ต้องใช่แน่ๆ ไม่ได้คิดไปเองว่าโดนแต๊ะอั๋ง
อยากหันไปถลึงตาใส่ว่าเป็นเชิงถามว่าที่ทำไปนั้นไม่ได้ตั้งใจใช่รึเปล่า แต่พ่อคุณดันเดินหายไปไวลิบๆอย่างกับคนปวดท้องเข้าห้องน้ำ
บ้าเอ๊ยย !
ทุเรียนเผลอดึงขนนกสีดำหลุดติดมืออย่างไม่รู้ตัว แล้วออกเดินตามทางที่พี่กาเพิ่งผ่านไป
ระหว่างทางเดินนั้น พอถึงหัวมุมเลี้ยวเป็นจังหวะบังเอิญเจอหน้ากากจิงโจ้เดินสวนมาพอดี พร้อมเสียงทักทายสดใส
" เฮ้~ ทุ! สุดยอดมากเลย ฟีทเจอริ่งกับพ่อกาเหนื่อยม้าย"
เสียงแปร่งสำเนียงเด็กนอกดังขึ้นพร้อมแขนที่โอบไหล่อย่างสนิทสนมของหน้ากากจิงโจ้
แต่เหตุฉไหนเล่า คนฟังถึงกับหน้าขึ้นสีเพราะดันไปคิดกำกวมกับคำถามที่เอ่ยมานั้น
" ขอบคุณครับ ..ก็..ไม่ค่อยเหนื่อยฮะ แหะๆ" ผู้น้องตอบกลับพร้อมรอยยิ้มและใบหน้าที่ชุ่มเหงื่อ
" เก่งจิงๆ พ่อกาพลังเยอะมาก นายเอาอยู่หมัด Great! "
...///
" ^ ^'..."
" ที่ห้องเรากับระฆังมีขนมเยอะเลย ตามไปกินนะ "
จิงโจ้กระชับแขนที่โอบไหล่บางเบาๆเป็นเชิงลา แล้วเดินจากไปสบทบกับเพื่อนหน้ากากบนทางเดินอีกสองสามคน อีกไม่กี่นาทีคงต้องรวมตัวกันเพื่อร้องเพลงสุดท้าย เวลาพักน้อยนิดจึงต้องรีบอีกแล้ว
" Oh! ทุ พ่อกาฝากบอกว่าจะรอที่ห้องทุนะ "
จิงโจ้ตะโกนบอกมาจากอีกฝั่งขณะที่ร่างบางกำลังจะหันหลังผละไป พอได้ยินประโยคนั้นถึงกับพูดไม่ออก ได้แต่ส่งยิ้มเจื่อนกลับไปให้
ทุเรียนถอนหายใจยาวพรืดก่อนจะออกเดินไปยังจุดหมายตามเดิม จู่ๆก็ฉุกคิดได้ว่าต้องสลับชุดคืนอีก หวังว่าคราวนี้คงไม่มีอะไรแปลกๆอีกนะ ทุเรียนหนุ่มเดินไปพลางตะขิดตะขวงใจกับอะไรบางอย่างที่เหมือนเขาจะลืม และเหมือนจะต้องมีอะไรเกิดขึ้น
บานประตูที่มีชื่อหน้ากากทุเรียนแปะอยู่ถูกแง้มออกเล็กน้อยก่อนเจ้าของห้องจะค่อยๆชะโงกหน้าเข้าไป เป็นจังหวะเดียวกับที่เพื่อนร่วมวงของเขาที่ถูกเชิญมาเป็นแขกพิเศษกำลังจะเดินสวนออกมาพอดี
" อ้าวทุมาพอดี รีบเปลี่ยนชุดนะ เจอกันหลังสเตจ " พี่ใหญ่ของวงตบบ่าแล้วเดินผ่านไป
" หื้มม แอบดึงขนอีกาดำอีกแล้วสิเนี่ยย เป็นกำเลยยย พี่กาดูสิ!" นักร้องสาวเสียงห้าวเพื่อนร่วมวงของร่างบางร้องขึ้นพร้อมฉวยข้อมือที่กำขนอีกาตั้งแต่ลงเวทีขึ้นมาโชว์หรา เจ้าตัวดีถึงกับสะดุ้งโหยง ส่วนเจ้าของขนนกที่นั่งอยู่โซฟายกยิ้มบางกับเรื่องน่าเอ็นดูของเจ้าของฉายาความตะมุตะมิ
" ปะ...เปล่าซะหน่อยย อันนี้ทุก็เก็บได้ "
" จัดการมันเลยพี่ มันแอบดึงชัวร์! คิดว่าเป็นของกินรึไงยะ " เสียงห้าวของเพื่อนดังก่อนจะตามด้วยเสียงประตูที่ถูกปิด
ความเงียบปกคลุมชั่วขณะ เรื่องน่าอายบนเวทีย่อนกลับมาในหัวทุเรียนอีกครั้ง คนพี่ลุกขึ้นถอดเสื้อบุนวมหนาตัวนอกออก จัดการถอดออกทีละชิ้นอย่างไม่เร่งรีบเหมือนทีแรก เหลือบมองคนน้องก็ยังเห็นทำหน้ามุ่ยอยู่ที่เดิม
" อ้าว... ทุไม่เปลี่ยนชุดหรอ "
" ..." ยังมาตีเนียนเหมือนไม่ได้ทำอะไรผิดงั้นแหละไอ้พี่กานี่ จะถามก็ไม่กล้าถาม
" หรือรอให้พี่ช่วยถอดให้?"
"..!! "
อีกาดำพูดพลางเดินเข้าไปใกล้ ทุเรียนถึงกับเบิกตากว้างพร้อมผงะถอยอย่างไม่ลังเล แสดงถึงการปฏิเสธอย่างชัดเจน คนขี้แกล้งกดยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วหัวเราะหึในลำคอก่อนหันกลับไปถอดเสื้อสูทออก
อีพี่กาบ้าเอ๊ยย
" ถอดกางเกงพี่มา ไปถอดในห้องน้ำก็ได้...ถ้าเขิน "
"...กางเกง? "
" อืม..? "
" กางเกงพี่ ? " ทุเรียนเริ่มฉุกใจคิด
"...." อีกาดำมองหน้าน้องที่คิ้วเริ่มขมวดหากัน
"....! "
สิ่งที่คิดว่าตัวเองลืมอะไรสักอย่าง พลันปรากฎชัดขึ้นมา
" อย่าบอกนะว่า ..." ก่อนคนพี่จะเข้าใจจากสีหน้านั้น
" ....ผมลืมกางเกงพี่ไว้ใน...ห้องเก็บของ "
" แล้ว........ตอนนี้ ไม่ได้ใส่กางเกงพี่? "
" ครับ.." เหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดซึมขึ้นมาอีก
" ขึ้นไปร้องเพลงทั้งที่... ไม่ได้ใส่...กางเกง? "
" ก็...ตอนนั้น....รีบ" ทุเรียนหลุบตาลงต่ำ พร้อมพูดเสียงแผ่ว
อึก...!!
" เฮ่ออ.." อีกาดำหันมามองหน้าคนน้องพร้อมถอนหายใจ
ไอ้เด็กบ้านี่..ถ้าเกิดหกล้มกระโปรงเปิดขึ้นมาจะทำยังไง...
" ..เดี๋ยวทุไปเอากางเกงให้ พี่รออยู่นี่แหละ "
ว่าแล้วก็หมุนตัวเปิดประตูออกไปทันที
"....."
แกล้งอีพี่กาคืนบ้างดีกว่า...
เมื่อความคิดซนๆบังเกิดก็รีบกลับห้องทันที ทุเรียนแง้มประตูเข้าห้องตัวเอง เห็นพี่กาจากด้านหลังกำลังถอดเนคไทอยู่หน้ากระจก มือไวดุจปีศาจโยนกางเกงของคนพี่ลงกล่องใส่ของใบใหญ่ที่บรรจุของขวัญจากแฟนคลับ
อีกาดำขมวดคิ้วหนาทันที หันกลับมาหาคนน้องที่หน้าเปียกเหงื่อซกขณะที่มือก็ปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตลายตารางออกทีละเม็ด
" อืมม ผมไม่เห็นนะครับ ..หรืออาจจะมีทีมงานเก็บไปแล้วรึเปล่าครับ "
" อ้อ..ผมเดินสวนทีมงานเมื่อกี้ เขาบอกอีก 10 นาทีให้ไปสแตนด์บายรอได้แล้วด้วยครับ "
คนน้องจึงเดินไปหยิบเอาเสื้อเชิ้ตที่คนพี่เพิ่งถอดออกให้แล้ววิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำไปเปลี่ยน
คงไม่มีอะไรหรอกมั้ง ...ผู้ชายด้วยกันนี่.. - -,,
ทุเรียนออกจากห้องน้ำในคราบเสื้อเชิ้ตสีเขียวลายตารางตัวเดียว ที่ชายเสื้อยาวมาคลุมถึงก้นพอดี ถึงปากจะบอกว่าคงไม่มีอะไร ผู้ชายด้วยกัน แต่เจ้าตัวก็ถือเสื้อคลุมขนนกตัวใหญ่บังต้นขาขาวๆของตัวเองไว้อยู่ดี
จู่ๆ..ก็รู้สึกเขินขึ้นมาซะงั้น
ไหนๆก็ไหนๆแล้ว...ให้เขินอยุ่ฝ่ายเดียวมันไม่แฟร์นี่นา
" เอาเสื้อคลุมมาให้พี่ก่อนสิ เดี๋ยวถอดให้ "
" อ๊ะ!! "
อีกาดำคว้าชุดขนนกที่ทุเรียนถือบังครึ่งล่างซึ่งเหลือแต่กางเกงในขาสั้น พอมือแกร่งจะดึงชุดไปสวม มือบางที่ยังไม่ทันปล่อยจากชุดจึงถูกแรงดึงฉุดไปด้วย ปลายเท้าเหยียบเข้าที่ชายชุดขนนกที่ลากพื้น ร่างบางเซคะมำล้มไปตามแรงดึงทับเจ้าของชุดหงายหลังไปพร้อมกัน
ตุบ!
ยังดี ที่ขนนกบนชุดไม่แหว่งขาดเป็นกระจุก ทุเรียนล้มทับลงหน้าตักอีกาดำพอดี
" คุณทุเรียนครับ ได้เวลา..........!!! O_o"
" !? "
ทีมงานคนเดิมที่มาตามคราวที่แล้วเปิดประตูผลัวะเข้ามาถูกจังหวะพอดี
Oh my goshhhh!! กูผิดจังหวะอีกแล้วว
ภาพตรงหน้าที่ดูเหมือนเป็นฉากโรแมนติคฉากหนึ่งในหนังวาบหวิวปรากฏชัด ร่างบางที่โชว์ขาอ่อนใต้เสื้อเชิ้ตเพียงตัวเดียวอยู่ในท่าทางที่ดูเหมือนจะนั่งคร่อมอยู่บนตักของหนุ่มหน้าคมที่ไร้อาภรณ์ท่อนบน ระหว่างกันมีชุดเฟอร์ขนสัตว์ที่เป็นขนนกสีดำสนิทตัดกับผิวขาวจัดของทั้งคู่แลดูดีมีระดับไปอีก เม็ดเหงื่อซึมพรายบนผิวหน้าร่างที่อยู่ข้างบนกับมือแกร่งข้างหนึ่งของคนข้างล่างที่ประคองรอบเอวบาง ไม่มีทางที่จะทำให้ผู้มาใหม่เห็นแล้วเข้าใจเป็นอื่นใดได้ในช่วงเวลาไม่กี่วินาทีนี้ !
" ขะ...ขอโทษครับ -////- "
กริ๊ก ! ...ปึง !
"!! เดี๊ยวว = = !!!" ทุเรียนที่ได้สติร้องขึ้นมาพร้อมแก้ตัว แต่ไม่ทันมือไวปีศาจของทีมงานหนุ่มที่ถือวิสาสะกดล็อคลูกบิดแล้วงับประตูหนีไปเสียดื้อๆ
เขากินกันอีกแล้วววว ทำไมไม่หัดล็อคประตูมั่งฟะะ!! >...<' ทีมงานกรีดร้องแล้ววิ่งจากไป
" พี่จับตรงไหนน่ะ !!! = = /// "
มือเรียวฟาดลงต้นแขนขาวที่มีรอยสักจนขึ้นรอยแดง คนถูกตีสูดปากซี้ดเพราะความแสบที่แขน
" อ้ะะ !? "
อีกาดำคว้าหมับเข้าที่ข้อมือบาง ยื้อคนน้องที่กำลังจะลุกออกไปให้หยุดอยู่ที่เดิม ก่อนจะกรีดรอยยิ้มร้ายพร้อมสายตาบาดคมลึก เล่นบทไหลลื่นตามอุบัติเหตุที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อครู่
" น่าา...ไหนๆเขาก็ล็อคห้องให้แล้ว มาต่ออีกสัก..."
ป้าป..
ชุดขนนกฟาดคลุมหน้าคนเจ้าเล่ห์ทันที
" ต่อบ้าอะไรล่ะ ...เปล่าทำอะไรกันซะหน่อย "
ว่าแล้วคนน้องก็ตึงตังเข้าห้องน้ำปิดประตูดังปังไป
" ถอดกางเกงมาให้ผมด้วย เร็วๆ ผมรีบ!! "
อูยย...งอนซะแล้ว
" ครับๆ" อีกาดำเลิกเล่นทันที จัดแจงสวมชุดขนนก ถอดกางเกงลายตารางส่งยื่นเข้าไปในห้องน้ำทันที
พอทุเรียนแต่งตัวเสร็จ เรื่องน่าอายเมื่อครู่ก็ถูกกลบหายไปเพราะเพิ่งนึกได้ว่า ตอนนี้อีพี่กาไม่ได้ใส่กางเกงข้างในชุดตามแผนที่วางไว้ เมื่อหลอกคนพี่ได้สำเร็จก็รู้สึกเชิดๆขึ้นมาหน่อย
คอยดูนะ ทุจะแกล้งเอาไปบอกคนอื่นให้อายเลยคอยดู ว่าพี่กาสุดคูลใส่แต่กางเกงในใต้ชุดขนนกขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ฮ่าาา
อ้าว..?
ทุเรียนเดินมาที่กล่องใบใหญ่ที่แอบโยนกางเกงคนพี่ทิ้งไว้ แต่ตอนนี้มันกลับหายไป??
" ตั้งแต่ทุกลับเข้าประตูมา - - "
"... ได้ไงงง? "
อีกาดำยกหัวแม่มือชี้ข้ามไหล่ไปข้างหลัง
เอ้าา ไหงกลับถูกหลอกซะเองแบบเน้ !!! ร้ายกาจจจ!! แล้วมาทำเป็นไม่รู้ซะเนียน..
" 55555 คิดจะแกล้งพี่เร็วไปนะเด็กน้อย "
โดนแกล้งอีกแล้วว
อีกาดำยกมือหนาขยี้หัวคนน้องเบาๆ ทุเรียนก้มหน้างุดด้วยความอายขั้นสุดพร้อมกับเจ็บใจ
นี่หน้าแดงให้เห็นไปกี่รอบแล้วเนี่ยยย ตั้งแต่เรื่องเข้าใจผิดทีแรกตอนเปลี่ยนชุดในห้องเก็บของ โชว์ขาอ่อนให้เห็น แถมไปนั่งคร่อมเขา แล้วยังความแตกเรื่องแกล้งนี่อีก ยังมีเรื่องแอบมาจุ้บคอกันบนเวทีอีก!!! มาทำให้เราอายง่ายๆแบบนี้ได้ไง
ฮึ่มมม
" ...พี่กาฮะ ทุมีอะไรจะบอก "
" ครับ?"
ทุเรียนป้องมือเหมือนจะกระซิบ อีกาดำจึงโน้มลงมานิดเพื่อฟัง ทันทีนั้นทุเรียนเอียงหน้าแล้วฝังปลายจมูกมนลงกับซอกคอขาว ก่อนจะจูบเบาๆ แล้วรีบผละออก
ทุเรียนยกหลังมือขึ้นปิดหน้าแดงแจ๋ของตัวเอง เจ้าตัวก็แปลกใจตัวเองเหมือนกันที่จู่ๆก็ทำแบบนั้นกระทันหัน ก็แค่อยากจะรู้ว่าถ้าลองทำคืนบ้างจะเป็นยังไง อยากให้อีพี่กานี่มันเขินบ้างก็เท่านั้น
" ! ..."
อีกาดำตาตื่นโพลง ชะงักนิ่งพร้อมมือหนาจับที่ข้างคอตัวเองที่โดนจุมพิตอย่างไม่เชื่อกับสิ่งที่เกิดขึ้น สิ่งที่เขา เผลอ ทำบนเวทีในช่วงเวลาเสี้ยววินั้น ตอนนี้โดนเอาคืนอย่างจงใจซะแล้ว..
แล้ว.. ทันทีนั้นก็รู้สึกหน้าร้อนวาบขึ้นมาทันที!
" อ๊ะนั่น...พี่เขินแล้ว "
" ...!!? "
" พี่กาหน้าแดงแล้ววว! "
" เอ่ออ.."
" ทุแกล้งพี่สำเร็จ !! ฮ่าาาาา แบร่ !! "
แลบลิ้นปลิ้นตาแล้วมันก็สะบัดตูดหนีไป ...
ไอ้ทุ....แสบนักนะ ริอาจจะรุกพี่หรอ หึ! อยากเห็นพี่เขินมากใช่มั้ย เดี๋ยวได้เห็นแน่ ...! แล้วจะได้รู้ว่าต้องแลกด้วยอะไร !!
END.
จะว่าขำทีมงานก็ขำ จะอยากเป็นก็อยาก จังหวะมันจะอะไรขนาดนั้นคะ5555
ต้าวจะแกล้งพี่คืนแบบนั้นไม่ได้น้าาา เข้าทางพี่หมดล่ะสิ อุแง เป็นเขินตัวม้วน
ขอบคุณไรท์มากนะคะที่แต่งเรื่องน่ารักชวนอมยิ้มแบบนี้ออกมา ชอบมากค่ะ รักไรท์เตอร์💚 ดูแลสุขภาพด้วยนะคะ