I Still ... [Got7 YugMark]

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

© Tenpoints!










Yugyeom x Mark

ตามนั้น
์

เนื้อเรื่อง

I Still …

Couple: Yugyeom x Mark

Type: Drama

Song: ความคิด – Stamp

การที่เอาสิ่งบางอย่าง ผูกติดกับคนบางคนเอาไว้ ถ้าเมื่อใดที่เห็นสิ่งของชิ้นนั้น ก็จะทำให้คิดถึงใครคนนั้นสินะ?

ถ้าอย่างนั้น ผมคงเอาทุกสิ่งบนโลกผูกติดไว้กับเขา ….

ยังเดินผ่านทุกวัน ที่ที่เราพบกันเมื่อก่อน

ยังจำซ้ำๆ ได้ทุกตอน

ราวกลับมีใครมาหมุน ย้อนเวลา

โต๊ะกาแฟเล็กๆในสุดของร้านกาแฟชื่อดังบริเวณมหาลัย ถูกเด็กหนุ่มร่างสูงผมทองจับจองที่นั่งไว้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ดูท่าทางอายุไม่เกินยี่สิบห้านิ่งเฉย ดวงตาคมเหม่อมองไปนอกร้านกาแฟ บุคลิกนิ่งๆแบบนั้น ทำให้ผู้คนที่ผ่านไปมาบริเวณร้านกาแฟนั้นเผลอไม่ได้ที่ต้องเหลียวมอง

ช็อกโกแลตร้อนตรงหน้าเย็นชืดไปหมดแล้ว ทำให้เดาได้ไม่ยากว่าเด็กหนุ่มคนนี้คงนั่งมาเป็นเวลานานพอสมควร ที่จะทำให้ช็อกโกแลตร้อนๆนั้นเย็นชืด โดยที่ชิมไปได้ไม่กี่คำ

ไม่ใช่ว่าไม่อร่อย

เพียงแต่เขาจมอยู่ในความคิดของตนเองจนเครื่องดื่มนั้นหมดความร้อน

เมนูช็อกโกแลตร้อนเป็นเมนูโปรดของใครบางคน ราวกับมีภาพซ้อนทับ รอยยิ้มหวานกับใบหน้าสวยของใครบางคนในความทรงจำก็ลอยขึ้นมา ราวกับมีตัวตน

เหมือน … ว่าใครคนนั้นกำลังนั่งอยู่ตรงข้าม ส่งยิ้มมาให้เขาพร้อมกับเสียงหัวเราะใสๆ

แต่มันก็เป็นเพียงแค่ความคิดของเขาก็เท่านั้น ….

…คิดถึง…

แต่ก็คงจะหมุนย้อนได้แค่ในความคิด

ในชีวิตจริง คงไม่เจอกันอีกแล้ว

ยืนอยู่ตรงที่เดิม แต่ไม่มีวี่แวว

เธอจากไปแล้ว และคงไม่ย้อนคืนมาหา

กรุ้งกริ๊ง..

กลิ่นของเครื่องเขียน หลอดสีและกระดาษลอยมาแตะจมูกทันทีที่มือหนาเปิดประตูร้านเครื่องเขียนขนาดเล็กเข้าไป เด็กหนุ่มส่งยิ้มให้หญิงวัยกลางคนผู้เป็นเจ้าของร้าน แล้วเดินเข้าไปยังมุมที่เป็นชั้นเก็บกระดาษ กระดาษร้อยปอนด์เอสี่ประมาณห้าแผ่นถูกวางลงบนเค้าท์เตอร์จ่ายเงิน

“ช่วงนี้ไม่เห็นซื้อสีไประบายเลยพ่อหนุ่ม”

“คนระบายสีให้เขาไม่อยู่แล้วน่ะครับ”

“ถ้าเขาใช่ ยังไงเขาก็กลับมา”

“แล้วถ้าเขาใช่สำหรับผม แต่ผมไม่ใช่สำหรับเขาล่ะครับ? … เขาไม่กลับมาหรอก”

“เรายังมีโอกาสเจอคนดีๆนะพ่อหนุ่ม”

“บางทีผมก็ไม่รู้ว่าผมจะเลือกอยู่กับอดีตทำไมกัน”

“เพราะว่าบางครั้ง อดีตมันหอมหวานกว่าปัจจุบันไงล่ะ สู้ๆนะเรา”

“ชอบคุณครับคุณป้า” ชายหนุ่มโค้งตัวลงอย่างนอบน้อม

กระดาษร้อยปอนด์ถูกนำมาพับครึ่ง แล้วตัดออกเป็นขนาดครึ่งเอสี่ ชายหนุ่มนั่งอยู่บริเวณกลางสวนสาธารณะ  ดินสอสองบีที่พกติดตัวถูกหยิบมาวาดเขียนลงบนกระดาษทีล่ะแผ่น ทีละแผ่น

เหมือนกับที่เขาเคยทำ เมื่อไหร่ที่ยังมีใครบางคนอยู่ข้างกาย ..

ได้แต่ฝากความคิดของฉันเอาไว้

เผื่อวันไหนเธอผ่านมา

เห็นที่เดียวกันนี้ เธอจะนึกขึ้นได้ว่า

เคยมีคนนึงยืนข้างเธอ อยู่ตรงนี้เสมอตลอดมา

ใครคนนั้นบอกผมว่า การเสก็ตภาพของสถานที่ที่เราไป มันให้ความรู้สึกที่ดีพอๆกับการถ่ายรูป แต่การถ่ายรูปนั้น หากไม่ได้ต้องการภาพสวย ก็แค่กดชัตเตอร์ แล้วก็ไป แต่การเสก็ตภาพ คือการนั่งอยู่บริเวณนั้น แล้ววาดไปเรื่อยๆ ความทรงจำมันเข้ามาง่ายกว่าการถ่ายรูปแล้วจากไป

เมื่อก่อนผมก็คัดค้าน เพราะผมรักการถ่ายรูป แต่รูปที่ผมถ่าย มันมีความทรงจำดีๆอยู่เสมอ ความทรงจำที่เกี่ยวกับเขานั่นแหละ …

เขารักการวาดภาพ

ผมรักการถ่ายรูป

เขารักความสงบ

ผมรักงานรื่นเริง

เขารักทะเล

ผมรักภูเขา

เขา … เคย … รักผม

แต่ผม … ยัง … รักเขา

คิมยูคยอม คนนี้ ยังรักคงรัก มาร์คต้วน สุดหัวใจ …

ให้เธอสัมผัสความคิดที่ฉันทิ้งไว้

อาจไม่เห็นได้ด้วยตา

ฉันจะฝากเอาไว้ อยู่ในพื้นดินและท้องฟ้า

มันเป็นความคิดที่กระซิบว่า ฉันยังรักเธอ

“วาดอะไรอยู่เหรอ ขอดูด้วยคนได้มั้ย?”

“พี่มาร์ค….”

“กลับมาแล้ว ..”

--- END ---

ไม่เอาไม่ปารองเท้านะ 555555555555555555555

โอ้ยมันสั้นมากเลยอะ แบบว่าๆ ช่วงนี้เราหน่วงๆ เหนื่อยๆ มาแต่งฟิคดีกว่า

ฟิคก็หน่วงไปอี๊กกกก

ฝากติดตามด้วยนะค้า ขอบพระคุณ จุ้บดุ้บ

Contact: @torokozz on twitter