LUCIEL -เมื่อจอมมารเป็นนางร้าย

LUCIEL -เมื่อจอมมารเป็นนางร้าย

นัยน์ตาของข้าเคยมืดบอด จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังมองไม่เห็นแสงสว่าง

หอกศักดิ์สิทธิ์แทงทะลุทรวงอก ข้าเหยียดยิ้มมองชายผู้ลงมือทำร้ายด้วยสายตาหยามเหยียด

มองเห็นนัยน์ตาที่มีหยาดน้ำเอ่อล้น ก่อนจะระเบิดหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง

และทิ้งกายลงสู่ห้วงสมุทร

จงรู้สึกผิดไปจนวันตาย วันที่ข้าจะตามไปพรากชีวิตที่เจ้าบังอาจแย่งชิงมาจากเขา

จะจองล้างจงผลาญจนกว่าจะดับสูญกันไปข้าง

_________________________________________________________________________________

เธอเป็นจอมมารที่มีนิสัยยึดติดกว่าใครบนโลกใบนี้ ความแค้นที่ถูกแย่งชิงไม่เคยมอดดับ แม้ว่าเวลาจะล่วงเลยมานานหลายพันปี

ทว่าทันทีที่เปิดเปลือกตาขึ้นมา แสงแดดและกลิ่นแปลกปลอมกับทำให้อดรู้สึกประหลาดไม่ได้

ข้ากลายเป็นนางร้ายสมองหมูไปแล้ว!!

______________________________________________________________________________________________________

TALK

จำกันได้มั้ยคะ ชื่อเรื่องคุ้นๆมั้ยเอ่ย จอมมารลูซิเอลกลับมาแล้วค่าาาา

ก่อนอื่นต้องกราบขออภัยที่หายไปโดยไม่บอกกล่าวนะคะ เรารู้สึกผิดมากๆ มรสุมมากมายจนวูบหนึ่งเกิดอยากเลิกแต่งนิยายขึ้นมา ก็เลยเป็นอย่างที่เห็นค่ะ เราลบเรื่องนี้ไป ลบความทรงจำดีๆมากมายที่รีดเดอร์มอบให้ เราเสียใจค่ะ แง้

แต่ว่าเราได้มีโอกาสกลับมาอ่านเพราะไฟล์ยังอยู่ในคอม ก็เลยเกิดความรู้สึกอยากให้จอมมารกลับมาโบยบินในโลกของเด็กดีอีกครั้ง รีดเดอร์หลายท่านอาจจะโกรธที่เราทิ้งน้องไป แต่ยังไงก็ไม่เป็นไรค่ะ เราเข้าใจ;_;

คิดถึงทุกคนมากค่ะ อยากจะบอกว่าจอมมารกับพี่มังกร(ที่ค่าตัวแพงชิบหาย)กลับมาแล้วนะคะ กอดๆ

แวะไปคุยกันในทวิตเตอร์ได้นะคะ เราขี้เหงา

@choelleyo

TB