คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : CH 15
หลังจากปรับความเข้าใจกันได้เรื่องคุณหมอ ทั้งฉันและเอมก็ไม่ค่อยทะเลาะกันอีกเลย หนำซ้ำยังหวานขึ้นเสียจนใครก็อิจฉา ฉันเองก็เอาอกเอาใจเอมเต็มที่ อยากจะไปไหน อยากได้อะไร ฉันจัดให้หมด วันนี้เราตกลงกันว่าจะออกมาดูหนังด้วยกันที่ห้างใกล้คอนโดกันสองคนโดยมีฉันเป็นเจ้ามือทั้งหมด…
แฟนคนเดียว ทำไมจะเลี้ยงไม่ได้… ถึงตัวจะกรอบแล้วก็เถอะ …..
“ช่วงนี้น้ำไม่เห็นพี่ฟานี่เลยอ่ะ พี่แทก็ไปๆมาๆ นานๆทีจะติดต่อมาที”ฉันพูดขึ้นมาอย่างอยากรู้เมื่อเราสองคนนั่งอยู่ในร้านอาหารร้านประจำเพื่อรอเวลาที่หนังจะฉาย
“พี่ฟานี่ไม่ค่อยสบายอ่ะ ช่วงนี้ก็ไปๆมาๆเหมือนกัน”
“อ้าว.. ถึงว่าสิพี่แทถึงได้เครียดนัก”ฉันพยักหน้าช้าๆ ขอให้หายไวๆแล้วกันนะ พลันสายตาคู่สวยของเอมก็จดจ้องไปยังข้างหลังฉัน จ้องมองไม่วางตา จ้องจนฉันชักอยากรู้ว่าเอมมองอะไรกันแน่ และเมื่อหันไปดูฉันก็พบว่าเป็นภาพของครอบครัวหนึ่งกำลังป้อนข้าวกันอย่างน่ารัก มีพ่อแม่ลูก ดูแล้วเป็นครอบครัวที่อบอุ่นน่าดู ฉันยิ้มเล็กน้อยก่อนจะหันกลับมาหาเอม
“อยากมีน้องเหรอคะ?”ฉันถามนิ่งๆ เอมชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะส่ายหน้า
“เปล่าซะหน่อย”
ฉันเอื้อมมือไปกุมมือของเอมเอาไว้พร้อมบีบเบาๆ แต่ฉันอยากมี…
“ถ้าน้ำบอกว่าน้ำอยากมี เอมจะว่าไง?”ฉันถามตรงประเด็น เอมทำหน้าตกใจเล็กน้อย ก่อนจะทำเสียงดุ
“เดี๋ยวเถอะน้ำ”
“น้ำพูดจริงๆนะ มันคงจะดีไม่น้อยเลยนะ ถ้าเรามีเจ้าตัวเล็กมาเป็นโซ่ทองคล้องใจของเราสองคน”ฉันบอกยิ้มๆ เอมนิ่งงัน มองตาฉันเหมือนอยากจะรู้ว่าฉันพูดจริงหรือเปล่า..
“เอมไม่อยากมีเหรอ?”
“เอมแค่…”
“ไม่เป็นไรนะ เรามีกันแค่สองคนก็พอแล้ว”ฉันยิ้มอย่างเข้าใจ ฉันไม่บังคับหรอก … ขอแค่ฉันมีเอมอยู่ข้างๆแบบนี้ ฉันก็ไม่ต้องการอะไรอีกต่อไปแล้ว… ส่วนเรื่องเจ้าตัวเล็ก ฉันก็แค่คิดว่าถ้าเรามีกันจริงๆ สิ่งที่อยู่ในใจฉันตอนนี้มันจะหายไป… เอมยิ้มเล็กน้อยในคำพูดของฉัน แต่สายตาที่เศร้าลงเล็กน้อยทำให้ฉันรู้สึกได้ว่าเอมกำลังมีอะไรในใจ… แต่ไม่บอกให้ฉันได้รู้…
“เอม…มีเรื่อง….” ยังไม่ทันที่ฉันจะได้พูดอะไรต่อ พนักงานก็นำอาหารมาเสิร์ฟตัดโอกาสฉันไป ฉันจึงได้แต่เก็บคำที่จะพูดเอาไว้ รอให้กลับถึงคอนโดก่อนก็แล้วกัน…
“เฮ้ย ! พี่น้ำ เป็นอะไรเนี่ยพี่ ทำไมกระดาษมันเต็มห้องแบบนี้ล่ะ”
ฉันถอนหายใจยาว ก่อนจะปากระดาษที่ฉันขยำเป็นก้อนที่เท่าไหร่ก็นับไม่ถ้วน ลงพื้นอีกครั้ง มาร์กเดินมานั่งพร้อมกับมองอย่างแปลกใจ ปกติบอสของเค้าไม่เคยเป็นแบบนี้นี่
“ไหนพี่ลองบอกผมมาซิว่าเป็นอะไร”
“เครียดเฉยๆ”ฉันตอบ
“เรื่องอะไร เรื่องงาน เรื่องส่วนตัว หรือเรื่องเมียจ๊ะ”มันถามเสียงกวน ฉันได้แต่เงยหน้ามองพร้อมชี้หน้า..
“ผมก็ไม่อยากให้พี่เครียดเฉยๆนี่”
“แล้วแกมีอะไร..”
“ผมเอางานที่พี่สั่งให้ผมทำมารายงานครับผม ตอนนี้มันกำลังจะเป็นรูปเป็นร่างแล้วครับ”
ฉันนิ่งงัน เออ ลืมไปเลยว่าให้ไอ้มาร์กมันไปทำหน้าที่บางอย่างแทน ฉันพยักหน้าก่อนจะหันไปหยิบอะไรบางอย่างออกมจากลิ้นชักข้างๆ จรดปากกาแล้วตวัดไปตวัดมาเล็กน้อย ก่อนจะยื่นให้ไอ้มาร์ก
“อ่ะ ค่างวดต่อไป ส่วนที่เหลือแกก็เอาไปกินเล่นแล้วกัน”ฉันบอก มาร์กยิ้มร่าแล้วรับไปจากมือฉันแทบจะทันที
“ขอบคุณครับบอส บอสผมใจดีที่สุดเลย…”มันชมฉันใหญ่ ก่อนจะเดินออกไปอย่างคนอารมณ์ดี เออ ก็ได้เงินไปตั้งเยอะ ไม่อารมณ์ดีก็ไม่รู้ว่าไงแล้ว.. ฉันส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วตั้งหน้าตั้งตาจะทำงานต่อ แต่ว่าเสียงโทรศัพท์ฉันดันรบกวนเสียก่อน…
“ฮัลโหล…อะไรนะ!!”
ฉันวิ่งหน้าตาตื่นเข้ามาในโรงพยาบาลทันทีที่มีทีมงานจากกองถ่ายแบบโทรมาหาฉันและบอกข่าวที่ทำให้ใจฉันชาทั้งใจ ฉันเหยียบมาจากบริษัทจนถึงโรงพยาบาลในความเร็วที่เกินลิมิตของกฎหมาย สิ้นเดือนนี้ใบสั่งคงเต็มหน้าห้อง กี่แยกกี่ไฟแดงก็ไม่รู้ !!
“เอมล่ะคะ ? เอมเป็นไงบ้าง”ฉันถามถึงเอมทันทีที่เจอกับทีมงาน และพวกเขาก็ตอบคำถามฉันแทบทันทีเหมือนกัน
“อยู่ในห้องฉุกเฉินค่ะ”
“มันเกิดขึ้นได้ยังไงคะ?”
“ก็วันนี้น้องเอมดูเหมือนจะไม่สบาย ทางทีมงานบอกให้พัก แต่ว่าน้องก็ไม่ยอม พอถ่ายไปได้ซักพักก็ล้มลงไปเลยค่ะ ทีมงานก็เลยพามาโรงพยาบาลแล้วก็โทรตามคุณน้ำนี่แหละค่ะ”
ฉันพยักหน้า เอาเถอะ ฉันเข้าใจ เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้นกันได้ ตอนนี้ก็อยู่ในมือหมอแล้ว คงไม่เป็นอะไรหรอก… ฉันพยายามคิดในแง่ดี แม้ในใจจะร้อนรุ่มดังไฟเผาแล้วก็ตาม ..
“ขอทางให้คุณหมอด้วยค่ะ”เสียงพยาบาลดังขึ้นเพื่อให้ทีมงานทั้งหมดรวมถึงฉันด้วยได้หลีกทาง เพราะเอมเป็นนางแบบที่มีชื่อเสียงและเป็นเบอร์หนึ่งของบริษัท การที่เข้าโรงพยาบาลแบบนี้ทั้งทีมงานและคนดูแลต่างยืนมุงกันอยู่เต็มห้องฉุกเฉินเต็มไปหมด
“คุณหมอ!!”
“คุณน้ำ!”
“คุณหมอต้องช่วยเอมนะคะ! เอมจะต้องไม่เป็นอะไรนะ!”ฉันเขย่ามือคุณหมออย่างแรงทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ คุณหมอพัดมองฉันนิ่ง ก่อนจะเอื้อมมืออีกข้างมากุมมือฉันเอาไว้…
“ค่ะ คุณเอมจะต้องไม่เป็นอะไร หมอสัญญา”คุณหมอบอกเสียงนุ่ม ก่อนจะเดินเข้าห้องฉุกเฉินไปทันที ฉันมองตามประตูที่ปิดลงอย่างลุ้นระทึก วินาทีที่ฉันอยากจะเข้าไปอยู่ข้างๆเอม แต่ฉันทำได้แค่นี้ ทำได้แค่รอ…
เวลาผ่านไปซักพักใหญ่แต่ก็ยังไม่มีท่าทีว่าคุณหมอจะออกมา ทีมงานต่างแยกย้ายไปเคลียร์เรื่องงานที่ค้างอยู่ให้เสร็จ มีทีมงานบางคนมาขอให้ฉันไม่ให้บอกคุณแทยอนถึงเรื่องนี้ เพราะกลัวจะโดนดุ ฉันรับปาก เพราะเรื่องนี้มันเป็นเหตุสุดวิสัย ไม่มีใครอยากให้มันเกิดขึ้นแน่นอน.. ฉันฟุบหน้าลงกับฝ่ามือทั้งสองข้างของตัวเองอย่างเหนื่อยล้า เรื่องนั้นเรื่องนี้วนเวียนเข้ามาไม่รู้จักจบจักสิ้น เรื่องนี้จบ เรื่องนั้นก็เข้ามา ทำไมกันนะ… ฉันคิดในใจ ก่อนจะค่อยๆเงยหน้าขึ้นเมื่อมีใครบางคนมาหยุดอยู่ตรงหน้าฉัน… ใครคนนั้นย่อตัวลงตรงหน้า พร้อมกับมองตาฉันนิ่ง
“คุณหมอ”
เธอยิ้มน้อยๆ พลางยกมือขึ้นเอื้อมมาปัดไรผมของฉันให้พ้นจากใบหน้า.. เธอดูอบอุ่นเสมอ
“คุณเอมไม่เป็นอะไรค่ะ เธอแค่พักผ่อนน้อย แล้วก็มีอาการเครียดสะสม ตอนนี้หมอให้ยาแล้ว เดี๋ยวเธอก็ดีขึ้นค่ะ”คุณหมอบอกพร้อมรอยยิ้ม ฉันค่อยๆยิ้มออกมาอย่างโล่งอก …
“คุณหมอช่วยน้ำอีกแล้ว…”
“มีอีกเรื่องที่หมออยากจะบอกคุณ…”
“ค่ะ..”
“คุณเอมท้องค่ะ”
เอมท้อง !!
“น้ำ!! น้ำ!! น้ำตื่นสิ น้ำ!!”
เพี๊ยะ !!!
ฉันสะดุ้งเฮือกเมื่อรู้สึกเจ็บที่แก้ม แรงจากอะไรบางอย่างทำให้ฉันตื่นจากฝัน…. ฝันที่มันเหมือนจริง !
“เป็นอะไร ฝันร้ายใช่มั้ย?”
“เอม…เอมจริงๆด้วย”ฉันพูดเสียงสั่นพร้อมยกมือขึ้นจับแก้มเอมเอาไว้ทั้งสองข้าง หมุนไปหมุนมาเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“อะไรของน้ำเนี่ย…มึนหัวจะแย่แล้ว”
“โอ๊ย!! น้ำตกใจหมดเลยอ่ะ ในฝันน้ำ..”
“อือ ในฝันทำไม..”
ฉันนิ่งงัน ไม่พูดดีกว่า ..
“ไม่มีอะไร สงสัยก่อนนอนกินเยอะไปหน่อย”ฉันแก้ตัวแล้วดึงเอมให้นอนลงเหมือนเดิม แอบถอนหายใจอย่างโล่งอก
… ที่แท้แค่ฝัน โธ่เอ๊ย…
“น้ำ”
“หืม?”
“ถ้าเกิดเรามีน้อง…น้ำจะรักเอมน้อยลงมั้ยคะ?”เอมถามฉันเสียงอ้อน พร้อมกับหันหน้ามามองฉันที่นอนอยู่ข้างๆ..
“จะรักน้อยลงได้ไงล่ะ ก็ต้องรักเพิ่มมากขึ้นกว่าเดิมสิ แม่ของลูกน้ำนะ.. จะให้รักน้อยลงได้ไง”ฉันบอกยิ้มๆ ยกมือขึ้นลูบผมเอมอย่างเอ็นดู…
“ก็ถ้าเอมมีน้อง เอมไม่สวยเหมือนเดิม ก็ต้องโทรมด้วย… น้ำจะยังรักเอมอยู่เหรอ?”เด็กหญิงเอมยังคงอ้อนฉันอย่างต่อเนื่อง ทั้งหน้าตา ทั้งน้ำเสียง.. โอ๊ย..ละลายค่ะ ฉันยิ้มเล็กน้อย พลิกตัวหันไปหาเอม ทำให้หน้าของเราทั้งสองคนชิดกันพอดี ..
“จะสวยไม่สวยไม่เห็นจะเกี่ยวเลย แค่เอมยังเป็นเอมคนเดิม เป็นคนที่น้ำรัก ต่อให้เอมจะโทรม จะไม่สวยแค่ไหน น้ำก็รัก ยังไงก็รัก รู้มั้ยเด็กน้อย”ฉันกระซิบเบาๆ พร้อมใช้ปลายจมูกเกลี่ยกับปลายจมูกของเอมเบาๆ
“ก็เอมกลัวนี่”
ฉันพยักหน้าอย่างเข้าใจ ค่อยๆวาดมือโอบกอดเอมเอาไว้ จูบเบาๆที่หน้าผากนุ่ม ค้างเอาไว้แบบนั้นอยู่นานก่อนจะขยับหน้าผากของฉันแนบกับหน้าผากของเอมเอาไว้ … มือของฉันที่วางอยู่บนตัวเอมก็ลูบไปมาเบาๆ
“อย่ากลัวไปเลยคนดี น้ำรักเอมยังไงน้ำก็จะรักเอมแบบนั้นคนดี หลับตาลงนะ น้ำจะกอดเอมเอาไว้แบบนี้ทั้งคืนเลยค่ะ”ฉันกระซิบเบาๆ เอมยิ้มเล็กน้อย ก่อนจะค่อยๆหลับตาลงตามที่ฉันบอก ฉันค่อยๆมองคนในอ้อมกอดที่หลับตานิ่งด้วยสายตาเหมือนคิดอะไรบางอย่างอยู่ในใจ…
“พี่แท!”
ร่างเล็กที่นั่งอยู่ในห้องสะดุ้งเล็กน้อย พร้อมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างแปลกใจ ลมอะไรเอารุ่นน้องเธอมาหาถึงที่บริษัท แถมยังทำน้ำเสียงแบบนั้นอีกด้วย
“มีอะไร?”แทยอนถามเสียงเรียบ …
“หายไปไหนมา?”ฉันถามแล้วนั่งลง… มองร่างเล็กไม่วางตา
“ฟานี่ไม่ค่อยสบายอ่ะ พี่เลยต้องไปๆมาๆระหว่างบริษัท”พี่แทตอบนิ่งๆ แต่แววตาของพี่เค้าเป็นประกายอย่างบอกไม่ถูก
“พี่ดู…แปลกๆนะ”
“อือ ก็คงงั้นมั้ง”
“นี่ใบอะไรเหรอ?”ฉันถามพร้อมกับหยิบอะไรบางอย่างที่วางอยู่ใกล้ๆขึ้นมาดู พี่แทถึงกับหน้าซีด แต่ก็ไม่ว่าอะไรที่เห็นฉันหยิบขึ้นมาดู…
“ฟิล์มอะไรเล็กจัง”ฉันหรี่ตามอง… เมื่อหยิบฟิล์มแผ่นเล็กๆจากซองสีน้ำตาลขึ้นมาดู… พี่แทยังคงเงียบ..
“อือ… เหมือนฟิล์ม X- rays เลยอ่ะ…แต่มันไม่น่าใช่กระดูกหรืออะไรนี่?”ฉันยังคงสงสัย นัยน์ตายังคงจ้องมองใบในมืออย่างไม่วางตา…
“นี่มัน…”ฉันถึงกับอ้าปากค้างเมื่อสมองของฉันประมวลผลได้ว่าไอ้สิ่งที่อยู่ในฟิล์มมันคือ…
“ใช่…รูปของเด็กในท้องฟานี่”
“อะไรนะ?....นี่พี่กำลังจะมีลูกเหรอ?!!”ฉันถามออกไปด้วยความดีใจ พี่แทยิ้มกว้างพร้อมพยักหน้ารัวๆ ฉันเองก็ยิ้มกว้างไม่ต่างจากพี่เค้า เหมือนว่าตัวเองมีซะเอง !
“สุดยอดเลยพี่แท !! ดีใจด้วยนะ…”
“ขอบใจนะ”
“ดีจังเลยอ่ะ น้ำก็อยากมีโมเม้นแบบนี้บ้าง”ฉันพูดลอยๆ ไม่ได้จริงจังเท่าไหร่นัก แต่พี่แทกลับพูดประโยคที่ทำให้ฉันถึงกับชะงักไปได้ในทันที
“ถ้าแกอยากมี พี่จะช่วย”
“พี่แท…”
“แต่ว่า…”
“อะไรเหรอพี่?”ฉันถามเมื่อเห็นพี่แททำหน้าเหมือนหนักใจอะไรบางอย่าง
“กว่าพี่จะตัดสินใจก็นานพอสมควรเลย ปรึกษากันอยู่นาน แต่ก็ตกลงกันว่าจะลองดู แล้วผลที่ได้มันก็คุ้มค่าที่ตัดสินใจ”
“พี่บอกมาเถอะ ถ้าเป็นเรื่องเงิน น้ำไม่ซีเรียส”
“มันใช่เรื่องเงิน แต่มันเป็นเรื่องของชีวิตคน แกจะให้เอมเสี่ยงดูมั้ยล่ะ เดิมพันกับชีวิตๆนึงเลยนะ”
“เดิมพัน?”
“ใช่ มันเป็นการใช้ยาชนิดนึงที่มีความรุนแรง ถ้าร่างกายของคนที่ใช้ไม่รับกับยา ผลที่ตามมามันก็ร้ายแรงพอสมควร แต่ของพี่โชคดีที่ว่ายาที่ใช้มันใช้ได้กับร่างกายของฟานี่พอดี เจ้าตัวเล็กก็คงอยากจะมาเกิดด้วย มันก็เลยราบรื่น พี่ไม่อยากให้แกเสี่ยงโดยไม่จำเป็น…”
ฉันถึงกับนิ่งในสิ่งที่พี่แทบอกให้ฟัง สายตาจ้องมองใบฟิล์มในมืออย่างคนที่ลังเลใจ… ฉันอยากจะเสี่ยงใช้วิธีพี่แทดู… แต่ถ้าฉันจะต้องให้เอมเสี่ยงชีวิตแบบนั้น.. ฉันก็ทำไม่ได้อีกเช่นกัน… ฉันไม่มีทางให้เอมเป็นอะไรเด็ดขาด ถ้าจะเป็น ฉันขอเป็นแทนยังจะดีเสียกว่า…
“น้ำจะทำยังไงดีคะคุณหมอ น้ำไม่แน่ใจเลย น้ำอยากมีลูกกับเอม แต่มันก็ไม่มีวิธีไหนที่น้ำมั่นใจได้เลย…”ฉันพูดออกไปอย่างอัดอั้น หลังจากไปหาพี่แทมา ฉันก็ตรงเข้ามาหาคุณหมอทันที ฉันอยากระบาย ฉันอยากได้คำปรึกษาที่ทำให้ฉันสบายใจ และฉันก็คิดว่าคุณหมอต้องช่วยฉันได้… ไม่มาก..ก็น้อย
“วิธีที่คุณน้ำบอก มันก็เป็นอีกวิธีที่ทางการแพทย์กำลังศึกษากันอยู่ อยู่ในขั้นทดลอง ความเสี่ยงมันก็สูงเป็นธรรมดาค่ะ แต่ก็ใช่ว่าจะไม่ได้ผลเลยซะทีเดียวนะ”
“แต่น้ำไม่อยากให้เอมเสี่ยงนี่คะ เอมคือทั้งหมดของน้ำ ถ้าเอมเป็นอะไรขึ้นมาแล้วน้ำจะอยู่ยังไงล่ะคะ?”
“หมอทราบดีค่ะ ความจริงหมอปรึกษากับเพื่อนหมอที่อยู่อเมริกาแล้วเหมือนกัน คำตอบที่ได้รับก็เป็นที่พอใจอยู่นะคะ ถ้าคุณน้ำไม่สบายใจหนักขนาดนี้ งั้นหมอมีอะไรให้ดูค่ะ”คุณหมอบอกนิ่งๆ แล้วหันไปหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากตู้ที่ล็อคเอาไว้อย่างดี ขวดยาเล็กๆที่วางอยู่ในกล่องที่ปิดผนึกอย่างดีถูกวางลงตรงหน้า พร้อมกับคุณหมอที่เงยหน้ามองฉันนิ่ง
“มันเป็นยาที่ทางการแพทย์ของอเมริกาได้คิดค้นขึ้นมา มันเป็นยาตัวทดลอง อาจจะได้ผลหรือไม่ได้ผลก็ได้ แต่ความเสี่ยงของคนที่ใช้จะน้อยกว่าวิธีที่เพื่อนคุณน้ำใช้แน่นอนค่ะ”
“แล้ว…”
“หมอขอให้เพื่อนที่นู่นส่งมาให้ โดยอ้างว่าจะนำมาใช้ศึกษาในการทำวิจัย… ความจริงหมอจะรอให้แน่ใจกว่านี้ว่าคุณน้ำอยากมีน้องจริงๆ แต่ถึงตอนนี้หมอว่าหมอให้คุณน้ำเลยดีกว่า”
“คุณหมอ!”
“จะสำเร็จหรือไม่สำเร็จเนี่ย หมอไม่สามารถรับปากได้นะคะ แต่คิดว่าวิธีนี้ก็น่าจะเป็นหนึ่งวิธีที่จะช่วยให้คุณน้ำมีความหวังขึ้น”
“ทำไมคุณหมอดีกับน้ำมากขนาดนี้ล่ะคะ?”ฉันถามตรงๆ คุณหมอช่วยฉันทุกอย่าง แม้แต่เรื่องนี้…
“ก็เราเป็นเพื่อนกันนี่คะ..”คุณหมอที่นิ่งอยู่นานตอบฉันเบาๆ ฉันยิ้มกว้าง พยักหน้าเล็กน้อย เอื้อมมือไปจับมือคุณหมอเอาไว้ทั้งสองข้างพร้อมบีบเบาๆ ถ้าฉันยังไม่มีใคร ฉันก็คงจะจีบคุณหมอไปแล้วแน่ๆ.. ฉันคิดในใจ ก่อนจะรู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ฉันรู้สึกคุ้นตา !
“สร้อยเส้นนั้น…”ฉันพึมพำเบาๆ พร้อมกับมองสร้อยที่อยู่บนคอของคุณหมอไม่วางตา คุณหมอก้มลงมองเล็กน้อยก่อนจะเอามือจับเอาไว้
“เพื่อนหมอให้มาค่ะ คุณน้ำเคยเห็นเหรอคะ”
ฉันนั่งนิ่ง… เคยสิ…
“คิดว่าเคยนะคะ…”ฉันตอบสั้นๆ
“ก็คงมีขายตามร้านทั่วไปนั่นแหละค่ะเดี๋ยวหมอต้องไปขึ้นเวรแล้ว หมอขอตัวก่อนนะคะ”คุณหมอตัดบททันที ก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป โดยมีฉันมองตามคุณหมอไปจนพ้นประตู ภาพความทรงจำบางอย่างที่หลงลืมไปผ่านเข้ามาในหัว… แต่มันไม่ชัดเจน..
“ช่างเถอะ คงจะแค่เหมือนกันแหละ”ฉันบอกตัวเองเบาๆแล้วหันไปหยิบกล่องยาที่คุณหมอทิ้งเอาไว้ให้แล้วเดินออกไปเงียบๆ…
SPOIL
"ทำไมท้องเอมไม่โตซักทีเจ้าน้ำ นี่ท้องจริงๆหรือเปล่า หืม?"
..................................................
"แม่ !! ทำไมมันเหม็นแบบนี้อ่ะ ! เอาออกไปเลย!!"
"อะไรพี่น้ำ ! ทำเหมือนคนแพ้ท้องไปได้ ข้าวต้มออกจะหอม !"
ตอนที่แล้ว NC จำเป็นต้องปาดขาวคะไม่รู้ว่าจะโดนอะไรมั้ย แต่เห็นมีคนบอกให้แก้ ก็แก้ให้แล้วนะคะ ตามใจคนอ่าน
ไรท์ชักสงสารหมอพัดแล้วอ่ะ ทำไงดี 555+ แซวเล่นนน
เอาเป็นว่าลุ้นกันต่อนะคะ ว่ามีวิธีที่จะมีเอมน้อยแล้วเนี่ย น้ำจะกล้าใช้กับเอมหรือเปล่า ลุ้นกันต่อนะ รักทุกคนค่าาา
ความคิดเห็น