หลงกลรัก (อ่านฟรี+ติดเหรียญตาม+มีอีบุ๊ก)

“ทำไมใส่ชุดแบบนี้มานั่งที่นี่คนเดียว”

“คะ ก็ชุดนิสิตธรรมดานี่”

“ไม่ได้หมายถึงชุดนิสิต”

“...”

“แล้วหมายถึงอะไรของมึงวะไอ้ธาม” ธนิกรที่เดินมาพร้อมกันก็ยังไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เพื่อนเขามันเป็นอะไรของมัน เมื่อกี้ยังดี ๆ อยู่เลย

“นั่นสิคะ ก็ใส่ชุดนิสิตมาจะไม่ได้หมายถึงได้ยังไง”

“กะ...ก็กระโปรงมันสั้น ใส่มานั่งอยู่คนเดียวในดงผู้ชายได้ยังไง”

“...” ธนิกรร้องอ๋อในใจยาวเหยียดแต่ยังคงตีหน้านิ่ง มันหวง?

“คะ ก็ไม่สั้นนะยาวยี่สิบสองกำลังพอดี” คนอื่นใส่สั้นจนจะถึงก้นอยู่แล้วไม่เห็นเขาว่าอะไร

“...”

“แล้วก็ไม่ได้นั่งคนเดียวด้วย คุณเต้เขาเพิ่งไปเข้าห้องน้ำเมื่อกี้เอง”

“เหอะ!” สบถออกมาเบา ๆ อย่างลืมตัว

ยาวยี่สิบสองกำลังพอดี เหอะ! จะพอดีได้ยังไง พอนั่งลงกระโปรงมันก็เลิกขึ้นสูงพอ ๆ กับวันนั้นแหละ

........

คุยกันค่า!

สวัสดีค่ะ กลับมาอีกแล้ววววว! เขียน ๆ ลบ ๆ เดี๋ยวอัปเดี๋ยวหาย ฮือออ ต้องขออภัยอย่างสูงกับคนที่เคยเข้ามาอ่านนะคะ

การเขียนเรื่องแรกให้จบมันยากจริง ๆ ค่ะ (แต่ตอนนี้เขียนต่อจนจบแล้วน้าา) ตัวละครชื่อเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนชื่อเรื่องค่ะ รวม ๆ แล้วพล็อตเรื่องมันอาจจะดูธรรมดาทั่วไป และยังมีจุดที่ไม่สมบูรณ์เท่าไหร่ต้องขออภัยด้วยนะคะ แต่ก็พออ่านฆ่าเวลาได้อยู่น้า (><) สัญญาว่าจะนำไปปรับปรุงในเรื่องต่อไปถ้ามีโอกาสได้เขียนอีกค่ะ

ไรต์เฌอจะทยอยอัปลงให้อ่านเรื่อย ๆ นะคะ (ทั้งหมด 17 ตอน + ตอนพิเศษ 3 ตอนในอีบุ๊กนะคะ) ทั้งแบบฟรี (กลับมาติดเหรียญตอนหลัง) และอีบุ๊ก ยังไงฝากติดตามด้วยนะคะ เอ็นดูนักฝึกเขียนหน้าใหม่ด้วยเด้อ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ