วิมานมายา กลิ่นกาแฟ (เล่ม 2)

"กลิ่นกาแฟหอมกรุ่น อบอวลไปทั่วร้าน 'มอร์นิ่ง ดิว' ในยามเช้าตรู่ แต่ทว่า... กลิ่นหอมหวานชวนฝันนั้น กลับเจือปนด้วยกลิ่นคาวเลือดจางๆ ที่ชวนให้ขนลุก

พนักงานสาวเสิร์ฟ ผู้มาเปิดร้านเป็นคนแรก ถึงกับเข่าอ่อนทรุดลง เมื่อพบร่างชายปริศนา นอนจมกองเลือด ในห้องน้ำแคบๆ หลังร้าน ดวงตาเบิกโพลง แข็งค้าง ราวกับเห็นเงาของยมทูต

ร้อยตำรวจเอกวรเวทย์ นักสืบหนุ่มไฟแรง ก้าวเท้าเข้ามาในร้าน 'มอร์นิ่ง ดิว' พร้อมกับกลิ่นกาแฟที่ยังคงอบอวล แต่บรรยากาศกลับเย็นยะเยือก ราวกับความตาย ได้แผ่ปกคลุมทุกตารางนิ้วของร้าน

เขา ก้มลงพิจารณาร่างไร้วิญญาณ ในห้องน้ำ ร่องรอยบาดแผลฉกรรจ์ บ่งบอกถึงความโหดเหี้ยม อำมหิต ของฆาตกร แต่สิ่งที่สะกิดใจนักสืบหนุ่ม ยิ่งกว่า กลับเป็น เศษผงแก้วกาแฟ ที่ตกอยู่ข้างศพ และกลิ่นกาแฟจางๆ ที่ยังคงคละคลุ้ง ในห้องน้ำ

'กลิ่นกาแฟ... รอยเลือด...' ร้อยตำรวจเอกวรเวทย์ พึมพำกับตัวเอง ดวงตาคมกริบ จับจ้องไปยังความมืดมิด ที่ซ่อนอยู่ภายใต้ กลิ่นหอมกรุ่นของกาแฟ ปริศนาฆาตกรรม ในร้าน 'มอร์นิ่ง ดิว' เพิ่งเริ่มต้นขึ้นเท่านั้น..."