SKY BLUE ( สีคราม )

ฉันคือ " น้ำ " เด็กสาวมัธยมต้นธรรมดาๆคนหนึ่งตอนเด็กฉันมักอยู่กับธรรมชาติ  แม่กับพ่อแยกทางกันทำให้ต้องไปฝากญาติเลี้ยง ตอนฉันอายุ 11 ยายก็มาจากไปตอนนี้ฉันอยู่กับป้าที่กรุงเทพต้องอยู่ห่างไกลจากธรรมชาติ  ฉันมีเพื่อนสนิทคือ "เมฆ " และ " ฝน" พวกเขาทั้งสองไม่เคยมองว่าฉันเป็นเด็กต่างจังหวัด ต่างจากเพื่อนคนอื่นๆที่ชอบนินทาฉันว่าเด็กบ้านนอกแต่ตอนนี้ฉันก็เริ่มชินกับการนินทานั้นแล้วหละ  วันนี้ช่วงเช้าเป็นคาบภาษาไทยฉันมองออกไปนอกหน้าต่างมองฟ้าสีครามและเมฆที่เป็นรูปร่างต่างๆแต่เพราะเสียงครูเรียกทำให้ฉันหันกลับมาเรียนต่อฉันเรียนไปเรื่อยๆจนถึงคาบสุดท้ายคาบพละฉันเปลี่ยนจากกระโปรงเป็นกางเกงวอร์มและไปเข้าแถวตามเพื่อน ฉันอยู่ในแถวของกิ๊ฟเพื่อนที่ไม่ค่อยชอบขี้หน้าฉันเท่าไหร่หรอก ( ยัยนั่นไม่ห็นฉันเป็นเพื่อนด้วยซ้ำ ) พอหมดจากคาบพละฉันก็กลับบ้าน

ฉันเห็นเพื่อนๆที่โรงเรียนเล่นกันอย่างสนุกสนานต่งจากฉันถึงจะมีเพื่อนแต่ก็เหมือนมีอะไรขาดหายไปจุดหนึ่ง

กลับบ้านไปฉันก้มตัวลงนอนและก็หลับไปอย่างยาวนาน