คุณจะยอมทำแบบที่ผูหญิงคนนี้ทำไหมล่ะ YoY

เนื้อเรื่อง

  เรเชลเป็นเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง  บ้านของเธอเป็นโรงผลิตขนมปัง เธอเป็นลูกสาวซึ่งต้องผู้สืบทอดกิจการต่อจากพ่อของเธอ   ส่วนข้างบ้านของเรเชลเป็นโรงงานทำของหวานมีเด็กชายคนหนึ่งเป็นคนสืบทอดกิจการชื่อ  คริส   เขาเป็นเด็กชายที่หล่อเหลา  ฉลาดและมีความใจดี  อ่อนโยนกับผู้หญิงทุกคน   โดยเฉพาะเรเชล  ทั้งสองเป็นเพื่อนรักกันมานาน แต่ดูเหมือนว่าคริสจะเห็นเรเชลเป็นเพียงน้องสาวคนหนึ่งเท่านั้น...

นานมาแล้วที่ใจของเรเชลมีแต่คริสคนเดียวในหัวใจยิ่งคริสยิ่งทำดีกับเธอมากเท่าไหร่ความรักของเธอก็ยิ่งเพิ่มขึ้นเท่านั้น  จนทำให้เธอแทบจะปกปิดความรู้สึกของเธอไว้ไม่ได้  

จนถึงตอนนี้ที่ทั้งคู่อายุครบ 20 ปีในกฎของเมืองนี้เมื่อมีอายุครบ 20 ปีทั้งชายและหญิงสามารถขอแต่งงานใช้ชีวิตรวมกันได้...เรเชลรอคอยวันนี้มานานวันที่เธอจะสารภาพกับคริส..

แต่ว่า..

พ่อของเรเชลกับแม่ของคริสตกลงกันไว้นานแล้วว่าเมื่อไหร่ที่คริสและเรเชลนั้นอายุครบ 20 ปีจะให้ทั้งคู่แต่งงานกันในทันทีเพื่อให้กิจการประสบความสำเร็จมากยิ่งขึ้น

นั่นยิ่งทำให้ความสัมพันธ์ของคริสและเรเชลยิ่งแย่ลง  การพบกันของทั้งคู่กลายเป็นการบังคับและเป็นการกดดัน..  จนทำให้เรเชลรู้สึกลำบากใจว่าความรักของเธอดูท่าว่าจะไม่มีหวัง  .. ฝ่ายคริสก็นึกสงสารเรเชล..และพยายามพูดคุยกับเรเชลเหมือนปกติเพื่อปกปิดความเบื่อหน่าย

จนวันหนึ่งที่ทั้งสองนัดพบกันคริสสารภาพความในใจของเขาออกมาว่าแท้จริงแล้วเขาไม่ได้รักเรเชลเลย เขาหลงรักหญิงคนหนึ่งที่อยู่เมืองข้างๆ โดยที่เขาแอบไปพบกับเธอตอนที่เขานำขนมไปส่งที่เมืองนั้นโดยที่ไม่มีใครรู้ เขาไม่เคยบอกเรื่องนี้กับใครเมื่อเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ขึ้นเขาจำเป็นต้องบอกให้เรเชลทราบ…เพราะถ้าขืนปล่อยให้เรื่องเป็นแบบนี้ต่อไปทั้งคู่คงจะต้องฝืนใจกันไปตลอดชีวิตแน่ๆ…

เมื่อเรเชลทราบดังนั้นก็แทบจะฝืนกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ เธอทราบดีว่าใจของตัวเองคิดเช่นไร แท้จริงแล้วในจิตใจลึกๆของเธอส่วนหนึ่งรู้สึกดีใจด้วยซ้ำที่จะได้แต่งงานกับคริส แต่ว่าทำไมตอนนี้เธอถึงจะเลือกปล่อยคริสไปหาผู้หญิงคนนั้นซะเอง เธอเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกัน  แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็ตกลงกันว่าวันรุ่งขึ้นจะไปบอกพ่อแม่ของแต่ละฝ่ายให้ยกเลิกการแต่งงานระหว่างคริสกับเรเชล..

คืนนั้นเรเชลนอนไม่หลับ  เธอจึงออกมาเดินเล่นที่ทุ่งดอกไม้ ในสวนของเมือง  เธอพบคริส ยืนอยู่ท่ามกลางทุ่งดอกไม้เขายืนมองไปที่ดวงจันทร์ แววตาของเขาช่างอ่อนโยน  ช่างน่าอิจฉาผู้หญิงที่เขารักซะจริง  เรเชลอยากจะเดินเข้าไปหา
คริสแต่เธอไม่สามารถทำเช่นนั้นได้   ไม่รู้ว่าเพราะอะไรขาทั้งสองข้างจึงมีความรู้สึกเหมือนถูกโซ่ตรึงไว้  หัวใจก็เจ็บปวดร้าว  ทันใดนั้นน้ำใสๆก็หลั่งออกมาจากดวงตาของเธอด้วยความโศกเศร้า….
    
             เมื่อคริสและเรเชลเล่าความจริงทั้งหมดให้พ่อแม่ของแต่ละฝ่ายฟัง  ก็ถูกดุกันเป็นยกใหญ่  แม่ของคริสโกรธมากดึงดันจะให้คริสแต่งงานกับเรเชลแต่ไม่ว่ายังไงคริสก็ไม่ยอม  และบอกว่าจะไปขอหญิงที่เมืองข้างๆแต่งงานด้วย  ฝ่ายเรเชลก็ไม่มีปัญหาอะไร  พ่อแม่บอกจะหาลูกเขยให้ใหม่แต่เรเชลก็บอกเช่นกันว่าเธอยังไม่พร้อมที่จะมีใครเป็นคู่ชีวิต…หลังจากเจรจาเสร็จคริสก็มานั่งคุยกับเรเชลที่ทุ่งดอกไม้ เขานั่งเล่าเรื่องตั้งแต่วันแรกที่เราทั้งคู่เจอกันจนถึงวันนี้อาจป็นการพบกันครั้งสุดท้าย เขากล่าวลาเธอและขอให้เธอเจอคนที่ดีและเหมาะสมกับเธอมากกว่าเขา

3  เดือนต่อมา…….
  
คริสก็ได้แต่งงานกับหญิงเมืองข้างๆโดยจัดงานที่ท่าเรือซึ่งเป็นที่แรกที่เจ้าบ่าวเจ้าสาวพบกัน   ซึ่งในงานเลี้ยงมีของหวานจากร้านของคริสมากมาย   ตกแต่งประดับประดาสวยงาม  บรรยากาศดีมาก ส่วนเรเชลก็ได้เป็นเพื่อนเจ้าสาว และกล่าวแสดงความยินดีกับทั้งคู่ด้วยความฝืนใจ  เธอต้องเก็บความรู้สึกของเธอไว้ตลอดงานช่างทรมานเหลือเกิน…และแล้วความพยายามของเธอก็สำเร็จจนได้ในที่สุดงานนี้จึงจบลงด้วยดี  …

เรเชลลากิจการไปสร้างบ้านพักตากอากาศอยู่ที่เมืองๆหนึ่งซึ่งห่างไกลจากเมืองเก่ามาก  เป็นบ้านเล็กๆที่อยู่สบายๆคนเดียวเธอเลี้ยงหมาไว้ตัวหนึ่งด้วย  เช้านี้เธอตื่นมา  เดินไปที่ตู้จดหมาย  วันนี้มีจดหมายจากคริสมาว่า  เขากับหญิงคนนั้นไปฮันนีมูนกันที่เกาะที่เป็นศูนย์กลางของการค้า  มีและร้านค้ามากมาย  ทุ่งดอกไม้สวยงามมากอยากให้เรเชลไปเห็นที่นั่น เขาเขียนมาตรงท้ายจดหมายว่า  ว่าเขาตัดสินใจจะปักหลักอยู่ที่เกาะนี้กับภรรยาของเขา  จะขยายกิจการร้านขนมและสร้างครอบครัวของตนเอง  และขอให้เรเชลรักษาตัวด้วยยังบอกอีกว่าถ้ามีงานแต่งเมื่อไหร่อย่าลืมเชิญเขาไปด้วยนะ……..รัก จาก คริส         ……..มีรูปของคริสกับเจ้าสาวของเขาที่ทุ่งดอกไม้แนบมากับจดหมาย มันเป็นทุ่งดอกไม้ที่สวยจริงๆ แต่เรเชลอยากให้คนที่ยืนอยู่ข้างๆคริสเป็นเธอมากกว่า   น้ำตาใสๆของเธอหยดลงบนรูปภาพแผ่นนั้นและนึกเสียใจไม่หายที่เธอไม่ได้สารภาพความจริงในใจกับคริส…..จนวันสุดท้ายในชีวิตเธอ เธอก็ยังคงรักเขาไม่เปลี่ยนแปลง  และแน่นอนคริสไม่มีทางรู้ความในใจของเธอตลอดไป….

ถึง……….


>>>>>>>ฉันแอบชอบใครบางคนอยู่ แต่ฉันมิอาจบอกเขาได้
>>>>>>>เพราะเขาเองก็มีใครบางคนอยู่ในใจ
>>>>>>>ฉันไม่ต้องการจะได้เขามาครอบครองหรอกนะ
>>>>>>>ชีวิตของฉันทุกวันนี้ก็มีความสุข แม้ว่าจะเหงาไปบ้าง
>>>>>>>เพราะไม่มีเขาอยู่ข้าง ๆ
>>>>>>>แต่เขาก็อยู่ในหัวใจของฉันเสมอ
>>>>>>>
>>>>>>>สำหรับเขา
>>>>>>>ฉันเป็นเพียงแค่คนรู้จักคนหนึ่ง ไม่มีสิทธิ์อะไรมากนัก
>>>>>>>ด้วยเหตุผลที่ฉันบอกคุณไปแล้ว
>>>>>>>แน่นอน...ว่าฉันไม่สามารถบอกความในใจของฉันแก่เขาได้
>>>>>>>จริง ๆ แล้ว ฉันไม่สามารถจะพูดอะไรได้เลย
>>>>>>>แต่หากจะมีสักโอกาสหนึ่ง
>>>>>>>ที่ฉันสามารถจะบอกอะไรแก่คนที่ฉันรัก
>>>>>>>หากมีสักครั้งที่เขาจะได้รับฟัง
>>>>>>>นี่คือสิ่งที่ฉันอยากจะบอกกับเขา
>>>>>>>
>>>>>>>\"ฉันดีใจที่บนโลกนี้มีคุณ อยากให้คุณจำไว้เสมอว่า..
>>>>>>>ในโลกนี้ยังมีคนอีกคนหนึ่งที่ศรัทธาในตัวคุณ
>>>>>>>และคอยเป็นกำลังใจให้คุณเสมอ
>>>>>>>ไม่ว่าวันนี้ หรือวันพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร
>>>>>>>โลกนี้จะมีคน ๆ หนึ่งที่คอยอวยพรให้คุณโชคดีกับชีวิตในทุก ๆวัน\"
>>>>>>>เพราะฉันเป็นเพียงคนที่หลงรักคุณ
>>>>>>>และไม่ได้ต้องการสิ่งใดตอบแทน.....................
>>>>>>>
>>>>>>>ใครที่มีความรู้สึกเช่นนี้
>>>>>>>ขอให้รีบบอกคนที่คุณรักซะ

>>>>>>>บทความความรู้สึกในใจของคุณ
>>>>>>> ใจความของมันย่อมไม่มีวันเปลี่ยนแปลง
>>>>>>>ฉันขอให้ผู้ที่ได้อ่านเรื่องนี้
>>>>>>>ช่วยบอกต่อไปยังคนที่มีความหมายต่อคุณ จะเป็นกี่คนก็ได้
>>>>>>>เพราะฉันมิอาจบอกมันโดยตรงถึงคนที่ฉันรักได้
>>>>>>>หากเรื่องนี้ถูกคนอ่านเยอะแล้ว
>>>>>>>ใจความของมัน
>>>>>>>ก็อาจจะถึงเขาคนนั้นได้ง่ายขึ้น
>>>>>>>หรือสักวันหนึ่งฉันอาจจะได้รับการบอกกล่าวเรื่องนี้บ้าง จากใครสักคน..
>>>>>>>และสิ่งสุดท้ายที่ฉันอยากจะบอกแก่คุณที่ได้อ่านเรื่องนี้
>>>>>>> คืออย่าเสียใจในสิ่งที่คุณทำ แต่จงเสียใจในสิ่งที่คุณไม่ได้ทำ..

                                จาก……เรเชล

THE……………..END
= = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = = =
แล้วคุณล่ะมีความรู้สึกเหมือนเรเชลรึเปล่า