:: Give me love :: มอบความรักให้ฉันบ้างได้มั้ย!

:: Give me love :: มอบความรักให้ฉันบ้างได้มั้ย!







:: ตะวัน ::










 

                 ‘หนูตา ไหนๆก็เรียนจบแล้ว มาทำงานที่โรงแรมเรานะลูกนะ’

                 ‘หนูตา ไหนๆก็เรียนจบแล้ว มาทำงานที่โรงแรมเรานะลูกนะ’

                 ‘หนูตา ไหนๆก็เรียนจบแล้ว มาทำงานที่โรงแรมเรานะลูกนะ’

     ‘หนูตา ไหนๆก็เรียนจบแล้ว มาทำงานที่โรงแรมเรานะลูกนะ’

                ฉันนึกถึงคำพูดของแม่ซ้ำไปซ้ำมา มันก้องไปมาอยู่ในหัวฉัน มันดังอยู่แบบนี้พักใหญ่ๆแล้ว ฮือ… ทำยังไงดี ฉันยังไม่อยากทำงาน ฉันไม่พร้อม ฉันไม่อยากทำ T.T 


 

 
:: มันตา :: 

 

“พี่จะช่วยตาจริงเหรอ ถ้าพี่ไปช่วยพูดกับแม่ แม่จะยอมมั้ยอ่ะ”

ฉันได้แต่ทำตาปริบๆ ลงไปกอดขาอ้อนวอนพี่ชายของฉันอย่างบ้าคลั่ง ถ้าไม่ติดว่าพี่ฉันจะด่า ฉันคงร้องเพลงฮิตอย่างเพลงคุกเข่าไปด้วยแล้วล่ะ แต่เปลี่ยนจากคนรัก เป็นพี่ชายแทนนะ ทั้งๆที่เมื่อกี้เพิ่งด่าว่ามันจะข่มขืนไปหยกๆ ฉันนี่ก็คิดได้เนอะ พี่ฉันก็หวังดีจะมาคุยเรื่องสำคัญแท้ๆ สรุปคือฉันมีความคิดประหลาดๆเองสินะ =-=

 

 “ช่วงนี้ไม่มีโปรเจคส์อะไรพิเศษ ไม่จำเป็นต้องมีแกมาช่วยหรอก แต่ถ้ามันเกิดมีขึ้นมา ฉันก็ช่วยอะไรแกไม่ได้เหมือนกัน”

“แต่เมื่อกี้พี่พูดเองว่าช่วงนี้ไม่มี แสดงว่าตาก็ไม่ต้องไปทำงานช่วงนี้ก็ได้ พี่ก็ไปพูดกับแม่ให้ตาหน่อยสิ แค่นี้เอง  ถ้าพี่ช่วยตานะ ให้ทำอะไรตาก็ยอม”

พอฉันพูดจบ ฉันก็เห็นมุมปากของพี่ฉันกระตุกยิ้มอย่างร้ายกาจ แถมยังมีเสียง หึ! ออกมา เรื่องยิ้ม ตอนแรกฉันคิดว่าฉันตาฝาด แต่ไอ้เสียงหึในลำคอนั่น ฉันได้ยินเต็มสองรูหู ถึงฉันจะชอบฟังเพลงเสียงดัง แต่หูฉันไม่ได้ตึงแน่ๆ

“ทำอะไรก็ได้งั้นเหรอ จริงดิ? อุ้ยย…มีเรื่องจะให้ทำพอดีเลยยยย~ J”
 

“ถึงตาจะรู้ว่ามันเป็นแผนของพี่ก็เถอะ แต่ถ้าแลกกับการที่ไม่ต้องไปทำงานที่โรงแรม ตายอม!”

 เปลี่ยนใจตอนนี้ทันมั้ยวะ!!!!!

  เหมียวหง่าว