หน้ากากอีกาดำ x หน้ากากทุเรียน
อยากหันไปถลึงตาใส่ว่าเป็นเชิงถามว่าที่ทำไปนั้นไม่ได้ตั้งใจใช่รึเปล่า แต่พ่อคุณดันเดินหายไปไวลิบๆอย่างกับคนปวดท้องเข้าห้องน้ำ
บ้าเอ๊ยย !
ทุเรียนเผลอดึงขนนกสีดำหลุดติดมืออย่างไม่รู้ตัว แล้วออกเดินตามทางที่พี่กาเพิ่งผ่านไป
ระหว่างทางเดินนั้น พอถึงหัวมุมเลี้ยวเป็นจังหวะบังเอิญเจอหน้ากากจิงโจ้เดินสวนมาพอดี พร้อมเสียงทักทายสดใส
" เฮ้~ ทุ! สุดยอดมากเลย ฟีทเจอริ่งกับพ่อกาเหนื่อยม้าย"
เสียงแปร่งสำเนียงเด็กนอกดังขึ้นพร้อมแขนที่โอบไหล่อย่างสนิทสนมของหน้ากากจิงโจ้
แต่เหตุฉไหนเล่า คนฟังถึงกับหน้าขึ้นสีเพราะดันไปคิดกำกวมกับคำถามที่เอ่ยมานั้น
" ขอบคุณครับ ..ก็..ไม่ค่อยเหนื่อยฮะ แหะๆ" ผู้น้องตอบกลับพร้อมรอยยิ้มและใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ
" เก่งจิงๆ พ่อกาพลังเยอะมาก นายเอาอยู่หมัด Great! "
...///
" ^ ^'..."
" ที่ห้องเรากับระฆังมีขนมเยอะเลย ตามไปกินนะ "
จิงโจ้กระชับแขนที่โอบไหล่บางเบาๆเป็นเชิงลา แล้วเดินจากไปสบทบกับเพื่อนหน้ากากบนทางเดินอีกสองสามคน อีกไม่กี่นาทีคงต้องรวมตัวกันเพื่อร้องเพลงสุดท้าย เวลาพักน้อยนิดจึงต้องรีบอีกแล้ว
" Oh! ทุ พ่อกาฝากบอกว่าจะรอที่ห้องทุนะ "
จิงโจ้ตะโกนบอกมาจากอีกฝั่งขณะที่ร่างบางกำลังจะหันหลังผละไป พอได้ยินประโยคนั้นถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนกลับไปให้
ทุเรียนถอนหายใจยาวพรืดก่อนจะออกเดินไปยังจุดหมายตามเดิม จู่ๆก็ฉุกคิดได้ว่าต้องสลับชุดคืนอีก หวังว่าคราวนี้คงไม่มีอะไรแปลกๆอีกนะ ทุเรียนหนุ่มเดินไปพลางตะขิดตะขวงใจกับอะไรบางอย่างที่เหมือนเขาจะลืม และเหมือนจะต้องมีอะไรเกิดขึ้น
บานประตูที่มีชื่อหน้ากากทุเรียนแปะอยู่ถูกแง้มออกเล็กน้อยก่อนเจ้าของห้องจะค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไป เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนร่วมวงของเขาที่ถูกเชิญมาเป็นแขกพิเศษกำลังจะเดินสวนออกมาพอดี
" อ้าวทุมาพอดี รีบเปลี่ยนชุดนะ เจอกันหลังสเตจ " พี่ใหญ่ของวงตบบ่าแล้วเดินผ่านไป
" หื้มม แอบดึงขนอีกาดำอีกแล้วสิเนี่ยย เป็นกำเลยยย พี่กาดูสิ!" นักร้องสาวเสียงห้าวเพื่อนร่วมวงของร่างบางร้องขึ้นพร้อมฉวยข้อมือที่กำขนอีกาตั้งแต่ลงเวทีขึ้นมาโชว์หรา เจ้าตัวดีถึงกับสะดุ้งโหยง ส่วนเจ้าของขนนกที่นั่งอยู่โซฟายกยิ้มบางกับเรื่องน่าเอ็นดูของเจ้าของฉายาความตะมุตะมิ
" ปะ...เปล่าซะหน่อยย อันนี้ทุก็เก็บได้ "
" จัดการมันเลยพี่ มันแอบดึงชัวร์! คิดว่าเป็นของกินรึไงยะ " เสียงห้าวของเพื่อนดังก่อนจะตามด้วยเสียงประตูที่ถูกปิด
ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ เรื่องน่าอายบนเวทีย่อนกลับมาในหัวทุเรียนอีกครั้ง คนพี่ลุกขึ้นถอดเสื้อบุนวมหนาตัวนอกออก จัดการถอดออกทีละชิ้นอย่างไม่เร่งรีบเหมือนทีแรก เหลือบมองคนน้องก็ยังเห็นทำหน้ามุ่ยอยู่ที่เดิม
" อ้าว... ทุไม่เปลี่ยนชุดหรอ "
" ..." ยังมาตีเนียนเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิดงั้นแหละไอ้พี่กานี่ จะถามก็ไม่กล้าถาม
" หรือรอให้พี่ช่วยถอดให้?"
"..!! "
อีกาดำพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ ทุเรียนถึงกับเบิกตากว้างพร้อมผงะถอยอย่างไม่ลังเล แสดงถึงการปฏิเสธอย่างชัดเจน คนขี้แกล้งกดยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะหึในลำคอก่อนหันกลับไปถอดเสื้อสูทออก
อีพี่กาบ้าเอ๊ยย
" ถอดกางเกงพี่มา ไปถอดในห้องน้ำก็ได้...ถ้าเขิน "
"...กางเกง? "
" อืม..? "
" กางเกงพี่ ? " ทุเรียนเริ่มฉุกใจคิด
"...." อีกาดำมองหน้าน้องที่คิ้วเริ่มขมวดหากัน
"....! "
สิ่งที่คิดว่าตัวเองลืมอะไรสักอย่าง พลันปรากฎชัดขึ้นมา
" อย่าบอกนะว่า ..." ก่อนคนพี่จะเข้าใจจากสีหน้านั้น
" ....ผมลืมกางเกงพี่ไว้ใน...ห้องเก็บของ "
" แล้ว........ตอนนี้ ไม่ได้ใส่กางเกงพี่? "
" ครับ.." เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดซึมขึ้นมาอีก
" ขึ้นไปร้องเพลงทั้งที่... ไม่ได้ใส่...กางเกง? "
" ก็...ตอนนั้น....รีบ" ทุเรียนหลุบตาลงต่ำ พร้อมพูดเสียงแผ่ว
อึก...!!
ไอ้เด็กบ้านี่..ถ้าเกิดหกล้มกระโปรงเปิดขึ้นมาจะทำยังไง...
" ..เดี๋ยวทุไปเอากางเกงให้ พี่รออยู่นี่แหละ "
ว่าแล้วก็หมุนตัวเปิดประตูออกไปทันที
แกล้งอีพี่กาคืนบ้างดีกว่า...
เมื่อความคิดซนๆบังเกิดก็รีบกลับห้องทันที ทุเรียนแง้มประตูเข้าห้องตัวเอง เห็นพี่กาจากด้านหลังกำลังถอดเนคไทอยู่หน้ากระจก มือไวดุจปีศาจโยนกางเกงของคนพี่ลงกล่องใส่ของใบใหญ่ที่บรรจุของขวัญจากแฟนคลับ
อีกาดำขมวดคิ้วหนาทันที หันกลับมาหาคนน้องที่หน้าเปียกเหงื่อซกขณะที่มือก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลายตารางออกทีละเม็ด
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ...ผู้ชายด้วยกันนี่.. - -,,
ทุเรียนออกจากห้องน้ำในคราบเสื้อเชิ้ตสีเขียวลายตารางตัวเดียว ที่ชายเสื้อยาวมาคลุมถึงก้นพอดี ถึงปากจะบอกว่าคงไม่มีอะไร ผู้ชายด้วยกัน แต่เจ้าตัวก็ถือเสื้อคลุมขนนกตัวใหญ่บังต้นขาขาวๆของตัวเองไว้อยู่ดี
จู่ๆ..ก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะงั้น
" อ๊ะ!! "
อีกาดำคว้าชุดขนนกที่ทุเรียนถือบังครึ่งล่างซึ่งเหลือแต่กางเกงในขาสั้น พอมือแกร่งจะดึงชุดไปสวม มือบางที่ยังไม่ทันปล่อยจากชุดจึงถูกแรงดึงฉุดไปด้วย ปลายเท้าเหยียบเข้าที่ชายชุดขนนกที่ลากพื้น ร่างบางเซคะมำล้มไปตามแรงดึงทับเจ้าของชุดหงายหลังไปพร้อมกัน
ตุบ!
ยังดี ที่ขนนกบนชุดไม่แหว่งขาดเป็นกระจุก ทุเรียนล้มทับลงหน้าตักอีกาดำพอดี
Oh my goshhhh!! กูผิดจังหวะอีกแล้วว
ภาพตรงหน้าที่ดูเหมือนเป็นฉากโรแมนติคฉากหนึ่งในหนังวาบหวิวปรากฏชัด ร่างบางที่โชว์ขาอ่อนใต้เสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวอยู่ในท่าทางที่ดูเหมือนจะนั่งคร่อมอยู่บนตักของหนุ่มหน้าคมที่ไร้อาภรณ์ท่อนบน ระหว่างกันมีชุดเฟอร์ขนสัตว์ที่เป็นขนนกสีดำสนิทตัดกับผิวขาวจัดของทั้งคู่แลดูดีมีระดับไปอีก เม็ดเหงื่อซึมพรายบนผิวหน้าร่างที่อยู่ข้างบนกับมือแกร่งข้างหนึ่งของคนข้างล่างที่ประคองรอบเอวบาง ไม่มีทางที่จะทำให้ผู้มาใหม่เห็นแล้วเข้าใจเป็นอื่นใดได้ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีนี้ !
" ขะ...ขอโทษครับ -////- "
กริ๊ก ! ...ปึง !
"!! เดี๊ยวว = = !!!" ทุเรียนที่ได้สติร้องขึ้นมาพร้อมแก้ตัว แต่ไม่ทันมือไวปีศาจของทีมงานหนุ่มที่ถือวิสาสะกดล็อคลูกบิดแล้วงับประตูหนีไปเสียดื้อๆ
เขากินกันอีกแล้วววว ทำไมไม่หัดล็อคประตูมั่งฟะะ!! >...<' ทีมงานกรีดร้องแล้ววิ่งจากไป
" อ้ะะ !? "
อีกาดำคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ยื้อคนน้องที่กำลังจะลุกออกไปให้หยุดอยู่ที่เดิม ก่อนจะกรีดรอยยิ้มร้ายพร้อมสายตาบาดคมลึก เล่นบทไหลลื่นตามอุบัติเหตุที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
" น่าา...ไหนๆเขาก็ล็อคห้องให้แล้ว มาต่ออีกสัก..."
ป้าป..
ชุดขนนกฟาดคลุมหน้าคนเจ้าเล่ห์ทันที
" ต่อบ้าอะไรล่ะ ...เปล่าทำอะไรกันซะหน่อย "
ว่าแล้วคนน้องก็ตึงตังเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปังไป
" ถอดกางเกงมาให้ผมด้วย เร็วๆ ผมรีบ!! "
อูยย...งอนซะแล้ว
" ครับๆ" อีกาดำเลิกเล่นทันที จัดแจงสวมชุดขนนก ถอดกางเกงลายตารางส่งยื่นเข้าไปในห้องน้ำทันที
พอทุเรียนแต่งตัวเสร็จ เรื่องน่าอายเมื่อครู่ก็ถูกกลบหายไปเพราะเพิ่งนึกได้ว่า ตอนนี้อีพี่กาไม่ได้ใส่กางเกงข้างในชุดตามแผนที่วางไว้ เมื่อหลอกคนพี่ได้สำเร็จก็รู้สึกเชิดๆขึ้นมาหน่อย
คอยดูนะ ทุจะแกล้งเอาไปบอกคนอื่นให้อายเลยคอยดู ว่าพี่กาสุดคูลใส่แต่กางเกงในใต้ชุดขนนกขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ฮ่าาา
อ้าว..?
ทุเรียนเดินมาที่กล่องใบใหญ่ที่แอบโยนกางเกงคนพี่ทิ้งไว้ แต่ตอนนี้มันกลับหายไป??
" 55555 คิดจะแกล้งพี่เร็วไปนะเด็กน้อย "
โดนแกล้งอีกแล้วว
อีกาดำยกมือหนาขยี้หัวคนน้องเบาๆ ทุเรียนก้มหน้างุดด้วยความอายขั้นสุดพร้อมกับเจ็บใจ
นี่หน้าแดงให้เห็นไปกี่รอบแล้วเนี่ยยย ตั้งแต่เรื่องเข้าใจผิดทีแรกตอนเปลี่ยนชุดในห้องเก็บของ โชว์ขาอ่อนให้เห็น แถมไปนั่งคร่อมเขา แล้วยังความแตกเรื่องแกล้งนี่อีก ยังมีเรื่องแอบมาจุ้บคอกันบนเวทีอีก!!! มาทำให้เราอายง่ายๆแบบนี้ได้ไง
ฮึ่มมม
" ...พี่กาฮะ ทุมีอะไรจะบอก "
" ครับ?"
ทุเรียนป้องมือเหมือนจะกระซิบ อีกาดำจึงโน้มลงมานิดเพื่อฟัง ทันทีนั้นทุเรียนเอียงหน้าแล้วฝังปลายจมูกมนลงกับซอกคอขาว ก่อนจะจูบเบาๆ แล้วรีบผละออก
" ! ..."
อีกาดำตาตื่นโพลง ชะงักนิ่งพร้อมมือหนาจับที่ข้างคอตัวเองที่โดนจุมพิตอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เขา เผลอ ทำบนเวทีในช่วงเวลาเสี้ยววินั้น ตอนนี้โดนเอาคืนอย่างจงใจซะแล้ว..
แล้ว.. ทันทีนั้นก็รู้สึกหน้าร้อนวาบขึ้นมาทันที!
" อ๊ะนั่น...พี่เขินแล้ว "
" ...!!? "
" พี่กาหน้าแดงแล้ววว! "
" เอ่ออ.."
" ทุแกล้งพี่สำเร็จ !! ฮ่าาาาา แบร่ !! "
แลบลิ้นปลิ้นตาแล้วมันก็สะบัดตูดหนีไป ...
Mini Concert The Mask Singer Thailand
-- ขณะบรรเลงเพลง คิดถึง ของแชมป์และรองแชมป์ --
เสียงปรบมือดังเกรียวกราวพร้อมเสียงหวีดแหลมของสาวๆผู้ชื่นชอบสองหน้ากากบนเวที ขณะทั้งคู่โชว์พลังเสียงอันไพเราะกินใจ นอกจากทีมงานจะเซอร์ไพรซ์แฟนคลับด้วยการให้ หน้ากากทุเรียน และหน้ากากอีกาดำ สลับชุดกันแล้ว เจ้าตัวยังเซอร์วิสแฟนคลับโดยไม่รู้ตัวด้วยการสวมกอดกันแนบแน่น มันอาจเป็นเพียงการแสดงความยินดีด้วยภาษาทางกายอย่างหนึ่งเท่านั้น แต่แท้จริงแล้วมันมีความเจ้าเล่ห์ของใครบางคนซ่อนอยู่ในชั่วพริบตาที่หลายคนไม่อาจทันสังเกตุเห็นในขณะนั้น ...
ขณะที่สวมกอดอย่างปิติยินดีหลังถอดหน้ากาก
เสี้ยววิที่อ้าแขนโอบสวมกอดท่ามกลางเสียงกรี๊ดจากผู้ชม
'อีพี่กา.......มันจุ๊บซอกคอผม'
- - -
"ขอเสียงปรบมือให้ทั้งคู่นะครับ หน้ากากอีกาดำ หน้ากากทุเรียนนน...." เสียงพิธีกรหนุ่มดังขึ้นหลังจากจบเพลง
สิ้นเสียงพิธีกร เสียงปรบมือพร้อมเสียงกรี๊ดดังขึ้นอื้ออึงทั่วทั้งฮอลอีกครั้ง ดังพอๆกับเสียงหัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะของใครบางคนที่กำลังเดินลงจากเวทีขณะนี้
ต้องใช่แน่ๆ ไม่ได้คิดไปเองว่าโดนแต๊ะอั๋ง
ต้องใช่แน่ๆ ไม่ได้คิดไปเองว่าโดนแต๊ะอั๋ง
อยากหันไปถลึงตาใส่ว่าเป็นเชิงถามว่าที่ทำไปนั้นไม่ได้ตั้งใจใช่รึเปล่า แต่พ่อคุณดันเดินหายไปไวลิบๆอย่างกับคนปวดท้องเข้าห้องน้ำ
บ้าเอ๊ยย !
ทุเรียนเผลอดึงขนนกสีดำหลุดติดมืออย่างไม่รู้ตัว แล้วออกเดินตามทางที่พี่กาเพิ่งผ่านไป
ระหว่างทางเดินนั้น พอถึงหัวมุมเลี้ยวเป็นจังหวะบังเอิญเจอหน้ากากจิงโจ้เดินสวนมาพอดี พร้อมเสียงทักทายสดใส
" เฮ้~ ทุ! สุดยอดมากเลย ฟีทเจอริ่งกับพ่อกาเหนื่อยม้าย"
เสียงแปร่งสำเนียงเด็กนอกดังขึ้นพร้อมแขนที่โอบไหล่อย่างสนิทสนมของหน้ากากจิงโจ้
แต่เหตุฉไหนเล่า คนฟังถึงกับหน้าขึ้นสีเพราะดันไปคิดกำกวมกับคำถามที่เอ่ยมานั้น
" ขอบคุณครับ ..ก็..ไม่ค่อยเหนื่อยฮะ แหะๆ" ผู้น้องตอบกลับพร้อมรอยยิ้มและใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ
" เก่งจิงๆ พ่อกาพลังเยอะมาก นายเอาอยู่หมัด Great! "
...///
" ^ ^'..."
" ที่ห้องเรากับระฆังมีขนมเยอะเลย ตามไปกินนะ "
จิงโจ้กระชับแขนที่โอบไหล่บางเบาๆเป็นเชิงลา แล้วเดินจากไปสบทบกับเพื่อนหน้ากากบนทางเดินอีกสองสามคน อีกไม่กี่นาทีคงต้องรวมตัวกันเพื่อร้องเพลงสุดท้าย เวลาพักน้อยนิดจึงต้องรีบอีกแล้ว
" Oh! ทุ พ่อกาฝากบอกว่าจะรอที่ห้องทุนะ "
จิงโจ้ตะโกนบอกมาจากอีกฝั่งขณะที่ร่างบางกำลังจะหันหลังผละไป พอได้ยินประโยคนั้นถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนกลับไปให้
ทุเรียนถอนหายใจยาวพรืดก่อนจะออกเดินไปยังจุดหมายตามเดิม จู่ๆก็ฉุกคิดได้ว่าต้องสลับชุดคืนอีก หวังว่าคราวนี้คงไม่มีอะไรแปลกๆอีกนะ ทุเรียนหนุ่มเดินไปพลางตะขิดตะขวงใจกับอะไรบางอย่างที่เหมือนเขาจะลืม และเหมือนจะต้องมีอะไรเกิดขึ้น
บานประตูที่มีชื่อหน้ากากทุเรียนแปะอยู่ถูกแง้มออกเล็กน้อยก่อนเจ้าของห้องจะค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไป เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนร่วมวงของเขาที่ถูกเชิญมาเป็นแขกพิเศษกำลังจะเดินสวนออกมาพอดี
" อ้าวทุมาพอดี รีบเปลี่ยนชุดนะ เจอกันหลังสเตจ " พี่ใหญ่ของวงตบบ่าแล้วเดินผ่านไป
" หื้มม แอบดึงขนอีกาดำอีกแล้วสิเนี่ยย เป็นกำเลยยย พี่กาดูสิ!" นักร้องสาวเสียงห้าวเพื่อนร่วมวงของร่างบางร้องขึ้นพร้อมฉวยข้อมือที่กำขนอีกาตั้งแต่ลงเวทีขึ้นมาโชว์หรา เจ้าตัวดีถึงกับสะดุ้งโหยง ส่วนเจ้าของขนนกที่นั่งอยู่โซฟายกยิ้มบางกับเรื่องน่าเอ็นดูของเจ้าของฉายาความตะมุตะมิ
" ปะ...เปล่าซะหน่อยย อันนี้ทุก็เก็บได้ "
" จัดการมันเลยพี่ มันแอบดึงชัวร์! คิดว่าเป็นของกินรึไงยะ " เสียงห้าวของเพื่อนดังก่อนจะตามด้วยเสียงประตูที่ถูกปิด
ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ เรื่องน่าอายบนเวทีย่อนกลับมาในหัวทุเรียนอีกครั้ง คนพี่ลุกขึ้นถอดเสื้อบุนวมหนาตัวนอกออก จัดการถอดออกทีละชิ้นอย่างไม่เร่งรีบเหมือนทีแรก เหลือบมองคนน้องก็ยังเห็นทำหน้ามุ่ยอยู่ที่เดิม
" อ้าว... ทุไม่เปลี่ยนชุดหรอ "
" ..." ยังมาตีเนียนเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิดงั้นแหละไอ้พี่กานี่ จะถามก็ไม่กล้าถาม
" หรือรอให้พี่ช่วยถอดให้?"
"..!! "
อีกาดำพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ ทุเรียนถึงกับเบิกตากว้างพร้อมผงะถอยอย่างไม่ลังเล แสดงถึงการปฏิเสธอย่างชัดเจน คนขี้แกล้งกดยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะหึในลำคอก่อนหันกลับไปถอดเสื้อสูทออก
อีพี่กาบ้าเอ๊ยย
" ถอดกางเกงพี่มา ไปถอดในห้องน้ำก็ได้...ถ้าเขิน "
"...กางเกง? "
" อืม..? "
" กางเกงพี่ ? " ทุเรียนเริ่มฉุกใจคิด
"...." อีกาดำมองหน้าน้องที่คิ้วเริ่มขมวดหากัน
"....! "
สิ่งที่คิดว่าตัวเองลืมอะไรสักอย่าง พลันปรากฎชัดขึ้นมา
" อย่าบอกนะว่า ..." ก่อนคนพี่จะเข้าใจจากสีหน้านั้น
" ....ผมลืมกางเกงพี่ไว้ใน...ห้องเก็บของ "
" แล้ว........ตอนนี้ ไม่ได้ใส่กางเกงพี่? "
" ครับ.." เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดซึมขึ้นมาอีก
" ขึ้นไปร้องเพลงทั้งที่... ไม่ได้ใส่...กางเกง? "
" ก็...ตอนนั้น....รีบ" ทุเรียนหลุบตาลงต่ำ พร้อมพูดเสียงแผ่ว
อึก...!!
อีกาดำยกมือขึ้นจับขมับ ความคิดเริ่มประมวลภาพความหวาบหวิวของคนน้องในชุดของตัวเองขึ้นมาไม่หยุด ไหงมันถึงได้รู้สึกร้อนๆแบบนี้วะ
อีกาดำเริ่มสับสนกับความรู้สึกของตัวเอง ยกมือขึ้นบีบปลายจมูก เหมือนจะห้ามเลือดกำเดาที่ไม่รู้จะไหลออกมาตอนไหน
" อะไรของพี่น่ะ... ผมก็ใส่กางเกงในอยู่น่า ไม่เห็นเป็นไรเลย ,, "
ทุเรียนไม่ได้คิดว่าการใส่กางเกงในขาสั้นในชุดขนนกหนาสุดร้อนนั้นจะเสียหายอะไร ที่เขากังวลมากกว่าคือการทิ้งกางเกงสปอร์ตขายาวสุดเท่ของพี่กาไว้ในห้องเก็บของ ซึ่งในตอนนั้นมัวแต่เขินเลยรีบคว้าชุดมาสวมจึงไม่ทันได้ใส่กางเกงก็เท่านั้น แล้วมันก็สะดวกสบายดีด้วย
" เฮ่ออ.." อีกาดำหันมามองหน้าคนน้องพร้อมถอนหายใจ
" เฮ่ออ.." อีกาดำหันมามองหน้าคนน้องพร้อมถอนหายใจ
ไอ้เด็กบ้านี่..ถ้าเกิดหกล้มกระโปรงเปิดขึ้นมาจะทำยังไง...
" ..เดี๋ยวทุไปเอากางเกงให้ พี่รออยู่นี่แหละ "
ว่าแล้วก็หมุนตัวเปิดประตูออกไปทันที
ทุเรียนย้อนกลับมาทางที่เคยผ่านในทีแรก ลองแง้มประตูอยู่บานสองบานเพราะไม่แน่ใจว่าห้องเก็บของห้องไหนที่เข้าไปเปลี่ยนชุดกันในทีแรก แต่สุดท้ายก็เจอ กางเกงขายาวเนื้อผ้าบางสไตล์สปอร์ตสีดำคาดแทบยาวสีขาวสุดคูลของพี่กาพาดอยู่บนกล่องลังใบนึงที่พื้น
"....."
"....."
แกล้งอีพี่กาคืนบ้างดีกว่า...
เมื่อความคิดซนๆบังเกิดก็รีบกลับห้องทันที ทุเรียนแง้มประตูเข้าห้องตัวเอง เห็นพี่กาจากด้านหลังกำลังถอดเนคไทอยู่หน้ากระจก มือไวดุจปีศาจโยนกางเกงของคนพี่ลงกล่องใส่ของใบใหญ่ที่บรรจุของขวัญจากแฟนคลับ
" พี่ ! ...ผมหากางเกงพี่ไม่เจอ ! "
อีกาดำขมวดคิ้วหนาทันที หันกลับมาหาคนน้องที่หน้าเปียกเหงื่อซกขณะที่มือก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลายตารางออกทีละเม็ด
" !? หาดีแล้วหรอครับ พี่วางไว้บนกล่องที่พื้นนะ"
" อืมม ผมไม่เห็นนะครับ ..หรืออาจจะมีทีมงานเก็บไปแล้วรึเปล่าครับ "
" อืมม ผมไม่เห็นนะครับ ..หรืออาจจะมีทีมงานเก็บไปแล้วรึเปล่าครับ "
ยัง...ยังแถได้อีก ต้องเชื่อทุสิ
" อ้อ..ผมเดินสวนทีมงานเมื่อกี้ เขาบอกอีก 10 นาทีให้ไปสแตนด์บายรอได้แล้วด้วยครับ "
" อ้อ..ผมเดินสวนทีมงานเมื่อกี้ เขาบอกอีก 10 นาทีให้ไปสแตนด์บายรอได้แล้วด้วยครับ "
".. รีบจังแฮะ " อีกาดำยกมือเกาท้ายทอยพลางคิดไปด้วยว่าจะทำยังไงดี
" เอาน่าพี่... ไม่ต้องใส่ก็ได้ เชื่อผม ไม่เป็นไรหรอก สบายดีออก "
"....." อีกาดำหน้าบอกบุญไม่รับ ชั่งใจอยู่ครู่ ก็พยักเพยิดโบกมือเป็นคำตอบว่าตกลงตามนั้น
คนน้องจึงเดินไปหยิบเอาเสื้อเชิ้ตที่คนพี่เพิ่งถอดออกให้แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยน
คนน้องจึงเดินไปหยิบเอาเสื้อเชิ้ตที่คนพี่เพิ่งถอดออกให้แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยน
ทุเรียนจัดการถอดชุดคลุมขนนกแสนหนักออกจากตัว ถอดเสื้อแขนกุดที่มีแผงคอเป็นขนนกสีดำออก แล้วจัดการสวมเสื้อเชิ้ตของตัวเอง
อ้าว ลืม..ไม่มีกางเกง..
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ...ผู้ชายด้วยกันนี่.. - -,,
ทุเรียนออกจากห้องน้ำในคราบเสื้อเชิ้ตสีเขียวลายตารางตัวเดียว ที่ชายเสื้อยาวมาคลุมถึงก้นพอดี ถึงปากจะบอกว่าคงไม่มีอะไร ผู้ชายด้วยกัน แต่เจ้าตัวก็ถือเสื้อคลุมขนนกตัวใหญ่บังต้นขาขาวๆของตัวเองไว้อยู่ดี
จู่ๆ..ก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะงั้น
อีกาดำที่นั่งรออยู่บนโซฟาเงยหน้าจากมือถือมามองคนน้องที่ถือเสื้อขนนกตัวใหญ่กับเสื้อแขนกุดมาให้ พลันได้ปราดตามองแวบเดียวก็รู้สึกเหมือนแอร์ในห้องกลับร้อนระอุเฉียบพลัน ลอบกลืนน้ำลายลงคอไปพร้อมกับความรู้สึกแปลกๆที่พยายามห้ามตัวเองไม่ให้คิดอะไรลามปามกับรุ่นน้องคนนี้
" พี่ถอดกางเกงผมมาสิครับ ,,,"
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...ให้เขินอยุ่ฝ่ายเดียวมันไม่แฟร์นี่นา
" เอาเสื้อคลุมมาให้พี่ก่อนสิ เดี๋ยวถอดให้ "
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...ให้เขินอยุ่ฝ่ายเดียวมันไม่แฟร์นี่นา
" เอาเสื้อคลุมมาให้พี่ก่อนสิ เดี๋ยวถอดให้ "
นี่ก็เปลือยท่อนบนอยู่แล้ว จะให้เปลือยท่อนล่างด้วยเลยหรอทุ
" อ๊ะ!! "
อีกาดำคว้าชุดขนนกที่ทุเรียนถือบังครึ่งล่างซึ่งเหลือแต่กางเกงในขาสั้น พอมือแกร่งจะดึงชุดไปสวม มือบางที่ยังไม่ทันปล่อยจากชุดจึงถูกแรงดึงฉุดไปด้วย ปลายเท้าเหยียบเข้าที่ชายชุดขนนกที่ลากพื้น ร่างบางเซคะมำล้มไปตามแรงดึงทับเจ้าของชุดหงายหลังไปพร้อมกัน
ตุบ!
ยังดี ที่ขนนกบนชุดไม่แหว่งขาดเป็นกระจุก ทุเรียนล้มทับลงหน้าตักอีกาดำพอดี
แอ๊ดด..
" คุณทุเรียนครับ ได้เวลา..........!!! O_o"
" !? "
ทีมงานคนเดิมที่มาตามคราวที่แล้วเปิดประตูผลัวะเข้ามาถูกจังหวะพอดี
" คุณทุเรียนครับ ได้เวลา..........!!! O_o"
" !? "
ทีมงานคนเดิมที่มาตามคราวที่แล้วเปิดประตูผลัวะเข้ามาถูกจังหวะพอดี
Oh my goshhhh!! กูผิดจังหวะอีกแล้วว
ภาพตรงหน้าที่ดูเหมือนเป็นฉากโรแมนติคฉากหนึ่งในหนังวาบหวิวปรากฏชัด ร่างบางที่โชว์ขาอ่อนใต้เสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวอยู่ในท่าทางที่ดูเหมือนจะนั่งคร่อมอยู่บนตักของหนุ่มหน้าคมที่ไร้อาภรณ์ท่อนบน ระหว่างกันมีชุดเฟอร์ขนสัตว์ที่เป็นขนนกสีดำสนิทตัดกับผิวขาวจัดของทั้งคู่แลดูดีมีระดับไปอีก เม็ดเหงื่อซึมพรายบนผิวหน้าร่างที่อยู่ข้างบนกับมือแกร่งข้างหนึ่งของคนข้างล่างที่ประคองรอบเอวบาง ไม่มีทางที่จะทำให้ผู้มาใหม่เห็นแล้วเข้าใจเป็นอื่นใดได้ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีนี้ !
" ขะ...ขอโทษครับ -////- "
กริ๊ก ! ...ปึง !
"!! เดี๊ยวว = = !!!" ทุเรียนที่ได้สติร้องขึ้นมาพร้อมแก้ตัว แต่ไม่ทันมือไวปีศาจของทีมงานหนุ่มที่ถือวิสาสะกดล็อคลูกบิดแล้วงับประตูหนีไปเสียดื้อๆ
เขากินกันอีกแล้วววว ทำไมไม่หัดล็อคประตูมั่งฟะะ!! >...<' ทีมงานกรีดร้องแล้ววิ่งจากไป
เพี๊ยะ!!
" พี่จับตรงไหนน่ะ !!! = = /// "
มือเรียวฟาดลงต้นแขนขาวที่มีรอยสักจนขึ้นรอยแดง คนถูกตีสูดปากซี้ดเพราะความแสบที่แขน
" พี่จับตรงไหนน่ะ !!! = = /// "
มือเรียวฟาดลงต้นแขนขาวที่มีรอยสักจนขึ้นรอยแดง คนถูกตีสูดปากซี้ดเพราะความแสบที่แขน
หมับ!!
" อ้ะะ !? "
อีกาดำคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ยื้อคนน้องที่กำลังจะลุกออกไปให้หยุดอยู่ที่เดิม ก่อนจะกรีดรอยยิ้มร้ายพร้อมสายตาบาดคมลึก เล่นบทไหลลื่นตามอุบัติเหตุที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
" น่าา...ไหนๆเขาก็ล็อคห้องให้แล้ว มาต่ออีกสัก..."
ป้าป..
ชุดขนนกฟาดคลุมหน้าคนเจ้าเล่ห์ทันที
" ต่อบ้าอะไรล่ะ ...เปล่าทำอะไรกันซะหน่อย "
ว่าแล้วคนน้องก็ตึงตังเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปังไป
" ถอดกางเกงมาให้ผมด้วย เร็วๆ ผมรีบ!! "
อูยย...งอนซะแล้ว
" ครับๆ" อีกาดำเลิกเล่นทันที จัดแจงสวมชุดขนนก ถอดกางเกงลายตารางส่งยื่นเข้าไปในห้องน้ำทันที
พอทุเรียนแต่งตัวเสร็จ เรื่องน่าอายเมื่อครู่ก็ถูกกลบหายไปเพราะเพิ่งนึกได้ว่า ตอนนี้อีพี่กาไม่ได้ใส่กางเกงข้างในชุดตามแผนที่วางไว้ เมื่อหลอกคนพี่ได้สำเร็จก็รู้สึกเชิดๆขึ้นมาหน่อย
คอยดูนะ ทุจะแกล้งเอาไปบอกคนอื่นให้อายเลยคอยดู ว่าพี่กาสุดคูลใส่แต่กางเกงในใต้ชุดขนนกขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ฮ่าาา
อ้าว..?
ทุเรียนเดินมาที่กล่องใบใหญ่ที่แอบโยนกางเกงคนพี่ทิ้งไว้ แต่ตอนนี้มันกลับหายไป??
" หานี่อยู่หรอครับ? "
ทุเรียนหันขวับไปมองตามต้นเสียงข้างหลัง ก็เห็นอีกาดำจับชายชุดคลุมตัวใหญ่ยกขึ้นมาจนเห็นรองเท้าหนังกับกางเกงวอร์มสีดำที่ใส่อยู่ตัวนั้น!!!
" !!?? พี่เห็นตั้งแต่เมื่อไหรรร่ "
" ตั้งแต่ทุกลับเข้าประตูมา - - "
"... ได้ไงงง? "
อีกาดำยกหัวแม่มือชี้ข้ามไหล่ไปข้างหลัง
" ตั้งแต่ทุกลับเข้าประตูมา - - "
"... ได้ไงงง? "
อีกาดำยกหัวแม่มือชี้ข้ามไหล่ไปข้างหลัง
" กระจกสะท้อนเห็นชัดแจ๋ว "
" !!!! "
เอ้าา ไหงกลับถูกหลอกซะเองแบบเน้ !!! ร้ายกาจจจ!! แล้วมาทำเป็นไม่รู้ซะเนียน..
เอ้าา ไหงกลับถูกหลอกซะเองแบบเน้ !!! ร้ายกาจจจ!! แล้วมาทำเป็นไม่รู้ซะเนียน..
" 55555 คิดจะแกล้งพี่เร็วไปนะเด็กน้อย "
โดนแกล้งอีกแล้วว
อีกาดำยกมือหนาขยี้หัวคนน้องเบาๆ ทุเรียนก้มหน้างุดด้วยความอายขั้นสุดพร้อมกับเจ็บใจ
" อย่าแกล้งพี่เลย ...พี่แก่แล้วครับ "
นี่หน้าแดงให้เห็นไปกี่รอบแล้วเนี่ยยย ตั้งแต่เรื่องเข้าใจผิดทีแรกตอนเปลี่ยนชุดในห้องเก็บของ โชว์ขาอ่อนให้เห็น แถมไปนั่งคร่อมเขา แล้วยังความแตกเรื่องแกล้งนี่อีก ยังมีเรื่องแอบมาจุ้บคอกันบนเวทีอีก!!! มาทำให้เราอายง่ายๆแบบนี้ได้ไง
ฮึ่มมม
" ...พี่กาฮะ ทุมีอะไรจะบอก "
" ครับ?"
ทุเรียนป้องมือเหมือนจะกระซิบ อีกาดำจึงโน้มลงมานิดเพื่อฟัง ทันทีนั้นทุเรียนเอียงหน้าแล้วฝังปลายจมูกมนลงกับซอกคอขาว ก่อนจะจูบเบาๆ แล้วรีบผละออก
" อันนี้....เอาคืนนะฮะ ,,,"
ทุเรียนยกหลังมือขึ้นปิดหน้าแดงแจ๋ของตัวเอง เจ้าตัวก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ๆก็ทำแบบนั้นกระทันหัน ก็แค่อยากจะรู้ว่าถ้าลองทำคืนบ้างจะเป็นยังไง อยากให้อีพี่กานี่มันเขินบ้างก็เท่านั้น
ทุเรียนยกหลังมือขึ้นปิดหน้าแดงแจ๋ของตัวเอง เจ้าตัวก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ๆก็ทำแบบนั้นกระทันหัน ก็แค่อยากจะรู้ว่าถ้าลองทำคืนบ้างจะเป็นยังไง อยากให้อีพี่กานี่มันเขินบ้างก็เท่านั้น
" ! ..."
อีกาดำตาตื่นโพลง ชะงักนิ่งพร้อมมือหนาจับที่ข้างคอตัวเองที่โดนจุมพิตอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เขา เผลอ ทำบนเวทีในช่วงเวลาเสี้ยววินั้น ตอนนี้โดนเอาคืนอย่างจงใจซะแล้ว..
แล้ว.. ทันทีนั้นก็รู้สึกหน้าร้อนวาบขึ้นมาทันที!
" อ๊ะนั่น...พี่เขินแล้ว "
" ...!!? "
" พี่กาหน้าแดงแล้ววว! "
" เอ่ออ.."
" ทุแกล้งพี่สำเร็จ !! ฮ่าาาาา แบร่ !! "
แลบลิ้นปลิ้นตาแล้วมันก็สะบัดตูดหนีไป ...
"........"
ไอ้ทุ....แสบนักนะ ริอาจจะรุกพี่หรอ หึ! อยากเห็นพี่เขินมากใช่มั้ย เดี๋ยวได้เห็นแน่ ...! แล้วจะได้รู้ว่าต้องแลกด้วยอะไร !!
ไอ้ทุ....แสบนักนะ ริอาจจะรุกพี่หรอ หึ! อยากเห็นพี่เขินมากใช่มั้ย เดี๋ยวได้เห็นแน่ ...! แล้วจะได้รู้ว่าต้องแลกด้วยอะไร !!
แล้วโชว์สุดท้ายวันนั้น คนน้องก็แทบจะไม่กล้าสบตาคนพี่อีกเลย...
END.
END.
จะว่าขำทีมงานก็ขำ จะอยากเป็นก็อยาก จังหวะมันจะอะไรขนาดนั้นคะ5555
ต้าวจะแกล้งพี่คืนแบบนั้นไม่ได้น้าาา เข้าทางพี่หมดล่ะสิ อุแง เป็นเขินตัวม้วน
ขอบคุณไรท์มากนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักชวนอมยิ้มแบบนี้ออกมา ชอบมากค่ะ รักไรท์เตอร์💚 ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ