เมื่อหัวใจฉันอยากจะพูด

เนื้อเรื่อง

จะเป็นอย่างไร ถ้าหนังสือเล่มหนึ่ง จะมีแค่ปกหน้าปกหลัง

เขียนชื่อหนังสือไว้ว่า "ฉันอยู่ได้...ไม่ต้องมีเธอ"

แต่เมื่อจะหยิบขึ้นอ่าน เนื้อในกลับไม่มีสักแผ่น

ก็คงเหมือนที่ฉันกำลังเป็นอยู่ได้

แต่ไม่มีใครรู้ว่า อ ยู่ อ ย่ า ง ไ ร ?

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

เธอกับฉัน...เราช่วยกันก่อปราสาททรายสวยขึ้นมา ฉันรู้...เราเหนื่อยนะ

มือไม้และใบหน้าเปราะเปื้อนด้วยเม็ดทรายเต็มไปหมดเลย

แต่พอน้ำทะเลซัดมา ปราสาทของเราก็ทรุดลง ฉันรู้สึกเสียดายมากๆ เลย

และก็แปลกใจที่เห็นเธอนั่งหัวเราะกับภาพที่เห็น ฉันยังจำมันได้

แต่ไม่นึกเลย "มันจะเหมือนกับความรักของเรา"

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

นึกถึงเธอ นึกถึงคืนวันแห่งความรักของเรา

แล้วก็ได้แต่ถามตัวเอง โดยที่ไม่กล้าถามเธอว่า

"มาทำให้ฉันรักทำไม"

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

หากเธอคิดว่า "รัก" เป็นเพียงคำพูดง่ายๆ สั้นๆ

ก็อย่าได้นึกพูดออกมาให้ใครได้ยินเลย เพราะบางที....

เธออาจจะเป็นคนที่จุดไฟเผาใจใครโดยไม่รู้ตัว

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

อย่าให้ช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต หมดเปลืองไปกับการเอาชนะ

และทิฐิที่ไร้ค่า.... ชัยชนะจะมีประโยชน์อะไร

เมื่อผู้ชนะต้องอยู่กับน้ำตาและหัวใจ...ที่ไร้รัก

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

วันเก่าๆ ของเรา...ฉันแค่นึกถึงมันเท่านั้น

อย่าห่วงเลยที่รัก...ฉันอยู่คนเดียวได้

เพราะฉันเข้าใจแล้วว่า ฉันต้องอยู่กับหัวใจว่างเปล่า

และความรู้สึกเปล่าไร้ ... กับหนึ่งร่างกาย

ที่สุดแสนจะเดียวดาย...

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ฉันยังยิ้มและมีลมหายใจ...ฉันทำได้ ถึงแม้ไม่มีเธอ

ถึงแม้มันจะเป็นการฝืนใจจะทำก็เถอะ

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ตั้งแต่เธอจากไป ฉันไม่เคยร้องไห้เลยนะ เชื่อไหม ?

เพราะฉันตกตะลึง..กับการจากไปของเธอ

จนลืมที่จะต้อง "หลั่งน้ำตา"

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

เขาว่ากันว่า ดวงตาเป็นประตูสู่หัวใจ

ใครมองตาใคร ก็สามารถจะเข้าใจความรู้สึกกันได้

แต่คงไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกของฉันหรอก

เพราะหัวใจของฉันมันว่างเปล่า ....... ดวงตาของฉันก็เช่นกัน

-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-

ฉันไม่ได้อ่อนแอ...ฉันเพียงแค่ ไม่อยากเจอหน้าใคร





ทุกตัวอักษร คือ ความรู้สึกของฉัน "อย่างแท้จริง"

I myself had been writing

Lonely I am