โลกวินาศ : โดย หน้ากากกันแก๊ส

    สวัสดีไดอารี่ นับตั้งแต่วันที่เกิดสงครามและความบ้าบออะไรต่าง ๆ นานา ก็ผ่านมาแล้วกว่าสามปี โลกยังคงเป็นก้อนสีน้ำตาลที่มีมลพิษทางอากาศสูงแทบไม่ต้องพูดถึงการหายใจในตอนนี้เลยเสียด้วยซ้ำ ปริมาตรออกซิเจนแทบจะไม่เหลือให้หายใจ ทุกอย่างถูกแทนที่ด้วยสารพิษและสิ่งเจือปน มันแทบจะพูดได้เต็มปากแล้วว่า นี่ไม่ใช่สถานที่และที่อยู่อาศัยสำหรับมนุษย์และสิ่งมีชีวิตอีกต่อไป 

    มนุษย์กว่าก้าวสิบห้าเปอร์เซ็นต์ของโลกได้หายไปพร้อมกับสภาพอากาศของโลกทุเรศขนาดนี้ มนุษย์เลื่อมทองซึ่งเป็นหนึ่งเปอร์เซ็นต์ของโลกก็ไปอยู่ดาวอื่นซึ่งอยู่ห่างไกล แทบไม่ต้องคิดว่าพวกมันจะกลับมาช่วยเป็นแน่ 

    ถึงจะเป็นเช่นนั้น ยังไงซะ พวกเราที่ยังคงเหลือรอดกว่าอีกสี่เปอร์เซ็นต์ ก็ยังคงใช้ชีวิตในโลกสีน้ำตาลแห่งนี้ และปรับตัวเพื่อให้มีชีวิตรอดต่อไป

    อ๋อ ลืมบอกไป ผมผู้เขียนไดอารี่ มีชื่อว่า โจกรอน เตส ไม่มีเชื้อชาติ ไม่มีศาสนา และไม่มีสิ่งใดที่จะฉุดรั้งให้ผมมีชีวิตอยู่อีกต่อไป แต่ ก็ใช้ว่าผมจะฆ่าตัวตายเสียเมื่อไหร่ละ

    ณ วันที่ 206 จาก โจกรอน เตส…

    มนุษย์เลื่อมทอง ผมใช้เปรียบกับ เหล่าคนรวยที่มีเงินท่วมท้น นั้นเอง