จอมนางข้ามภพ

            
    นางถูกยกเลิกงานเเต่งงานอย่างกระทันหัน..   ด้วยเหตุผลเพียงว่านางนั้นมีจิตใจที่ริษยาเกินไป..  เเน่หละ เป็นใครจะยอมทนอยู่เฉยได้ เมื่อเห็นคนรักของตนกำลังจะมีรักใหม่กับสตรีที่ได้ชื่อว่าเป็นสหาย ที่โตมาพร้อมกัน  ไม่เพียงเเต่รักที่ยอมเสียไม่ได้ศักดิ์ศรีของนางก็เช่นกัน

นางจึงคิดหาหนทางขัดขว้าง  กลั้นเเกล้งนางเพื่อนสนิทตัวดีสารพัด เเต่จนเเล้วจนรอด ก็มิอาจต้านความไร้มโนธรรมของทั้งเขาเเละนางได้..  ในห้องหอนั้นควรจะเป็นนางที่นั่งดื่มน้ำจันทร์กับเขา 

เเต่เเล้วสวรรค์กลับไม่มีตา  เหตุใดนางเเพศยากับชายใจโลเลจึงได้ครองคู่...  มีเพียงเเต่นางเท่านั้นที่ต้องทนทุกข์ เเบกรับความอัปยศ..

เเละในตอนนั้นนางได้ตัดสินใจ สวมชุดขาวมุกทำด้วยไหมจากเปอร์เซียที่เขามอบให้นางเป็นของขวัญอายุครบ 16 ปี  บุกไปที่หน้าห้องหอเเละได้ใช้มีดสั้นลายนกยวนยาง...  ปักลงไปที่ตรงอกด้านซ้าย ณ ที่มีหัวใจของนางที่กำลังเต้นอยู่

เเต่ก่อนที่นางจะลงมือกระทำนั้นได้กล่าวประโยคหนึ่ง  "ข้ายอมให้ทั่วล้าด่าว่าเป็นสตรีโง่งม  ดีกว่าต้องทนรับความอัปยศอย่างพวกเจ้ากระทำต่อข้าไปจนชั่วชีวิต   ข้าขอตายอย่างกิ่งเหมย ยึดมั่นในรักเดียว!!"

สิ้นประโยคนางก็ปักมีดสั้นนั้นลงไปโดยไม่ลังเล..  เลือดไหลออกจากกายนางในปริมาณที่มากมายนัก..  ในที่สุดนางก็สิ้นใจลงไปตรงนั้นในไม่กี่อึดใจ

อาภรณ์สีขาวมุกเปลี่ยนเป็นสี่เเดงราวกลับถูกย้อมด้วยกลีบกุหลาบ  หากเเต่นี้มันคือเลือดสดๆที่ไหลหลั่งออกมาจากกายนางทั้งสิ้น


ทั้งนางเพื่อนรักกับชายผู้นั้น ได้รีบมาช่วยชีวิตนางหากเเต่ไม่ทันเสียเเล้ว...  นางได้ขาดใจตายไปในอ้อมกอดของคนที่นางรัก ของคนที่ทำให้นางต้องมีชะตากรรมอันน่าเวทนาเช่นนี้

รุ่งเช้าได้มีการจัดการพิธีศพให้นางอย่างสมเกรียติ เเต่ใครจะไปคิดเล่าว่าจู่ๆนางจะฟื้นขึ้นมาซ่ะอย่างงั้น!!

*********************************************************************

จบไปแล้วนะคะ สำหรับเรื่องย่อ   ยังไงก็ฝากกดติดตามไว้ด้วยนะคะ  คอมเมนต์กันเข้ามาได้นะคะ ไรท์จะรอ

จอมนางข้ามภพ

เขียนโดย

คิมดาดา

ชาวจีนสมัยโบราณไม่ได้มีนาฬิกาไว้เทียบเวลาเหมือนในปัจจุบันนี้ แต่จากการเฝ้าสังเกตโดยการสัมผัสลมหายใจที่ผ่านปลายจมูกขณะหายใจเข้าออกนั้น ลมหายใจที่ผ่านรูจมูกมีการเปลี่ยนแปลงเป็นช่วงๆตลอดเวลา จึงได้กำหนดช่วงการเปลี่ยนแปลงของลมหายใจที่ผ่านรูจมูกทั้งสองข้าง ช่วงละหนึ่งยาม และในแต่ละหนึ่งรอบวันมีการเปลี่ยนแปลงถึงสิบสองช่วงชาวจีนสมัยนั้นจึงแบ่งยามในหนึ่งวันออกเป็นสิบสองยาม ตั้งแต่อดีตชาวจีน
ยังนิยมการนับเวลาเป็นยามตราบจนทุกวันนี้

               เมื่อเทียบกับเวลาสากลแล้ว หนึ่งยาม เท่ากับ สองชั่วโมง และในหนึ่งวันมีสิบสองยาม ดังนี้

               ยาม จื่อ เท่ากับเวลา 23.00 น. จนถึง 24.59 น.
               ยาม โฉ่ว เท่ากับเวลา 01.00 น. จนถึง 02.59 น.
               ยาม อิ๋น เท่ากับเวลา 03.00 น. จนถึง 04.59 น.
               ยาม เหม่า เท่ากับเวลา 05.00 น. จนถึง 06.59 น.
               ยาม เฉิน เท่ากับเวลา 07.00 น. จนถึง 08.59 น.
               ยาม ซื่อ เท่ากับเวลา 09.00 น. จนถึง 10.59 น.
               ยาม อู่ เท่ากับเวลา 11.00 น. จนถึง 12.59 น.
               ยาม อุ้ย เท่ากับเวลา 13.00 น. จนถึง 14.59 น.
               ยาม เซิน เท่ากับเวลา 15.00 น. จนถึง 16.59 น.
               ยาม อิ่ว เท่ากับเวลา 17.00 น. จนถึง 18.59 น.
               ยาม ซวี เท่ากับเวลา 19.00 น. จนถึง 20.59 น.
               ยาม ไฮ่ เท่ากับเวลา 21.00 น. จนถึง 22.59 น.