-จากไรท์-
เรื่องนี้อาจจะเรือแปลกบ้าง แต่เป็นความจิ้นส่วนตัวของไรท์นะคะ มาแต่งสนองความต้องการล้วนๆ เพราะคู่นี้แทบจะไม่มีแต่งเลย
เพลงเพื่ออรรถรส...เพื่อความเศร้าในหัวใจคุณ ;-;
-------------------------------------------
แสงจันทราส่องสว่างเจิดจรัส ใบหน้าระคมระคายได้รูปแหงนมองนภายามราตรี ถึงใบหน้าของเจ้าตัวจะดูหล่อเหลา แต่ดวงตาของเขานั้นมีถึงหกคล้ายคลึงกับแมงมุมที่ใครเห็นก็ต่างเกรงกลัว ใบหน้าเรียบนิ่งค่อยๆลดมองหญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างกายาเขา ใบหน้าของนางถูกบดบังไปด้วยเส้นผมสีดำสลวย ในมือบางถือเครื่องดนตรีสาย บิวะ ที่เป็นเสมือนกลไกของปราสาทที่สำคัญ ในขณะที่สายตาจับจ้องหญิงสาวอยู่นานสองนาน เสียงหวานก็ถูกเอ่ยขึ้นมาเรียกให้เขาตื่นจากภวังค์
" แสงจันทร์สวยจังนะคะวันนี้ ไม่รู้ว่าวันไหนเราจะไม่ได้เห็นมันอีกต่อไป "
" เจ้าไม่ควรเอ่ยอย่างนั้นนาคิเมะ ถึงวันนั้นมาถึงข้าก็จะปกป้องเจ้าแม้ตัวจะตาย "
ชายหนุ่มที่เห็นว่าแม่หญิงยอดดวงใจของเขาเอ่ยกล่าวออกมาด้วยความโศกเศร้า แม้ว่าทั้งสองจะขึ้นชื่อว่าเป็นอสูรข้างขึ้นแต่สิ่งหนึ่งที่เหมือนมนุษย์คือ หัวใจ ความรู้สึกโกรธ ความรู้สึกเศร้า หรือแม้กระทั้ง ความรู้สึกรัก ที่จะมอบให้คนคนหนึ่งที่พวกเขารัก มือหนาดึงตัวร่างบางเข้ามาในอ้อมกอดอย่างปลอบประโลม มือพลางก็ลูบหัวหญิงสาวอย่าทะนุถนอม
---------------------------------------------
kokushibo [โคคุชิโบ อสูรข้างขึ้นที่๑]
" ความแค้นของข้าไม่มีวันจบสิ้น จนกว่าคนผู้นั้นจะต้องชดใช้กรรมจนกว่านางของข้าจะให้อภัย! "
" นาคิเมะ... "
nakime [นาคิเมะ อสูรข้างขึ้นที่๔]
" ดวงจันทร์บนนภาก็เปรียบเสมือนกับท่านโคคุชิโบ ดูกี่คราก็ไม่เบื่อ "
" โคคุชิโบ...ข้ารักท่าน "
*ที่ใช้คำว่าท่านเพราะไรท์เห็นว่ามันดูเทิดทูนดีค่ะ พอใช้คำอื่นก็ดูห่างเหินไป ถึงจะใช้ซ้ำกับท่านมุซันก็เถอะ.-.*
-------------------------------------
" นี่....ข้าจะต้องมาจบตรงนี้สินะ... "
" .... "
สายตาพร่ามัวพยายามปรับโฟกัสตามองไปข้างหน้า ดูเหมือนเขาจะไม่ไหวแล้วเพราะดูจากสิ่งที่เขาเห็นตรงหน้า คือเด็กสาวมนุษย์สวมชุดยูกะตะสีดำสนิท ยืนอยู่ตรงหน้าของเขา ในมือถือเครื่องดนตรีอันคุ้นเคย ช่างหวนคิดคณึงเสียจริง ก่อนที่ร่างบางจะนั่งลงข้างๆเขาและปริยิ้มหวานให้
" นา...คิเมะ เจ้าช่าง...สวยเหลือเกิน "
-------------------------------
* คำเตือน *
เนื้อเรื่องอาจมีการสปอยบางส่วน ใครรับไม่ได้รีบออกน้า;-;
อีกหนึ่งอย่างคือ เศร้าค่ะเรื่องนี้ แต่ไรท์ไม่รู้นะจะแต่งออกมาได้เศร้าไหม
แพร่ไว้ก่อน ไรท์ขอไปศึกษาการแต่งแนวเศร้าจับใจก่อนแง่งง
ความคิดเห็น