Wasurenaide รักฉันแล้วอย่าลืม
ชีวิตที่ย่ำแย่กำลังจะถูกทำให้ดีขึ้นจากร้านลูกกวาดลึกลับโดยมีข้อแลกเปลี่ยน อยู่ๆ ก็ต้องมาตามตื๊อหนุ่มหล่อผู้หลงตัวเอง งานนี้รุดหน้ามากเท่าไหร่ ก็ยิ่งอันตรายกับหัวใจมากเท่านั้น
ผู้เข้าชมรวม
542
ผู้เข้าชมเดือนนี้
1
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ผลงานอื่นๆ ของ MiniBacon ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ MiniBacon
"SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)Wasurenaide รักฉันแล้วอย่าลืม นักวิจารณ์ S ขอโทษจริงๆ ที่มาส่งงานช้าค่ะ ความจริงต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้เรารอให้ถึงคิวเพราะอยากอ่านตั้งแต่เห็นออเดอร์แล้ว เท่าที่ส่องคิดว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจดีเลย ยังไงเข้าเรื่องกันเลยเนอะ ชื่อเรื่อง (6/10) อืมมมม เราเข้าใจจากชื่อตัวละครนะคะว่ามันเกิดที่ประเทศญี่ปุ่น ชื่อเรื่องเลยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่ง...เราเม้นต์ ... อ่านเพิ่มเติม
Wasurenaide รักฉันแล้วอย่าลืม นักวิจารณ์ S ขอโทษจริงๆ ที่มาส่งงานช้าค่ะ ความจริงต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้เรารอให้ถึงคิวเพราะอยากอ่านตั้งแต่เห็นออเดอร์แล้ว เท่าที่ส่องคิดว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจดีเลย ยังไงเข้าเรื่องกันเลยเนอะ ชื่อเรื่อง (6/10) อืมมมม เราเข้าใจจากชื่อตัวละครนะคะว่ามันเกิดที่ประเทศญี่ปุ่น ชื่อเรื่องเลยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่ง...เราเม้นต์ความหมายไม่ได้มากเพราะไม่รู้ว่าแปลกว่าอะไร ฮ่าๆๆๆ อยากจะบอกว่าชื่อไทยมันค่อนข้างกำกวม เหมือนไม่ทำให้รู้ว่าเนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับอะไรอ่ะค่ะ เราว่าไรต์สามารถเอาจุดเด่นความแฟนตาซีของเรื่องที่เป็นร้านขายลูกกวาด และทำให้ความปรารถนาเป็นจริงมาใส่ได้นา น่าจะน่าสนใจขึ้นค่ะ การตกแต่งบทความ (3/5) การจัดหน้าในตอนย่อยดีแล้วค่า อ่านง่ายทีเดียว แต่เราอยากชี้แนะในหน้าแรกคืออยากให้เขียนอธิบายสักนิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร จะยกเอาฉากหนึ่งในเรื่องมาใส่ก็ได้ให้คนอ่านรู้ว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวไหน มีการแนะนำตัวละครบอกนิสัยหน่อยก็ได้ค่ะ ไรต์เขียนแนะนำตัวเองด้วยได้น้า นักอ่านจะได้กล้าคอมเม้นต์และพูดคุยกับไรต์มากขึ้นด้วย บทบรรยาย (18/20) คืออยากบอกไรต์ว่าเรื่องของการบรรยายไม่ค่อยมีปัญหาอะไรเลยค่ะ ส่วนใหญ่ที่เราอยากชี้แนะจะไปอยู่ใต้หมวดอื่นมากกว่า เลยยกตัวอย่างมาได้แค่ไม่กี่ประเด็น ต้องขอชื่นชมจ้า เราขอยกตัวอย่างให้ดูแค่บทแรกๆ เนอะเพราะมันซ้ำกันในบทต่อๆ ไป บทนำ บทนี้ไรต์เขียนบรรยายภาพและสถานที่ได้ดีทีเดียวค่ะ อาจมีบางจุดที่เราอ่านแล้วสะดุดเล็กน้อย แล้วก็มีเรื่องของอารมณ์หน่อยนึง คือเหมือนอารมณ์ตัวละครตอนนี้ไรต์อาจจะยังส่งออกมาไม่ถึง เดี๋ยวเราจะพูดในหัวข้อการดำเนินเรื่องกับตัวละครแล้วกันเนอะ มาพูดถึงจุดที่ทำให้เราอ่านแล้วสะดุดดีกว่า จะขอยกตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ มาให้ดูเนอะ เรื่องของคำซ้ำจ้า เขาหยิบลูกกวาดห่อกระดาษสีฟ้ายื่นให้...ฉันแกะห่อกระดาษสีฟ้าออก เนื่องจากบอกไปแล้วว่าสีฟ้า ถ้าพูดใกล้ๆ กันแบบนี้บอกแค่เป็นห่อกระดาษก็ได้ค่ะ ถ้าเขาจะหลอกฉันเพื่อขายของในร้านก็ช่างเถอะ ถึงจะขายของในร้านให้ ฉันก็ไม่มีเงินซื้ออยู่ดี ความจริงประโยคตรงกลางไรต์สามารถตัดออกไปได้เลยนะคะ ความหมายก็ยังเหมือนเดิม เหมือนมีคำตกอยู่นา อมมันอยู่สักครู่เพื่อรสชาติค่อยๆ ละลายฟุ้งภายในปาก เพื่อให้ หรือเปล่า ดวงตาสีมรกตนั้นเป็นประกายสะกดฉันจ้องกลับไปอย่างสนใจ สะกดฉันให้จ้องกลับไป? เครื่องหมายถูกลงในช่องว่างสี่เหลี่ยม เครื่องหมายติ๊กถูกเขียนลง? บทที่หนึ่ง คะ ค่ะ ไรต์ยังใช้ผิดอยู่ในบางที่นะคะ เช่น “แล้วฉันต้องทำอะไรล่ะค่ะ” ต้องเป็น คะ เนอะ แล้วก็เหมือกับบทที่หนึ่งคือมีคำตกอยู่พอสมควรค่ะ ตัวอย่างเช่น ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่นิยายแฟนตาซีใช่ไหม > ไม่ได้อยู่ใน ง๊ากกกกก > ใช้ไม้โทดีกว่าค่ะเพราะเป็นอักษรต่ำเนอะ ห๊ะ > ฮะ อยากชี้แนะเรื่องของการสื่ออารมณ์หน่อยอ่ะค่ะ ความจริงมันอยู่ใต้หัวข้อตัวละคร แต่เราว่ามันก็เกี่ยวข้องกับบทบรรยายเหมือนกันเพราะคิดว่าไรต์สามารถยืดเนื้อหาให้ยาวกว่านี้และบรรยายอารมณ์ให้คนอ่านอินหน่อย อันนี้เป็นในทุกๆ บท ถ้าเป็นบทนี้ก็จะเป็นตรงที่มีคนเอาเงินมาให้ และชายคนนั้นมาอธิบายว่าเธอต้องทำอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยน เราว่าควรเขียนแบบว่าสับสน งง ไม่เข้าใจ อะไรก็ว่าไป ให้มันแบบ...ให้อินกว่านี้อ่ะค่ะ ฮ่าๆ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน นอกจากนี้ก็เป็นตอนที่เดินชนและถ่ายรูป เราว่ามันอาจจะเร็วไปนิดนึง คนอ่านยังไม่ทันได้ซึมซับข้อมูลอะไรเท่าไหร่ก็ตัดฉากซะแล้ว ขยายตรงนั้นนิดนึงเพราะเป็นเหตุการณ์ที่ใหญ่พอสมควรนะ สรุปเลยแล้วกันเพราะเรื่องของการใช้ภาษาไรต์ทำได้ดีอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องยืดๆ มันหน่อยให้คนอ่านอินกว่านี้ซึ่งเดี๋ยวไปพูดในหัวข้ออื่นด้วยยย ที่เห็นจะมีคำซ้ำแล้วก็คำตกเท่านั้นเองงง เก่งแย้ววว โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (18/20) เราเห็นเนื้อเรื่องจำพวกทำให้ความปรารถนาเป็นจริงมาค่อนข้างเยอะเหมือนกัน แต่เรื่องนี้แตกต่างตรงที่จะต้องแลกกัน ก็น่าสนใจดีทีเดียว จะมีจุดเล็กๆ นิดหน่อยที่เราติดใจ ขอยกตัวอย่างนะคะ คือเราลองคิดภาพตามแล้วสงสัยหน่อยๆ ตอนแรกนางเอกยืนอยู่หน้าร้านแล้วมีคนเอาลูกอมมาให้ใช่ไหมคะ คือเรางงว่าทำไมนางเอกจะต้องไปยืนอยู่เฉยๆ หน้าร้านไม่เข้าไปในร้าน หากแค่เดินผ่าน มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พนักงานคนนั้นจะสังเกตเห็นทัน แบบ เหมือนต้องมายืนอยู่แล้วสักพักกว่าจะสังเกตว่าดูไม่ค่อยโอเคแล้วยื่นลูกอมให้ ไม่รู้ว่าเราเข้าใจอะไรผิดด้วยหรือเปล่า ถ้าอ่านตีความผิดไปต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ เราว่าให้นางเอกเข้าไปในร้านแล้วนั่งเหม่ออะไรแบบนั้นอาจจะดีกว่ามาอยู่หน้าร้านน้า จากที่อ่านจากบทนำ ไรต์บอกว่านางเอกเพิ่งโดนไล่ออกจากงาน แต่บทต่อมานางเอกยังเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมอยู่เลยเลยคิดว่ามันแปลกๆ แต่โดยรวมแล้วถือว่าพล็อตน่าสนใจมากทีเดียวจ้า ตัวละคร (12/20) เราขอยกตัวอย่างหน่อยแล้วกานนน เรารู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลกที่แบบอยู่ๆ ใครก็ไม่รู้ก็มาบอกว่าให้ผมรับฟังปัญหาของคุณได้ไหม คือเราว่าน่าจะมีคำพูดอะไรก่อนหน้านี้เพื่อเข้าเรื่องตรงนี้อีกทีอ่ะค่ะ ตอนนี้มันเหมือนแบบ อยู่ดีๆ ก็มายุ่งเรื่องนางเอกไรงี้ ฮ่าๆๆ ในเรื่องของอารมณ์ เราว่ามันอาจจะยังสื่อออกมาได้ไม่หมด เราอยากให้ไรต์ขยายความรู้สึกของนางเอกให้เยอะกว่านี้หน่อย ให้คนอ่านรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังรันทด บรรยายว่าหัวใจหนักอึ้งและรู้สึกล้าไปหมดจนไม่อยากขยับ หรืออะไรอย่างนี้ก็ได้ค่ะ จากนั้นตอนที่พนักงานเริ่มพูดถึงเรื่องความปราถนา อยากให้เขียนขยายความรู้สึกของนางเอกอีกเช่นกันแบบว่า ฮะ เขาพูดอะไรแปลกๆ แบบเน้นความฉงนของนางเอกหน่อยอ่ะค่ะ แล้วก็จะมีการสนทนา ซึ่งบางทีเรารู้สึกมันอาจจะไม่ค่อยเป็นธรรมชาติในบางที่ เหมือนนางเอกพูดออกมาเลยทั้งๆ ที่คนตรงหน้าเป็นใครก็ไม่รู้ คือเหมือนมันต้องมีลังเลหรือคิดๆ ว่าแบบ เออ ตอนนี้ฉันต้องการที่ระบาย ยังไงคงไม่เป็นไร ให้มันสื่อมาถึงคนอ่านนิดนึงว่าแบบนางเอกคิดอะไรอยู่ ไม่รู้อ่า...เราว่าตอนนี้มันค่อนข้างแปลก อ้อ ขอยกตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ บางจุดที่เราว่ามันไม่เหมาะเนอะ “เธอมีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยู่งั้นเหรอ” “ฉันเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่ทักวันนี้” “ทำไมล่ะ” ตรงนี้ผู้ชายคนนั้นไรต์เขียนว่าเขามีท่าทางตกใจ ซึ่งเราว่าจากที่เขาดูออกว่ามีเรื่องไม่สบายใจมันก็ไม่น่าตกใจแล้วอ่ะค่ะ คือเหมือนน่าจะรู้อยู่แล้วว่าแบบตอนนางเอกไม่ค่อยโอเค มาที่บทที่หนึ่ง เราได้พูดไปในบทบรรยายแล้วว่าให้ขยายอารมณ์ของนางเอกตอนได้รับเงินและฟังที่ผู้ชายจากร้านขายลูกกวาดบอกหน่อยให้คนอ่านอินกว่านี้เนอะ ตอนที่เดินชนก็เหมือนกัน เราว่ามันทำให้ยาวกว่านั้นอีกนิดนึงแบบ สีหน้าท่าทางอะไรแบบนี้ก็ได้อ่ะค่ะ เพราะต่อจากนั้นนางเอกก็จะคิดถึงเรื่องนั้นเรื่อยๆ ใช่ม้า ก็เหมือนให้ข้อมูลคนอ่านเพื่อให้เขาซึมซับได้มากกว่านี้หน่อยก่อนจะตัดฉากไปถึงนางเอกคิดถึงเหตุการณ์นั้นเลย อะไรแบบนี้ ยังไงขอยกตัวอย่างเท่านี้แล้วกันเนอะ คิดว่าน่าจะพอเห็นภาพอยู่ อยากให้ไรต์ลองไปดูทุกๆ บทเลยว่าเหตุการณ์ไหนสำคัญควรให้น้ำหนักมากหน่อยนะคะ ยังไงต้องขอชมเชยว่าโชริวมีคาแร็คเตอร์ที่ชัดดี แต่คำพูดคำจาของริสึกับนัตสึมันเหมือนกันไปนิด การดำเนินเรื่อง (11/20) อืมมมมม เราว่ามันเร็วไปหน่อยอ่า คือมันเกี่ยวพันกับเรื่องตัวละครด้วย เราว่ามันเร็วไปหน่อยที่นางเอกจะแบบ ตอบตกลงทำสัญญาโน่นนี่นั่น อย่างที่บอกไปในตัวละคร คือถ้าไรต์บรรยายอารมณ์ของนางเอกออกมาน่าจะโอเคขึ้นค่ะ อธิบายให้รู้หน่อยว่าเธองงเรื่องร้าน คือมันจะเชื่อไปง่ายๆ อะไรอย่างนั้นคงไม่เมกเซ็นส์ใช่ม้า เพราะเจ้าตัวก็บอกเองว่าไม่เชื่อในตอนที่ถาม ก็ต้องพูดนิดนึงว่า นี่มันเรื่องอะไรกัน มันจะเป็นไปได้ยังไง แต่ไม่รู้อะไรดลบรรดาลใจฉันถึงได้ขยับปากกาเขียนความปรารถนาลงไป อะไรอย่างนี้ให้มันแบบ นางเอกไม่เชื่อนะ แต่เพราะปัญหามันมากจนอยากลองเสี่ยงดู อธิบายการตัดสินใจของเธออ่ะค่ะ ก็จะเป็นแบบนี้หลายเหตุการณ์ทีเดียว ดำเนินเรื่องควรช้าลงเพื่อตรึงอารณ์คนอ่านน่ะค่ะ บทสนทนาบางทีมันอาจจะเดินไปไม่เป็นธรรมชาติเพราะดำเนินเร็วไปหน่อยด้วย อย่างเช่น “ในชีวิตของนายน่ะ...นายปรารถนาอะไรมากที่สุดเหรอ” อันนี้เรารู้สึกแปลกๆ หน่อยเพราะเหมือนเพิ่งมีเรื่องกัน แล้วอยู่ๆ นางเอกก็เดินมาถามซะดื้อๆ เราว่าควรใส่อะไรไปก่อนจะถามคำถามนี้หน่อยอ่ะค่ะ มันเหมือนแบบ...แบบอยู่ๆ ก็ถามอ่ะ ฮ่าๆๆๆ อะไรแบบนี้เป็นต้นเนอะ ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3/5) คำวิจารณ์เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นของเรานะคะ หากตีความตรงไหนผิดไปยังไงต้องขอโทษด้วยจริงๆ สู้ๆ น้า ถ้าบรรยายให้สื่ออารมณ์มากกว่าดีเรื่องนี้จะเพอร์เฟ็คมากเลย! รวมคะแนน (71/100) อ่านน้อยลง
-S&M- | 23 ธ.ค. 58
0
0
"SM Sweet Review รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)Wasurenaide รักฉันแล้วอย่าลืม นักวิจารณ์ S ขอโทษจริงๆ ที่มาส่งงานช้าค่ะ ความจริงต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้เรารอให้ถึงคิวเพราะอยากอ่านตั้งแต่เห็นออเดอร์แล้ว เท่าที่ส่องคิดว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจดีเลย ยังไงเข้าเรื่องกันเลยเนอะ ชื่อเรื่อง (6/10) อืมมมม เราเข้าใจจากชื่อตัวละครนะคะว่ามันเกิดที่ประเทศญี่ปุ่น ชื่อเรื่องเลยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่ง...เราเม้นต์ ... อ่านเพิ่มเติม
Wasurenaide รักฉันแล้วอย่าลืม นักวิจารณ์ S ขอโทษจริงๆ ที่มาส่งงานช้าค่ะ ความจริงต้องบอกเลยว่าเรื่องนี้เรารอให้ถึงคิวเพราะอยากอ่านตั้งแต่เห็นออเดอร์แล้ว เท่าที่ส่องคิดว่าเนื้อเรื่องมันน่าสนใจดีเลย ยังไงเข้าเรื่องกันเลยเนอะ ชื่อเรื่อง (6/10) อืมมมม เราเข้าใจจากชื่อตัวละครนะคะว่ามันเกิดที่ประเทศญี่ปุ่น ชื่อเรื่องเลยเป็นภาษาญี่ปุ่น ซึ่ง...เราเม้นต์ความหมายไม่ได้มากเพราะไม่รู้ว่าแปลกว่าอะไร ฮ่าๆๆๆ อยากจะบอกว่าชื่อไทยมันค่อนข้างกำกวม เหมือนไม่ทำให้รู้ว่าเนื้อเรื่องจะเกี่ยวกับอะไรอ่ะค่ะ เราว่าไรต์สามารถเอาจุดเด่นความแฟนตาซีของเรื่องที่เป็นร้านขายลูกกวาด และทำให้ความปรารถนาเป็นจริงมาใส่ได้นา น่าจะน่าสนใจขึ้นค่ะ การตกแต่งบทความ (3/5) การจัดหน้าในตอนย่อยดีแล้วค่า อ่านง่ายทีเดียว แต่เราอยากชี้แนะในหน้าแรกคืออยากให้เขียนอธิบายสักนิดว่าเรื่องนี้เกี่ยวกับอะไร จะยกเอาฉากหนึ่งในเรื่องมาใส่ก็ได้ให้คนอ่านรู้ว่าเรื่องนี้จะเป็นแนวไหน มีการแนะนำตัวละครบอกนิสัยหน่อยก็ได้ค่ะ ไรต์เขียนแนะนำตัวเองด้วยได้น้า นักอ่านจะได้กล้าคอมเม้นต์และพูดคุยกับไรต์มากขึ้นด้วย บทบรรยาย (18/20) คืออยากบอกไรต์ว่าเรื่องของการบรรยายไม่ค่อยมีปัญหาอะไรเลยค่ะ ส่วนใหญ่ที่เราอยากชี้แนะจะไปอยู่ใต้หมวดอื่นมากกว่า เลยยกตัวอย่างมาได้แค่ไม่กี่ประเด็น ต้องขอชื่นชมจ้า เราขอยกตัวอย่างให้ดูแค่บทแรกๆ เนอะเพราะมันซ้ำกันในบทต่อๆ ไป บทนำ บทนี้ไรต์เขียนบรรยายภาพและสถานที่ได้ดีทีเดียวค่ะ อาจมีบางจุดที่เราอ่านแล้วสะดุดเล็กน้อย แล้วก็มีเรื่องของอารมณ์หน่อยนึง คือเหมือนอารมณ์ตัวละครตอนนี้ไรต์อาจจะยังส่งออกมาไม่ถึง เดี๋ยวเราจะพูดในหัวข้อการดำเนินเรื่องกับตัวละครแล้วกันเนอะ มาพูดถึงจุดที่ทำให้เราอ่านแล้วสะดุดดีกว่า จะขอยกตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ มาให้ดูเนอะ เรื่องของคำซ้ำจ้า เขาหยิบลูกกวาดห่อกระดาษสีฟ้ายื่นให้...ฉันแกะห่อกระดาษสีฟ้าออก เนื่องจากบอกไปแล้วว่าสีฟ้า ถ้าพูดใกล้ๆ กันแบบนี้บอกแค่เป็นห่อกระดาษก็ได้ค่ะ ถ้าเขาจะหลอกฉันเพื่อขายของในร้านก็ช่างเถอะ ถึงจะขายของในร้านให้ ฉันก็ไม่มีเงินซื้ออยู่ดี ความจริงประโยคตรงกลางไรต์สามารถตัดออกไปได้เลยนะคะ ความหมายก็ยังเหมือนเดิม เหมือนมีคำตกอยู่นา อมมันอยู่สักครู่เพื่อรสชาติค่อยๆ ละลายฟุ้งภายในปาก เพื่อให้ หรือเปล่า ดวงตาสีมรกตนั้นเป็นประกายสะกดฉันจ้องกลับไปอย่างสนใจ สะกดฉันให้จ้องกลับไป? เครื่องหมายถูกลงในช่องว่างสี่เหลี่ยม เครื่องหมายติ๊กถูกเขียนลง? บทที่หนึ่ง คะ ค่ะ ไรต์ยังใช้ผิดอยู่ในบางที่นะคะ เช่น “แล้วฉันต้องทำอะไรล่ะค่ะ” ต้องเป็น คะ เนอะ แล้วก็เหมือกับบทที่หนึ่งคือมีคำตกอยู่พอสมควรค่ะ ตัวอย่างเช่น ตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่นิยายแฟนตาซีใช่ไหม > ไม่ได้อยู่ใน ง๊ากกกกก > ใช้ไม้โทดีกว่าค่ะเพราะเป็นอักษรต่ำเนอะ ห๊ะ > ฮะ อยากชี้แนะเรื่องของการสื่ออารมณ์หน่อยอ่ะค่ะ ความจริงมันอยู่ใต้หัวข้อตัวละคร แต่เราว่ามันก็เกี่ยวข้องกับบทบรรยายเหมือนกันเพราะคิดว่าไรต์สามารถยืดเนื้อหาให้ยาวกว่านี้และบรรยายอารมณ์ให้คนอ่านอินหน่อย อันนี้เป็นในทุกๆ บท ถ้าเป็นบทนี้ก็จะเป็นตรงที่มีคนเอาเงินมาให้ และชายคนนั้นมาอธิบายว่าเธอต้องทำอะไรเป็นข้อแลกเปลี่ยน เราว่าควรเขียนแบบว่าสับสน งง ไม่เข้าใจ อะไรก็ว่าไป ให้มันแบบ...ให้อินกว่านี้อ่ะค่ะ ฮ่าๆ อธิบายไม่ถูกเหมือนกัน นอกจากนี้ก็เป็นตอนที่เดินชนและถ่ายรูป เราว่ามันอาจจะเร็วไปนิดนึง คนอ่านยังไม่ทันได้ซึมซับข้อมูลอะไรเท่าไหร่ก็ตัดฉากซะแล้ว ขยายตรงนั้นนิดนึงเพราะเป็นเหตุการณ์ที่ใหญ่พอสมควรนะ สรุปเลยแล้วกันเพราะเรื่องของการใช้ภาษาไรต์ทำได้ดีอยู่แล้ว เพียงแต่ต้องยืดๆ มันหน่อยให้คนอ่านอินกว่านี้ซึ่งเดี๋ยวไปพูดในหัวข้ออื่นด้วยยย ที่เห็นจะมีคำซ้ำแล้วก็คำตกเท่านั้นเองงง เก่งแย้ววว โครงเรื่อง/ความน่าสนใจ (18/20) เราเห็นเนื้อเรื่องจำพวกทำให้ความปรารถนาเป็นจริงมาค่อนข้างเยอะเหมือนกัน แต่เรื่องนี้แตกต่างตรงที่จะต้องแลกกัน ก็น่าสนใจดีทีเดียว จะมีจุดเล็กๆ นิดหน่อยที่เราติดใจ ขอยกตัวอย่างนะคะ คือเราลองคิดภาพตามแล้วสงสัยหน่อยๆ ตอนแรกนางเอกยืนอยู่หน้าร้านแล้วมีคนเอาลูกอมมาให้ใช่ไหมคะ คือเรางงว่าทำไมนางเอกจะต้องไปยืนอยู่เฉยๆ หน้าร้านไม่เข้าไปในร้าน หากแค่เดินผ่าน มันก็ไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พนักงานคนนั้นจะสังเกตเห็นทัน แบบ เหมือนต้องมายืนอยู่แล้วสักพักกว่าจะสังเกตว่าดูไม่ค่อยโอเคแล้วยื่นลูกอมให้ ไม่รู้ว่าเราเข้าใจอะไรผิดด้วยหรือเปล่า ถ้าอ่านตีความผิดไปต้องขอโทษด้วยจริงๆ ค่ะ เราว่าให้นางเอกเข้าไปในร้านแล้วนั่งเหม่ออะไรแบบนั้นอาจจะดีกว่ามาอยู่หน้าร้านน้า จากที่อ่านจากบทนำ ไรต์บอกว่านางเอกเพิ่งโดนไล่ออกจากงาน แต่บทต่อมานางเอกยังเรียนอยู่ในโรงเรียนมัธยมอยู่เลยเลยคิดว่ามันแปลกๆ แต่โดยรวมแล้วถือว่าพล็อตน่าสนใจมากทีเดียวจ้า ตัวละคร (12/20) เราขอยกตัวอย่างหน่อยแล้วกานนน เรารู้สึกว่ามันค่อนข้างแปลกที่แบบอยู่ๆ ใครก็ไม่รู้ก็มาบอกว่าให้ผมรับฟังปัญหาของคุณได้ไหม คือเราว่าน่าจะมีคำพูดอะไรก่อนหน้านี้เพื่อเข้าเรื่องตรงนี้อีกทีอ่ะค่ะ ตอนนี้มันเหมือนแบบ อยู่ดีๆ ก็มายุ่งเรื่องนางเอกไรงี้ ฮ่าๆๆ ในเรื่องของอารมณ์ เราว่ามันอาจจะยังสื่อออกมาได้ไม่หมด เราอยากให้ไรต์ขยายความรู้สึกของนางเอกให้เยอะกว่านี้หน่อย ให้คนอ่านรู้สึกว่าชีวิตของเธอกำลังรันทด บรรยายว่าหัวใจหนักอึ้งและรู้สึกล้าไปหมดจนไม่อยากขยับ หรืออะไรอย่างนี้ก็ได้ค่ะ จากนั้นตอนที่พนักงานเริ่มพูดถึงเรื่องความปราถนา อยากให้เขียนขยายความรู้สึกของนางเอกอีกเช่นกันแบบว่า ฮะ เขาพูดอะไรแปลกๆ แบบเน้นความฉงนของนางเอกหน่อยอ่ะค่ะ แล้วก็จะมีการสนทนา ซึ่งบางทีเรารู้สึกมันอาจจะไม่ค่อยเป็นธรรมชาติในบางที่ เหมือนนางเอกพูดออกมาเลยทั้งๆ ที่คนตรงหน้าเป็นใครก็ไม่รู้ คือเหมือนมันต้องมีลังเลหรือคิดๆ ว่าแบบ เออ ตอนนี้ฉันต้องการที่ระบาย ยังไงคงไม่เป็นไร ให้มันสื่อมาถึงคนอ่านนิดนึงว่าแบบนางเอกคิดอะไรอยู่ ไม่รู้อ่า...เราว่าตอนนี้มันค่อนข้างแปลก อ้อ ขอยกตัวอย่างเล็กๆ น้อยๆ บางจุดที่เราว่ามันไม่เหมาะเนอะ “เธอมีเรื่องอะไรไม่สบายใจอยู่งั้นเหรอ” “ฉันเหนื่อยกับชีวิตที่เป็นอยู่ทักวันนี้” “ทำไมล่ะ” ตรงนี้ผู้ชายคนนั้นไรต์เขียนว่าเขามีท่าทางตกใจ ซึ่งเราว่าจากที่เขาดูออกว่ามีเรื่องไม่สบายใจมันก็ไม่น่าตกใจแล้วอ่ะค่ะ คือเหมือนน่าจะรู้อยู่แล้วว่าแบบตอนนางเอกไม่ค่อยโอเค มาที่บทที่หนึ่ง เราได้พูดไปในบทบรรยายแล้วว่าให้ขยายอารมณ์ของนางเอกตอนได้รับเงินและฟังที่ผู้ชายจากร้านขายลูกกวาดบอกหน่อยให้คนอ่านอินกว่านี้เนอะ ตอนที่เดินชนก็เหมือนกัน เราว่ามันทำให้ยาวกว่านั้นอีกนิดนึงแบบ สีหน้าท่าทางอะไรแบบนี้ก็ได้อ่ะค่ะ เพราะต่อจากนั้นนางเอกก็จะคิดถึงเรื่องนั้นเรื่อยๆ ใช่ม้า ก็เหมือนให้ข้อมูลคนอ่านเพื่อให้เขาซึมซับได้มากกว่านี้หน่อยก่อนจะตัดฉากไปถึงนางเอกคิดถึงเหตุการณ์นั้นเลย อะไรแบบนี้ ยังไงขอยกตัวอย่างเท่านี้แล้วกันเนอะ คิดว่าน่าจะพอเห็นภาพอยู่ อยากให้ไรต์ลองไปดูทุกๆ บทเลยว่าเหตุการณ์ไหนสำคัญควรให้น้ำหนักมากหน่อยนะคะ ยังไงต้องขอชมเชยว่าโชริวมีคาแร็คเตอร์ที่ชัดดี แต่คำพูดคำจาของริสึกับนัตสึมันเหมือนกันไปนิด การดำเนินเรื่อง (11/20) อืมมมมม เราว่ามันเร็วไปหน่อยอ่า คือมันเกี่ยวพันกับเรื่องตัวละครด้วย เราว่ามันเร็วไปหน่อยที่นางเอกจะแบบ ตอบตกลงทำสัญญาโน่นนี่นั่น อย่างที่บอกไปในตัวละคร คือถ้าไรต์บรรยายอารมณ์ของนางเอกออกมาน่าจะโอเคขึ้นค่ะ อธิบายให้รู้หน่อยว่าเธองงเรื่องร้าน คือมันจะเชื่อไปง่ายๆ อะไรอย่างนั้นคงไม่เมกเซ็นส์ใช่ม้า เพราะเจ้าตัวก็บอกเองว่าไม่เชื่อในตอนที่ถาม ก็ต้องพูดนิดนึงว่า นี่มันเรื่องอะไรกัน มันจะเป็นไปได้ยังไง แต่ไม่รู้อะไรดลบรรดาลใจฉันถึงได้ขยับปากกาเขียนความปรารถนาลงไป อะไรอย่างนี้ให้มันแบบ นางเอกไม่เชื่อนะ แต่เพราะปัญหามันมากจนอยากลองเสี่ยงดู อธิบายการตัดสินใจของเธออ่ะค่ะ ก็จะเป็นแบบนี้หลายเหตุการณ์ทีเดียว ดำเนินเรื่องควรช้าลงเพื่อตรึงอารณ์คนอ่านน่ะค่ะ บทสนทนาบางทีมันอาจจะเดินไปไม่เป็นธรรมชาติเพราะดำเนินเร็วไปหน่อยด้วย อย่างเช่น “ในชีวิตของนายน่ะ...นายปรารถนาอะไรมากที่สุดเหรอ” อันนี้เรารู้สึกแปลกๆ หน่อยเพราะเหมือนเพิ่งมีเรื่องกัน แล้วอยู่ๆ นางเอกก็เดินมาถามซะดื้อๆ เราว่าควรใส่อะไรไปก่อนจะถามคำถามนี้หน่อยอ่ะค่ะ มันเหมือนแบบ...แบบอยู่ๆ ก็ถามอ่ะ ฮ่าๆๆๆ อะไรแบบนี้เป็นต้นเนอะ ความประทับใจจากนักวิจารณ์ (3/5) คำวิจารณ์เป็นเพียงแค่ความคิดเห็นของเรานะคะ หากตีความตรงไหนผิดไปยังไงต้องขอโทษด้วยจริงๆ สู้ๆ น้า ถ้าบรรยายให้สื่ออารมณ์มากกว่าดีเรื่องนี้จะเพอร์เฟ็คมากเลย! รวมคะแนน (71/100) อ่านน้อยลง
-S&M- | 23 ธ.ค. 58
0
0
ความคิดเห็น