ความรักไม่ได้มีสีเดียว

เนื้อเรื่อง

++ความรัก...ไม่ได้มีสีเดียว++


เมื่อใครสักคนบอกว่า

ความรักทําให้โลกเป็นสีชมพู

นั่นคือใครคนนั้นกําลังมองความรักจากหน้าต่างแค่บานเดียวเท่านั้น

ความรักไม่ได้มีสีเดียว

และความรักก็ไม่ได้ทําให้โลกเป็นสีชมพูอยู่ตลอดเวลา

รักมีหวาน และมีขม

มีสีสดใส และมีสีที่เศร้าหม่น

บางครั้งรักมีสีฟ้า แต่บางครั้งรักก็มีสีเทา

บางครั้งรักทําให้คนเราเหงา

แต่บางครั้งรักก็ทําให้คนเราอบอุ่นแม้จะหายใจอยู่ในฤดูหนาว

จึงอย่าคาดหวังว่ารักจะเป็นอย่างที่เราต้องการให้เป็นตลอดไป

เพราะรักไช่วัตถุที่หยิบไปตั้งวางตรงไหน ก็อยู่ตรงนั้นตลอด

คนที่เรารัก....ก็เช่นกัน

เขาไม่ใช่วัตถุ ที่เราจะประกาศตัวว่าเป็นเจ้าของ

แล้วเธอจะเข้าใจว่า รักนั้น.....มีหลากหลายสีสันล

ซึ่งพอเธอเข้าใจและยอมรับได้อย่างนี้แล้ว

เมื่อถึงคราวที่รักทําให้เธอเศร้า

เธอก็จะกล้าที่จะอดทนก้าวผ่านความเศร้านั้นไป

เพราะเธอสามารถรู้ได้ด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องรอให้ใครมาบอก

ว่ายังมีความอบอุ่นรออยู่

เมื่อสีเทาจืดจาง สีชมพูก็ยังมีให้เห็น

หรือเมื่อเธอกําลังอบอุ่นอยู่กับความรักและโลกของเธอเต็มไปด้วยสีชมพู

เธอก็จะได้ไม่ประมาทว่าทุกสิ่งทุกอย่างมันอาจจะไม่ได้ลงตัว

อย่างนี้ตลอดไป

ความรัก..........มีทั้งรอยยิ้มและน้ามตา

และทุกคนที่มีความรัก ก็มีหน้าที่เหมือนๆกัน

คือยอมรับให้ได้ ไม่ว่ารักจะทําให้เราร้องไห้หรือหัวเราะ

คนที่รักเป็น

ไม่ใช่คนที่ตั้งหน้าตั้งตารัก และขยันที่จะออกแบบความรักให้

เป็นอย่างโน้นอย่างนี้

ไม่ใช่คนที่วาดรูปหัวใจ แล้วระบายแค่สีชมพูลงไป

แต่คนที่รักเป็น

คือคนที่ระบายสีสีนหลากหลายภายในหัวใจหนึ่งดวง





ความรักของผู้ชายอาจจะเริ่มที่ สีชมพูที่สดใส

แต่ความรักของผู้หญิงเริ่มที่ สีขาวอันบริสุทธิ์

ผู้ชาย และ ผู้หญิงมีความรักที่เริ่มต้นจากคนละสีกัน

แต่ความรักของทั้ง 2 ก็อาจจะจบด้วย สีเทาที่มืดหม่น เหมือนกันก็ได้

ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือ ฉัน กับ เขา


+++กลอนซึ้งโดนจรัย+++

แสงจันทร์ยามฟ้าครึ้มฝน
มืดดับลับตาจนเริ่มใจหาย
หากจันทร์ลับจากฟ้าไปเมื่อใด
เหมือนใจฉันยิ่งห่วงใยคิดถึงเธอ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

คลื่นทะเลถาโถมเข้าหาฝั่ง
เหมือนใจฉันที่ยังคอยโหยหา
หวังซักวันจะได้เห็นเธอกลับมา
แรงคิดถึงส่งไปหาทุกๆ วัน

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฟากฟ้าไกลฝั่งทะเลฝัน
มีเพียงแสงแห่งจันทร์ส่องสะท้อน
และมีใครหนึ่งคนกำลังนอน
ฝันเห็นเธอเป็นบทกลอนพรรณนา

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ทุกถ้อยคำแค่เพียงคำที่ลมผ่าน
ไม่หอมหวลเหมือนวันวานเคยบอกไว้
คำว่ารักคงถูกพรากจากไปไกล
เมื่อเวลาเปลี่ยนไปใจโลเล

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

แม้เพียงนาทีผ่านก็โหยหา
หนึ่งชั่วโมงเหมือนว่าจะตายได้
ถึงหนึ่งวันก็ไหวหวั่นแทบสิ้นใจ
หากหนึ่งปีจะเป็นไงเธอคิดดู

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

มาร้องไห้วันนี้ไม่มีผล
เธอทำร้ายใครหนึ่งคนอย่างโหดร้าย
มาวันนี้เธอจะย้อนมันกลับไป
ฉันคงไม่อาจตายได้อีกที

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ฝากรักกับสายน้ำฉ่ำเย็น
น้ำใสๆ สาดกระเซ็นเป็นสาย
ฝากรักกับสายน้ำพาไป
ให้ชุ่มเย็นถึงกายถึงใจเธอ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

หันมามองกันหน่อยเป็นไร
มองให้ลึกถึงใจใครคนนี้
มองเห็นไหมความจริงใจและหวังดี
ความคิดถึงที่มี....อยู่ในใจ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++



++ผู้ชายเริ่มต้นรักด้วยคะแนนเต็ม ขณะที่ผู้หญิงเริ่มต้นจากศูนย์++

ผู้ชายเริ่มต้นรักด้วยคะแนนเต็ม ขณะที่ผู้หญิงเริ่มต้นจากศูนย์!
เมื่อผู้ชายเริ่มรักผู้หญิงของตัวเอง . .
ทุกอย่างที่เป็นเธอ จะดูสวยงามและเพียบพร้อม
ไม่มีอะไรที่เขาไม่ชอบ ไม่พอใจ
วันเวลาผ่านไป. . .
เมื่อความเคยชินเข้ามาแทนที่ สิ่งที่เห็นอยู่ทุกวัน
อาจกลายเป็นสิ่งที่น่ารำคาญ
เธอไม่สวยงาม และน่าทะนุถนอมเหมือนแต่ก่อน
ทำไมเวลาจับต้องเธอแล้ว รู้สึกไม่เหมือนเดิม
ทำไมนิสัยไม่ดีของเธอ ถึงได้ผุดขึ้นมามากมายแบบนี้
เขารับเธอไม่ได้อีกต่อไป และทนไม่ได้กับการเปลี่ยนแปลงของเธอ

ในขณะที่ความรักของผู้หญิงเริ่มต้นจากศูนย์
เขายังมีสิ่งที่เธอคิดว่าเธอไม่ชอบทุกอย่างของเขา
แต่เมื่อเธอตัดสินใจลองคบหาเพื่อที่จะศึกษาสิ่งที่ดีในตัวเขา

วันเวลาผ่านไป . .
ทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดบนโลกนี้
คะแนนที่มากมายมันเพิ่มขึ้นมาได้อย่างไร
ถึงขั้นนี้ . . .ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นเขา
ช่างดูดีและน่าหลงใหล
จนรู้สึกว่า . . .เขาแทบจะกลายเป็นสิ่งเดียวในชีวิต
ที่ทำให้เธอมีชีวิตอยู่ได้ เธอพร้อมที่จะสละทุกอย่างที่มีอยู่
เพื่อที่จะให้เขาและเธออยู่ด้วยกันตลอดไป

วันนี้...ความรักของเธอเกินร้อย
ในทางกลับกัน ความรักของเขากลับลดลงจนเหลือศูนย์
ความรู้สึกที่ค้างคาอยู่ในใจของคนทั้งคู่
เหมือนกันคือ คำถามที่ว่า "ทำไม . . .อีกฝ่ายถึงเปลี่ยนไป"?

หากตัวแปรของความสัมพันธ์ ระหว่างคนสองคน อยู่ที่ความเปลี่ยนแปลงแล้ว
คงเร็วเกินไปที่จะโทษฝ่ายใดฝ่ายหนึ่ง เพียงคนเดียว
เราต้องยอมรับอย่างตรงไปตรงมาว่า “คนเรานั้น เปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลา”
และนี่คือ สัจธรรมที่แท้จริงบนโลกใบนี้เสียด้วย
คุณว่าจริงไหม....





++ความรักกับการรอคอย++

ความรักกับการรอคอย
เรื่องนี้พ็ก็ได้ไปอ่านในหนังสือเล่มหนึ่งมา ผมว่ามันสนุกดีก็เลยมาเล่าให้เพื่อนๆๆ




ทหารหนุ่มแอบหลงรักเจ้าหญิงเลอโฉม
เขาตระหนักถึงความสูงส่งของเธอ
เฉกเช่นเดียวกับที่ตระหนักถึงความต่ำต้อยตน
แต่เขายังรวบรวมความกล้า เดินเสี่ยงตายเข้าไปบอกเธอว่า
“รัก”
และจะอยู่บนโลกต่อไปโดยไม่มีเธอไม่ได้
เจ้าหญิงผู้เป็นดวงใจตอบเขาว่า
”ถ้าสามารถรอคอยอยู่ใต้ระเบียงห้องเธอได้ติดต่อกัน
100 วัน 100 คืน เธอจะเป็นของเขาตลอดไป”

ณ ใต้ระเบียง ทหารหนุ่มเฝ้ารอคอยอยู่ตรงนั้น
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยไม่ยอมขยับเขยื้อนกายไปไหน
เขารอคอยในสายลมบาดผิว
รอคอยในสายฝนกระหน่ำ
รอคอยในความหนาวเหน็บของหิมะ
วันแล้ววันเล่า คืนแล้วคืนเล่า
โดยมีเจ้าหญิงของเขาเฝ้าดูอยู่ตลอดเวลา
เธอเห็นหยาดน้ำตาของเขาพรูพรายเป็นสาย
จนกระทั่งในคืนที่ 99
ทหารหนุ่ม หยุดร้องไห้
หยุดรอคอย
หยุดทุกอย่างไว้
แล้วหันหลังเดินจากไป
เรื่องนี้ไม่มีตอนจบ แต่มีบางคำถาม บางคำตอบในใจ
ความรักของเธอกับเขาอาจจะเหมือน “นาฬิกาทราย “
เมื่อฝ่ายหนึ่งเริ่มหมดรักไปในใจอีกฝ่ายหนึ่งกลับรักขึ้นมาใหม่เต็มเปี่ยม

แต่บางทีทหารหนุ่มอาจตั้งใจแค่แสดงให้เห็นว่าเขารักเธอจริงแท้แค่ไหน

แค่พิสูจน์ให้เห็น แต่ไม่ต้องการ ครอบครองไว้
หรือบางทีเขาอาจเสียใจ
ต้องตัดใจจากไปเพราะรักเขาถูกทำร้ายย่ำยี
หรือบางทีเป็นเจ้าหญิงเองที่เสียใจ
เพราะไม่เคยมีใครรักเธอได้อีกถึงเพียงนี้...

ความรัก เป็นสิ่งที่ออกแบบไม่ได้
ความรัก เป็นเรื่องที่บังคับใจกันไม่ได้
ความรัก ที่บริสุทธิ์ คือ การให้...
ให้โดยที่ไม่หวังว่าจะได้อะไรตอบแทน

.........แต่ในความเป็นจริงแล้ว
ผู้ที่ให้มักจะหวังอยู่ลึกๆ
ที่จะได้ความรักเป็นสิ่งตอบแทน..เสมอ
และเมื่อเค้าได้ ความรัก กลับมาแล้ว
มีเพียงน้อยคนนักที่จะสามารถให้ในลักษณะนี้ได้ตลอดไป

ความอดทนอยู่คู่กับความรักไม่ได้
แต่ความเข้าใจต่างหากที่ควรเคียงคู่กันไป
ถูกต้องที่ “เวลา” เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ทุกอย่าง
โดยเฉพาะความรัก

การประคองให้รักกันได้ตลอดไป
เป็นสิ่งที่ยากกว่าการจะทำอย่างใรให้รักกัน

เจ้าหญิงไม่ผิด และ ทหารผู้นี้ก็ไม่ผิด
เพียงแต่เวลาของ ความรัก ของสองคนนี้...
ไม่เท่ากันเท่านั้นเอง


เราจะรู้ค่าของสิ่งของสิ่งหนึ่ง เมื่อเราได้รู้ว่า
เรา...
“ได้เสียมันไปแล้ว”



ยิ่งนานยิ่งรัก เกิดขึ้นได้พอ ๆ กับ ยิ่งนานยิ่งไม่รัก
> >การดูแลความสัมพันธ์ เหมือนการกำทราย
> >กำแน่นไป ทรายก็ร่วงออกจากมือหมด
> >กำเบาไปทรายก็ไม่อยู่ในมืออยู่ดี
> >
> >เวลาผ่านไป ใช้ชีวิตอย่างธรรมชาติให้มากขึ้น เมื่อไหร่รู้สึกเหนื่อย
> >ดีใจเถอะที่เหนื่อยเป็น จะได้รู้สึกว่าควรพักซะที เหมือนคนที่ป่วยเป็น
> >แสดงว่าเราใช้ร่างกายมากเกินไปแล้ว ถ้าไม่ป่วยซะบ้างเลย
> >เราจะไม่รู้ว่าควรถนอมร่างกายได้หรือยัง
> >
> >การรักคนอื่นก็คือ การรักตัวเองอีกแบบหนึ่ง
> >อยู่คนเดียวเรายังไม่รู้ด้วยซ้ำว่ารักตัวเองรึเปล่า พอเริ่มรักใครซักคน
> >สิ่งที่ไม่เคยทำก็ทำ ไม่เคยหวานขนาดนี้ก็หวาน
> >ทำทุกอย่างที่จะรักษาคนที่เรารัก ให้อยู่กับเรานาน ๆ
> >เพราะอะไร…เพราะรักตัวเองและกลัวตัวเองเสียใจ
> >
> >ความรักเป็นเรื่องของคน 2 คน
> >มีความสุขทั้ง 2 คน
> >อย่าให้คนหนึ่งมีความสุข ในขณะที่อีกคนหนึ่งพยายาม
> >อย่าให้คนหนึ่งเสียใจ ในขณะที่อีกคนไม่รู้ตัว
> >อย่าให้คนหนึ่งรู้สึกดี ในขณะที่อีกคนเฉยๆ
> >อย่าให้คนหนึ่งอยากพูด แต่อีกคนไม่อยากฟัง
> >อย่าเหนื่อยใจที่จะถามกัน
> >อย่ากังวล กลัวเสียใจก่อนที่จะคุยกัน
> >เธอคือเธอ
> >ฉันก็เป็นฉัน
> >คน 2 คนที่รักกัน
> >ต่างคนต่างยังมีหัวใจของตัวเอง

Attached image(s)