นิยายบ้าๆบอๆของคนๆหนึ่ง

ตอนที่ 0 สวัสดีค่ะฉันมีชื่อว่า "ยา" เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาๆไม่สวยเเละไม่เก่งหรือโดดเด่นเหมือนใครๆ ฉันเคยคิดว่าตัวเองในอดีตนั้นช่างดูสดใสเหลือเกิน  เเต่ตัวฉันในตอนนี้กับตอนนั้นไม่เหมือนกันอย่างสิ้นเชิง...วันหนึ่งฉันนั่งอยู่คนเดียวที่หน้าห้องหลังจากที่ขอครูเข้าห้องน้ำ ตอนนั้นรู้สึกผิดหวังเเปลกๆเศร้าจนเเถบไม่มีเเรงเดินเข้าห้อง จนนั่งอยู่ตรงนั้น ฉันมองขึ้นไปบนท้องฟ้าที่กว้างใหญ่เเละไม่มีที่สิ้นสุดเเต่ซักพักฉันกลับคิดว่าความคิดนั้นช่างโง่เหลือเกิน  ท้องฟ้ามันมีที่สิ้นสุดมนุษย์เพียงคิดว่ามันไม่มีที่สิ้นสุดเพียงเพราะมองขึ้นไปไม่เห็นที่สุดของมันเฉยๆ ฉันพยายามที่จะดึงสติกลับมาก่อนที่จะเผลอน้ำตาไหลเพียงเพราะคิดอะไรไม่เป็นเรื่องจนเศร้า "ความรู้สึกก็เหมือนอากาศถึงไม่มีใครเห็นเเค่สนใสไว้ดีกว่า" อยู่ๆความคิดนั้นก็ทำให้ฉันมีสติเเละเดินเข้าห้องเรียน  ดีนะที่ไม่มีใครเห็น.......