อยากขอพรจากดาวตกบนท้องฟ้าให้เป็นจริง

บทนำ

ในคืนที่ท้องฟ้าปลอดโปร่งไร้เมฆฝนบดบังในยามค่ำคืนทำให้บนท้องฟ้าเผยให้เห็นกลุ่มดาวมากมายหลายดวงที่ส่องสว่างไสวยอยู่บนท้องฟ้าเด็กน้อยเอาเเต่นั่งจ้องมองดาวพวกนั้นอยู่นานสองนานเเต่ก็ต้องละสายตาจากสิ่งที่กำลังจดจ่อเพราะได้มีบางคนนั้นเดินเข้ามาหาเพื่อตามตนนั้นกลับเข้าบ้าน

"น้ำเหนือลูก"เสียงผู้เป็นพ่อได้เอ่ยเรียก

"ครับ"ผมตอบกลับไปอย่างสุภาพ

"มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้ตั้งนานครับน้ำเหนือเเม่ให้พ่อมาตามเราไปทานข้าว"

"น้ำเหนือกำลังดูดาวครับพ่อ"

เด็กน้อยตอบกลับพ่อของเขาเเละยิ้มกว้างให้พ่อต่อด้วยคำพูดที่ว่า

"พ่อครับดาวพวกนี้ขอพรได้ด้วยนะครับว่ากันว่าถ้ามีปรากฎดการดาวตกถ้าใครเห็นดาวตกเราก็จะขอพรจากดาวตกได้สามข้อ"

.

.

.

"พรสามข้อที่เหนือขอมันอาจจะไม่เป็นจริงเเล้วเหนือเองก็ไม่รู้ว่าทำไม ทำไมต้องเป็นเเบบนี้"

ว่าจบเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นของน้องตนก็ดังขึ้นทำเอาผู้เป็นพี่ที่นั่งอยู่ข้างๆโผล่เข้าไปสวมกอดน้องตัวเองไว้เเน่น เเน่นจนคนที่อยู่ในอ้อมกอดนั้นรู้สึกถึงความอบอุ่นเเละเขายังคงมีพี่ที่เข้าใจมีพี่ยังคงเป็นคนที่อยู่เคียงข้างเขาเสมอ.....

"ดวงดาวเอ๋ยดวงดาวที่เเพร่งพราวบนท้องนภา"

"หากจะขอสิ่งที่ข้านั้นปราถหนาจึงวิงวอนให้นภาโปรดรับรู้"

 "ตัวข้านี้ไม่ได้ขอสิ่งอื่นใดขอเพียงได้เห็นน้องข้าสุขสม"

                 "จากอดีตถึงบัดนี้  ยังทุกข์ระทม"

"เพราะไม่ลืมเรื่องราวที่ผ่านมาโชคชตานำพาให้พัดจาก"

              "ให้พลัดพรากจากกันโดยไม่บอกลา"

 "โอ้ดาวเอ๋ยหากฟังเเล้วจงให้พร   ให้สมพรปากว่าในเร็ววัน"