The king who is above the gods

ข้อมูลเบื้องต้น

• นะที่แห่งหนึ่งมีชายนั่งอยู่บนบัลลังก์ผู้ได้รับฉายาว่าราชันย์ผู้เหี้ยมโหดเขามีนามว่า จักรพรรดิโลหิตเขาได้สังหารคนไปนับไม่ถ้วนมนุษย์หรือเทพล้วนโดนเขาสังหารหมดทั้งสิ้นเขามีแผลใจในอดีตเมื่อ 2,000 ปีก่อนที่อยากกลับไปแก้ไขเขาเลยได้ไปหาเผ่าพันธุ์ทวยเทพองค์สุดท้ายที่เขาไม่ได้ฆ่านั่นก็คือซากะเทพแห่งกาลเวลาเพื่อพาเขากลับสู่อดีตเพื่อไปแก้ไขสิ่งที่เขาทำและช่วยเหลือไว้ไม่ได้เขาจะทำมาสำเร็จหรือไม่เราทำได้แค่ดูเรื่องราวของเขาไปเรีื่อยเขานะปัจจุบันเป็นผู้เหี้ยมโหดแตกต่างตัวเขาในอดีตเมื่อ 2,000 ปีก่อนคราวนั้นเขาจับดาบไม่เป็นเลยจะด้วยซ้ำเขาเป็นคนใจดีที่จะไม่ฆ่าใครแต่มีเหตุการณ์บางอย่างที่ทำให้เขาเปลี่ยนไปตลอดกาลทำให้เขามีแต่ความแค้นและอยากจะแก้แค้นอยู่ตลอดเวลาจากคนใจดีที่มีแต่คนเคารพบูชาณตอนนี้มีแต่คนเกลียดชังและยังอยากต้องการที่จะฆ่าเขามันเป็นแบบนั้นได้ไงกันไม่มีใครรู้ว่ามันเป็นแบบนั้นเพราะคนในสมัยนั้นได้ตายหมดแล้วจากการหมดอายุขัยหรือโดนเขาฆ่าหมดจักรพรรดิโลหิต:เขากำลังคิดอยู่ว่าสิ่งที่เขาทำนะตอนนี้มันดีแล้วหรอมันถูกต้องแล้วหรอ ข้ารับใช้: ฝ่าบาท!เกิดเรื่องใหญ่แล้ว จักรพรรดิโลหิต : มันเกิดอะไรขึ้น 
• ข้ารับใช้:มีกองทัพของจักรวรรดิเทียนโอ๋นับล้านนายมาโจมตีเมืองของเราค่ะ
• จักรพรรดิโลหิต:กองทัพของเราไปอยู่ไหนหมดบอกให้มันใส่หัวมานี่
• ข้ารับใช้:มีเรื่องนึงที่ข้ายังไม่ได้บอกท่านแม่ทัพของเราเป็นกบฏที่แฝงตัวอยู่ในถ้ำของเรา จักรพรรดิโลหิต:ไอ้พวกไม่ได้เรื่องตอนนี้กองทัพของเราเหลืออยู่กี่คน
• ถ้ารับใช้:ตอนนี้เหลือไม่ถึง 20,000 นายแล้วค่ะ จักรพรรดิโลหิต:แค่นี้แหละก็ฆ่ามันได้หมดแล้วไปบอกให้พวกเขาเตรียมตัวแล้วต้องเข้าสู่สนามรบแล้ว คนรับใช้ : ค่ะ
• จักรพรรดิโลหิตได้เตรียมกองทัพที่เหลือไม่ถึง 20,000 นายของเขาออกไปรบพี่ยังใช้เวลาไม่ถึงครึ่งวันเขาก็ฆ่ากองทัพฝั่งนู้นและกบฏทั้งหมดได้โดยมีแต่เขาเท่านั้นที่เหลือรอดมาแค่คนเดียวหลังจากนั้นเขาได้กลับสู่เมืองมีแต่คนสรรเสริญเชิดชูบูชาแต่เขานั้นไม่รู้สึกดีใจเลยเขาเพียงรู้สึกว่าการสร้างครอบครัวและใช้ชีวิตแบบธรรมดาสำหรับเขาเขาต้องการแบบนั้นมากกว่าที่มาของบัลลังก์และฆ่าทุกอย่างเขาได้หัวถึงอดีตและคิดถึงสตรีผู้เป็นที่รักของเขา “อลิซาเบธ”ถ้าไม่ใช่เพราะตอนนั้นเขาอ่อนแอไม่มีพลังที่จะต่อสู้หรือปกป้องแตกต่างจากตอนนี้ที่เขามีทุกอย่างอำนาจเงินทองพลังว่าเป็นอมตะแต่เขาไม่ต้องการสิ่งเหล่านั้นเลยสิ่งที่เขาต้องการหรือก็คือสาวที่เป็นที่รักของเขา“อลิซาเบธ”จักรพรรดิโลหิต:เขาได้คิดอยู่ว่าอยากกลับไปแก้ไขอดีตและใช้ชีวิตอย่างสงบสุขแต่เขาก็คิดได้อยู่เรื่องนึงมีวิธีอยู่ที่กลับคืนสู่อดีตนั่นก็คือเทพองค์สุดท้ายที่เขายังไม่ได้ฆ่าเขาได้ไปหาเทพองค์สุดท้ายนั้นคำพูดแรกที่เขาได้ยินจากปากของเทพองค์นั้นแล้วก็คือเจ้ากลับมาทำไมเทพตกสวรรค์ จักรพรรดิโลหิต : ส่งข้ากลับสู่อดีตที
• เทพแห่งกาลเวลาซากะ:แล้วทำไมข้าต้องส่งเจ้ากลับสู่อดีตคนฆ่าล้างเผ่าพันธุ์อย่างเจ้าต้องการอะไรอีกคือเจ้าต้องการข้าร้องขอความทุกข์เผ่าพันธุ์เพื่อตอบสนองตัณหาของเจ้า จักรพรรดิโลหิต : ไม่ข้าแค่ต้องการไปช่วยคนรักของข้าและเปลี่ยนสิ่งที่ข้าเป็นอยู่ตอนนี้ข้าต้องการใช้ชีวิตธรรมดากับคนที่ฆ่าครับและฆ่าคนที่พาครอบครัวของข้าไปและไปใช้ชีวิตเยี่ยงคนธรรมดาในยุคปัจจุบันนั้นเทคโนโลยีได้ไปไกลแล้วแต่ยุคสมัยกลับมายุคที่มีแต่ดาบและการรบเพราะว่ามีเทพองค์หนึ่งได้ไปยุ่งกับกฎเกณฑ์ของโลกและใช้พลังที่ขโมยมาจากเทพแห่งกาลเวลาย้อนมันไปสู่ยุคที่มีแต่การฆ่าและรบทำสงครามแต่สิ่งหนึ่งที่ได้มาเพิ่มขึ้นก็คือ "มานา"ก็ฟื้นฟูกลับไปเยอะมากสัตว์น้อยใหญ่ได้กลายพันธุ์แตกต่างไปจากเดิมทำให้มนุษย์นั้นต้องวิวัฒนาการตัวเองและพัฒนาตัวเองไปเรื่อยๆเพื่อเอาชีวิตรอดแต่นั่นก็ไม่เสมอไปมนุษย์ทุกคนถูกล้วนถูกปลูกฝังว่ามนุษย์นั้นต้องใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันและมนุษย์คือจุดสูงสุดของห่วงโซ่อาหารแต่นั่นไม่จริงเสมอไปหลังจากที่โลกกลับมายุคอดีตมนุษย์ไม่ใช่โจทย์สูงสุดของห่วงโซ่อาหารและสิ่งมีชีวิตที่แข็งแกร่งที่สุดมีสิ่งมีชีวิตหลายอย่างที่มนุษย์นั้นไม่สามารถต่อกรด้วยได้พลังมันเหนือจินตนาการเกินไปพวกเขาได้สิ้นหวังอยากจะฆ่าตัวตายเพราะว่าสิ่งชีวิตที่เหนือจินตนาการพวกนั้นราวกับพระเจ้าไม่มีใครฆ่าพวกมันได้แต่มีอยู่ 1 คนเด็ก 1 คนนี้มาจากไหนก็ไม่รู้เขาฆ่าสิ่งมีชีวิตพวกนั้นราวกับเป็นผักปลาทุกคนนั้นล้วนให้ชื่อแก่คนนั้นว่าจักรพรรดิโลหิต ผู้ปกครองคู่ควรด้วยคำสั่งเด็ดขาดและค่อนข้างจะเป็นกฎที่กดขี่ผู้คน จักรพรรดิโลหิต:ข้าขอร้องล่ะข้าแค่อยากใช้ชีวิตปกติของคนที่ข้ารักในยุคปกติ เทพแห่งกาลเวลาซากะ:ข้าส่งเจ้ากลับไปได้แต่เจ้าต้องทำบางอย่างให้กับข้าหยุดคนผู้นั้นที่เปลี่ยนโลกใบนี้ให้กลับคืนสู่อดีตที่มีแต่การรบและการทำสงครามทำให้มันสงบสุขซะ จักรพรรดิโลหิต:ข้าทำได้แต่กฏในการย้อนอดีตมันก็มีอยู่ข้อหนึ่งที่ทำให้ข้าไม่สามารถใช้ความสามารถเหมือนปัจจุบันนี้ได้ยกเว้นเสียแต่ท่านต้องทำลายกฎข้อนั้นให้กับข้าหรือยกเว้นกฎข้อนั้นให้กับข้า เทพแห่งกาลเวลาซากะ:มันเป็นไปไม่ได้แต่มันก็มีวิธีอยู่ข้าจะให้สิ่งนี้กับเจ้า จักรพรรดิโลหิต : สิ่งนี้นี่มันคือ เศษซากแห่งกาลเวลาของเทพกาลเวลาองค์กรไม่ใช่หรอ #หมายเหตุ แสนซากแห่งกาลเวลามันคือหัวใจของเทพกาลเวลาองค์กรซึ่งจะเกิดขึ้นต่อเมื่อคนนั้นได้เป็นเทพมาแล้วหลายล้านปี เทพแห่งกาลเวลาซากะ:ถ้าเจ้ามีสิ่งนี้แล้วเจ้าเอามันไปหลอกลวงกับตัวเองเจ้าก็สามารถใช้พลังของตัวเองได้แต่จะได้ไม่มากเพราะยังไงกฎก็คือกฎแต่สิ่งนี้ที่ทำให้เจ้าฟื้นฟูพลังตัวเองได้เร็วขึ้นหลายพันเท่า จักรพรรดิโลหิต: ข้าขอบคุณมากที่ท่านให้สิ่งนี้กับข้ามา เทพแห่งกาลเวลาซากะ:เตรียมตัวได้แล้วค่าจะส่งเจ้าไปสู่อดีต จักรพรรดิโลหิต:ได้ข้าจะเตรียมการให้เรียบร้อย หลังจากนั้นจักรพรรดิโลหิตได้ไปเตรียมของมามากมายขอแต่ละอย่างล้วนมีระดับสูงทั้งนั้นและระดับแบ่งออกเป็น 10 ระดับระดับที่ 1 มานาเสถียร คือ อาวุธที่สามารถเข้ากลับมานาได้ต้องต้องได้รับมานามาเป็นเวลานาน อันดับที่ 2 มานาร่วงโรย คืออาวุธจะมีจิตสำนึกเป็นของตนเอง อันดับที่ 3แก่นแท้ของอาวุธ แม่เข้าใจในอาวุธนั้นจิตสำนึกเชื่อฟังไม่ต่อต้านผู้ใช้งานจะเป็นแบบนั้นได้ต้องใช้อาวุธนั้นเป็นแล้วเวลาที่นานแล้วต้องส่งมานาเข้าไปอยู่ตลอดเวลาเพื่อปรับพลังให้เข้ากับดาบและเข้าใจในเทคนิคที่ผู้ใช้คนกอดเขาได้ อันดับที่ 4 การเผาผลาญพลังชีวิตคือการที่สามารถเอาอายุขัยของตนเองมาแทนพลังที่ตัวเองไม่มีได้ซึ่งจะกินอายุขัยเป็นจำนวนมาก 5-8;จะไม่มีอะไรมากนอกจากการเพิ่มพลังและมานา แตกต่างจากการที่ 9-10 เพราะมันเป็นอาวุธระดับตำนานที่ที่โอกาสเกิดตามธรรมชาติที่จะมีมานานไหลเวียนที่อาวุธนั้นยากมากที่จะด่าจะดูดทรัพย์โดยเกิดจากการดูดทรัพย์โดยธรรมชาติอย่างแท้จริงแต่มีอีกวิธีนั่นเลยก็คือให้คนที่มีพลังมหาศาลเอาพลังมานาของตนเองอัดใส่ดาบเป็นเวลานานนับศตวรรษจะได้ดาบระดับตำนานในระดับที่ 9 ได้กำลังจะมหาศาลแต่จะไม่เท่ากับของที่เกิดมาตามธรรมชาติเพราะของได้เกิดมาจากตามธรรมชาติจะมีสกิลติดมาด้วยเช่นถ้าอาวุธที่อยู่ในบริเวณนั้นมันเป็นอาวุธประเภทเคียวหรือดาบสั้นที่ใช้ในรอบสังหารและอยู่ในบริเวณที่หมอน้ำเข้มข้นแท้เลือดเป็นจำนวนมากดาบพวกนั้นจะมีสกิลติดตัวเช่นการดูดเลือดที่ต่างจากระดับอื่นตรงที่มันดูดเลือดได้แค่ 23 - 75% ต่อครั้งที่ใช้คำว่าได้แค่เพราะสกิลของบางตระกูลสามารถดูดเลือดหรือทดแทนเลือดได้ ประสิทธิภาพในการดูดเลือดนั้นสูงมากเด็กวัยแรกเกิดถ้าเผลอใช้สกิลออกมาจะมีพลังมหาศาลมากเช่นถ้าเด็กคนนั้นบาดเจ็บใกล้ตายหรือแต่หัวถ้าเป็นเด็กที่เกิดมาพร้อมพลังมหาศาลจะไม่ตายเพราะถ้ามีสิ่งมีชีวิตอยู่รอบๆจะเอาเลือดของสิ่งมีชีวิตนั้นๆมาแทนเลือกที่เสียไปและสร้างอวัยวะใหม่ฟังดูโกงและมีข้อเสียเยอะ 1 เลยก็คือจะแพ้ธาตุศักดิ์สิทธิ์ 2 จะเข้ากับความมืดแต่ถ้าจะอยู่กับแสงศักดิ์สิทธิ์ได้นั้นต้องเสียพลังแห่งวงตระกูลซะก่อนวงตระกูลแต่ละวงตระกูลนั้นก็มีพลังแตกต่างกันเช่นองค์ตระกูลนั้น 1,000-10,000 ปีจะเกิดเด็กที่มีสายเลือดกึ่งมนุษย์กึ่งเทพเจ้าออกมาโดยพ่อแม่นั้นเป็นมนุษย์ทั้งคู่เป็นสายเลือดของมอเตอร์โชว์นี้แล้วก็คือสายเลือดแห่งการสืบทอดแตกต่างจากตระกูลปกติที่ถือสายเลือดของบรรพบุรุษต่อกันมาเพราะว่าตระกูลนี้นั้นทุกคนที่เกิดจากตระกูลนี้จะมีเพียงคนเดียวที่สืบทอดสายเลือดที่แท้จริงต่อ 1 รุ่นจะมีเพียง 1-2 คนเท่านั้นและ 1-2 คนนี้จะได้รับพลังที่แตกต่างกันจะไม่ซ้ำกันทุกรุ่นและอาวุธสุดท้ายเป็นอาวุธที่พระเจ้านั้นสร้างขึ้นมาโดยใช้เลือดของพระเจ้าเพราะพันตัวเองในการสรรสร้างมันขึ้นมาเอฟเฟคติดอย่างหนึ่งแล้วก็คือการรักษาที่ไม่มีที่สิ้นสุด 2 แสงแห่งการชุบชีวิตแต่สามารถโดนหักล้างได้ด้วยดาบแห่งความมืดที่เกิดมาจากเทพแห่งความมืดหรือแทนที่จัดเก็บอุปกรณ์ที่เก็บความมืดไว้จำนวนมากมากพอที่จะฆ่าเทพได้ จักรพรรดิโลหิต:อาวุธที่ข้าผนึกไว้ซะนานข้าจะได้ใช้มาแล้ว ดาบนี้มีชื่อว่าดาบแห่งการสังหารพระเจ้า ดาบนี้นั้นพี่จริงแล้วมาเป็นเพียงแค่ดาบระดับหนึ่งที่เกิดมาจากธรรมชาติแต่ความสามารถสกิลของมันเลยก็คือการวิวัฒนาการตัวเองแล้วผู้ถือใช้จักรพรรดิโลหิตได้ไปเจอเข้าในป่าตอนที่เขานั้นได้เสียทุกอย่างแม้แต่คนรักไปตอนที่เขาตกอยู่ในหุบเหวแห่งความมืดซึ่งเขานั้นมีแต่ปีศาจแทบนับไม่ถ้วนเขาได้คิดขึ้นมาว่าเขาต้องฆ่าให้หมดเพื่อเขาจะได้ใช้ชีวิตกับคนรักได้สงบสุขเท่านั้นได้คิดถึงถี่ถ้วนแล้วก็กลับสู่อดีตได้เขาจะทำอะไรบ้าง เขาได้เตรียมของทั้งหมดและไปหาเทพแห่งกาลเวลาซากะ จักรพรรดิโลหิต:ข้าได้เตรียมของทั้งหมดที่ต้องการแล้วค่าพร้อมแล้วข้าต้องการกลับสู่อดีตแล้วถ้านัดพร้อมหรือยัง เทพแห่งกาลเวลาซากะ:ค่าเตรียมของไว้แล้วไปยืนตรงนั้นใครจะทำพิธีส่งเจ้าไปสู่อดีตแต่เจ้าต้องจำไว้อย่างหนึ่งการทำอะไรมันยังคิดของเจ้าอนาคตของเจ้าอาจจะเปลี่ยนไปตลอดกาลระวังไว้ด้วยแหละสิ่งที่จะต้องทำคืออะไรเจ้ารู้ใช่ไหม จักรพรรดิโลหิต:ข้ารู้แต่ในข้อทำอะไรก็คือการแก้ไขอดีตถึงเอาสิ่งที่รักกลับคืนมาและเทพบ้าบอนั่นที่ทำให้โลกกลับคืนสู่อดีตข้าจะฆ่ามันและทำให้เป็นยุคสมัยเหมือนดั่งเดิมแล้วแต่ว่าท่านจะส่งข้าไปมันคือเวลาช่วงไหนของชีวิตข้า เทพแห่งกาลเวลาซากะ:ข้าส่งเจ้าไปตอนเจ้าเพิ่งเริ่มเรียนมหาลัย 
• จักรพรรดิโลหิต:มันก็ได้แหละเพราะข้าจะได้มีพลังเยอะขึ้นกว่าเดิมเอาล่ะถึงเวลาต้องไปแล้วหรอ เทพแห่งกาลเวลาซากะเจ้าจำได้ใช่ไหมเจ้าติดหนี้ข้าครั้งหนึ่งย้อนเวลากลับไปแล้วใช้หนี้ข้าด้วยแต่เจ้าจะเจอข้านั้นเจ้าต้องมีพลังเทียบเทียมกับพระเจ้าและเอาสายเลือดเจ้าได้กลับมาเป็นพระเจ้าอีกครั้งหนึ่งอย่าลืมซะล่ะพ่อของเจ้าเป็นใครฆ่าเขาแล้วแต่เรื่องของเขามาซะก่อนที่ไอ้พวกนั้นจะฆ่าคนรักของเจ้าจำไว้ด้วยล่ะ
• จักรพรรดิโลหิต:ข้าจะไม่เคยลืมเขาจำหน้ามันได้หมดทุกตัวย้อนกลับไปใครจะฆ่าทั้งหมด เทพแห่งกาลเวลาซากะ:ข้าจะรอดู หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินทางสู่อดีตกับในยุคสมัยนั้นทุกสมัยได้เขาคิดอยากกลับมาโดยตลอดยุคสมัยที่เขานั้นเกิดขึ้นเขาอยากกลับไปเจอคนรักของเขาอีกครั้งครั้งนี้เขาจะปกป้องเธอและจะเหนือทุกอย่างเทพทั้งหมดต้องอยู่ได้ฝ่าเท้าของเขาแต่โลกที่เข้าไปนั้นมันไม่ใช่โลกแบบเดิมโลกใบนี้พลังคือทุกอย่างมันเหมือนจะเปลี่ยนไปเพราะโลกที่โดนเขาส่งโดนส่งมานั้นพลังนั้นมันมีเยอะเกินไปมานานั้นฟื้นฟูจำนวนมากเหมือนมีคนจงใจทำใช่มันมีเทพองค์หนึ่งจงใจให้เป็นแบบนั้นในโลกใบนี้นั้นที่เขาได้ย้อนเวลากลับมามันไม่ใช่โลกใบเดียวที่เขาอยู่มันคือโลกอีกใบนึงแต่เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรในหัวเขาคิดว่าคนรักเขาจะเป็นยังไง
• นามเดิมของจักรพรรดิโลหิตเลยก็คือ โซเกะ เป็นชื่อที่ค่อนข้างจะคิดถึงเลยเขาได้เดินลงไปข้างล่างเขาได้เจอกับคุณพ่อของเขาที่ไม่ได้เจอมานาน พ่อของโซเกะ เขาได้กระโดดกอดพ่อของเขาพ่อของเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรแค่ลูกชายมันกระโดดกอดก็ทำลูกชายว่าเป็นอะไรอีกล่ะ โซเซได้พูดขึ้นว่าไม่มีอะไรครับผมแค่คิดถึงเฉยๆ
• แล้วเขาก็ได้ไปโรงเรียนเพราะนี่คือวันแรกที่เปิดเทอมมปลายของเขาเขานั้นคิดถึงมากเลยเขาอยากเจอคนที่เขารักที่สุดอลิซาเบธเธอนี่เป็นคนที่ฉันคิดถึงตลอดเวลาจริงๆด้วยเขาได้เดินมาโรงเรียนเท่านั้นไม่ได้ไปโรงเรียนเขาไปสถานที่นึงก่อนเขาไปดักรอหญิงสาวคนหนึ่งผมแดงสวยหน้าอกใหญ่ร่างกายนั้นเป็นร่างกายที่ผู้ชายหลายๆคนใฝ่ฝันเขานั้นได้ทำเหมือนพวกเขาสะดุดล้มตอนที่เธอวิ่งมาทำให้น่าจะวันนั้นแทนที่มันจะเป็นการที่โซเซอารมณ์พาไปแต่ไม่ใช่ผู้หญิงคนนั้นๆเขาเขาฝึกคาราเต้มาเขาเลยจับพระเอกทุ่มแต่พระเอกก็พลิกตัวซัดขาอลิซาเบธแล้วก็จับเธอมานอนทับตัวของโซเกะอลิซาเบธ:เธอได้พูดว่านัทเป็นใครกันแน่ทำไมเราต้องทำแบบนี้ โซเกะ:เธอจำฉันไม่ได้หรอ อลิซาเบธ:เธอเป็นใครแล้วทำไมฉันต้องจำได้ โซเกะ:เธอลืมเพื่อนสมัยเด็กที่เธอเล่นด้วยทุกวันไม่ได้แล้วหรอไหนสัญญาว่าจะไม่ลืมกันไง อลิซาเบธไหนหลักฐานถ้าเป็นคนนั้นจริงต้องจำได้ว่าเธอเคยสัญญาอะไรไว้กับคนๆนั้น โซเกะ:ก็สัญญาแต่งงานของพวกเราไงว่าโตขึ้นมาเราจะแต่งงานกัน อลิซาเบธ:มันก็ยังพิสูจน์อะไรไม่ได้อยู่ดี โซเกะ:งั้นฉันจะบอกเธอยังไงรักสัญญาจะแต่งงานด้วยกันตอนที่เรานั้นกำลังจะจากกันเราได้สัญญากันตรงๆต้นไม้ตอนนั้นตรงสนามเด็กเล่นถ้าเธออยากรู้ว่ามันอยู่ตรงไหนฉันพาไปก็ได้ไม่สิเธอน่าจะรู้ดีต้นไม้ต้นนั้นมีสัญลักษณ์ที่เราทำมันไว้อยู่
• อลิซาเบธ:เป็นนายจริงๆด้วยทำไมกันล่ะต่อให้ฉันรอตั้งหลายปีทำไมล่ะโซเกะฉันไม่ได้ปล่อยเธอแต่ฉันก็ไม่ค่อยมีความกล้าสักเท่าไหร่ฉันเริ่มมปลายว่าจะเข้าหาเธออยากคุยกับเธอ อลิซาเบธ:นายเลยรอตั้งนานเพื่ออะไรฉันคิดถึงนายมากแต่นายกับปล่อยให้ฉันรอเพียงเพราะนายไม่กล้า??’? โชเกะ:ฉันขอโทษตอนนั้นฉันไม่ขี้ขาดฉันไม่มีอะไรดีเลยแม้แต่ความกล้าฉันก็ไม่มีแต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่ฉันไม่ใช่คนเดิมอยู่ในอดีตฉันจะก้าวข้ามตัวเองในอดีตและจะคอยอยู่เคียงข้างเธอตลอดไป อลิซาเบธ:ฉันขอให้เป็นแบบนั้นจริงๆเถอะอย่าทิ้งฉันไว้จะได้ไหมโชเกะเราอยู่มอปลายห้องไหนห้องเดียวกันหรือเปล่า อลิซาเบธนายไม่ได้ดูหรอว่าอยู่ห้องเดียวกันหรือเปล่าหรือนายแค่สมัครคนละโรงเรียนและแค่มาเจอกันแค่ตอนเย็นหรือตอนเช้าก่อนไปโรงเรียนนายจะปล่อยให้ฉันรอหรอ โชเกะไม่ใช่ฉันแค่ฉันจำได้ว่าเธอนั้นอยู่ห้อง 3 แต่ฉันจำไม่ได้ว่าผมซ้ำคือห้องอะไรเพราะจำฉันจำไว้แค่ห้องเธอห้องของฉันนั้นยังไม่ได้จำเลยไม่เป็นไรเราก็เดินไปโรงเรียนได้อยู่แล้วเพราะสุดท้ายเราก็อยู่โรงเรียนเดียวกัน อลิซาเบธ อืม
• พวกเขาทั้งคู่นั้นได้เดินไปโรงเรียนไปถึงหน้าโรงเรียนนั้นมีแต่คนจับจ้องที่ตัวพวกเขาเพราะว่าอลิซาเบธนั้นสวยมากและมีไอ้โง่ที่ไหนก็ไม่รู้ไปยืนควงแขนกับเธอทำให้คนทั้งโรงเรียนนั้นอิจฉาแล้วมองด้วยสายตาอาฆาตแค้นอลิซาเบธนั้นว่าได้ว่าเป็นคนที่การเรียนก็ดีความสามารถก็ดีเพราะว่าโรงเรียนที่เธออยู่นั้นคือโรงเรียนศิลปะการต่อสู้โรงเรียนนี้นั้นจะสอนให้นักเรียนเรียนหาความรู้และศิลปะการป้องกันตัวและการใช้มานาอลิซาเบธ:เราสองคนอยู่ห้องเดียวกันแล้วนายตอนพักกลางวันมาจะอยู่กับฉันใช่ไหมโซเกะตอนเย็นคาราโอเกะกันได้ ตอนเที่ยงฉันอยู่กับเธอแน่แต่ตอนเย็นน่ะเธอจะเลิกกับฉันหรือเปล่าอลิซาเบธฉันไปกับเธออยู่แล้วเพราะเราสองคนก็สัญญากันอยู่แล้วว่าจะอยู่ด้วยกันตลอดไปโดยมีคนทั้งห้องตามจ้องมองด้วยสายตาอิจฉาริษยาหลังจากแนะนำตัวและเรียนจบตอนภาคเช้าพวกเขาก็ไปกินข้าวกลางวันกัน 2 คนบนด้านฟ้าเขาได้พูดคุยเรื่องการเรียนเมื่อเช้าเมื่อครูพูดถึงมานาและการปรับตัวกับอาวุธมันดันมีคนนึงนอนอยู่ในห้องนั้นก็คือไอ้พระเอกมันให้นอนอยู่ตรงนั้นหลังห้องสถานที่ของเด็กเบียวทุกคนหลังสุดริมหน้าต่างอาจารย์ได้ปาไม้บรรทัดไปแต่อาจารย์นั้นใช้พลังไปกลับอาวุธนั้นด้วยทำให้อาวุธนั้นมีความคมสูงและมีแรงกดดันที่สูงด้วยเช่นกันแต่พระเอกนั้นกลับหยุดมันได้ด้วยใช้แค่มานาแค่นิดเดียวทุกคนเห็นเลยก็คืออาวุธนั้นจุดกลางอากาศก่อนที่จะถึงตัวพระเอกเสียอีกทุกคนที่คิดว่าไอ้นี่มึงเก่งสุดๆเลยไม่ใช่เหรอนางเอกก็เห็นเช่นกันนางเอกคิดว่าพระเอกนั้นมันเก่งสุดๆไปเลยแล้วโชเกะก็ได้พูดกับอาจารย์ว่าอาจารย์สอนมันเป็นหลักสูตรที่ผมนั้นเข้าใจดีอยู่แล้วผมขอนอนต่อได้หรือไม่อาจารย์บอกแกว่าไงนะถ้าแกทำได้แกก็ลองเอาพลังของแกใส่ภายในไม้บรรทัดนั่นดูสิแล้วพระเอกก็ใส่ไปในไม้บรรทัดนั้นจากนั้นจากไม้บรรทัดปกติมันมีออร่าพลังออกมาทำให้เกิดเป็นรูปร่างดาบโดยมีไม้บรรทัดเป็นแกนกลางที่จับและมีออร่าดาบเป็นคมดาบทำให้เกิดเป็นรูปดาบและพลังดาบนั้นได้ปล่อยสิ่งหนึ่งออกมาซึ่งเป็นสิ่งที่ทำให้คนชอบไปเลยนั่นก็คือกฎที่จะเกิดขึ้นต่อเมื่ออาวุธนั้นจะอยู่ในระดับ 9 หรือระดับ 10 ซึ่งเป็นความสามารถพิเศษของอาวุธทุกคนนั้นช็อคมากที่พระเอกทำได้โดยใช้แค่พลังสายเข้าไปด้านในให้พระเอกมันเลยการที่ 1 ของห้องร่างกายเป็นหัวหน้าห้องตอนที่ไม่ต้องมีใครโหวตเพราะอาจารย์บอกว่าเองต้องเป็นหัวหน้าห้องนี้และนำพาห้องนี้ไปจุดสูงสุดของระดับประเทศเพราะว่าทุกๆปีจะมีการแข่งขัน 1 ครั้งเป็นการแข่งขันที่ใช้เวลาที่ยาวนานเพราะสิ่งหนึ่งที่การแข่งขันนี้ก็มีคือพลังที่ทุกคนจะได้รับเมื่อติดอันดับ 1 ใน 3 พลังนั้นจะแตกต่างออกไปแต่ก็จะไม่มากเกินไปและก็ไม่น้อยเกินไปมันจะมีแค่การ์ดฟื้นฟูเป็นสกิลติดตัวหรือสกิลติดตัวลับซึ่งเป็นไปได้ยากที่จะได้มาเพราะมันขึ้นอยู่กับดวงด้วยมันก็เหมือนการงมเข็มในมหาสมุทรเพราะว่าการที่จะได้สกิลรับนั้นมันยากมากพระเอกโชเกะก็บอกว่าฉันจะพาพวกนี้ไปอันดับที่ 1 ของโลกก็ได้แต่เธอต้องอยู่หนึ่งในนั้นหนึ่งในทีมที่ฉันอยากจะอยู่ในมากที่สุดหลังจากวันนี้ไปเธอสัญญาว่าเธอจะไม่ใช่แค่เพื่อนของฉันเธอจะเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตของฉันอลิซาเบธฉันชอบเธอฉันอยากได้เธอมาเป็นแฟนของฉันเธอรักฉันไหมอลิซาเบธ  อลิซาเบธ อืม ฉันก็รักเธอเหมือนกันฉันตกลงที่เป็นแฟนของเธอฉันก็ไม่เข้าใจหรอกนะที่นายเนี่ยบอกว่ารักฉันแต่ทิ้งฉันตอนมต้นไปมาเจอฉันอีกทีตอนมปลายชักรู้สึกว่าจะเสียใจอยู่นะไม่รักฉันแต่ในนั้นทิ้งฉันแล้วค่อยมาบอกรักฉันทีหลัง โซเกะคิดในใจเธอกำลังงอนฉันเหรอที่ตูดฉันในอดีตนะไม่มีความกล้าที่จะอยู่กับเธอ โซเกะฉันขอโทษด้วยฉันน่าจะเข้าหาเธอตั้งแต่แรกตั้งแต่ม. ต้นฉันไม่ได้ปล่อยไว้นานขนาดนี้เลยฉันทำให้เธอคิดถึงฉันฉันขอโทษ อลิซาเบธ:ไม่เป็นไรฉันยกโทษให้ต่อไปอย่างนี้มาต้องทำให้ฉันมีความสุขที่สุดมากกว่าทุกคนเข้าใจไหม โซเกะ:ฉันเข้าใจฉันจะทำให้ดีที่สุดจะทำให้เธอนั้นมีความสุขและปกป้องเธอไม่ให้คนอื่นรังแกเธอฉันไม่สนนะคนนั้นจะเป็นใครฉันจะไม่ปล่อยคนพวกนั้นไว้แน่ถ้ามันทำให้เธอต้องร้องไห้หรือมีบาดแผลฉันจะฆ่ามันให้หมด อลิซาเบธ:!เธอจะฆ่าเลยหรอ! โชเกะใช่ฉันจะฆ่าพวกมันให้หมดเลย อลิซาเบธ:เธอจะโหดร้ายแต่ฉันก็รักเธอนะโชเกะ  โชเกะ:อลิซาเบธ
• หลังจากที่พวกเขาทั้งคู่นั้นได้ไปคาราโอเกะกันแล้วได้แยกย้ายกลับบ้านแต่พระเอกเขาไม่ได้กลับบ้านเข้าไปทวงสิ่งที่ควรเป็นของเขาเมื่อคืนนั่นก็คือดาวประจำตะกูลที่ลุงขโมยไปจากเขาไปไปหาลุงโดยไม่ลังเลและถ้าลงต่อสู้ได้บอกกับลุงว่าถ้าลงแพ้ลุงต้องขึ้นของประจำตะกูลนั่นมาให้กับผม ลุง:ได้แต่ถ้าแกแพ้แกต้องตาย พระเอก:ได้ผมรับคำท้า พวกเขาได้เริ่มสู้พระเอกนั้นไม่ได้ออกแรงมากนะเพราะเขาอยากรู้ฝีมือของคุณลุงของเขาและดูเหมือนว่าฝีมือคุณลุงของเขาก็ไม่ค่อยได้เก่งมากนักแต่ก็พอสู้กับบรมจารย์ที่เก่งเรื่องดาบได้อยู่แต่ก็แค่พวกที่ใช้ได้แค่ดาบประดับ 2ถ้าเป็นระดับ 3 เขาน่าจะตาย พระเอกได้ทำเหมือนตัวเองนั้นกำลังจะแพ้ต่อหน้าลุงของเขาลุงของเขานั้นได้ใจแล้วเขาก็บอกกับลุงว่าผมจะเอาจริงแล้วนะครับคุณลุงบอกไอ้กากแกจะมีดีอะไรหลังจากนั้นพระเอกได้ต้อนลุงจนลงเริ่มรู้สึกว่าทำไมไอ้นี่มันเก่งจังพระเอกทำสีหน้ายิ้มที่แสนที่เจ้าเล่ห์และได้พูดกับลุงว่าผมยังไม่ทันเอาจริงเลยลุงจะแพ้แล้วหรอลุง:ไอ้เด็กนี้ทำไมมันถึงเก่งได้อย่างนี้ทำไมกันทั้งที่ฉันนั้นต้องฝึกฝนอยู่ตลอดแล้วทำไมไอ้เด็กนี่ที่ไม่เคยฝึกฝนดาบถึงชนะทางฉันทำไมทำให้แกทำไมต้องเป็นเเกไอ้เด็กที่โดนตะกูลทอดทิ้ง โชเกะ:?ลุงหมายความว่าไงผมก็ไม่ได้โดนตระกูลทอดทิ้งผมอยู่กับตระกูลของผม ลุง:แกล่่่ะไม่ใช่ลูกแท้ๆของเจ้าหมอนั่นแกแค่โดนเก็บมาเลี้ยงจากกับกูที่ล้มสลายชื่อของแกนั้นไม่ใช่ โชเกะ ชื่อของจริงของแกน่ะถามพ่อแกดูสิเพราะเขารู้ว่าชื่อแกชื่ออะไรเดี๋ยวแกจะรู้เลยเหรอว่าพ่อแกนั้นโกหกหรือบอกความจริงกับแกยังไงกันแน่แกรู้ใช่ไหมว่าเวลาแกถามถึงแม่เขามักจะไม่ตอบหรือสนใจในคำถามเหล่านั้นแกก็รู้ดีนิไอ้เจ้าหนู โชเกะลุงหมายความว่าไง ลุง:แกไม่ใช่คนของตระกูลนี้แกนั่นน่ะหัวใจคนของตระกูล ลี แต่แกนะไม่ใช่คนตระกูลเดียวกับลีเสียวฟานนะมันคนละเรื่องกันนะมีตะกูล ลี เฉยๆรู้ไหมมีตั้งเยอะเลยที่เขาไม่ได้บอกแกพ่อแม่ของแกน่ะเขาโดนฆ่าโดนฆาตกรต่อเนื่องคนหนึ่งที่มีพลังระดับพระเจ้า ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใครพ่อแก่อาจจะรู้แกลองไปถามพ่อแกดูสิ โชเกะ:ผมไปถามแน่เดี๋ยวคุณแพ้ โชเกะได้ใช้กระบวนท่าที่ 3 ของเขาคือการกางอาณาเขตออกมามันจะฟาร์มไปรอบๆเป็นวงกลมในรัศมี 20 เมตรทุกอย่างนั้นล้วนจนตัดครึ่งนึงแม้แต่ลุงของเขาก็ตามลงหัวเขานั้นได้หัวเราะขึ้น ลูง:55555ฉันแพ้นะสินะแกน่ะไปเอาของประจำตะกูลซะมันอยู่ด้านในชั้นอนุญาตให้แกใช้จำไว้ด้วยล่ะดาบเล่มนั้นมีพลังระดับพระเจ้า พระเอก:คิดในใจฉันรู้ดีพลังเราไปนอนเป็นยังไงเพราะอะไรก็คือดาวที่ฉันใช้ในการสังหารพระเจ้าทุกตนบนสวรรค์เป็นดาบระดับ 10 ซึ่งดาบประดับ 10 นั้นเกิดมาได้เมื่อพระเจ้าสร้างมันขึ้นมาเท่านั้นแล้วพระเจ้าองค์ไหนล่ะที่ชอบดาบเล่มนี้ขึ้นมานี้ลุงรู้ใช่ไหมว่าพระเจ้าองค์ไหนสร้างดาบเล่มนี้ขึ้นมา ลุง:แกบ้าหรือเปล่าพระเจ้าจะมีจริงได้ไงมนุษย์ต่างหากที่สร้างดาบเล่มนี้ขึ้นมาอย่ามาพบลูกก่อนว่าพระเจ้าจะมีอยู่จริง พระเอก:ฉันลืมไปเลยณตอนนี้นะพระเจ้ายังไม่ปรากฏตัวมาด้วยโลกสักครั้งให้มนุษย์เห็นมีเพียงแค่มอบอาวุธให้โดยไม่ให้เขารู้ถ้ารู้ก็จะรู้ความทรงจำที่นั่นทีหลังส่วนใหญ่เป็นการมอบให้สายเลือดของตนเองและฉันล่ะใช้ดาบเล่มนจะได้หรอเพราะมันไม่ใช่ดาบประจำตระกูลของฉันฉันขอนะขอให้ลุงหลับให้สงบ ลุง:อย่ามาขอให้ฉันไม่สงบเพราะว่าแกอยู่ในนรกไงละจำไว้ล่ะฉันจะรอแกอยู่ในนรก พระเอก:ตอนนี้ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นพลังของฉันนะตอนนี้นะอยู่เพียงแค่ระดับกึ่งสวรรค์เท่านั้น ฉันต้องก้าวข้ามตัวฉันไปโลกใบนึ้นะระดับชั้นนั้นมีอยู่ 20ขั้นณตอนนี้คนพึ่งรู้ว่ามีเพียงแค่ 10 ระดับนั่นเลยก็คือ
• 1สร้างรางถ่านสร้างรากฐาน 2ก่อกำเนิดรากฐาน 3หลอมรวมรากฐาน
• 4 สร้างอาณาจักร 5 เริ่มสร้างแก่นแท้อาณาจักร 6เปิดชีพจรทั้ง7 7ปรมาจารย์
• 8กึ่งสวรรค์ 9สวรรค์ก้าวพิบัติ 10แก่นแทนความเป็นอมตะ นี่คือเสียงดับของโลกใบนี้ก่อนที่จะโดนเทพบ้านั้นย้อนแหกกฎโลกใบนี้แต่ถ้านับรวมจริงๆนั้นมันมีอยู่ 20 ขั้น
• 11 อมตะสร้างร่าง 12 พระเจ้าก่อร่าง 13พระเจ้าครึ่งก้าว 14พระเจ้าสมบูรณ์
• 15พระเจ้าอวตาร คันนี้หมายถึงการเลือกว่าจะเลือก ดี หรือ ชั่ว
• ขั้นที่ 16 พระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ หรือ พระเจ้าแห่งความมืด
• คันที่ 17 พระเจ้าแห่งศาสตรา หรือ พระเจ้าแห่งความร่วงโรย
• ขั้นที่ 18 เทพแห่งสงครามหรือเทพแห่งการทำลายล้าง
• ขั้นที่ 19 เทพเจ้าแห่งการเวลา หรือ เทพเจ้าแห่งโชคชะตา
• คันที่ 20 เทพสูงสุด
• ทั้งหมดมี 20 ขั้นตอนนั้นฉันไม่สามารถก้าวข้ามไม่ได้ฉันไม่สามารถก้าวข้ามขั้น 19 ไปได้ฉันได้เลือกสายความชั่วตอนนั้นฉันเป็นเทพแห่งโชคชะตามีคนเดียวเท่านั้นที่ฉันไม่สามารถฆ่าเขาได้คือเทพแห่งกาลเวลาซากะไอ้เจ้าบ้านั้นพลังเท่ากับฉันใส่ฉันก้าวข้ามตัวเองไปให้ได้ฉันก็เป็นหนึ่งเหนือใครเผื่อผมเป็นคนที่ฉันรักและจะไม่มีใครได้ทำตามใจชอบได้เวลาไปเอาแล้วหรอดาบที่ฉันใช้ในการจัดการเทพเทพเลานั้นน่ะมันก็กระจอกกันทั้งนั้นแหละเวลาผ่านไปแค่ไหนมันก็นิ่งทะนงไม่ยอมพัฒนาพลังตัวเองพลังก็อยู่แค่คัน 15 16 กันทั้งนั้นทำไมไม่เพิ่มกันเลยนะแล้วก็อีกอย่างพลังถ้าขึ้นอันดับที่ 12 ไปแล้วมันไม่ได้ขึ้นแบบคูณหรือทวีคูณ พลังมันขึ้นเหนือกว่านั้นมันขึ้น 1ขั้นความแตกต่างมันห่างกันมากห่างกันเพียงแค่เลขเดียวมันก็คือปัญหาอย่างของพวกเทพเพราะว่าพลังไม่สามารถจินตนาการได้ห่างกันเพียงแค่ก้าวเดียวเท่านั้นนั่นคือเก่าที่พี่ใหญ่ใหญ่จนไม่รู้ว่าจะปิดด้วยอะไรเพราะมันก็ไม่พอความห่างชั้นมันเยอะมากเทพคนอย่างนั้นถ้าอยู่ขั้นสูงสุดแล้วก็ไม่ต้องพูดเลยว่าจะสู้ยังไงถึงจะมีคนคั่นที่ 19 ล้านกว่าคนก็ไม่สามารถตอบก่อนกับคนที่อยู่ข้างสูงสุดเพียงคนเดียวได้เพราะว่าความห่างชั้นมันห่างเกินไปเราอยู่โคราชจักรวาลฉันขึ้นให้เร็วที่สุดตอนนี้ฉันแข็งแกร่งที่สุดในโลกก็จริงแต่มาเที่ยวกับพระเจ้าแล้วตอนนี้ฉันยังหมดปลวกอยู่ฉันได้ดาบคืนดาบเล่มนี้ถึงมันจะไม่ดีเท่าตอนที่ฉันใช้งานมันในตอนนั้นแต่ก็ไม่เป็นไรจากนี้สามารถพัฒนาตัวเองได้ไม่เป็นไรขอแค่ฉันที่ฆ่าคนเรื่อยๆก็พอรับเล่มนี้นั้นต้องการลิ่มรสเลือดเมืองใต้ดินยังมีสถานที่แห่งนั้นอยู่โลกใต้ดินแต่ว่าฉันต้องไปหาพ่อฉันก่อนฉันต้องไปถามให้แน่ใจว่าพ่อเขาแก่ฉันว่าเลี้ยงจริงหรือเปล่า หลังจากนั้นเขาได้ตรงไปหาพ่อของเขาไปถามพ่อของเขาว่าพ่อครับผมเป็นลูกแท้ๆพ่อหรือเปล่า พ่อ:ไม่ใช่แต่ยังไงเจ้าน่ะก็เธอเป็นลูกของข้าข้าเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเด็กจนโตข้ารักเจ้าเสมอลูกชายของข้า พะเอกพ่อครับจริงๆแล้วผมเป็นลูกหลานของตระกูลลีใช่ไหม พ่อ:ใช่จะเอาเป็นลูกหลานของตะกูลลี เพื่อนสนิทของพ่อนั่นคือพ่อแท้ๆของเจ้า ชื่อของเขาคือลีมารตรง ชื่อของเจ้าเลยก็คือ ลีเสียวฟาน ก็เฮียแล้ว พระเอก:??’?พ่อครับเอาดีๆ พ่อ:5555พ่อจะได้เจอพ่อของลูกให้ชื่อนี้กับลูกว่า ลีฟานจี จีมาจากตะกูลของแม่เจ้า แม่ของเจ้าชื่อจีเอ้อนาน เหมือนแม่เจ้ายังไม่ตายเจ้าต้องไปหาดูว่าแม่เจ้าอยู่ไหนถึงพ่อก็ไม่ค่อยอยากบอกสักเท่าไหร่แต่ยังไงก็คือพ่อแม่ที่แท้จริงของเจ้าเจ้าต้องรู้นายสักวันอยู่ดีพ่อแม่ที่แท้จริงของเจ้านั้นขอให้เจ้าโชคดีนะหลังจากนั้น ลีฟานพระเอกของเราก็ได้ไปเรียนตามปกติอยู่กับคนที่เรารักได้จนจบภาคการเรียนที่ 1 และเขาก็เริ่มที่จะตามหาแม่ของเขาแล้ว