Fic Honkai impact 3rd : บทตำนานวีรสตรีจำเป็น

แสงแดดยามเช้าส่องสว่างเข้ามาผ่านช่องว่างระหว่างผ้าม่านที่ผิดอยู่ แสงนั้นตกกระทบบริเวณใบหน้าของหญิงสาวผมสีขาวดุจ หิมะ ไม่นานนักแสงนั้นก็ทำให้หญิงสาวตื่นจากการหลับไหล เผยให้เห็นดวงตาสองสี ดวงตาสีฟ้าครามดุจดั่งท้องทะเล และ ดวงตาสีอำพัน

หญิงสาวเลื่อนสายตามองไปยังหน้าต่างที่มีแสงแดดส่องเข้ามา ทำเอาเธอถอนหายใจออกมา เพราะเธอไม่ปิดมันให้ดีเอง

"เฮ้อ~ " สายตาของหญิงสาวเลื่อนมองไปยังนาฬิกา ก็เห็นว่ามันเป็นเวลา 7 โมงเช้ากว่า ทำเอาเธอต้องลุกขึ้นบิดขี้เกียดด้วยอาการง่วงนิดๆ

เธอหยิบคว้าไปยังเสื้อเครื่องแบบยูนิฟอร์มของโรงเรียน เสื้อสีดำจากตู้เสื้อผ้ามา เครื่องแบบมีสัญลักษณ์ดาว 2 ดวงที่ปกคอเสื้อและมีชื่อของเธอระบุ 'KIANA' เธอใช้เวลาไม่นานในการอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย

เธอรวบผมให้อยู่ในทรง Ponytail เธอสวมต่างหูสีดำสนิทรูปร่างเป็นดาบ ก่อนจะหยิบกระเป๋าสะพายคู่ใจพร้อมกับกำไลสีฟ้าครามสนิทรูปร่างดาบ

"เคียน่า มื้อเช้าเสร็จแล้วนะ!" 

เสียงของหญิงสาวอีกคนที่ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าดังขึ้นเรียกชื่อของเธอ พร้อมบอกว่ามื้อเช้าเสร็จแล้ว ทำให้เธอเลิกสนใจกับเครื่องแต่งกายของตัวเองทันที

"จะลงไปเดี๋ยวนี้แหละค่ะ มะม๊า"

เคียน่าตอบกลับอีกฝ่ายพร้อมลงไปหาอีกฝ่ายทันที เธอเดินลงจากบ้านชั้นสอง เมื่อเธอเดินลงไปก็พบกับ หญิงสาวผมแดงราวกับกุหลาบ ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนประกาย 'มุราตะ ฮิเมโกะ' 

เธอกำลังสวมชุดสบายๆ นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร พร้อมกับกำลังตักอาหารให้ลูกสาวของเธอ

"วันนี้ทำอะไรหรอค่ะ?" เคียน่ากล่าวถามผู้เป็นแม่

เธอนั่งลงข้างๆ ของอีกฝ่ายก่อนจะวางกระเป๋าไว้ที่เก้าอี้ด้านขวาที่ไม่มีคนนั่ง

"วันนี้ก็เป็น ซุปหัวหอมนะ แย่จังอยากกินข้าวจัง" เธอกล่าวตอบคำถามอีกฝ่ายพร้อมกับบ่นอุบอิบ ว่าอยากกินข้าว หนึ่งในอาหารหลักของอาณาจักรอื่น แต่เหมือนที่อาณาจักรนี้จะหาไม่ได้

"ก็ช่วยไม่ได้นี่น่า มะม๊า เป็นคนจาก อามาโนะ นี่น่าจะคิดถึงก็ไม่แปลกหรอก ง่ำ~" เคียน่าตักกินอาหาร อารมณ์ดีสุดๆ เพราะความอร่อยของรสชาติ "ว่าแต่ป๊าไปไหนหรอค่ะ?"

"รายนั้นเห็นบอกว่าไปธุระนะจ๊ะ แต่ไม่รู้ว่าเรื่องเร่งด่วนหรือเปล่า"

เคียน่าก็พยักหน้าใจก่อนจะรับประทานอาหารอย่างมีความสุข คุณแม่ฮิเมโกะก็ลุกขึ้นไปล้างเครื่องครัว

"ตั้งใจเรียนละ อยู่ปี 2 แล้ว" คุณแม่ก็กล่าวออกมาก่อนที่เคียน่าจะออกจากบ้าน ทำเอาเคียน่าถึงกับหน้ามุยทันที 

"ก็มันน่าเบื่อนิน่า ใครจะตั้งใจเรียนอะไรแบบนั้นได้" นี่นับเป็นข้อเสียเดียวของเคียน่า เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยจะสนใจเรื่องการเรียนเท่าไหร่

เคียน่าก็เดินออกจากบ้านไป แบบเซ็งๆ ผิดกับคุณแม่ที่ยิ้มอย่างเอ็นดู

.

.

.

"หาวว" เธอยกมือป้องปากแล้วหาวออกมาเบาๆ ในขณะที่กำลังเดินเบื่อไปยังสถาบัน เฟย่า

สถาบันอันหนึ่งของอาณาจักร เป็นสถานที่ที่คอยบ่มเพาะให้เด็กๆ ได้เรียนรู้ทั้งวิชาดาบและเวทย์มนต์ เธอใช้ต่อยอดในการทำงาน ไม่ว่าจะเป็น

- อัศวินในสังกัดของราชวงศ์ กองทัพ หรือ สังกัดของขุนนาง 

- จอมเวทย์แห่งหอคอยเวทย์มนต์ กองทัพ หรือสังกัดราชวงศ์ ขุนนางต่างๆ

- นักผจญในสังกัดของกิลด์ต่างๆ ที่จะเข้าไปท้าทายดันเจี้ยน

เรื่องแบบนั้นมันน่าเบื่อจะตาย สังคมจอมปลอมที่มีแต่ผู้มีอำนาจ ทั้งที่สอนอะไรสวยหรูสุดท้ายพอเอาเข้าจริง เด็กๆ ที่จบไปก็ไม่ต่างจากทาสฟันเฟืองของผู้มีอำนาจเท่านั้นแหละ

เคียน่าไม่เคยคิดว่าเมืองแห่ง ประเทศแห่งนี้ อาณาจักรแห่งนี้ เป็นสถานที่ที่ดีเลย เธอมองอาณาจักรด้วยความเป็นจริงและพยายามหลีกหนีเรื่องวุ่นวายให้มากที่สุด

เมื่อเดินมาได้ครู่หนึ่งเธอก็เดินมาถึงหน้าสถาบัน มันช่างยิ่งใหญ่สมกับเป็นสถาบันอันดับหนึ่งของราชอาณาจักร อย่างน้อยๆ ก็มีที่ให้นอนกลางวันละนะ

"กรี๊ดดด แกนั่นมันรุ่นพี่ไรเด็นนี่น่า"

"ใช่แก เท่ห์มากคร่าา"

เสียงของหญิงสาวปี 1 ที่กำลังแสดงความชื่นชอบในตัวของหญิงสาวคนนึง เธอคือหนึ่ง เธอเป็นหญิงสาวผมสีม่วงเข้ม หน้าตาสะสวย เป็นเอกลักษณ์

เธอคือหนึ่งใน 3 อัจฉริยะของสถาบัน นักเรียนห้อง Brunhilde ห้องเรียนสำหรับเด็กอัจฉริยะที่มีทั้งพวกลูกๆ ของขุนนาง 

'ไม่อยากเข้าไปยุ่งเลยจริงๆ' เคียน่าเลือกที่จะไม่เข้าไปยุ่งเพราะชีวิตเธอคงวุ่นวายแน่ๆ นึกแล้วก็อดเสียใจกับตัวเองไม่ได้ทำไมตอนสอบเข้าฉันไม่ทำคะแนนให้มันแย่กว่านี้กันนะ

เคียน่าเดินตามเส้นทางไปเรื่อยๆ จนถึงห้องเรียน เธอก็เข้าโหมดอากาศธาตุ เดินไปนั่งมุมห้องและทำตัวจืดจางสุดๆ ซึ่งทุกคนก็ไม่มีใครอยากมาคุยด้วยเท่าไหร่ 

เพราะในสายตาของทุกคนเคียน่าก็แทบจะไม่ได้มีอะไรพิเศษเลย คะแนนอยู่ในระดับพื้นฐาน ต่างจากอัจฉริยะทั้งสามคนของห้อง

เคียน่าเลื่อนสายตามองไปยัง เด็กสาวโลลิที่นั่งอยู่ด้านหน้าห้องขวามือ เธอกำลังนอนหลับฝันดีอยู่ นี่คือเรื่องปกติของเธอเพราะเห็นว่าเธอทำวิจัยอะไรซักอย่างอยู่ อันดับ 3 ของห้องเรียนและชั้นปี Bronya zaychik 

และแล้วอีกคนก็เดินเข้ามา หญิงสาวที่เป็นเหมือนไอดอลเมื่อเช้าที่หน้าทางเข้าสถาบัน อันดับที่ 2 ของห้องเรียนและชั้นปี Raiden Mei

"อรุณสวัสดิ์พี่เมย์" เด็กสาวที่นอนอยู่ โบรเนียก็ลุกขึ้นกล่าวทักทายไปยังสาวผมม่วงคนนั้น ซึ่งเธอก็มองไปยังโบรเนียครู่หนึ่งก่อนจะพยักหน้าตอบรับ

"อรุณสวัสดิ์เช่นกันค่ะคุณอันดับ 3 " คำทักทายของเมย์ก็ทำเอาบรรยากาศกดดันทันที นี่เป็นเรื่องปกติระหว่างทั้งสองคน

นิสัยเสียของคุณอันดับสองคือไม่ค่อยชอบสามัญชนเท่าไหร่ เธอมีแนวคิดเช่นเดียวกับพวกขุนนางหัวโบราณ นั่นคือสามัญชนไม่มีสิทธิ์ทัดเทียมกับขุนนาง

แต่เหมือนโบรเนียจะรู้อยู่แล้ว เลยตั้งใจที่จะแหย่เหมือนเอาน้ำมันสาดเข้ากลองไฟนั่นแหละ

'ห้องนี้มีแต่คนบ้าหรือไง' เคียน่าได้แต่บ่นในใจ ทำไมไม่ตั้งใจเรียนแล้วอยู่สงบๆ กันนะ

"ทั้งสองคนหยุดได้แล้ว" เสียงหนึ่งดังขึ้นจากหน้าห้องพร้อมกับหญิงสาวที่ดูเป็นผู้ใหญ่สุดๆ กล่าวขึ้น ทำให้ทุกสายตาจับจ้องไปยังเธอทันที

อันดับที่ 1 ของห้อง และเป็นเหมือนกำแพงที่สูงชันของเด็กๆ ปี 2 Fu Hua

ไม่นานทั้งห้องก็เงียบลงทันที ก่อนที่คุณอันดับหนึ่งจะเริ่มพูดอะไรที่ทำให้เคียน่าต้องสนใจ

"นี่คือวันแรกของการเรียนปี 2 เพราะงั้นตามกฏรูปแบบการเรียน เราจะจับมีการใช้ระบบบัดดี้"

"หา!!"

ทั้งห้องก็โวยวายทันที ไม่แปลกเพราะว่าถ้าทำแบบนี้ ก็จะเป็นการเอาคะแนนของทั้งคู่มารวมกันและหาร แบบนี้มันก็จะเท่ากับว่า หากใครได้บัดดี้เป็นพวกคนเก่งๆ ก็จะถูกเคี่ยวเข็ญให้ทำคะแนนนะสิ

เคียน่าถึงกับพูดไม่ออก ระบบบัดดี้นี่คือระบบที่ทางโรงเรียนเอามาแกทางพวกเด็กหมดอะไรตายอยากแบบเธอชัดๆ 

"เอาล่ะๆ รู้ว่าทุกคนกำลังตื่นตระหนก แต่ว่านี่คือเรื่องที่ ผอ. อนุมัติแล้ว เพราะงั้นทำใจซะเถอะ...มีใครมีคำถามไหม"

"ฉันมีคำถามค่ะ" 

เมื่อคุณอันดับ 1 พูดจบฉันก็ยกมือขึ้นถามทันที เพราะมันคือทางเดียวที่ฉันจะหาทางรอดได้

"เธอคือ...อะ...มุราตะ ฮิคาริ เชิญถามได้เลยค่ะ" ฟูกะทำท่าครุ่นคิดอยู่พักนึงก็จะนึกชื่ออีกฝ่ายออก 

ก็ดีใจอยู่หรอกนะที่จำชื่อกันได้ แต่ไม่เห็นต้องครุ่นคิดขนาดนี้เลยนิ

"คือทางสถาบันได้จับคู่ไว้ให้พวกเราแล้วหรือเปล่าค่ะ หรือพวกเราจับบัดดี้กันเอง" เคียน่าเลือกที่จะยิงคำถามที่ทุกคนสงสัย ซึ่งก็ทำเอาทุกคนจ้องมองไปยังฟูกะทันที

"เป็นคำถามที่ดีมากค่ะ แต่ว่าเราจะจับฉลากกัน เพราะงั้นฉันจะเริ่มก่อนนะ ของฉันได้หมายเลข 1 " 

ฟูกะกล่าวพร้อมกับหยิบหมายเลขจากกล่องฉลากที่มาจากไหนก็ไม่รู้ เหมือนเธอเตรียมมาแล้วตั้งแต่แรก

ทั้งห้องก็โวยวายทันทีว่าอย่าให้มีคนได้ หมายเลข 1 นะ เพราะเตรียมตัวโดนคุณฟูกะเคี่ยวเข็ญได้เลย

สุดท้ายนักเรียนก็พากันจับฉลากไล่กันตามลำดับคะแนน โดยมีส่วนสำคัญคือตอนนี้

ฟูกะ 1

เมย์ 2

โบรเนีย 1

ฯลฯ

ทำเอาคนทั้งห้องโล่งใจที่ไม่ต้องเป็นบัดดี้กับ ฟูกะ แต่โล่งใจได้ไม่นานก็ต้องเครียดกันอีกเพราะเมย์ยังไม่ได้บัดดี้ซักที

นี่ก็ผ่านมาประมาณ 7 คนแล้วทั้งที่ห้องเรียนมีแค่ 20 คนแต่ไม่มีใครเสียสละไปเป็นบัดดี้ของคุณไรเด็นซักทีละ

"เอาหละ แต่ไปคุณฮิคาริค่ะ" ฟูกะประกาศชื่อของเคียน่าออกพร้อมกับยิ้มออกมา ทำเอาเคียน่าจ้องมองมันด้วยความระแวง

"เอ่อ...ถ้าจับได้คนเก่งๆ ขอผ่านได้ไหมค่ะ ขอจับใหม่อีกรอบ" เคียน่ากล่าวพร้อมกับล้วงมือเข้าไปในกล่องจับฉลาก

'ใครก็ได้ที่คะแนนกลางๆ' เธอกล่าวกับตัวเองเช่นนั้นก่อนจะหยิบหมายเลขออกมา 'โอเคชัดเจน...ชีวิตสงบสุขของฉัน...จบสิ้นแล้ว'

หมายเลข 2

เธอรีบหันมองไปยังฟูกะที่ทำหน้าแปลกใจอยู่ และหันไปมองเมย์ ที่ทำหน้าเดือดดาล คงผิดหวังสินะที่ฉันอากาศธาตุคนนี้เป็นบัดดี้สินะ

"คุณฟูกะค่ะ...ฉันขอเปลี่ยนได้ไหม" เคียน่าพูดออกมาด้วยความหวังแต่ก็ถูกปฏิเสธทันที 

เธอไม่รู้เลยว่าคำพูดนั้นมันกระทบกับเมย์ เพราะเมย์ก็เดือดดาลขึ้นมาไม่ทราบสาเหตุ

เพราะคำกล่าวของเคียน่ามันดูแบบไม่อยากคู่กับเธอ ทำเอาเคียน่ารู้สึกเสียวสันหลังแปลกๆ

"ไม่ได้ค่ะ เพราะถ้าคุณเปลี่ยนได้ แล้วคนอื่นละค่ะ" 

มันจบแล้วชีวิตสงบสุขของฉัน เคียน่าได้แต่เดินคอตก นี่ฉันมันซวยบัดซบจริงๆ สินะ