ถ้านายไม่ต้องการฉัน [ Osomatsu-san {AU Vampire} KaraxIchi ] - นิยาย ถ้านายไม่ต้องการฉัน [ Osomatsu-san {AU Vampire} KaraxIchi ] : Dek-D.com - Writer
×

    ถ้านายไม่ต้องการฉัน [ Osomatsu-san {AU Vampire} KaraxIchi ]

    Y เน้นๆ ไม่ชอบก็กดตรงตัว x มุมบนขวาไปเยย

    ผู้เข้าชมรวม

    382

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    2

    ผู้เข้าชมรวม


    382

    ความคิดเห็น


    12

    คนติดตาม


    27
    หมวด :  รักดราม่า
    จำนวนตอน :  4 ตอน
    อัปเดตล่าสุด :  15 ส.ค. 60 / 15:59 น.
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    แวมไพร์...

           สิ่งมีชีวิตแปลกประหลาดที่ไม่มีใครสามารถเข้าถึงหรือมีข้อมูลครบถ้วน...

           หลายชีวิตที่ถูกสังหารไปนับไม่ถ้วนภายในบริเวณรอบปราสาทที่ตั้งอยู่กลางป่าที่ปกคลุมไปด้วยความมืดมิดจากต้นไม้สูงใหญ่นั่น

           ปราสาทที่ไม่มีคนอาศัยอยู่ กลับเป็นที่อยู่ของดวงวิญญาณทั้ง6ตนด้วยกัน ชาวบ้านที่เคยอาศัยในละแวกนั้นได้ปล่อยให้หมู่บ้านทิ้งร้างไปหลายหมู่บ้าน เพราะไม่ว่าจะไปอยู่ที่ไหน เหล่าดวงวิญญาณกระหายเลือดพวกนี้ จะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องว่างอย่างแน่นอน...

            ชาวบ้านทุกคน ต้องกระเสือกกระสนหนีตายจนลมหายใจเฮือกสุดท้าย เพราะเจ้าพวกกระหายเลือดมีอายุได้เป็นหมื่นๆปี
             แต่ว่า....ชาวบ้านเหล่านั้นมีแต่เลือดที่ไร้ซึ่งความบริสุทธิ์ ซึ่งมันเป็นสิ่งที่แวมไพร์ทุกตนไม่ต้องการแม้แต่น้อย พวกเขาต้องการเลือดสดที่สะอาดบริสุทธิ์ ชาวบ้านเป็นร้อยคนตายลงโดยที่เลือดของพวกเขาไม่ได้ลงท้องของแวมไพร์พวกนั้นแม้แต่หยดเดียว..

              ราวกับว่าทั้ง6ตนทำไมไม่ใช่เพราะกระหายเลือด แต่ทำไปเพราะความ  สนุก  ทุกครั้งที่ปลิดชีพชาวบ้านทีละคนสองคน พวกเขาแผดเสียงหัวเราะออกมาอย่างสะใจและไม่มีความปราณีแม้แต่น้อย เวลาที่เลือดสีแดงข้นสดเปอะเปื้อนมือของผู้เป็นพี่ พวกเขาจะหัวเราะอย่างบ้าคลั่งและควักเครื่องในของเหยื่อออกกระจัดกระจายจนศพนั้นไม่อาจจะเหลียวมองได้..บวกกับเสียงหัวเราะที่ปกคลุมไปทั่วพื้นที่ที่เลือดสาดไปทั่วทิศทาง  ผิดกับผู้เป็นน้อง ที่เวลาฆ่าเหยื่อได้กลับไม่ได้หัวเราะอย่างที่พวกพี่เป็น เหล่าน้องๆยืนมองศพเด็กวัยเรียนที่ตายตาไม่หลับ พวกเขาไม่มีน้ำตา ไม่มีรอยยิ้ม ไม่ได้มีความสุขแล้วก็ไม่ได้เศร้า แต่พวกเขาเมินในสิ่งที่พวกตนทำไป 

             เหล่าแวมไพร์ที่ไร้ความปราณี ไร้ซึ่งความสงสารความเมตตา และเลือดเย็นเหล่านี้..อยากรู้เสียจริงว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันได้อย่างไร...หรือจริงๆแล้วพวกเขาไม่ได้เป็นแบบนั้นตอนอยู่ในปราสาทร้างเก่าๆนั่น..

             แวมไพร์ที่อายุมากที่สุด เขาอยู่ในชุดสูทสีดำแขนกุด ประดับด้วยเนคไทสีแดงสด เสื้อสีขาวแขนยาวใต้ชุดสูทสีดำ เขี้ยว2ซี่แหลมโผล่ออกมาให้เห็นจากปากด้านบน ดวงตาสีแดงสดดั่งโลหิต ผ้าคลุมที่ชวนดูลึกลับคลุมทับตัวของเขา.......เขาคือพี่ใหญ่ของแวมไพร์ทั้งหมดในปราสาทนั่น..     .....โอโซมัตสึ......

             แวมไพร์ที่อายุมากรองลงมาจากโอโซมัตสึ.....เป็นแวมไพร์ที่มีเอกลักษณ์เฉพาะตัว คำพูดของเขาทุกคำมักจะมีภาษาแปลกๆเข้ามาแทรกเสมอ และเป็นห่วงน้องชายคนที่4ของเขามาก  ทุกอย่างเหมือนกับพี่ชายของเขา ต่างกันแค่เนคไทของเขา มันเป็นสีน้ำเงินประดับด้วยกากเพชร เฉพาะตัวสุดๆเลยล่ะ.. นิ้วนางของเขามีแหวนที่ประดับด้วยโอปอลสีน้ำเงินใสราวกับมหาสมุทร และชื่อเขา...     .....คารามัตสึ.......

              แวมไพร์ตนที่สาม ทุกอย่างที่แต่งกายเหมือนกับพี่ร้องและพี่ใหญ่ แน่นอนที่ต่างไปคือเนคไทที่มีสีเขียวเข้ม เขาคือผู้ที่คอยดูแลความเรียบร้อยทุกๆอย่างภายในปราสาท ทั้งพฤติกรรมของพวกพี่และน้องของเขา เป็นแวมไพร์ที่มีความมุ่งมั่นสูงและเจ้าระเบียบ ทุกวันจะเอาแต่พูดเรื่องที่เกี่ยวกับการทำมาหากินและการล่าคนเพื่อเอาเลือดบริสุทธิ์       .......โจโรมัตสึ........

               แวมไพร์ตนที่สี่..เครื่องแต่งกายทุกอย่างเหมือนกับพวกพี่ ต่างที่ว่า เขาไม่ได้ใช้เนคไท แต่ใช้เป็นโบว์สีม่วง ผู้ที่ใน1วันแทบจะพูดไม่เกิน50คำต่อวัน ซึ่งใน50คำนั้นล้วนเป็นคำด่าที่ด่าใส่พี่ชายคนที่2ทั้งสิ้น..แม้บางทีจะไม่มีสาเหตุก็พูดขึ้นมา ทุกวันจะใช้เวลาไปกับน้องชายของเขา บ้างก็เอาแต่หมกตัวอยู่ในชั้นใต้ดินของปราสาทที่รกรุงรังมีแต่ฝุ่นและหยากไย่ เตียงโทรมเก่าๆและเครื่องทารุณกรรมต่างๆ...  ....อิจิมัตสึ....

                แวมไพร์ตนที่ห้า แต่งตัวต่างจากทุกคน นอกจากจะใส่กางเกงสีดำสั้นแล้วยังใส่รองเท้าบูทข้อยาวอีก ทั้งที่คนอื่นๆใส่กางเกงขายาวและรองเท้าหนังปกติ แวมไพร์ผู้ไม่เคยอยู่นิ่งตนนี้ ทำลายทุกอย่างที่ขัดใจ ปากของเขาฉีกยิ้มกว้างตลอดเวลา ไม่ใช่ว่าเขาดีใจและไม่ใช่ว่าเขาเสียใจ เป็นแวมไพร์ที่เดาทางได้ยากที่สุดในหมู่พี่น้องของเขา..แต่คนที่หยุดการเคลื่อนไหวอันรวดเร็วของเขาได้ก็คือพี่คนที่สี่ แวมไพร์ตนนี้คือ  ....จูชิมัตสึ.....

                 แวมไพร์ตนสุดท้ายหรือแวมไพร์ที่อายุน้อยที่สุดในหมู่แวมไพร์ทั้ง6ตน ดวงตาของเขากลมโตสีสดราวกับเม็ดทับทิม ริมฝีปากน้อยๆที่ดูไม่มีพิษภัย แต่งตัวเหมือนพี่ชายคนที่สี่ โบว์ของเขาเป็นสีชมพูหูกระต่ายน่ารัก และเหนือศีรษะของเขาประดับด้วยหมวกใบเล็กๆ แม้การแต่งกายของเขาจะน่ารักเพีงแค่ไหน เขาก็เป็นแวมไพร์ที่เข้าเล่ห์และฉลาดแกมโกงที่สุดในหมู่มวลแวมไพร์ทั้ง6ตน น้องชายคนสุดท้องของตระกูลแวมไพร์ ...โทโดมัตสึ.... 
    _________________________________________

    ไรต์ชอบแต่งแนวดราม่าเรียกน้ำตาน้า อย่าว่ากันเลย ฉากNCอะไรไรต์อาจจะไม่ได้เขียน พอดีไม่ถนัดมาก...แต่ถนัดทำร้ายตับคนนะ oWo

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น