ฉันไม่อยากเป็นฮูหยิน

“อาหารจานนี้เรียกว่า ผัดผักห้าสหาย ทำมาจากใจของน้องไก่เหลือง” 

คำพูดของฉัน ทำเอาคนทั้งห้องอ้าปากค้างขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งไม่รู้ว่าครั้งนี้เป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้ว 

แม้แต่เจ๊ปีเองก็ยังหลุดขำออกมา... ฮ่า ฮ่า ฮ่า เอาสิ ดูสิว่าจะผ่านไหม 

หึ เอาให้อ้าปากค้างจนกรามค้างกันไปเลย

“ผ่าน...” คุณชายจางอี้ชิงพูดออกมาเสียงดังแบบไม่ต้องคิด 

ทำเอาฉันหันขวับไปมองอย่างไว

“ฟังแค่ชื่อข้าก็รู้แล้วว่าอาหารจานนี้นั้นเลิศรสแค่ไหน”

“ฮะ!!!...” ฉันอุทานออกไปอย่างไม่อยากจะเชื่อ 

ก่อนจะหันไปสบตากับเจ๊ปี และหันไปมองทางคุณชายอีกครั้ง 

เห็นเขากำลังใช้ตะเกียบจิ้ม ๆ ไปที่น้องไก่เหลืองของฉันจนมันขยับ “ช่างเป็นไก่ที่ยอดเยี่ยมมาก”

“....” 

“เจ้าคิดดูเถิด ไก่ของเจ้านั้น สามารถกลายร่างเป็นเป็ดได้ด้วย ดูนี่สิ ข้ามองอย่างไรก็หัวเป็ดชัด ๆ แล้วตรงนี้มันคือหางเป็ด เฮ้อออไม่ใช่ หางไก่ใช่ไหม 

ชิ... มองอย่างไรงานแกะสลักนี้ก็ลึกล้ำ” คุณชายพูดไปด้วย ทำหน้าครุ่นคิดไปด้วย

“มะ...ไม่จริงอะ ท่านบ้าไปแล้ว” ฉันพูดออกไปเสียงเบา

“จริงสิอาหารจานนี้เป็นงานศิลป์ ไม่เชื่อเจ้าดูผักพวกนี้สิ หั่นชิ้นเล็กชิ้นใหญ่สลับกันไปให้ดูแล้วไม่น่าเบื่อ”

“ฮะ!!!...” ฉันร้องอุทานออกไปอย่างรับไม่ได้กับความคิดของผู้ชายคนนี้

ก่อนจะขมวดคิ้วขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาคีบผักชิ้นหนึ่งเข้าปาก พร้อมกับเบิกตากว้างขึ้น “หือออ!!! อร่อย...”

---

​    ​กดลิ้ง E-BOOK ที่นี่