เพียงภพพาน [วายพีเรียด]

ครืดดดดด

เสียงตรวนที่ดังจากข้างล่างทำให้เกื้อกมลแปลกใจแต่ก็ไม่ได้สงสัยอะไรมากเพราะบรรยากาศตอนกลางคืนเงียบจนได้ยินเสียงอะไรต่อมิอะไรได้ชัดเจน

อาจจะเป็นเสียงใบไม้แห้งที่ถูกลมพัดก็ได้

 เสียงดนตรีแว่วมากับสายลมที่พัดผ่านเกื้อกมลจําได้ว่าเคนได้ยินมาจากที่ไหนสักที่เมื่อไม่นานมานี้ มือบางเอื้อมไปเปิดผ้าม่านที่อยู่เบื้องหน้าออกเพื่อมองว่าใครที่มาเล่นดนตรีอยู่ที่นี่กลางคํ่ากลางคืนแบบนี 

ห้องนอนชั้นสองที่เขาอยู่สามารถมองเห็นสวนได้อย่างชัดเจน ในศาลาไม้เก่าสีขาวหลังเดิมมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ข้างในนั้นและเสียงเพลงที่บรรเลงลอยมากับสายตาก็มาจากเขาผู้นี้เช่นเดิม

เกื้อกมลเดินตามเสียงเพลง มันเป็นเสียงของไวโอลินที่ไพเราะจับใจแต่ทว่ากลับดูเศร้าอย่างบอกไม่ถูก เขาลอบมองการกระทําของชายผู้นั้นอย่างไม่ละสายตา ใครคนนั้นคือคนเดียวกับที่เกื้อกมลเห็นเมื่อครั้งมาที่นี่ครั้งแรก และใช่…เขาคือปรีติเจ้าของบ้านหลังนี้

.

.

.

"อย่าทิ้งพี่ไปอีกเลยขวัญภิรมย์ พี่อยู่ที่นี่ทรมานเหลือเกิน"

---

นักอ่านท่านใดอ่านจบแล้ว ช่วยรีวิวให้กำลังไรท์เตอร์ได้ที่แท็ก #เพียงภพพาน

เขียน : ดัชชี่มิลล์

วาดภาพ : @izenmuku

.

.

.

นิยายวายเรื่องนี้เป็นแนวพีเรียด ชายรักชาย เกี่ยวกับอดีตชาติและการข้ามภพ นิยายเรื่องนี้รีไรท์มาจากแฟนฟิคแต่จะไม่มีการติดแท็กเพื่อยอดวิวค่ะ

ฝากกดติดทวิตเตอร์เพื่อรับข้อมูลข่าวสารกันด้วยนะคะ

@dutchmill2501

นามปากกา : ดัชชี่มิลล์​