Identity V [โจเซฟ×คาร์ล]

     ฝ่ายหนึ่ง...ชีวิตที่เสียไปของใครบางคนกลับทำให้จิตวิญญานของตนเสียไป

     อีกฝ่าย...การที่ได้เห็นได้รู้จักหลายชีวิตที่เสียไป กลับทำให้ใจปล่อยวางและเยือกเย็น...

     "โจเซฟ มาลาพี่ชายของลูกเถิด นี่จะเป็นเวลา สุดท้ายของเขาแล้ว"

เสียงชายแก่ผู้พ่อไม่ได้อยู่ในห้วงภวังค์ของเด็กชายผมสีทองผู้ซึ่งบัดนี้ สองขาก้าวสาวไปหาร่างเด็กชายอีกคนที่หน้าตาเหมือนตนด้วยใจที่รวดร้าว                  ไปยัง ฝาแฝดผู้พี่ที่บัดนี้กำลังจะทิ้งลมหายใจ

สุดท้ายไว้

      "...ฮือออ...ยะ..อย่าทิ้งฉัน" 

     พยายามเอื้อมมือน้อยๆไปคว้า เพียงแต่อีกฝ่ายส่งยิ้มมาน้ำตายิ่งทะลักพรั่งพรู

"เพียงแค่...แค่ก..เพียงแค่นายส่องกระจกโจเซฟ..."

เขารู้ว่าอีกฝ่ายหมายความว่าอย่างไร หากแต่การมองในกระจกนั้น แววตาของเขาเองมิอาจใช่แววตาของพี่ชายคนนี้ได้

   กระดาษหนึ่งใบ... พู่กัน... สีสัน... 

อุปกรณ์วาดภาพ 

   หากแต่มันก็ไร้ค่า...กระดาษไม่มีวันมีชีวิตขึ้นมา ถึงแม้สีสันในกระดาษจะทำให้คล้ายกับ

                                  'มีชีวิต'

" เพราะอย่างนั้นหรือครับ พ่อ"

"ใช่แล้วคาร์ล แม้วิญญาของเขาจะทิ้งร่างเอาไว้ แต่จงอย่าให้ ความไร้สีสันทำให้ใจลูกโศกเศร้า"

เด็กชายผมดำฟังอย่างตั้งใจ

"ไม่มีหน้าไหน จะยิ่งใหญ่ไปกว่าโลงศพ และไม่ทีใครจะหลีกลี้หนีความตายพ้น แต่ลูกจะเปลี่ยนแปลงมันได้... อย่างจำกัดคาร์ล"

กระเป๋าเครื่องมือสีเทาพลันถูกจับใส่มือของเด็กน้อย