Friends Lovers รักเธอสุดหัวใจ ยัยเพื่อนสุดที่รัก

เนื้อเรื่อง

อ๊ากกก !! ฉันจะทำไงดีฟระเนี่ย

หัวใจฉันเป็นอะไร ทำไมต้องเป็นแบบนี้

ฉันจะทำยังไงดี ก็เพราะว่าฉันดันไปหวั่นไหวกับคนที่ไม่ควรน่ะสิ

คนๆนี้ก็คือ แพท หรือ แพทริก ลูกครึ่งไทย-อังกฤษ เพื่อนสนิทฉันเอง! -[]-"

ความจริงแพทก็มีเชื้อเกาหลีนิดๆ พ่อไทย แม่อังกฤษ แต่ไปเกิดที่เกาหลี ( ยัยคนแต่งนี่เรื่องมากจริง (TOT"( o--(-  -* o) )

คิดดูนะคะ ลูกครึ่งไทย-อังกฤษ-เกาหลี มันจะหล่อโฮกขนาดไหน >O<

พระเจ้าจงใจแกล้งฉันชัดๆ ที่ส่งนายนี่มาเป็นเพื่อนสนิทฉันก่อน

โคตรหล่อ+น่ารักเกินใคร รอยยิ้มบาดใจนั้นทำเอาฉันใจละลายทุกที

ทำไมนายต้องมสนิทกับฉันแบบนี้ก่อนนะ สนิทกันจนทำให้ฉันหวั่นไหวแล้วน๊ะ >O<

ปึ้ก!! โอย แล้วพระเจ้าก็ดลบันดาลความซวยมาแต่เช้า เพราะเสียง ปึ้ก!! เมื่อกี้

คือเสียงฉันเดินชนแพทน่ะสิ! เดินชนความหล่อแต่เช้า -[]-

"แพท เนมขอโทษ ไม่เจ็บตรงไหนใช่มั้ย" ฉันรีบก้มลงเก็บหนังสือ2-3เล่มของแพทที่กระจัดกระจายอยู่ที่พื้น

" ///- O -/// "และพอเงยหน้าขึ้นมาเท่านั้นล่ะ พระเจ้า! แพท!!นายจะหล่อไปถึงไหน

วันนี้แพทใส่เว่นตามาด้วย >_< ใส่แว่นสายตากรอบบางสีดำ เวลาแพทอ่านหนังสือจะใส่แว่น แต่ฉันไม่ค่อยเห็นนักหรอก นานๆที แต่พอเห็นเต็มๆตาแล้วนายหล่อมั๊กๆ >.<

แบบว่า ยังกะฉากที่นางเอกกับลีจุนกิเจอกันในหนังเรื่อง'รักหมดใจ ยัยกะล่อน'อ่ะ ตอนนั้นลีจุนกิหล่อมากๆ พอๆกับแพทในตอนนี้เล้ย

นายดูหล่อคมกระชากใจฉันจริงๆ เวลานายใส่แว่น ทั้งหล่อทั้งน่ารักเป็นบ้าเล้ยยย บาดใจกว่าเมื่อก่อนตอนที่ยังไม่หวั่นไหวอีกนะเนี่ย >_<" เมื่อก่อนได้แต่แซวเล่นเดี๋ยวนี้ไม่กล้าละ TOT

"อืม ไม่เป็นไร แล้วเนมเจ็บตรงไหนรึเปล่า?" แพท นายเป็นห่วงฉันด้วยหรอ ปลื้มจัง ><

ความจริงฉันรู้สึกเจ็บข้อมือนิดๆตอนมือกระแทกลงไปกับพื้นอ่านะ แต่ไม่เป็นไรหรอกมั้ง ทายานิดหน่อยก็หาย

"เอ่อ .. ฉันไม่เป็นไร ขอโทษจริงๆ ฉันเดินคิดอะไรเพลินเลยไม่ทันระวัง" เราต่างคนต่างลุกขึ้น

"ฉันก็มัวแต่เดินอ่านหนังสือโดยไม่ทันระวังก็ต้องขอโทษเหมือนกันนะ ^^" แพทส่งยิ้ม

"..." ฉันได้แต่ยิ้มหน้าแดงให้แพท ,,^^,,

"เนม ฉันขอหนังสือคืนนะ" เขายื่นหน้ามาใกล้ๆ พร้อมกับเอามือไปหยิบหนังสือเล่มเล็กในอ้อมกอดของฉันออกมาเล่มนึง

"อ้ะ .. ขอโทษ" ฉันหน้าแดง และทำตัวตะกุกตะกักเล็กน้อย นี่ฉันกอดหนังสือของแพทอยู่หรอเนี่ย -[]-

"อือ ^^" ในขณะที่ฉันกำลังจะยื่นหนังสืออีก2เล่มที่เหลือให้แพท ข้อมือฉันก็เจ็บแปล๊บขึ้นมากะทันหันทำให้หนังสือหล่นลงพื้นอีกครั้ง

"O.O" แพททำหน้าตกใจอย่างงงๆ แล้วคว้าแขนฉันแล้วเลิกแขนเสื้อฉันขึ้นไปถึงข้อศอก นายจะทำอะไรนะ!!

"O.O" ฉันต้องอึ้ง เพราะข้อมือฉันมีรอยถลอกจนเลือดซึมออกมาแล้วง่ะ O[]O"

"เนม ไหนเธอว่าเธอไม่เป็นอะไรไง!" แพทพูดเสียงดังนิดหน่อย จนคนอื่นๆที่เดินอยู่บริเวณหันมามอง

"เอ่อ ฉันไม่รู้จริงๆ คิดว่าแค่เจ็บนิดหน่อยน่ะ"

"แต่นี้เลือดออกเลยนะ ไปห้องพยาบาลเถอะนะ" TOT แพททำหน้าเหมือนกับว่ากำลังเป็นห่วงฉัน น่าดีใจจังแหะ -,,,,-

"(  _ _)( -  -)(  _ _)(  -  -)" ฉันพยักหน้า แพทจับมือฉันอีกข้างแล้วรีบพาฉันเดินตรงไปที่ห้องพยาบาลโดยที่ไม่รู้เลยว่า นายทำให้ใครคนหนึ่งกำลังจะหัวใจวาย

"แพทแล้วหนังสือของนายล่ะ" ฉันถามด้วยสีหน้ากังวลเล็กน้อย

"มันคงไม่มีใครเก็บไปหรอกมั้ง ^^" เข้ายิ้มอย่างไม่สะทกสะท้านว่าหนังสือมันจะหายไป หรือมีคนเก็บไปรึเปล่า -  -

"ขอโทษนะครับอาจารย์ มีคนเจ็บครับ" แพทพูด ขณะเปิดประตูห้องพยาบาล

"..............................." แต่แล้วในห้องพยาบาลก็ยังคงเงียบฉี่ไร้การตอบสนองของสิ่งมีชีวิตใดๆ อาจารย์คงยังไม่มาสินะ

แต่นี่ก็พึ่ง 6 โมงครึ่งเอง คงมีแต่ภารโรงที่มาเปิดห้องต่างๆไว้เท่านั้นล่ะนะ -  -

"อาจารย์คงยังไม่มา ฉันว่าฉันยืมยาหม่องเพื่อนในห้องทาก็คงหายอ่ะ เราเดินกลับไปเก็บหนังสือแล้วเข้าห้องกันเถอะนะ"

"ไม่เอา" เอ๊ะ! แพท นายดื้อกับเขาเป็นด้วยหรอ O.O

"แต่ฉันไม่เป็นไรจริงๆนะ"

"เดี๋ยวฉันจะทำแผลให้เธอเอง ไม่ต้องห่วงนะ ^^" ให้ตายสิยิ้มนั่นบาดใจชะมัด ถึงรู้จักกันมานาน แต่มันก็บาดใจฉันทุกครั้งเลยอ่ะ - 3 -"

"นั่งลงตรงนี้นะ เดี๋ยวฉันลองไปดูยากับผ้าพันแผลในตู้ก่อน" แพทเดินไปค้นหาของที่ต้องการ แล้วก็เจอ แพทเดินตรงกลับมาที่ฉันที่กำลังนั่งรอเขาอยู่นิ่งๆบนเก้าอี้เล็กๆ

"ขอมือหน่อยสิ ^^"

"แง่ง ฉันไม่ใช่หมานะ ใช้คำดีๆหน่อยสิ" ฉันยื่นมือให้แพททำหน้างอนๆ

"โทษทีจ้า ไม่ได้ตั้งใจ ^^" ให้ตายสิ แพท นายนี่ยิ้มได้ทั้งวันรึไง เดี๋ยวก็มีสาวหัวใจวายส่งโรงบาลไม่ทันเป็นสิบๆหรอก

"........................." หลังจากนั้นก็ไม่มีบทสนทนาใดๆเกิดขึ้นอีก ฉันได้แต่นั่งเงียบ มองแพทที่กำลังนั่งยองๆอยู่กับพื้นทายาพันแผลฯ ให้ฉันอย่างเชี่ยวชาญ อย่างกะเจ้าชายคุกเข่าขอเจ้าหญิงแต่งงานแน่ะ

"เสร็จแล้วจ้า เจ้าหญิง ^^" พูดซะแทงใจ ตอนกำลังนึกเลย -  -;

"ไม่ต้องมายิ้มเลย ไอ่แพทบ้า"

"โอ๋ๆๆ น้อยใจที่แพทอารมณ์ดีเหมือนไม่เป็นเป็นห่วงเนมหรอไง (อิอิ)" O_O ทำไมนายถามงั้นอ่ะ แทงใจฉันดัง ฉึก! เอ้ยไม่ใช่ -[]-

"เปล่า ไม่ใช่อย่างงั้นซะหน่อย เห็นนายยิ้มแล้วเมื่อยแทนอ่ะ ยิ้มได้ทั้งวี่ทั้งวันเลย แล้ว.." -,,,,- ฉันหน้าแดง แล้วรีบพูดกลบเกลื่อนไป

"แล้วอะไรหรอ"

"เปล่า" แพททำหน้างง (' - ' ?) แต่ก็ยิ้มให้ฉันอีก แล้วอยู่ๆแพทก็จับมือฉันไปจูบเบาๆทีนึง

"เห้ย!" ฉันรีบดึงมือออกมาอย่างตกใจก่อนใจจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว

"นาย ทำบ้าอะไร" -,,,,-

"จูบให้พร หายเร็วๆนะ ไปเข้าห้องกันเถอะ 6.45 แล้ว" แล้วแพทก็ลุกขึ้นจับมือฉัน จะชวนเข้าห้องเรียนนั่นล่ะ

แพทอ๊ะ ทำไมนายทำงี้ นายยังหน้าเฉยๆ ยิ้มเหมือนปกติโดยไม่รู้สึกอะไร ในขณะที่ฉันก็ยังนั่งนิ่งหน้าแดง แอบน้อยใจยังไงไม่รู้ T^T

"อ้าว เนม ทำไมไม่ลุกล่ะ เจ็บตรงไหนอีกรึเปล่า" แพมเปลี่ยนมาจับที่ไหล่ของฉันแทน ก่อนที่จะทำท่าสำรวจดูไปรอบๆ -  -"

"ป..เปล่านะ คือฉัน.."

"???"

"ทีหลังนายไม่ต้องเล่นแบบนี้ก็ได้นี่ มาเรียกฉันว่าเจ้าหญิง แล้วยังมาจูบที่มือ ทำแบบนี้กับคนที่ไม่ใช่แฟน ถ้าเกิดคนอื่นมาเห็นเข้า เราจะโดนเข้าใจผิดนะ" >O<

"เนมกลัวถูกเข้าใจผิดหรอ" แพทนั่งยองๆลงอีกครั้ง แล้วช้อนตามองมาทีฉันแล้วทำหน้าเศร้าๆ

"เปล่า ฉันแค่ ... แค่รู้สึกเขินนายเฉยๆ ... ฉันไม่เข้าใจทำไมนายชอบทำอะไรให้ฉันหวั่นไหวอยู่เรื่อย" ฉันหลับตาพูดอย่างกังวล เพราะดูแพทหน้าเศร้ามากๆ ให้ตายสิฉันพูดไปได้ไงเนี่ย >////< ยังกับสารภาพรักทางอ้อม

"........." แพทไม่ได้ตอบอะไร ให้ตายสินายกำลังทำหน้ายังไง จะรู้สึกยังไงนะที่ฉันพูดแบบนี้นะ T T"

หงับ!?

"ว้าย! >O<" ฉันร้องด้วยความตกใจ เพราะมีอะไรบางอย่างกำลังจะกินหูฉัน O_O"

"คิกคิก" พอฉันลืมตามาก็เห็นแพทกำลังขำที่ฉันตกใจ

"นี่นายมางับหูฉันทำไมเนี่ย จะกินหูฉันหรอ T^T"

"เปล่านะ ^^" เข้ายื่นหน้ามาใกล้ๆอีกครั้ง

"เห้ย! อย่านะ นายจะกินหูฉันจริงๆหรอแพท >O<" ฉันกำลังจะยกมือขึ้นปิดหูแต่แพทก็จับมือฉันไว้ ฉันหน้าแดง หลับตาปี๋ ไม่กล้าลืมตามองอะไร

"เพราะ - ว่า - ฉัน - ชอบ - เธอ" เฮือก! O_O คำพูดเบาๆของแพทเมื่อกี้ทำให้ฉันลืมตาขึ้นมา นายว่าอะไรนะแพท นายรู้ตัวมั้ยว่ากำลังทำอะไรอยู่!!

"....." ฉันไม่ได้ตอบอะไรได้แต่หน้าแดงอยู่อย่างนั้น พระเจ้าเลิกกลั่นแกล้งฉันซักที TOT

"แล้วเนมล่ะ"

"เอ๋ อะ อะไรหรอ" ฉันถามกลับเสียงตะกุกตะกัก จะมาถามอะไรช๊าน ><

"เนมชอบฉันรึเปล่า" แพมเอียงคอถามฉันอย่างน่ารัก โว้ย บาดใจจัง

"ฉัน ... ก็ชอบเธอ ชอบมาตั้งนานแล้วด้วย ไอ้คนบ้า" >_< ทันทีที่ฉันพูดคำนั้น ฉันก็รีบลุกพรวดออกมาจากห้องพยายาล พระเจ้าคะ นี่ท่านทำให้ฉันสมหวังแล้วหรอ >..< ฉันวิ่งมาถึงระเบียง

"เนม!" ฉันหยุดแต่ยังไม่ได้หันหลังไปมอง เจ้าของเสียงก็คือแพท นายจะตามฉันมาทำไมเล่าตาบ้า ฉันเขินจะตายอยู่แล้วนะ >O<

"ช่วยพูดให้ฉันฟังอีกได้ไหม" ฉันหันหลังไปมองแพททีพูดแบบนั้นขึ้นมา O.O แพทหน้าแดงเพราะกำลังเขินหรอเนี่ย!

"ฉันไม่คิดเลยนะว่าฉันจะสมหวัง ที่ฉันมาเป็นเพื่อนสนิทของเธอน่ะ เพราะว่าฉันชอบเธอตั้งแต่ครั้งแรกที่เห็น ฉันตกหลุมรักเธอจริงๆนะ แล้ววันนี้พอมีโอกาสฉันก็เลยพูด

ฉันอยากให้เธอได้รู้ความรู้สึกในใจฉัน ฉันคิดว่าเธอจะคิดกับฉันแค่เพื่อนสนิท ฉันดีใจจริงๆ" ,,^^,,แพทยิ้มทั้งๆที่หน้าแดงกว่าเก่า

"มาพูดยืดยาวทำบ้าอะไรเล่า ที่นายแกล้งฉันน่ะ ทำหัวใจฉันสับสนและวุ่นวายไปหมดเลยรู้ไหม ที่นายพูดออกมาฉันก็ดีใจเหมือนกัน"

"ฉันรักนายนะ" ฉันไม่รู้ว่าแพทเดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ แต่ตอนนี้ฉันกำลังหน้าแดงอยู่ในอ้อมกอดของแพท

"ฉันก็รักเธอยัยเพื่อนรัก ไม่สิ สุดที่รัก ^^"

"ฉันเขินนะ" ///-  -///

"จ๊ะๆ ^^" แล้วแพทก็ก้มหน้าลงมาจูบฉันเบาๆ ชั่งเป็นการสารภาพรัก ของเพื่อนรักที่น่าแปลกและน่าประทับใจ

สุดท้ายจูบครั้งนี้มันชั่งหวานหอมเหลือเกิน

ขอบคุณพระเจ้าที่ท่านส่งเขามาเป็นเพื่อนฉัน ^^

ฉันรักนายแพท