คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 2.2
เธอยับัวึ้นไปบนเียให่ และนอนลไป้า ๆ เา แ่่อนที่หัวะถึหมอน เา็าแนออมาให้เธอไ้หนุนลไปแทนหมอน ทำให้เธอถึับสะุ้ใ ะระเ้ัวลุึ้น แ่เารู้ทัน เลยึร่าบาเ้าไปอ แล้วลบผ้าห่มึ้นมาลุมร่าอเธออีที และอรัเอาไว้แน่นพร้อมับูบหนั ๆ ลมาบนแ้มอเธอ “พี่ม!!!...”
เธอพูออไปเสียั แ่เาไม่สนใ อร่าที่ิ้นยุยิไปมา และา็มอไปทาทีวี “ู่… เลิิ้นไ้แล้วรับ พี่แ่อเย ๆ นู้นูหนัเร็ว หนัเ้าเรื่อนานแล้ว”
วาน้อยไ้แ่เม้มปาเอาไว้แน่น แล้วหันไปหยิที่เอวอเาแร ๆ หนึ่ที ้วยวามหมั่นไส้ ่อนะเบิาว้า้วยวามใ เมื่อาให่ที่พาลมาบนัวอเธอ เหลือเพียแ่าเาสั้น ไม่ใ่าเทำานายาวอย่าที่เห็นในอนแร
“พี่ม นี่พี่...”
“พี่แ่อึอัเลยถอออ เอาน่ายัเหลือบ็อเอร์อยู่ วาเลิิ้นไ้แล้ว ไมู่หนัหรือไ”
เธอเลยทำไ้แ่หายใฟึฟัออไปอย่าัใเท่านั้น แ่็ยอมหันไปนอนูี ๆ พร้อมับเอาระเป๋าสะพายาัวใบเล็ออไปวาล้าเีย
ถึแม้ว่าะล่อแหลมและัใไปบ้า แ่็้อยอมรับเลยว่ารู้สึีมาเหมือนัน ้วยเยอ่านเอในนิยาย เลยอยาทำบ้า และมาเล่าให้เาฟัเท่านั้น ไม่ิว่าะไ้นอนูหนั้วยันแบบนี้ริ ๆ
ะที่หนัำลัสนุ อาาศเย็นสบาย ภายใ้ผ้าห่มผืนนุ่ม และลิ่นหอม ๆ ประำัวอเา ็ทำให้วาน้อยเลิบเลิ้ม นเผลอยับัวเ้าไปอเา แล้วหลับไป
เลยไม่รู้เลยว่า ร่าบาอเธอนั้นถูลูบไล้สำรวผิวเนียนาวอยู่ มฤที่เห็นว่าเธอหลับไปแล้ว ็ลอราบนเอนเหลือแ่บ็อเอร์ัวเียว แล้วลูบไล้มือไปใ้ระโปรพลีทสีำัวยาวึ้นมาบน้นาอ่อน พร้อมับันร่าบาเบา ๆ านอนะแ ให้ไปนอนหาย
นิ้ว็ลูบไล้ไปามาเับในสีาวัวิ๋วอย่าเบามือ แล้วเน้น ๆ รเม็เสรอไม้ามนอร่มผ้า นทำให้เธอร้อราระเส่าออมา พร้อมับมวิ้วึ้น
มฤ้มลไปประบูบลบนริมฝีปาสวยอเธอ ที่เปิออมาร้อรา แล้วสอลิ้นเ้าไป พร้อมับสอมือเ้าไปในับในอเธอบเน้นปลุเร้าอารม์สวาทให้หิสาว
วาน้อยเบิาว้า้วยวามใ รีบยมือึ้นไปผลัเาออ และร้อประท้วเาในลำอ เพราะถูอีฝ่ายูบปิปาเอาไว้อยู่
“อือออ...” เธอพยายามผลัหน้าหนีริมฝีปาอเาพร้อมับร้อประท้วไป้วย นมฤ้อผละหน้าออมามอ
“ู่...ที่รั ไม่้อใ พี่แ่อยารัวาเย ๆ” ไม่พูเปล่า แ่เ้า้มลไปบเม้มและูึบนลำอาวอเธอ
“อืออ พะ...พี่ม ไม่เอานะ ไม่เอา วาลัว อย่าทำแบบนี้” เธอพูไป และยับัวหนีไป “ไหนพี่บอว่าะไม่ทำไ ถ้าพี่ทำวาะโรธพี่ และเลิับพี่ริ ๆ ้วย”
ำพูนั้น ทำให้มฤหยุะัล เาเยหน้าออมามอสบาับเธอ ที่เริ่มหน้าเสีย และมีน้ำาไหลลอออมา “สัาะทำเบา ๆ”
“ไม่เอา… ออไปนะ ออไป” วาน้อยที่ไ้ยินรีบส่ายหน้าปิเสธทันที “ถ้าพี่ทำวาะเลิับพี่ริ ๆ”
มฤหายใแรอย่าหุหิใ วาอเาแ็เล้าึ้น นทำให้วาน้อยหวาลัว เพราะเธอไม่เยเห็นเาเป็นแบบนี้มา่อน “ถ้าั้นพี่็ะเอาวาแร ๆ และัไว้ในห้อนี้ไม่้อออไปไหน อยู่เอาันอย่าเียว เอาไหม”
“มะ...ไม่ ไม่เอา พี่อย่าทำอะไรวาเลยนะ วาลัว วายัไม่พร้อม นะ ถ้าพี่รัวาริ อย่าทำอะไรวาเลย” เธอพูออไปเสียสั่น ๆ อร้อให้เาไม่ทำร้ายเธอแบบนั้น
“ไ้ พี่ยัไม่เ้าไป็ไ้ แ่พี่อ้านอ วาให้พี่ไ้ไหม” เาพูอออมาบ้า
ทำให้วาน้อยที่ไ้ยิน ถึับเม้มปาเอาไว้แน่น นลุู่ึ้นมาทั้ัว เธอไม่รู้ว่าวรปิเสธอย่าไร ให้เาไม่ทำอะไรเธอ รู้เพียว่า อย่าน้อย้านอ ็ีว่าเ้าไป้าในแน่ ๆ
เมื่อมฤเห็นว่าอีฝ่ายไม่ยอมอบ เา็พูออมาเสียเ้ม “เราเป็นแฟนันแล้ว เรื่อเ็์มันเป็นเรื่อปิมา พี่ยอมลให้วานานี้แล้ว ถ้าวาไม่ยอมลให้พี่บ้า พี่็ะเอาวารนี้แหละ”
“ฮืออ ยอม วายอมแล้ว” เธอพูออมาทั้น้ำา ทำให้มฤยอมปล่อยัวเธอออไป
ส่วนัวเา็ถอยออไปถอาเออ ทำให้วาน้อยไ้เห็นท่อนเนื้อร้อนลำให่ ที่ผะั้ึ้นมาแทบะทันที ที่าเพ้นเป้าออไป ถึับสะุ้ใมอเาา้า แ้มทั้สอ้าแ่ำึ้นมาทันที
“ถอุออที่รั...” เาพูแล้วมอไปทาวาน้อยที่นั่อึ้้าน้ำานอหน้าอยู่
เธอที่ไ้ยินรีบส่ายหน้าปิเสธทันที ทำให้มฤ้อยับ้าวเ่าเ้าไปรหน้าอเธออย่าน่าลัว วาน้อยเห็น็ลืนน้ำลายอึให่ลอไปอย่ายาลำบา และมอท่อนเนื้อร้อนรหน้าไป้วย
“ยมือึ้น” เาพูออไปเสียแ็ ทำให้เธอ้อยมือึ้นามำสั่อเา เลยถูเาถลเสื้อนัศึษาัวโร่ออไปาัวอเธออย่า่ายาย โยไม่้อปลระุมเลยสัเม็
วาน้อยเม้มปาเอาไว้แน่น และยมือึ้นไปอัวปิ่วหน้าอภายใ้เสื้อั้นในสีาวเอาไว้ และนั่มอเาึระโปรออไปาาอน ้วยวามรู้สึหลาหลาย
ใหนึ่็หวาลัว แ่หัวใลับเ้นแรมา อย่าอยารู้อยาลอ เมื่อภาพหนัเอ็์ที่นเยแอบู ายัเ้ามาในหัว อนเห็นร่าายอายหนุ่มรหน้า
เาเอื้อมมือเ้าไปปละอหลัึเสื้อั้นในออไปาัวอเธอ แล้วยับัวึ้นไปยืนเ่าระห่านอยู่รหน้า ให้เธอไ้เห็นท่อนเนื้อร้อนลำให่อเา
เธอเบิาว้า้วยวามใ เมื่อถูเาับหัวเ้าไปหาท่อนเนื้อร้อนอน เาับลำท่อนเนื้อนั้นีและสีลมารริมฝีปาบาอเธอ นน้ำใส ๆ ที่ไหลเยิ้มออมารรูหัวบานิลมาบนริมฝีปาอเธอ ทำให้วาน้อย้อยมือึ้นไปันหน้าาอเาออ และิ้นยับหน้าหนี
เาพยายามบีบาอเธอให้หันหน้าลับไปอ้าปารับท่อนเนื้อร้อนอเา แ่เธอหันหนีไม่ยอมท่าเียว นเา้อยอมปล่อยมือออไปาาอเธอ
“โอ๊ยยย...” เธอร้อออไปเสียหล ้วยวามเ็บ เมื่อถูแรผลันั้น ทำให้เธอหน้าหันล้มลไปับเีย
“รัเียพี่มานานั้นเลยเหรอ” เาามเ้ามาร่อมทับัวอเธอ และ้อมอสบาัน
นวาน้อยรู้สึหวาลัวไ้แ่ส่ายหน้าปิเสธส่ไปให้เา แ่เา็ยิ้มเยาะออมาอย่าไม่เื่อ “ลืมไปแล้วเหรอรับที่รั ว่าวาเป็นแฟนพี่”
พูไป เา็้อมอสบาเธอไป ่อนะ้มลมาระิบลที่้าใบหูอเธอ “รู้ไหม ยิ่วาทำแบบนี้ พี่็ยิ่อยาเอาวาใแทบา พี่รัวามานะ ถึยอมให้นานี้”
วาู่สวยสั่นระริับสิ่ที่ไ้ยิน ในใิว่าเา้อไม่ปิแน่ ๆ เลย ถึไ้พู และทำแบบนี้ เาไม่ิบ้าเหรอ ว่าสิ่ที่เาทำ ำลัทำให้เธอหวาลัว และอยาถอยห่าาเา
มฤสอลิ้นเ้าไปวัเลียในรูหูอเธอ ่อนะไล่ลมาที่ิ่หู และับาอเธอให้หันหน้าเ้าไปรับูบูื่มอเา
“อือออ” เาร้อราออมา้วยวามพอใ เมื่อวาน้อยยอมเปิปารับูบอเา มือ็เลื่อนลไปบีบเล้นหน้าออวบอิ่มพอีมืออย่าแร พร้อมับผละหน้าลไปูึเม้มเม็ทับทิมูันแ็ึ้นมาเป็นไล่อาล่อใเา แล้วใ้ฟันบั
นวาน้อย้อร้อออไปเสียหล “โอ๊ยยย… อืออ พะ...พี่มวาเ็บ”
พูไป เธอ็บิัวเป็นเลียว เอื้อมมือลไปิผมอเาอย่าแร ทำให้ายหนุ่มผละหน้าออมาร้อรา แล้วเลื่อนมูับปาไล้ลไปามหน้าท้อแบนราบ ไปหยุอยู่รทุ่นาผืนน้อยอเธอ
“พี่ม...” วาน้อยร้อเรียเาออไปเสียสั่น ๆ น้ำาลอเบ้า
ทำให้มฤที่เยหน้าึ้นมามอ รู้สึอารม์พลุ่พล่าน อยาอัระแทเ้าไปในัวอเธอแร ๆ แ่็ทำไม่ไ้ ทำไ้แ่บัับให้าเรียวาวู่สวยนี้ อ้าออว้า้อนรับสายาอเาให้เ้าไปเยมเท่านั้น
ความคิดเห็น