่นั่งไว้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูท่าทางอายุไม่เกินยี่สิบห้านิ่งเฉย ดวงตาคมเหม่อมองไปนอกร้านกาแฟ บุคลิกนิ่งๆแบบนั้น ทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาบริเวณร้านกาแฟนั้นเผลอไม่ได้ที่ต้องเหลียวมอง
ช็อกโกแลตร้อนตรงหน้าเย็นชืดไปหมดแล้ว ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเด็กหนุ่มคนนี้คงนั่งมาเป็นเวลานานพอสมควร ที่จะทำให้ช็อกโกแลตร้อนๆนั้นเย็นชืด โดยที่ชิมไปได้ไม่กี่คำ
ไม่ใช่ว่าไม่อร่อย
เพียงแต่เขาจมอยู่ในความคิดของตนเองจนเครื่องดื่มนั้นหมดความร้อน
เมนูช็อกโกแลตร้อนเป็นเมนูโปรดของใครบางคน ราวกับมีภาพซ้อนทับ รอยยิ้มหวานกับใบหน้าสวยของใครบางคนในความทรงจำก็ลอยขึ้นมา ราวกับมีตัวตน
เหมือน … ว่าใครคนนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงข้าม ส่งยิ้มมาให้เขาพร้อมกับเสียงหัวเราะใสๆ
แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิดของเขาก็เท่านั้น ….
…คิดถึง…
แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด
ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว
ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว
เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา
กรุ้งกริ๊ง..
กลิ่นของเครื่องเขียน หลอดสีและกระดาษลอยมาแตะจมูกทันทีที่มือหนาเปิดประตูร้านเครื่องเขียนขนาดเล็กเข้าไป เด็กหนุ่มส่งยิ้มให้หญิงวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของร้าน แล้วเดินเข้าไปยังมุมที่เป็นชั้นเก็บกระดาษ กระดาษร้อยปอนด์เอสี่ประมาณห้าแผ่นถูกวางลงบนเค้าท์เตอร์จ่ายเงิน
“ช่วงนี้ไม่เห็นซื้อสีไประบายเลยพ่อหนุ่ม”
“คนระบายสีให้เขาไม่อยู่แล้วน่ะครับ”
“ถ้าเขาใช่ ยังไงเขาก็กลับมา”
“แล้วถ้าเขาใช่สำหรับผม แต่ผมไม่ใช่สำหรับเขาล่ะครับ? … เขาไม่กลับมาหรอก”
“เรายังมีโอกาสเจอคนดีๆนะพ่อหนุ่ม”
“บางทีผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเลือกอยู่กับอดีตทำไมกัน”
“เพราะว่าบางครั้ง อดีตมันหอมหวานกว่าปัจจุบันไงล่ะ สู้ๆนะเรา”
“ชอบคุณครับคุณป้า” ชายหนุ่มโค้งตัวลงอย่างนอบน้อม
กระดาษร้อยปอนด์ถูกนำมาพับครึ่ง แล้วตัดออกเป็นขนาดครึ่งเอสี่ ชายหนุ่มนั่งอยู่บริเวณกลางสวนสาธารณะ ดินสอสองบีที่พกติดตัวถูกหยิบมาวาดเขียนลงบนกระดาษทีล่ะแผ่น ทีละแผ่น
เหมือนกับที่เขาเคยทำ เมื่อไหร่ที่ยังมีใครบางคนอยู่ข้างกาย ..
ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้
เผื่อวันไหนเธอผ่านมา
เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า
เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา
ใครคนนั้นบอกผมว่า การเสก็ตภาพของสถานที่ที่เราไป มันให้ความรู้สึกที่ดีพอๆกับการถ่ายรูป แต่การถ่ายรูปนั้น หากไม่ได้ต้องการภาพสวย ก็แค่กดชัตเตอร์ แล้วก็ไป แต่การเสก็ตภาพ คือการนั่งอยู่บริเวณนั้น แล้ววาดไปเรื่อยๆ ความทรงจำมันเข้ามาง่ายกว่าการถ่ายรูปแล้วจากไป
เมื่อก่อนผมก็คัดค้าน เพราะผมรักการถ่ายรูป แต่รูปที่ผมถ่าย มันมีความทรงจำดีๆอยู่เสมอ ความทรงจำที่เกี่ยวกับเขานั่นแหละ …
เขารักการวาดภาพ
ผมรักการถ่ายรูป
เขารักความสงบ
ผมรักงานรื่นเริง
เขารักทะเล
ผมรักภูเขา
เขา … เคย … รักผม
แต่ผม … ยัง … รักเขา
คิมยูคยอม คนนี้ ยังรักคงรัก มาร์คต้วน สุดหัวใจ …
ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้
อาจไม่เห็นได้ด้วยตา
ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า
มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ
“วาดอะไรอยู่เหรอ ขอดูด้วยคนได้มั้ย?”
“พี่มาร์ค….”
“กลับมาแล้ว ..”
--- END ---
Contact: @torokozz on twitter
ความคิดเห็น