ถ้าหากวันนั้น... (ชั้นไม่เจอเธอ)

ณ วิทยาลัย

"รู้จักมั้ย Black-Red เดี๋ยวจะพาไป ฮ่าๆๆ" เบส ผู้ชายรุ่นเดียวกัน แต่เรียนคนละสาขา ที่ชั้นแอบปลื้มเขามาเป็นเดือนแล้ว จนกระทั่งเราเริ่มได้คุยกัน 

และหน้าชั้นตอนนี้คือ O-O ค่ะ ผู้ไม่ทันโลก แทบไม่เคยออกจากบ้านเลย ไม่เคยกินเหล้า ไม่เคยได้ย่างกรายเข้าร้านเหล้าหรือผับบาร์เลยสักครั้ง ทำหน้างงแล้วยิ้มเจื่อนๆ กลับไป :> แน่สิ ก็ชั้นไม่รู้นิ่ ว่ามันคืออะไร (มันคือผับค่ะทุกคน Black-Red Pub เป็นผับดังที่สุดในจังหวัด) ส่วนเขาคนนั้นก็หันไปขำกับเพื่อนกันใหญ่ (กุอายนะ/คิดในใจ) แต่จะแกล้งทำตัวกร้านโลกซะหน่อยก็ไม่มีประสบการณ์อะไรเลยนี่สิ มันจะไม่เนียน ยืนหน้าแห้งต่อไป ก็แอบชอบเขานิ่ ปล่อยไปก่อนละกัน -_-" ไว้ชั้นได้ท่องโลกกว้างเมื่อไหร่ เด่วเจอเล้ยยยยยย ;) 

13 ปีต่อมา

"เอ้า ชนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน ไม่อ้วกไม่กลับโว้ยยยยยยยยยยยยย"

"อินิ้มมึง เด่วผัวมึงก็ด่าหรอก ไอด่าไม่เท่าไหร่ ถ้ากุต้องหิ้วปีกมึงกลับวันนี้อีกนะ มึงจะได้ออกจากคอนโดอีกมะ รอบที่แล้วไม่เข็ดนะมึง อินี่ -_- "

เจ้แพม เป็นพี่ที่เคยทำงานด้วยกันเมื่อหลายปีมาแล้ว หล่อนเกิดก่อนชั้น 2 ปี จากไม่ค่อยชอบหล่อนสักเท่าไหร่ แต่พอเริ่มคุยกันมากขึ้น สนิทกันเฉย คุยถูกคอ ไปไหนไปกัน หล่อนเป็นชะนีทรงป้าหน่อยๆ ตอนทำงานด้วยกันมีรุ่นน้องคนนึงเรียกหล่อนว่า ป้า วันนั้นอย่างขำ ขำกันทั้งออฟฟิศ ละหลายคนๆ เลยเรียกหล่อนว่า "ป้า" หนึ่งในนั้นก็คือชั้น ที่เรียกมาจนถึงทุกวันนี้

"โหยยยยยยยย รัยของป้าเนี่ยยยย บ่นยังกับแม่ วันนี้ขอผัวแล้วเหอะ วันนี้บอกแล้วว่านอนห้องป้าน่ะ เอ่าๆ สุดซอยๆ"

“เออว่ะ กุลืม”
อินิ้ม สุดซอยไปหลายแก้ว จนกระทั่ง…

“อินิ้ม นิ้ม นิ้ม อีนิ้มมมมมมมม”

“โอ้ยยยย หูจะแตกป้า ตะโกนเพื่อออ?”

“ก็กุเรียกดีๆ มึงไม่ได้ยินไง ชงแต่เหล้ายุนั่น ไปตายอดตายยากมาจากไหนนักหนา”

“หืมมม นานๆที ละป้าตะโกนตะกี้มีรัย”

“จิ้ มึงนิ่ ก็ผู้ชายโต๊ะนุ้นอ่ะ กุว่าเขาเหล่มองมึงบ่อยมากเลยนะ มึงอกล้งๆ หันไปดิ้ เผื่อรู้จักหรือยังไง”

อินิ้ม งง ค่ะ ปกติไม่ค่อยมีผู้มองเวลาเที่ยวกลางคืน เพราะเป็นชะนีที่ ไม่มีออร่าตอนกลางคืนกับแสงสีแบบนี้ จะปังเฉพาะเวลากลางวันมากกว่า 555555 ว่าแล้วก็ยกแก้วเหล้าดื่มละหมุนตัวทำเป็นมองนั่นนี่ไปเรื่อย ให้แก้วบังหน้าไว้สักครึ่งนึงค่ะ ต้องเนียนป้ะ

o-o อึก ฟื้ดดด แค่กแค่ก สำลักค่ะ อินิ้ม ชิบบบบบบบบ……..

นั่นมันไอเบส แฟนเก่าสมัยเรียนวิทยาลัยนี่หว่า (จะเรียกว่าแฟนเก่าได้มั้ยนะ เพราะแทบไม่เคยไปไหนด้วยกันเลย คุยทางข้อความมากกว่า) ใช่ ต้องใช่มันแน่ๆ ไม่นะไม่ ไม่อยากมาเจออดีตที่ไม่ค่อยน่าจำกับช่วงเวลาที่ชั้นกำลังแฮปปี้ที่สุดอยู่ตอนนี้ อ้ากกกกกกกกกกก

สวัสดีค่ะ เราชื่อ นิ้ม หรือเพื่อนๆพี่ๆ จะเรียกว่า อีนิ้ม -_- อืมมมม น่าร้ากกกกก

ปัจจุบันเป็นพนักงานออฟฟิศดักดานค่ะ ไม่ชอบเปลี่ยนงานบ่อย เพราะขี้เกียจปรับตัวและไม่ค่อยมั่นใจในตัวเองเวลาต้องสัมภาษณ์งานน่ะ

ตอนนี้อายุอานามก็ใช่จะน้อย อายุ 29 ปาไปครึ่งชีวิตละ โถ่ ยังไม่ได้ทำอะไรอีกตั้งหลายอย่าง เก็บเงินไม่เคยได้สักที เลยไม่ได้ทำอะไรสักที ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า จากอินิ้มหน้าจืด เด๋อด๋า เป็นคนน่าเบื่อคนนึงเลย คุยไม่เป็น ไม่กล้าพูด เข้าสังคมไม่เป็น ได้แต่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ฟังคนอื่นเขาพูดนั่นนี่กันไป จนตอนนี้เป็นคนที่ แย้งเขาพูดค่ะ กลัวน้ำลายบูด ยิ่งเมายิ่งพูดมาก พูดไม่หยุด ก็นั่นล่ะค่ะทุกคน เราจะมาย้อนนึกถึงอดีตวัยเรียน เพราะตอนที่กำลังมาปลดปล่อยความแรดอยู่นั้น ดันเจอโจทย์เก่านี่เดะ ปัดโธ่… เลยต้องรำลึกความหลังคนเก่าซะนี่

ส่วนอาการตอนนี้ อิป้าต้องหามกุกลับแล้วเนี้ยยยยยย ชีวิตอินิ้ม ไม่ได้กร้านโลกหรือกร้านผู้ชายหรอกนะ กร้านเหล้าเนี่ย คอแข็งจะอ้วกละ อิป้าาาาาา หามกุกลับด่วนว้อยยยยยยยยยยย...............................................