วิมานมายา ราตรีแห่งดาว (เล่ม 6)

แสงดาวระยิบระยับพร่างพราวทั่วท้องฟ้า ราตรีนี้เป็นราตรีพิเศษ ราตรีที่วงการบันเทิงไทยกำลังเฉลิมฉลองให้กับดาวดวงใหม่ที่เจิดจรัสแสงที่สุดแห่งยุคสมัย – ธีธัช วรินทร

โรงแรมหรูใจกลางกรุงเทพมหานครถูกเนรมิตให้กลายเป็นเวทีแห่งความฝัน แสงไฟสปอตไลท์สาดส่อง พรมแดงทอดยาว เหล่าเซเลบริตี้ นักแสดง นักร้อง ผู้กำกับ นายทุน และสื่อมวลชน ต่างตบเท้าเข้าร่วมงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของธีธัช ดาราหนุ่มผู้มาพร้อมพรสวรรค์และความหล่อเหลา ผู้ที่ก้าวขึ้นมาเป็นซูเปอร์สตาร์ได้อย่างรวดเร็ว ราวกับปีกติดจรวด

เสียงดนตรีบรรเลงคลอเคล้า เสียงหัวเราะและเสียงพูดคุยดังกระหึ่ม บรรยากาศภายในงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความสุข ความยินดี และความอิ่มเอมใจ ทุกคนต่างชื่นชมและแสดงความยินดีกับธีธัช ดาวดวงใหม่แห่งวงการบันเทิง

ธีธัชในชุดสูทหรูสีดำสนิท ยืนเด่นเป็นสง่าอยู่บนเวที รอยยิ้มสดใสประดับบนใบหน้าหล่อเหลา ดวงตาเป็นประกายเจิดจ้า ราวกับดาวฤกษ์ที่ส่องแสงสว่างที่สุดในราตรีนี้ เขาโบกมือทักทายแขกเหรื่อที่มาร่วมงาน กล่าวขอบคุณทุกคนที่ให้การสนับสนุน และสัญญาว่าจะสร้างสรรค์ผลงานที่ดีที่สุด เพื่อตอบแทนความรักของแฟนๆ

“ขอบคุณทุกคนที่มาร่วมงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จของผมในค่ำคืนนี้นะครับ” ธีธัชกล่าว เสียงทุ้มนุ่มกังวาน “ผมรู้สึกเป็นเกียรติและดีใจอย่างยิ่ง ที่ได้รับความรักและการสนับสนุนจากทุกๆ ท่าน ผมสัญญาว่าจะไม่ทำให้ทุกคนผิดหวัง และจะตั้งใจทำงานให้ดียิ่งขึ้นไป เพื่อเป็นนักแสดงที่ดี และสร้างความสุขให้กับแฟนๆ ทุกคนครับ”

เสียงปรบมือดังกึกก้อง ก้องกังวานไปทั่วห้องบอลรูม ทุกคนต่างชื่นชมในความสามารถและความอ่อนน้อมถ่อมตนของธีธัช ดาวดวงใหม่ที่ใครๆ ต่างก็หลงรัก

แต่ภายใต้รอยยิ้มสดใส และท่าทีที่ดูมีความสุข ลึกลงไปในดวงตาของธีธัช กลับแฝงไปด้วย “ความเศร้า” “ความเหงา” และ “ความลับ” บางอย่าง ที่ไม่มีใครล่วงรู้

ธีธัชรู้ดีว่า ความสำเร็จที่เขาได้รับ มาพร้อมกับ “ราคา” ที่ต้องจ่าย ชื่อเสียง เงินทอง และเกียรติยศ แลกมาด้วย “อิสรภาพ” “ความเป็นส่วนตัว” และ “ความสุข” ที่แท้จริง

เขาต้อง “สวมหน้ากาก” เข้าสังคม “สร้างภาพ” ให้ดูดี “เฟค” รอยยิ้ม “เสแสร้ง” ความสุข เพื่อ “เอาใจ” แฟนคลับ “ประจบ” นายทุน และ “รักษา” ภาพลักษณ์ของ “ซูเปอร์สตาร์” ที่ทุกคนคาดหวัง

ในความเป็นจริง ธีธัช “เหนื่อยล้า” “เบื่อหน่าย” และ “สิ้นหวัง” กับชีวิตในวงการบันเทิง เขา “โหยหา” “ความรัก” “ความจริงใจ” และ “ความสงบสุข” ที่แท้จริง แต่กลับ “ไม่พบ” สิ่งเหล่านั้น ในโลกมายาที่เต็มไปด้วย “การแข่งขัน” “การแก่งแย่งชิงดี” และ “ผลประโยชน์”

ธีธัช “ป่วย” เป็นโรคร้าย “โรคร้ายแรง” ชนิดหนึ่ง และ “อาการ” ของเขา “ทรุดหนัก” ลงเรื่อยๆ “แพทย์” ผู้รักษาธีธัช บอกเขาว่า เขา “มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน”

ข่าวร้ายนี้ “ทำลาย” “ความหวัง” และ “กำลังใจ” ทั้งหมด ของธีธัช เขารู้สึกว่า “ชีวิต” ของเขา “ไร้ค่า” “ไร้ความหมาย” “ไม่เหลืออะไร” ให้อยากมีชีวิตอยู่อีกต่อไป

ธีธัช “ตัดสินใจ” ที่จะ “จบชีวิต” ตัวเอง เพื่อ “หนี” จาก “ความทุกข์ทรมาน” “ความเจ็บปวด” และ “ความสิ้นหวัง” ทั้งหมด

แต่ธีธัช “ไม่อยาก” ที่จะ “จากไป” ในฐานะ “คนฆ่าตัวตาย” เขา “กลัว” ว่า “ครอบครัว” “เพื่อนฝูง” “แฟนคลับ” จะ “เสียใจ” “ผิดหวัง” และ “อับอาย” กับการกระทำของเขา

ธีธัช “วางแผน” ที่จะ “จัดฉาก” การ “ฆ่าตัวตาย” ของเขา ให้เป็น “คดีฆาตกรรม” เพื่อ “ปกป้องชื่อเสียง” ของเขา และ “หลีกเลี่ยง” ความ “อับอาย” จากสังคม

ในคืนงานเลี้ยงฉลองความสำเร็จ ธีธัช “เชิญ” “บุคคล” “สี่คน” ที่ “มีความสัมพันธ์” “ซับซ้อน” กับเขา มาร่วมงาน โดยที่ “ไม่มีใครรู้” ถึง “แผนการ” อัน “ดำมืด” ของเขา

บุคคลสี่คนนั้น คือ “นารา เทวินทร์” “อดีตคนรัก” ที่ยังคง “ค้างคาใจ” กัน เรื่อง “สัญญาประกันชีวิต” “รินรดา เทวินทร์” “คู่แข่งทางการแสดง” ที่ “ซ่อน” “ความลับ” บางอย่าง ไว้ “ภาณุ” “ผู้จัดการส่วนตัว” ที่ “ทะเลาะ” กับธีธัช เรื่อง “ผลประโยชน์” และ “เดชา” “แฟนคลับคลั่งไคล้” ที่ “หวงก้าง” “หึงหวง” ธีธัช จนน่ากลัว

ในคืน “ราตรีแห่งดาว” “ความลับ” “ความขัดแย้ง” และ “ความสัมพันธ์” ที่ “ซับซ้อน” ของ “บุคคล” ทั้งสี่ กับ “ธีธัช” ค่อยๆ “ปะทุ” ขึ้น ท่ามกลาง “แสงสี” “เสียงเพลง” และ “รอยยิ้ม” ที่ “เสแสร้ง”

“นักสืบวรเวทย์” นักสืบหนุ่มผู้มีชื่อเสียงในการไขคดีฆาตกรรมซับซ้อน ถูกเรียกตัวมา เพื่อ “สืบสวน” คดี “ฆาตกรรม” ของ “ซูเปอร์สตาร์” “ธีธัช วรินทร”

วรเวทย์ต้อง “เจาะลึก” เข้าไปใน “ชีวิตส่วนตัว” “ความสัมพันธ์” และ “ความลับ” ของ “ผู้ต้องสงสัย” ทั้งสี่คน เพื่อ “ค้นหา” “ฆาตกรตัวจริง” และ “ไขปริศนา” คดี “ราตรีแห่งดาว” ที่เต็มไปด้วย “เงื่อนงำ” “แผนการ” และ “ความลับ” ที่ซ่อนอยู่ภายใต้เงามืดแห่งวงการมายา…

ในห้องพักสุดหรูของโรงแรม ร่างของ “ธีธัช วรินทร” นอนแน่นิ่งอยู่บนพื้นพรม “ดวงดาว” บนเพดานห้อง ยังคง “ส่องแสง” ระยิบระยับ ราวกับ “เยาะเย้ย” “โชคชะตา” อัน “โหดร้าย” ของ “ดาวดวงใหม่” ที่ “ดับแสง” ลง ใน “ราตรีแห่งดาว” อันแสน “เศร้า” และ “มืดมิด”…