ใจเทพพิสุทธิ์ The Pure heart : (Yaoi) SM Drama

ใจเทพพิสุทธิ์

(Yaoi) SM Drama

เนื้อเรื่องย่อ

วิหารที่สืบต่อกันมาหลายชั่วอายุคน  นานนับพันปีตระหง่านง้ำ  อยู่หนือเมฆหมอกสีขาว  ที่สูงว่าสูงที่สุดกว่าดินแดนแห่งใดในสนธยานี้  บัดนี้คราคล่ำไปด้วย  ผ้าระยิบสีดำ  เพื่อไว้อาลัยแก่การจากไปขององค์กษัตริย์                

                บุรุษที่ยืนอยู่ตรงโถงกว้างด้านหน้า  ประจันหน้าอยู่กับอีกหนึ่งบุรุษ  ทั้งสองต่างอยู่ในชุดกันคนละแบบ ทว่าสีขาวบริสุทธิ์ที่ทั้งสองคนสวมใส่นั้น  ประดับไปด้วยเสื้อผ้าอาภรณ์ชั้นดี  หากต่างกันที่องค์รูปของแต่ละคนต่างกันด้วยวรรณะที่สองคนเป็นคนละอย่าง  มือชายผู้หันหลังให้โถงกว้างนั้น  หนึ่งข้างปล่อยแนบกับลำตัวอันงามสง่า  ส่วนมืออีกข้าง  ไพ่หลังเอาไว้แสดงถึงความแข็งแกร่งที่ตัวเองมี   ถ้ามีใครซักคนมองจากตรงนี้ไป  ก็จะเห็นเพียงเสี้ยวนิดเดียวของชายอีกฝั่งเท่านั้น

                “เสด็จพ่อสิ้นพระชนย์แล้ว”  น้ำเสียงอันราบเรียบนั้น กังวาน แต่แฝงไปด้วยความเศร้ายิ่งนัก

                “กระหม่อมทำดีที่สุดแล้ว  เตือนพระองค์ถึงสามครั้ง แต่พระองค์ไม่ทรงรับฟังคำเตือนของกระหม่อม” 

                “ท่านไม่ผิดหรอก เทพพิสุทธิ์  แต่ ณ บัดนี้ไป  เมืองรอบข้างทั้งหมด  คงจะมุ่งหันเข้ามาประชิดเมืองเราเป็นแน่   และเป้าหมายของพวกมันเหล่านั้น  ก็คงจะต้องเป็นท่าน  และตัวข้าเองก็เคยบอกกับท่านแล้ว ว่าข้าจะไม่ขอใช้อำนาจ หรือเวทย์พิเศษอันใดที่ท่านมีอยู่  เพื่อที่จะทำให้ตัวเองยิ่งใหญ่  ข้า “องค์รัชทายาท”  แห่งเมฆาพยัค  จะใช้สติปัญญา  แลพลังกำลังของตัวเองที่มี  เพื่อที่จะปกป้องอาณาประชาราษฏร์  รวมไปถึง  ปกป้องท่านด้วยนับจากนี้” 

                ชายผู้ที่ถูกกล่าวถึง  ก้มหน้าลงเพียงนิด  ใบหน้าที่ขาวใสดุจหมอกรอบข้าง ยิ้มให้เพียงน้อย  ก่อนจะกล่าวขึ้น            

                “ทำไมทรงตรัส  เพื่อที่จะทำร้ายกระหม่อมเช่นนี้  นับตั้งแต่กระหม่อมถือครองวิหารบรรพชน นี้เป็นต้นมา  พระองค์ก็ทรงทราบไม่ใช่หรือ ว่าสองมือของกระหม่อม  เปื้อนเลือดมานับไม่ถ้วน   ถ้าไม่ทรงต้องการสติปัญญา แลพลังของพิสุทธิ์นี้  พระองค์จะทรงให้กระหม่อมทำเช่นไร  หรือว่าจะต้องฆ่ากระหม่อมทิ้งเสีย” 

                “ข้าไม่มีวัน  จะฆ่าท่าน  แต่ท่านต้องรับปากต่อหน้าองค์พระปฐมบรมพยัค ว่าท่านจะไม่ใช้เวทย์อันใดเพื่อที่จะปกป้องข้า และเหล่าทหารของข้าอีกเป็นขาด   ถ้าหากวันใดที่ท่านทำ แม้แต่เพียงครั้งแรก หรือครั้งเดียว   ข้าจะทำให้ความบริสุทธิ์ของท่านหายไป” 

                “ฝ่าบาท”  น้ำเสียงที่สั่นเครือ พูดออกมาอย่างแผ่วเบา กับบุรุษที่อยู่ตรงหน้า  ก่อนที่ผู้ชายร่างสูงกว่านั้น  จะหันหนีและเดินออกมา ทิ้งคำพูดสุดท้ายเอาไว้   อย่างชัดเจนแจ่มแจ้งอีกครั้ง

                “ได้โปรดเถิด เทพพิสุทธิ์  บัดนี้ข้าไม่ใช่องค์รัชทายาทแล้ว แต่ข้าคือองค์กษัตริย์  กฎที่มันมีมานับพันปี  นับจากนี้  ข้าจะเปลี่ยนมัน ให้ข้าได้เป็นกษัตริย์อย่างแท้จริง  และนับจากนี้ก็ขอให้ท่านคือเทพพิสุทธิ์อย่างแท้จริงด้วยเถิด” 

                ถึงแม้คนที่พูดจะเป็นถึงว่าที่องค์กษัตริย์ใหม่แห่งมหานครานี้  แต่ตามกฎก็ยังต้องทำความเคารพต่อบุรุษร่างเล็กกว่าตรงหน้าอยู่ดี    “เทพพิสุทธิ์” รับการเคารพนั้น  ก่อนที่ทั้งสองคนจะเดินจากกันไป 

                หนทางข้างหน้าจะเป็นเช่นไร  มีแต่เพียงสวรรค์เท่านั้นที่รับรู้ได้