คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 6 ค่ำคืนอันแสนหวาน
อนที่ 6 ่ำืนอันแสนหวาน
เย็นวันนั้นอรรัมภาและอัศวิน็หาอาหารเย็นรับประทานัน้านอ พวเาเินเล่นถนนนเินรำลึวามหลัันอย่ามีวามสุ
เมื่อมาถึโรแรม อรรัมภาและอัศวินัแวาสัมภาระลในห้อเ้าที่ีเรียบร้อยแล้ว ทั้สอ็่าหาที่นั่ล ผ่อนลายอิริยาบถ
“พี่วินะ อรเหนียวัวะแย่แล้ว เรามาอาบน้ำ้วยันีว่า่ะ” เสียหวานออรรัมภาเอ่ยวนอัศวินึ้นมา
“ไ้เลยรับ เี๋ยวพี่ถูหลัให้” อัศวินรีบอบรับำอย่าไม่รอ้า
เมื่อทั้สอนอาบน้ำเสร็แล้ว อรรัมภา็นุ่ระโมอห่อผ้านหนูสีาวออมา เผยให้เห็นเนินอาวนวล อวบอิ่ม ที่อยู่พ้นอบผ้านหนูึ้นมา่ว้านบน
ส่วนอัศวิน็ห่อผ้านหนูสีาวาเอว เผยให้เห็นแผ่นอแ็แร่ที่มีนหน้าอึ้นรำไรูสมายารี ับล้ามท้อที่แน่นเป็นมัๆ ที่ไร้ไมัน
อรรัมภานั่ลบนเ้าอี้หน้าโ๊ะเรื่อแป้ โยมีอัศวินผู้เป็นสามีอยเ็ผม และหวีผมให้เธอ
อัศวินเ็ผมให้อรรัมภาเสร็แล้ว เา่อยๆ หวีผมสั้นประบ่า ย้อมผมสีน้ำาล ัลอน อเมียสุที่รัอย่าบรร
...ฟอ...
“หอมัเลยรับ น้ออรนี่หอมมาๆเลยรับ” เาหอมแ้มภรรยาฟอให่พร้อมระับอา้านหลั
“ผมมีวามสุมาเลยที่มีุ”
“อร็เหมือนัน่ะ” เธออบลับพร้อมหันไปประทับูบที่แ้มอเาไปหนึ่ที
“เ็ผมเสร็แล้วรับ ืนนี้น้ออระใส่เสื้อผ้าุไหนีรับ เี๋ยวพี่หยิบมาให้”
“ะใส่ไปทำไมล่ะะ เพราะในเมื่อใส่แล้ว เี๋ยว็้อถออยู่ี” อรรัมภาพูเสียหวานหยย้อยพร้อมับรอยยิ้มรุ้มริ่ม
เสียหวานหยย้อยออรรัมภา ับประโยวนเ็ี่เมื่อี้นี้ ที่อัศวินไ้ยินเพิ่ไ้ยิน ราวับยาปลูำหนั
สายาอบอุ่นออัศวินที่้อมอเธอ พลันเปลี่ยนเป็นเร่าร้อน เปี่ยมไป้วยเพลิสวาท นอัศวินอใไม่ไหว
ทันในั้นอ้อมแนทรพลัอเา็้อนัวอรรัมภาึ้นมาในท่าเ้าบ่าวอุ้มเ้าสาว
้วยนาัวที่่าันอยู่มา ทำให้เาอุ้มเธอึ้นมาอย่า่ายาย
เาบรรวาเธอลบนเียอย่านุ่มนวล พร้อมับ่อยๆ แะผ้านหนูที่ระโมอออรัมภาออ
เาึ้นบนเียนอนทับลบนัวออรรัมภา นแผ่นอที่แ็แร่ประทับับทรวออันอวบอิ่ม เา่อยๆ ้มหน้าลบรรูบเมียรัอเา ทั้สอนอยู่ในห้วมนร์สะแห่วามรั และวามใร่
อัศวินบรรูบอรรัมภาอย่านุ่มนวล าูบที่นุ่มนวลในอนแรนั้น ่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นหนัหน่ว และเร่าร้อนึ้น
ทั้สอร่วมันบรรเลเพลรัสลับสับเปลี่ยนันไปเรื่อย ทั้ัหวะ นุ่มนวล ุัน และเล่าร้อน ลอทั้ืน ทัู้่ื่ม่ำับ่วเวลาอันแสนหวานวบนใล้รุ่สา
อรรัมภาเหนื่อยนหมแร และผล็อยหลับไปในอ้อมแนออัศวิน ้วยใบหน้าที่เปี่ยมล้นไป้วยวามสุ
อัศวิน้อมออรรัมภาที่ผล็อยหลับไป้วยวามรู้สึรัใร่เอ็นู พร้อมับแอบูบเบาๆ ไปที่หน้าผา แล้วระิบว่า “ฝันีนะรับที่รัอผม”
่วสายอวันรุ่ึ้น อรรัมภาับอัศวินื่นมา็รับประทานอาหารมื้อแรอวัน้วยัน เสร็แล้วึับรถออไปที่หมู่บ้านนระสา
- - - - - - บอน - - - - - -
ความคิดเห็น