Relate [GOT7 #BMARK ]

ข้อมูลเบื้องต้น

O W E N TM.

เนื้อเรื่อง

Relate

Couple: JB x Mark

Type: Drama

"ฉัน ... จะแต่งงานแล้วนะ"

"กับใครเหรอ?"

"ยูคยอม"

"อ่า .. ยินดีด้วยนะ"

"ฉันแวะเอาการ์ดเชิญมาให้"

"ขอบคุณนะที่ยังนึกถึงอยู่ ถ้าว่างฉันจะไปนะ"

"ฉันอยากให้นายไป"

"...."

"...."

"ตกลง ฉันจะไป มาร์ค"

"ขอบคุณนะ แจบอม"

หกปีที่ผ่านมา ไม่มีค่าเท่ากับคนที่เจอกันเพียงแค่เดือนเดียว

พึ่งเข้าใจ ถ้าคนไม่ใช่ ก็คือไม่ใช่อยู่ดี ไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะเวลาที่คบกันจริงๆ

"พี่จะไปงานแต่งพี่มาร์คมั้ย?"

"ไม่รู้สิ"

"..."

"ไปก็เจ็บ ไม่ไปก็เจ็บอยู่ดี"

"พี่ควรทำยังไงวะยองแจ?"

"จะสองปีแล้วนะพี่แจบอม พี่ยังลืมเขาไม่ได้อีกรึไง?"

"นั่นสิ ... ทำไมไม่ลืม"

เขาได้ยิ้มสมเพศกับตัวเอง นั่นสินะ โดนเขาทิ้งมาแล้วเกือบสองปี ถ้าจะโทษคงจะต้องโทษตัวเองที่ละเลย ไม่ใส่ใจ จนอีกฝ่ายทนไม่ไหวต้องขอเป็นคนถอยออกมา

ผิดทุกอย่างที่รั้งไว้ไม่ได้

ผิดที่ไม่ได้สนใจว่ามีใครอีกคนที่พร้อมจะดูแลคนรักของเขามากกว่าเขา

เขากับมาร์คเป็นเพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยมหาลัย ตั้งแต่รับน้องปีหนึ่ง มาร์คเป็นคนน่ารัก น่ารักทั้งหน้าตาและนิสัย ทำให้เขาตกหลุมรักได้ไม่ยาก และในที่สุดก็ได้เลื่อนขั้นจากเพื่อนมาเป็นคนรัก

คู่ของเขาเป็นคู่ที่น่าอิจฉา มาร์คทำหน้าที่แฟนได้ดีมาก ดีจนเขาละเลยหน้าที่ของตัวเอง เขาคบกันมาเข้าปีที่หก และเขาเริ่มเที่ยวหนักขึ้น ผู้หญิงเข้าหาเขามาก และมาร์คก็แสนดีเกินไปทำให้เขาเริ่มนอกใจมาร์คด้วยการนอนกับผู้หญิงคนนั้นคนนี้

มาร์คไม่เคยว่า

มาร์คไม่เคยโกรธ

มาร์คได้แต่พูดกับเขาว่าไม่เป็นไร แค่เขายังรักมาร์คเท่านั้นก็พอ

แต่เขาไม่ได้สำนึก เขายังคงทำแบบนั้น มาร์คพยายามประคับประคองความรักของเราสองคนมาเรื่อยๆ จนวันหนึ่งเขาเห็นมาร์คนั่งกินข้าวกับผู้ชายคนหนึ่งที่เขาไม่รู้จัก

เขาเข้าไปทำลายทุกสิ่งทุกอย่างด้วยความหึงหวง เขาด่าทอ ทำร้ายผู้ชายคนนั้น ไม่ฟังเหตุผลใดๆของมาร์ค และนั่น ... คือครั้งแรกที่เขาเห็นน้ำตาจากมาร์ค

ผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาหามาร์คเพียงแค่เดือนเดียว แต่กลับดูแลและเอาใจใส่มาร์คได้ดีอย่างที่เขาไม่เคยทำ

มาร์คยังคงรักเขา และยังดีกับเขาเหมือนเดิม แต่เขากลับทำร้ายมาร์คมากกว่าเดิม บางครั้งถึงขั้นพาผู้หญิงมานอนที่ห้องโดยไม่สนใจว่ามาร์คจะคิดยังไง ตอนนั้นเขาคิดเพียงว่า มาร์คมีคนอื่นได้ ทำไมเขาจะมีไม่ได้ เขาไม่ได้ตระหนักเลยว่าเขาเองนั่นแหละที่นอกใจมาร์คก่อน

จนวันสุดท้าย ...

วันสุดท้ายที่มาร์คเก็บกระเป๋าออกจากห้องไปพร้อมกับน้ำตา มาร์คกอดเขาแน่น และนั่นคือจูบสุดท้ายที่มาร์คมีให้เขา

เขาไม่มีแรงที่จะรั้งมาร์คเสียด้วยซ้ำ เขาไม่มีแรงจะทำอะไรทั้งนั้นหลังจากที่หัวใจของเขาได้หันหลังและเดินจากไป และคงไม่มีวันจะกลับมา

เขาพึ่งรู้ว่ามาร์คคือทุกสิ่งทุกอย่างของเขา

เขาพึ่งรู้ว่าเรื่องทั้งหมดเริ่มจากเขา

และเขาพึ่งรู้ว่าเขาคงรักใครไม่ได้อีก ... ถ้าไม่ใช่มาร์ค

โรงแรมหรูแห่งหนึ่ง ร่างสูงในชุดสูทเดินเอื่อยไปยังห้องจัดเลี้ยงขนาดใหญ่ รูปคู่ของคนสองคนที่ยิ้มให้กันวางตั้งไว้หน้างาน

รอยยิ้มของมาร์คยังสวยที่สุดไม่เคยเปลี่ยน

เพียงแต่รอยยิ้มนั่นไม่ได้มีเพื่อให้เขาอีกต่อไป แต่มีไว้เพื่อผู้ชายอีกคนที่ยืนข้างมาร์ค ผู้ชายที่ดูแลมาร์คได้ดีกว่าเขา ผู้ชายที่ดีพร้อม แตกต่างจากเขา ...

อิมแจบอมเดินตรงไปยังโต๊ะหน้างานที่มีหนังสือวางไว้ให้อวยพรคู่บ่าวสาว เขาบรรจงเขียนคำอวยพรลงไปในหนังสือ แล้วหยุดยืนอยู่หน้างาน

คู่บ่าวสาวกำลังถ่ายรูปกันอยู่ เขายิ้มจางๆไปให้ร่างเล็กบอบบางในชุดสูทสีขาว รอยยิ้มที่จะส่งให้แค่เพียงคนเดียวเท่านั้น ...

เขาตัดสินใจกลับหลังหันแล้วเดินออกจากงานไปอย่างเงียบๆ ทิ้งไว้แต่คำอวยพรเพื่อให้รู้ว่าเขาได้มาแล้ว

'ยินดีด้วยนะมาร์ค ยิ้มเยอะๆนะรู้มั้ย

รักเสมอ

อิมแจบอม'

ฉันทำได้แค่มองเธอ ไม่สามารถสัมผัสถึงเธอ ทำได้เพียงเฝ้าคิดถึงในใจ

ยามค่ำคืน ที่น้ำตาฉันรินไหล แม้ส่งไปไม่ถึงเธอ

ที่รัก ตอนนี้ฉันจะบอกออกไป

ข้อแรกที่อยากส่งไปถึงเธอ ขออย่าให้เธอเจ็บปวดอีก

แม้เธอจะล้มลง ฉันจะเป็นคนแรกที่ใช้มือนี้ให้เธอข้ามผ่านไปเอง

ข้อที่สองที่อยากส่งไปถึงเธอ ขออย่าให้เธอร้องไห้คนเดียวอีก

ฉันจะปกป้องรอยยิ้มอันสดใสของเธอ ในใจของเธอชั่วนิรันดร์

ฉันต้องจากไปแล้ว ร้องไห้แทบเป็นแทบตายเพื่อลบเธอออกจากใจ

คำบอกลาคำนั้นที่ฉันไม่อยากพูด ส่งความทรงจำของฉันที่อัดอั้นอยู่ทุกคืนอยู่ออกไป

 






END