ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : จุดเตาเผา กับ หลอมน้ำแข็ง และ ละลายหัวใจนักฆ่า
\"หา!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!\" เฟรินกับคิลร้องพร้อมกัน ส่วนคาโลนั่งอึ้ง!!
\"แหม เสียงดีกันจังนะค่ะ มิน่าเขาถึงบอกว่า ป้อมอัศวิน ครึกครื้นดี\"
\"เธอ....เธอว่าอะไรนะ???\" เฟรินถามอย่างตกใจสุดขีด
\"ไอ้ให้มาเป็นองครักษ์เจ้าหญิงเฟลิโอน่ายังพอว่า แต่ว่าไอ้ที่ว่าองครักษ์เฟรินด้วยเนี่ยซิ!!!?\"
\"นั่นซิ\" เสียงเจ้าชายน้ำแข็งพูดขึ้น หลังจากที่อึ้งเงียบอยู่สักพัก \"ใครจ้างเธอมา?\"
\"ความลับค่ะ คุณคิลก็รู้ไม่ใช่เหรอค่ะ ว่างานที่นักฆ่ารับมาต้องเป็นความลับ\"
คิลพยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่จะถามว่า \"แล้วเธอจะมาเป็นองครักษ์ให้เฟรินทำไม?\"
\"แหม พูดซะยังกับว่า เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟริน เป็นคนละคนกัน\"
แล้วนักฆ่ากับเจ้าชายก็พยักหน้า \'เออ...ใช่ มันก็คนๆ เดียวกันนี่หน่า\'
\"ท่านพ่อใช่มั้ย????? ท่านพ่อส่งเธอมาใช่มั้ย???\" เฟรินถามอย่างร้อนรน
\"ความลับค่ะ\"
\"สงบสติหน่อยซิเฟริน นายจะถามเขายังไงเขาก็บอกว่าความลับอยู่ดี\" คาโลบอกด้วยน้ำเสียงรำคาญ
\"แต่ถ้าพ่อนายจะส่งคนมาเป็นองครักษ์ ทำไมไม่ส่งคนจากเดมอสมาซะละ?\" คิลตั้งข้อสันนิษฐาน
\"แต่แอรินมีเรื่องที่อยากจะถามท่านคาโล\" สาวน้อยหันหน้าไปถามคาโล
\"อะไร\" เสียงเย็นๆ ที่ถามอย่างเรียบๆ สาวสวยขนาดนี้มันยังมาดน้ำแข็งอยู่อีก
\"โอ๊ย!!!! ไม่ต้องไปเรียกมันว่า \'ท่าน\' ก็ได้ เรียกชื่อมันไปเลย\" เจ้าตัวดีที่เมื่อกี้ยังตกใจพูดขึ้น
\"ขนาดฉันที่เป็นขโมย กับ ไอ้คิลที่เป็นนักฆ่า ยังเรียกแต่ชื่อมันเลย\"
\"ค่ะ ท่านคาโลจะว่าไงคะ?\"
\"ตามใจ\"
เฟรินกับคิลหันมามองหน้ากัน \'ตามใจ\' งั้นเหรอ?? ปกติมันต้องไม่พูดอะไรนี่หน่า
แสดงว่าสาวน้อยคนนี้ร้ายจริงๆ ที่สามารถทำให้คาโลอ่อนโยนด้วยได้ ทั้งที่พึ่งจะพบเจอกัน
\"แอรินอยากถามคุณคาโลเรื่องหนึ่ง ที่คุณคาโลต้องเป็นคนอนุญาต\"
\"อะไร\" เสียงเย็นเยียบถามประโยคเดิม
\"คุณคาโลจะอนุญาตให้แอรินเป็นองครักษ์ให้กับเจ้าหญิงเฟลิโอน่า และ คุณเฟริน ไหมคะ?\"
\"..........\" คาโลไม่ตอบ แต่วางหนังสือที่ถืออยู่ลง แล้วหันมามองแอริน ด้วยสายตาที่เย็นชา
\"แล้วเธอมีฝีมือพอที่จะเป็นองครักษ์ให้มันไหมละ?\"
\"ฮิ\" แอรินหัวเราะเบาๆ โอ๊ย!!! ช่างน่ารักบาดใจชายอะไรขนาดนั้น \"นึกแล้วว่าคุณคาโลต้องพูดแบบนี้\"
\"หมายความว่าไง?\"
\"เพื่อที่จะพิสูจน์ฝีมือให้คุณคาโล คุณเฟริน และ คุณคิล เห็น\" แอรินยิ้มอย่างมีความหมาย
\"ขอให้ท่านไปดูการประลองที่จะถึงในวันเสาร์นี้เถอะค่ะ\"
\"ทำไมต้องไปที่นั่นละ???\" เฟรินถามขึ้น
\"สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ถ้าหากแอรินบอกไปว่า \'เก่งพอที่จะองครักษ์เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟรินได้\' แล้วพวกคุณจะเชื่อเหรอคะ?\"
\"เออ...จริงของแอรินเขานะ\" คิลพูดอย่างเห็นด้วย
\"ฉันจะรอดู\" คาโลพูด แล้วเอาหนังสือที่วาง หยิบขึ้นมาอ่านต่ออย่างไม่ใส่ใจ
\"แต่รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ที่มีองครักษ์เป็นผู้หญิงเนี่ย\" เฟรินพูดขึ้นแล้วนอนลงบนเตียง
แอรินลงมานั่งบนเตียง แล้วยิ้มให้เฟรินก่อนที่จะพูดประโยคที่เฟรินกับคาโลต้องสะอึก!
\"ก็ถ้าเป็นผู้ชายมาเป็นองครักษ์ให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟริน คุณคาโลจะไม่หึงแย่เหรอคะ?\"
แล้วสาวเจ้าก็มองไปที่คาโลที่หน้าเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อนิดๆ
คิลกลั้นหัวเราะไว้ พลางคิด \'แหม คนอาไร้ พูดตรงไปตรงมา สามารถจุดเตาให้เฟริน แถมยังหลอมละลายน้ำแข็งได้\'
\"เออๆ ช่างเถอะ เที่ยงแล้วหิวเฟ้ย!!\" แล้วเจ้าตัวดีก็รีบแจ้นไปที่โรงอาหารดราก้อน
\"แอรินพูดอะไรผิดไปรึเปล่าคะ?\" แอรินหันไปถามคิลที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่
\"ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\" คิลปล่อยเสียงหัวเราะที่กลั้นไว้ตั้งนานออกมา \"แอรินไม่ได้พูดอะไรผิดหรอก ก็แค่พูดตรงเกินไป\"
แล้วคิลก็ชะเง้อหน้าไปหาคาโล ก่อนแหย่เล่นว่า \"ใช่ไหมว่ะ คาโล\"
เจ้าชายน้ำแข็งไม่ตอบ แต่วางหนังสือลงแล้วเดินไปที่ประตู
\"อ้าว!! จะไปไหนนะคาโล??\"
\"กินข้าว\" แล้วคาโลก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงคิลกับแอรินที่อยู่ในห้องกัน 2 ต่อ 2
\"เฮ้อ~~~ อย่าคิดมากเลยนะแอริน\" คิลพูดกับแอรินแล้วลุกขึ้นจะไปกินข้าว
แอรินหันมายิ้มให้คิล เป็นยิ้มที่น่ารักจนใครเห็นต้องหัวใจละลาย
คิลมองหน้าแอรินแล้วหน้าแดงนิด นัยน์ตาสีม่วง สบตากับ นัยน์ตาสีเทาที่มีเสน่ห์นั่น
\'ตึก ตัก ตึก ตัก\' เสียงหัวใจที่ตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะของคิล
แต่แม่สาวน้อยที่สวยและน่ารักดั่งนางฟ้าก็ยังคงยิ้มให้คิลอยู่อย่างนั้น
คิลรีบหลบสายตาของแอรินแล้วพูดอย่างเขินๆ ว่า
\"ปะ...ไปกินข้าวกันเถอะ แอริน\"
\"ค่ะ\" แอรินตอบด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะประดุจนางฟ้า
แล้วทั้ง 2 คนก็เดินออกจากห้องพัก โดยมีคิลเดินนำหน้าแอริน
................................................................................................................
ที่โรงอาหารดราก้อน...
คิลพาแอรินมาถึงโรงอาหาร แล้วมองหาไอ้เพื่อนเจ้าปัญหา
แต่จะหายากอะไร้ แค่หาก้อนน้ำแข็ง กับ คนตะกละตะกามคนหนึ่งก็พอแล้ว
และในที่สุดเขาก็หาเจอ คิลพาแอรินไปรับอาหารแล้วเดินมานั่งกับเฟรินและคาโล
\"นายจะกินดีๆ เหมือนชาวบ้านเขาไม่ได้เหรอว่ะ?\" คิลถามเฟรินที่ยัดของกินเข้าเต็มปาก
\"ช่างมัน\" คาโลพูดอย่างเหนื่อยใจ
คนอย่างเฟรินต่อให้ส่งไปโรงเรียนสอนมารยาทที่ดีที่สุด นิสัยการกินของมันก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว
\"อึก!!\" เสียงกลืนอาหารชิ้นโตของเฟริน ก่อนที่จะถามคิลว่า \"หน้านายไปโดนอะไรมาฟะคิล?\"
\"ทำไมอ่ะ?\"
\"ก็มันแดง\" เฟรินบอกแล้วยัดอาหารเข้าปากอย่างไม่สนใจอะไร
แต่คิลไม่ตอบอะไร ก้มหน้าก้มตากินอาหารโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
แอรินเลยมองคิลงงๆ แล้วหันไปมองเฟรินกับคาโล
เฟรินหยักไหล่แล้วหันไปจัดการกับอาหารต่อ
ส่วนคาโลก็นั่งจัดการกับอาหารของตัวเองโดยไม่สนใจใคร
แอรินเลยถอนหายใจ แล้วนั่งทานอาหารข้างๆ คิลต่อไป
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเจ้านักฆ่าที่นั่งกินอาหารข้างๆเธอนั้น กำลังหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะอยู่
\'นายจะรอดไหมนี่ คิล\' คิลถามกับตัวเอง แต่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตากินต่อไป
............................................................................................................................
\"แหม เสียงดีกันจังนะค่ะ มิน่าเขาถึงบอกว่า ป้อมอัศวิน ครึกครื้นดี\"
\"เธอ....เธอว่าอะไรนะ???\" เฟรินถามอย่างตกใจสุดขีด
\"ไอ้ให้มาเป็นองครักษ์เจ้าหญิงเฟลิโอน่ายังพอว่า แต่ว่าไอ้ที่ว่าองครักษ์เฟรินด้วยเนี่ยซิ!!!?\"
\"นั่นซิ\" เสียงเจ้าชายน้ำแข็งพูดขึ้น หลังจากที่อึ้งเงียบอยู่สักพัก \"ใครจ้างเธอมา?\"
\"ความลับค่ะ คุณคิลก็รู้ไม่ใช่เหรอค่ะ ว่างานที่นักฆ่ารับมาต้องเป็นความลับ\"
คิลพยักหน้าหงึกๆ ก่อนที่จะถามว่า \"แล้วเธอจะมาเป็นองครักษ์ให้เฟรินทำไม?\"
\"แหม พูดซะยังกับว่า เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟริน เป็นคนละคนกัน\"
แล้วนักฆ่ากับเจ้าชายก็พยักหน้า \'เออ...ใช่ มันก็คนๆ เดียวกันนี่หน่า\'
\"ท่านพ่อใช่มั้ย????? ท่านพ่อส่งเธอมาใช่มั้ย???\" เฟรินถามอย่างร้อนรน
\"ความลับค่ะ\"
\"สงบสติหน่อยซิเฟริน นายจะถามเขายังไงเขาก็บอกว่าความลับอยู่ดี\" คาโลบอกด้วยน้ำเสียงรำคาญ
\"แต่ถ้าพ่อนายจะส่งคนมาเป็นองครักษ์ ทำไมไม่ส่งคนจากเดมอสมาซะละ?\" คิลตั้งข้อสันนิษฐาน
\"แต่แอรินมีเรื่องที่อยากจะถามท่านคาโล\" สาวน้อยหันหน้าไปถามคาโล
\"อะไร\" เสียงเย็นๆ ที่ถามอย่างเรียบๆ สาวสวยขนาดนี้มันยังมาดน้ำแข็งอยู่อีก
\"โอ๊ย!!!! ไม่ต้องไปเรียกมันว่า \'ท่าน\' ก็ได้ เรียกชื่อมันไปเลย\" เจ้าตัวดีที่เมื่อกี้ยังตกใจพูดขึ้น
\"ขนาดฉันที่เป็นขโมย กับ ไอ้คิลที่เป็นนักฆ่า ยังเรียกแต่ชื่อมันเลย\"
\"ค่ะ ท่านคาโลจะว่าไงคะ?\"
\"ตามใจ\"
เฟรินกับคิลหันมามองหน้ากัน \'ตามใจ\' งั้นเหรอ?? ปกติมันต้องไม่พูดอะไรนี่หน่า
แสดงว่าสาวน้อยคนนี้ร้ายจริงๆ ที่สามารถทำให้คาโลอ่อนโยนด้วยได้ ทั้งที่พึ่งจะพบเจอกัน
\"แอรินอยากถามคุณคาโลเรื่องหนึ่ง ที่คุณคาโลต้องเป็นคนอนุญาต\"
\"อะไร\" เสียงเย็นเยียบถามประโยคเดิม
\"คุณคาโลจะอนุญาตให้แอรินเป็นองครักษ์ให้กับเจ้าหญิงเฟลิโอน่า และ คุณเฟริน ไหมคะ?\"
\"..........\" คาโลไม่ตอบ แต่วางหนังสือที่ถืออยู่ลง แล้วหันมามองแอริน ด้วยสายตาที่เย็นชา
\"แล้วเธอมีฝีมือพอที่จะเป็นองครักษ์ให้มันไหมละ?\"
\"ฮิ\" แอรินหัวเราะเบาๆ โอ๊ย!!! ช่างน่ารักบาดใจชายอะไรขนาดนั้น \"นึกแล้วว่าคุณคาโลต้องพูดแบบนี้\"
\"หมายความว่าไง?\"
\"เพื่อที่จะพิสูจน์ฝีมือให้คุณคาโล คุณเฟริน และ คุณคิล เห็น\" แอรินยิ้มอย่างมีความหมาย
\"ขอให้ท่านไปดูการประลองที่จะถึงในวันเสาร์นี้เถอะค่ะ\"
\"ทำไมต้องไปที่นั่นละ???\" เฟรินถามขึ้น
\"สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น ถ้าหากแอรินบอกไปว่า \'เก่งพอที่จะองครักษ์เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟรินได้\' แล้วพวกคุณจะเชื่อเหรอคะ?\"
\"เออ...จริงของแอรินเขานะ\" คิลพูดอย่างเห็นด้วย
\"ฉันจะรอดู\" คาโลพูด แล้วเอาหนังสือที่วาง หยิบขึ้นมาอ่านต่ออย่างไม่ใส่ใจ
\"แต่รู้สึกยังไงก็ไม่รู้ ที่มีองครักษ์เป็นผู้หญิงเนี่ย\" เฟรินพูดขึ้นแล้วนอนลงบนเตียง
แอรินลงมานั่งบนเตียง แล้วยิ้มให้เฟรินก่อนที่จะพูดประโยคที่เฟรินกับคาโลต้องสะอึก!
\"ก็ถ้าเป็นผู้ชายมาเป็นองครักษ์ให้เจ้าหญิงเฟลิโอน่า กับ คุณเฟริน คุณคาโลจะไม่หึงแย่เหรอคะ?\"
แล้วสาวเจ้าก็มองไปที่คาโลที่หน้าเริ่มขึ้นสีแดงระเรื่อนิดๆ
คิลกลั้นหัวเราะไว้ พลางคิด \'แหม คนอาไร้ พูดตรงไปตรงมา สามารถจุดเตาให้เฟริน แถมยังหลอมละลายน้ำแข็งได้\'
\"เออๆ ช่างเถอะ เที่ยงแล้วหิวเฟ้ย!!\" แล้วเจ้าตัวดีก็รีบแจ้นไปที่โรงอาหารดราก้อน
\"แอรินพูดอะไรผิดไปรึเปล่าคะ?\" แอรินหันไปถามคิลที่กำลังนั่งอมยิ้มอยู่
\"ฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ\" คิลปล่อยเสียงหัวเราะที่กลั้นไว้ตั้งนานออกมา \"แอรินไม่ได้พูดอะไรผิดหรอก ก็แค่พูดตรงเกินไป\"
แล้วคิลก็ชะเง้อหน้าไปหาคาโล ก่อนแหย่เล่นว่า \"ใช่ไหมว่ะ คาโล\"
เจ้าชายน้ำแข็งไม่ตอบ แต่วางหนังสือลงแล้วเดินไปที่ประตู
\"อ้าว!! จะไปไหนนะคาโล??\"
\"กินข้าว\" แล้วคาโลก็เดินหายไปอย่างรวดเร็ว เหลือไว้เพียงคิลกับแอรินที่อยู่ในห้องกัน 2 ต่อ 2
\"เฮ้อ~~~ อย่าคิดมากเลยนะแอริน\" คิลพูดกับแอรินแล้วลุกขึ้นจะไปกินข้าว
แอรินหันมายิ้มให้คิล เป็นยิ้มที่น่ารักจนใครเห็นต้องหัวใจละลาย
คิลมองหน้าแอรินแล้วหน้าแดงนิด นัยน์ตาสีม่วง สบตากับ นัยน์ตาสีเทาที่มีเสน่ห์นั่น
\'ตึก ตัก ตึก ตัก\' เสียงหัวใจที่ตอนนี้เต้นไม่เป็นจังหวะของคิล
แต่แม่สาวน้อยที่สวยและน่ารักดั่งนางฟ้าก็ยังคงยิ้มให้คิลอยู่อย่างนั้น
คิลรีบหลบสายตาของแอรินแล้วพูดอย่างเขินๆ ว่า
\"ปะ...ไปกินข้าวกันเถอะ แอริน\"
\"ค่ะ\" แอรินตอบด้วยน้ำเสียงที่ไพเราะประดุจนางฟ้า
แล้วทั้ง 2 คนก็เดินออกจากห้องพัก โดยมีคิลเดินนำหน้าแอริน
................................................................................................................
ที่โรงอาหารดราก้อน...
คิลพาแอรินมาถึงโรงอาหาร แล้วมองหาไอ้เพื่อนเจ้าปัญหา
แต่จะหายากอะไร้ แค่หาก้อนน้ำแข็ง กับ คนตะกละตะกามคนหนึ่งก็พอแล้ว
และในที่สุดเขาก็หาเจอ คิลพาแอรินไปรับอาหารแล้วเดินมานั่งกับเฟรินและคาโล
\"นายจะกินดีๆ เหมือนชาวบ้านเขาไม่ได้เหรอว่ะ?\" คิลถามเฟรินที่ยัดของกินเข้าเต็มปาก
\"ช่างมัน\" คาโลพูดอย่างเหนื่อยใจ
คนอย่างเฟรินต่อให้ส่งไปโรงเรียนสอนมารยาทที่ดีที่สุด นิสัยการกินของมันก็ไม่มีทางเปลี่ยนไปแม้แต่นิดเดียว
\"อึก!!\" เสียงกลืนอาหารชิ้นโตของเฟริน ก่อนที่จะถามคิลว่า \"หน้านายไปโดนอะไรมาฟะคิล?\"
\"ทำไมอ่ะ?\"
\"ก็มันแดง\" เฟรินบอกแล้วยัดอาหารเข้าปากอย่างไม่สนใจอะไร
แต่คิลไม่ตอบอะไร ก้มหน้าก้มตากินอาหารโดยไม่สนใจใครหน้าไหนทั้งนั้น
แอรินเลยมองคิลงงๆ แล้วหันไปมองเฟรินกับคาโล
เฟรินหยักไหล่แล้วหันไปจัดการกับอาหารต่อ
ส่วนคาโลก็นั่งจัดการกับอาหารของตัวเองโดยไม่สนใจใคร
แอรินเลยถอนหายใจ แล้วนั่งทานอาหารข้างๆ คิลต่อไป
โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าเจ้านักฆ่าที่นั่งกินอาหารข้างๆเธอนั้น กำลังหัวใจเต้นแรงอย่างไม่เป็นจังหวะอยู่
\'นายจะรอดไหมนี่ คิล\' คิลถามกับตัวเอง แต่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตากินต่อไป
............................................................................................................................
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น