คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : แตกหัก 70 %
“ิห์ับเน…”
ภาพารพลอรัอย่าไม่อายฟ้าินบาลึลไปในหัวใวน้อยที่สาวแรแย้มมอบให้แฟนหนุ่ม้วยวามเ็มใ
แ่ลับถูนใร้ายบยี้นแสลายลายเป็นฝุ่นละออไร้วามหมาย
ราวับโลแห่วามฝันอันสวยามถล่มลมารหน้า
นวินานึอยาเินออไปาภาพบาาและบาหัวใ
แ่ล้ายับมีโ่รวนหนาให่ถ่วรั้ไว้ไม่ให้หลีหนีไปาวามริราวับเธอไม่มีะหนีวามริพ้น
วามริที่เธอโนเพื่อนและแฟนหนุ่มร่วมมือัน่าเธอให้ายทั้เป็น
ายทั้ที่ยัหายใเป็นแบบนี้เอหรือ…
ริมฝีปาบาบเ้าหาันแน่นนห้อเลือ าแ่ำน้ำาะไหลอยู่รอมร่อ
น่าแปลที่เธอร้อไม่ออ ราวับสิหลุลอยออาร่า
นระทั่ท้อฟ้า้านนอฟาสายฟ้าฝ่าลมาัเปรี้ย!
“รี๊!!! ฮือ ฮือๆๆ”
มือสั่นเทาปิปาแ่ไม่อาลั้นเสียร้อแห่วามเ็บปวเอาไว้ไ้
ิห์หันมามอ ใเาหล่นไปที่าุ่ม เาผลัีราอย่าแรนหิสาวล้มลไปอ้าเีย
แล้วปรี่มาหานรัที่ำลัยืน็อ เพื่อหวัอธิบายให้เ้าใ
“เนิส เรา…”
เพียะ!
ฝ่ามือบาวัลบนแ้มสา
ไม่เ็บเท่าน้ำร้อนผ่าวที่ลบาเธอ นวินาไม่แม้แ่มอหน้าเา
เธอวิ่หนีไปอย่ารวเร็วเหมือนนสิแ
“เนิส เนิสฟัิห์่อน”
ิห์ะโนลั่น แทบะระโนไปะรุบเธอ
“ปล่อย! ปล่อย ฮือๆๆ
ไอ้นเลว ฮือๆ”
หยาน้ำอุ่นร้อนหลั่ไหลออมาอย่าไม่าสาย
หลาหลายวามรู้สึปะปนอยู่ภายในวาู่สวย โลทั้ใบแสลายเป็นยัไ
เพิ่ะสำเหนียไ้ในวินาทีนี้
“เนิสฟัิ์่อนนะ อร้อ”
ิห์พยายามอธิบาย
แ่นวินาไม่สนใฟั้อแ้ัวเาอี่อไป
แววาเ็บ้ำอเธอือำอบ
“ไหนละ่าแอร์ ่อมันนพรุนแล้วสินะ
ทำไมิห์ทำับเราแบบนี้ อยาเลิันทำไมไม่บอันีๆ
ทำแบบนี้เนิสรู้สึเหมือนะายเลยรู้ไหม ฮึ…
เนิสรับไม่ไหวนะิห์ ฮือออ”
ะโนออมาทั้น้ำา
หัวใเธอแสลายไม่เหลือิ้นี มือบาทุบหน้าอัวเอไม่หยุ
น่าแปลที่ไม่รู้สึเ็บเลยสันิ
“มันไม่ใ่แบบที่เนิสิ”
เาับมือเธอมาแนบอ
น้ำาลูผู้ายเอ่อลอล้นอบา พยายามบอให้เธอเ้าใ เารัเธอมา
มานไม่อารัใรไ้อี
“ิห์โหเนิส ฮือ…
ิห์เอามันมานอน้วยในวันสำัอเรา ิห์ทำแบบนี้ับเราไ้ยัไ บนเียนั้น… ฮือๆๆ”
วหน้าสวยที่บรรแ่มาเลอะเปรอะ้วยราบน้ำา
นวินาทรุายลไปอับพื้น สะอึสะอื้นร่ำไห้นัวสั่นเทา
หิสาวนึเลียัวเอึ้นมารามรัน เลียัวเอที่ทุ่มเทวามรั
เสียใที่หลไว้ในผิ ทำไมพวเาถึทำับเธอแบบนี้ ทำไมถึทำับเธอไ้ลอ ทำเอาแฟนหนุ่มเ็บปวนพูไม่ออ
แววาอเาอัอั้น แ่ำพร่า้วยหยน้ำาไม่่าาเธอ
“เพราะเราสอนรัันยัไล่ะ แมาวันนี้็ี
ะไ้หายโ่สัที นอย่าแไม่มีวันเอานะันไ้หรอ”
ีราามออมาอย้ำ
“หุบปานะเน ไสหัวออไปาห้อเราเี๋ยวนี้” ิห์ะอเสียัใบหน้าถมึทึน่าลัวนีราัหวั่นใ
“็ไ้ ั้นไว้เอันนะะที่รั
ยัไเน็้อย้ายมาอยู่ที่นี่อยู่ี”
ีรายอมถอย เพราะ้อรีบไปัารเรื่อิห์ให้เรียบร้อยามแผน
ลทุนทำถึนานี้ะให้พลาไม่ไ้เ็า เ้าหล่อนยุรยารไปแทรลาระหว่านสอน
ยื่นหน้าไปหอมแ้มสาอย่าไม่สนยาอายบนหน้า นวินาำลัพั
เธอ้อไม่ปล่อยโอาสทอหลุไป่ายๆ
ยัไวันนี้นวินาับิห์็้อเลิันอยู่ี
แฟนเอาผู้หินอื่นมานอนอในวันรบรอบถ้ายัทนบอยู่็โ่เินทน
ีราไม่เสียใเลยสันิ นวินาไม่สมวรไ้นีๆอย่าิห์ไป
“เนิส ฟั…”
ไม่ทันไ้เอ่ยอะไรออมา นวินา็ุัวเอึ้นาวามอ่อนแอ
แล้วว้าล่อเ้มาปาใส่หน้าเานิไม่ออมแร
นเ้็อโแลึ่ฝึทำเอเป็นรั้แรเปื้อนวหน้าหล่อเหลา
บาส่วน็เละเทะไม่เป็นิ้นีอยู่บนพื้น
“เ็บไหม”
นถามน้ำาไหลพราราวับทำนบพั
เา็แ่เ็บัว แ่เธอนี่สิ
ทั้ายและใแทบะแหลสลาย
“ถามว่าเ็บไหม อบสิ! อบมา!” นวินาะเบ็เสียอย่าน็อหลุ
“เนิส…”
มือหนาเอื้อมแะหวัปลอบประโลม
ทว่านวินาลับถอยหนี ิห์ใหายวาบ
บาสิ่บาอย่าบอเาว่ารั้นี้ทุอย่าะเปลี่ยนไป เธอะไม่มีวันหวนลับมา
“เราเลิันเถอะ”
บอเาเสียเรียบเย็นเือระแสรวร้าว ไม่ิว่าวันแห่ารแหัะมาถึเร็วนานี้
“ไม่นะ ฟัิห์่อนนะเนิส”
ิห์พยายามะอธิบาย
แ่นวินาไม่ฟัำแ้ัวใๆ อี่อไป เธอวิ่ออาห้อไปในทันที
ทำให้นที่อยู่ในสภาพไม่พร้อม ไ้แ่ำแพระบายวามอัอั้นใ
ปล่อยให้เลือไหลอย่าไม่แยแส
เลือั่วๆ เอาออะไ้็ี
“โธ่โว้ยยยย!!”
สายาอันว่อไวอมหภพทันเห็นร่าบาุ้นาในสภาพเท้าเปล่าวิ่ออาลิฟ์ล้ายนสิหลุ็ปรี่เ้าไปหา
นวินาเยหน้าแ่ำึ้นมามอ พอเห็นเป็นใร็โผเ้าอแน่น
ร้อไห้โฮออมาอย่าไม่อายใร
เธอเ็บ เ็บเหลือเิน…
เนื่อาเป็นร่าแร อามีารแ้ไเรื่อยๆนะะ
นานมาแล้ว ที่ไม่มีอมเมนท์ถล่มทลายแบบนี้ ีใั
ยัไ็ฝาอมเมนท์เป็นำลัใให้ในอน่อๆไป้วยนะะ
><
ความคิดเห็น