หมาน้อยน้อยในเมืองหย่ายหย่าย

เนื้อเรื่อง

๐๐๐๐๐โอ้นิจจา  หมาน้อย  ที่คอยรัก
สิ่งดีดี  มีไหม  ที่รู้จัก
ได้เพียงมัก  คิดไป  ไกลแสนไกล
หมาน้อยน้อย  คอยอยู่  อย่างเหงาเหงา
หมานั่งเศร้า  เมาหมอง  มิสดใส
ยังรอคอย  คนรัก  ที่ถูกใจ
แล้วจะให้  ฤทัย  ไปครอบครอง
หมาเศร้าเศร้า  คิดไป  อย่างโศกโศก
เหมือนว่าโลก  อ้างว้าง  และสยอง
ไร้ซึ่งคน  ปราณี  ที่หมายปอง
ไร้เจ้าของ  ผู้รัก  และหวังดี
หมาผอมผอม  นั่งอยู่  อย่างหิวหิว
ตัวแห้งกิ่ว  เหมือนดัง  กระดูกผี
หมาน้อยน้อย  ไร้ซึ่ง  คนใยดี
หมาไม่มี  ความอบอุ่น  จากใครใด
แล้ววันหนึ่ง  หมาน้อย  ในเมืองใหญ่
ได้เปลี่ยนไป  สู่โลก  อันสดใส
หมาน้อยน้อย  ค่อยค่อย  ก้าวเดินไป
ชีวิตใหม่  ของหมา  ก็เกิดมา
มีเด็กหญิง  แสนดี  ผู้น่ารัก
ได้ทำความ  รู้จัก  กับน้องหมา
เธออ่อน  โยนเพียงมอง  จากสายตา
หมารู้ว่า  เธอคนนี้  น่ะใช่เลย
เด็กหญิงน้อย  อ้อนวอน  ขอคุณแม่
เพื่อให้แน่  แม่จ๋า  รีบเฉลย
ให้นู๋เอา  หมาไป  ได้ไหมเอ่ย
อย่าเฉยเมย  รีบตอบ  โดยเร็วพลัน
แม่เด็กหญิง  ยิ้มตอบ  ด้วยไมตรี
หมาน้อยนี้  ยิ้มแย้ม  อย่างสุขสันต์
เด็กหญิงน้อย  อุ้มหมา  อย่างทันควัน
หลังจากนั้น  เธอก็  รับหมาไป
ถึงที่บ้าน  เด็กหญิง  และคุณแม่
มันกลับแย่  กว่าที่คิด  คุณรู้ไหม
จากรอยยิ้ม  ที่มี  จางหายไป
ไม่เหลือไว้  แม้แต่  ความเมตตา
แม่เดินไป  ในครัว  เพื่อหยิบเขียง
แขวนอยู่ข้าง  กุนเชียง  ที่ข้างฝา
นาฬิกา  เดินไป  กับเวลา
แล้วน้ำตา  หมาน้อย  ก็ไหลซึม
เด็กหญิงน้อย  ที่เคย  ดูน่ารัก
ก็ไม่มัก  กลับทำ  หน้าเคร่งขรึม
ท้องฟ้าที่  สดใส  กลับอึมครึม
เสียงกระหึ่ม  จากฟ้า  จุติลง
แม่เดินออก  จากครัว  พร้อมกับเขียง
หมาส่งเสียง  โหยหวน  ระรวนหลง
แม่บอกเด็ก  หญิงน้อย  ให้เดินตรง
อย่างมั่นคง  แล้วหยิบมีด  มาให้เธอ
พอหยิบมีด  ให้แม่  อย่างเสร็จสรรพ
เธอก็รับ  ตัวหมา  มาบนเขียง
แม่หั่นผัก  เอาไว้  เป็นเครื่องเคียง
แล้วก็ทอด  กุนเชียง  แสนน่ากิน





เหตกานจาเปงยางงายติดตามชมต่อ  ตอนหน้าคับ